มี 25 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[ดอกอุบล]

อยากให้ทุกๆท่านมาเล่าประสบการณ์ การทำบุญแบบเอาชีวิตเป็นเดิมพันให้ฟังบ้างครับอยากรู้ว่าจะเป็นอย่างไรบ้างจะได้ปลื้มปีติ จะได้อนุโมทนาบุญด้วย เล่าให้ฟังหน่อยนะครับ มาสร้างสีสันให้สดชื่นใจไปด้วยกระแสแห่งบุญกันครับ สาธุ สาธุ สาธุ (มาตึกระลึกนึกถึงบุญกันนะครับ)

[Dd2683]

ระหว่างรอกัลยาณมิตรที่มีประสบการณ์ การทำบุญแบบเอาชีวิตเป็นเดิมพัน

ขอคั้นรายการด้วย เรื่อง ที่เคยทำทานกุศล ที่ยังจำได้ไม่ลืม สักเรื่องนะครับ

คือ เคยถวายเงิน ๗ บาท กับมือของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ธัมมชโย

ความรู้สึกตอนนั้น ใจพองโต เอิบอิ่มใจมาก ยิ้ม ๆ กับตัวเอง ขำตัวเอง มีความรู้สึกดี ๆ มากมาย แต่อธิบายไม่ถูกครับ
เดี๋ยวนี้ ไม่มีโอกาสทำ(ถวายเงิน ๗ บาทกับมือพระพ่อฯ) แบบนั้นแล้วครับ

[ตำรวจรักบุญ]

เอาเป็นว่าหลวงพ่อ/หมู่คณะให้บุญอะไรมา ก็ทำทันที
ไม่ดูความพร้อมความสะดวกอะไรทั้งสิ้น
คิดแต่ว่าหมู่คณะอยากได้ต้องได้
ถ้าจะต้องเอาชีวิตแลกมาก็พร้อมเสมอ
สมัยมัธยม เพื่อมาทำหน้าที่อาสามัคร ไม่มีรถ
ต้องเดินออกจากบ้านตอนเที่ยงคืนมาตามทางรถไฟ
เพื่อที่จะได้มาขึ้นรถบัสไปวัดที่ตลาดทันตอนตีห้า
กลับจากวัดเย็นวันอาทิตย์ ถึงปากทางเข้าหมู่บ้านก็หลังหกโมงเย็น
ต้องเดินผ่านสวนไผ่ที่มืดและชุมไปด้วยงู
มาเป็นตำรวจ เพื่อนมารับเวรช้า
ก็เลยต้องขับรถให้เร็วที่สุดเพื่อให้ทันประกอบพิธีกรรม
บางครั้งฝนตกหนักมากมองเห็นไฟท้ายรถคันหน้าเป็นจุดแดงลางๆ
แล้วที่ปัดน้ำฝนก็เสียถ้าช้าก็จะไม่ทันร่วมพิธี
ผมจึงไม่ลดความเร็วแต่ใช้สายตาให้มากขึ้นแทน(ห้ามเลียนแบบเด็ดขาด)
เวลาทำทานบารมี(ไม่รู้ทำถูกไหม)คือ
ถ้ามีบุญอะไรมาตรงหน้าก็จะเทกระเป๋าทันที จนโดนคนที่มาชวนมาทำบุญอื่นๆ
ที่มาทีหลังตำหนิว่าไม่เหลือไว้ทำกับเขาบ้าง เงินไปไหนหมดบ้าง
จนบางครั้งอยากร้องไห้เพราะไม่อาจทำบุญทุกบุญได้ครบ
ครั้งใดที่จัดงานบุญคืนก่อนวันงาน ทุกคนไปนอนกันหมด
ผมก็จะต้องอยู่ยามเฝ้าของทั้งคืนและจะไม่ได้นอนหรือทานอะไร
จนกว่าจะเก็บงานจนเสร็จซะก่อนซึ่งก็จะเกือบค่ำของอีกวัน
ไม่ใช่ไม่หิว แต่หากปลีกตัวไปก็ไม่มีใครมารับบุญแทน
ทีมอาหารก็มักจะลืมเก็บอาหารไว้ให้ทุกที ต้องไปซื้อกินเองเรื่อย
บางทีเราซื้อมา น้องที่มาช่วยงานยังไม่อิ่ม ก็เลยให้เขาไป
แค่นี้ก่อนแล้วกันนะ

[tnawut]

เมื่อบวชครั้งแรก นั่งรถหวานเย็นเข้าโครงการธรรมทายาทภาคฤดูร้อน ทั้งที่เคยมาวัดเพียง 2 ครััง สมัยนั้นถนนตรงคลองแอลยังเป็นดินลูกรังอยู่เลย

[รักธรรมะ มากมาย]

สาธุ สาธุ สาธุ

[ดอกอุบล]

วันนั้นเป็นวันพระใหญ่ผมไปทำบุญตักบาตรถวายภัตตาหารที่วัดประจำหมู่บ้าน ผมก็เลยคิดจะไปบูชาพระพุทธรูปในหอพระเมื่อเดินไปถึงปรากฏว่าหอพระกำลังมีการซ่อมแซมด้านหน้ากับหลังคาอยู่โดยเค้าเอาท่อนไม้ยาวๆมาค้ำไว้ แล้วในหอพระก็มีเศษไม้อยู่มาก ผมก็เลยรอดท่อนไม้นั้นเข้าไปเพื่อไปบูชาพระพุทธรูป ในใจก็กลัวเศษไม้จะตกลงมาใส่ เมื่อรอดเข้ามาแล้วผมก็ทำการจุดเทียนหลายเล่มเลยทีเดียวถวายเป็นพุทธบูชา เมื่อจุดเทียนเสร็จแล้วผมก็นั่งลงกราบพระพุทธรูปองค์ใหญ่หลายองค์สามครั้งตั้งนะโมสามจบแล้วก็รอดท่อนไม้ออกมา คิดมาแล้วก็ปลื้มปีติใจทุกครั้งที่เราทำได้เพราะในตอนนั้นไม่มีใครกล้าเข้าไปเลยมีแต่เราคนเดียว

[ดินสอแห่งธรรม]

...สาธุนะคับคุณตำรวจ ให้ตามระลึกนึกถึงบุญทุกวัน ย้อนกลับไปกลับมาทุกวัน เรื่องอื่นไม่ต้องคิดเลย เดี๋ยวบุญใกล้จะได้ช่องแล้วล่ะ ผมไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่ผมเป็นคนนึงที่รู้สัก หรือสังหรณ์แล้วไม่ค่อยพลาด ตอนนี้ถ้าพลิกนิดเดียว ใจใสเมื่อไหร่ สมาธิดีเมื่อไหร่ และไม่คิดถึงจำนวนเงิน หรือทาน หรือยอดที่ทำไปเท่าไหร่ ไม่น่าจะเกิน 3 เดือน คงมีเรื่องดีๆแน่

...ขอเล่าบ้างละกัน เล็กๆน้อยๆร่วมบรรยากาศ

...ผมก็เคยมาร่วมบุญโดยไม่รู้ว่าจะกลับบ้านยังไงตังค์ก็หมด มีแต่น้ำมันติดก้นถังอยู่ในรถพอกลับได้ถ้าวิ่งไม่เกิน 80 แต่ พรุ่งนี้ก็ไม่รู้ว่าจะหาอะไรทานเพราะหมดเกลี้ยง หมดตั้งแต่ก่อนทำบุญแล้ว มาทำบุญเหมือนมาด้วยตัวเปล่า พกใจมาอย่างเดียว เพราะตกงาน เงินที่มาวัดก็ยืมๆเขามา กะว่าจะมานั่งสมาธิ คิดแค่นี้จริงๆ แต่แล้วเงินก็ไม่ได้มาจากไหน แต่ใจยังใสและปีติใจมากที่มาได้ และทำได้ถึงขนาดนี้ เพราะถ้าไม่มาวัดก็ไม่มีเงินอยู่ดี เมื่อเงินไม่มีเลยขอมาวัดดีกว่า ไปตายเอาข้างหน้า เพราะหิวมาก ช่วงนั้นไม่รู้เวลาฉันเพลของหอฉันเลย มาถึงก็หมด ไม่มีอะไรกิน ดีที่มีน้ำเปล่าฟรีแถวๆ ออฟฟิต(ห้องปัญญา) เลยประทังไป แต่พอดีก็มีคนเอาปานะมาแบ่งให้ และก็มีขนม ก็หายหิว และกลับบ้านมาเมื่อนั่งสมาธิอิ่มแล้ว ท้องก็อิ่มไปนิดนึง แต่รู้สึกสดชื่น มีความสุข และคิดว่าไม่กินก็ดีไม่อ้วนไม่อึดอัด และนึกในใจว่าจะมีใครทำอย่างเรากี่คนหนอบนโลกใบนี้?

....จากนั้นก็วิ่งประคองความเร็วกลับบ้านได้ มื้อเย็นอดแน่นอน พุ่งนี้ก็อดเพราะเงินไม่มี แต่ก็เศษตังค์ที่ยืมๆไว้ก็พอจะรวมๆได้อีกมื้อนึง คิดว่า พุ่งนี้ขออิ่มไว้ก่อนแล้วค่อยว่ากันอีกที กลางคืนก็นั่งสมาธิ แต่พอเช้ามา ก็มีออเดอร์เข้ามาบ้าง มีจ็อปขนของ (มาจ้างรถเรา) ใจก็คิดว่า รอดไปอีกวันแล้ว พุ่งนี้ก็รอดไปอีกมื้อ ฯลฯ เหตุการณ์แบบนี้ไม่รู้เรียกว่าเอาชีวิตเป็นเดิมพันหรือป่าว? เพราะมันไม่ได้เกิดแค่ครั้งสองครั้ง แต่เกิดแบบนี้มา 3 ปีแล้วครับ เป็นเกือบทุกวัน 3 ปีจริงๆ จนปัจจุบันนี้ก็ยังไม่ต่างกับอดีตมากนัก เพราะผมทุ่มสุดตัว และไม่กลัวว่าจะอดตาย เพราะมันไม่ตายสักที ที่ว่าอดอยากก็อดไม่นาน เดี๋ยวก็มีอะไรมาช่วยสักอย่าง ที่ว่าหิวก็หิวไม่นาน ที่ว่าอยากได้ก็ไม่นาน ก็มีคนมายกให้บ้าง อยู่ดีๆก็บอกขายแต่ไม่เอาเงินบ้าง มาชวน มาจ้าง มาให้เงินไว้ใช้ทั้งๆที่ไม่มีเหตุผล คนให้ก็งง คนรับก็งง มันเป็นแบบนี้มานานแล้วครับ ทุกวันนี้ผมมีความสุขมาก เพราะของนอกกายไม่สำคัญจริงๆ สำคัญของในกายยิ่งใสยิ่งสว่างยิ่งเบายิ่งสบาย ยิ่งมีความสุข ก็จะยิ่งมีทางออกในชีวิต ผมขอยืนยันคำพูดเหล่านี้ด้วยชีวิต

[ดอกอุบล]

สาธุ สาธุ สาธุ ขออนุโมทนาบุญกับทุกๆท่านมากๆนะครับ อ่านประสบการณ์การสร้างบุญบารมีของทุกๆท่านแล้วปลื้มปีติใจมากๆอย่าบอกใครเลย

[Boontomak]

แต่ละท่านจิตใจช่างสูงส่งสมเป็นลูกพระราช อนุโมทนาบุญด้วยใจจริงครับสาธุ

[ตำรวจรักบุญ]

พาน้องๆมาช่วยงาน น้องรองเท้าหาย
ก็เลยเอารองเท้าให้น้องใส่
ส่วนเราก็เดินเท้าเปล่ารับบุญทั้งวัน

อีกครั้งหนึ่ง
หลวงพี่ชวน
ไปนั่งสมาธิที่ลานธรรม
(ปัจจุบันคือภาวนา60ปี)
เดินไปถึงตอน23.00นั่งไปถึง02.00(ประมาณ)
แบบไม่มียากันยุงเพราะลืมเอาไป

อีกครั้งหนึ่ง
ทำคล้ายๆสุเมธดาบสคือ
พิธีเลิกพระภิกษุและสาธุชนที่มาร่วมงาน
จะเดินไปขึ้นรถที่ทิศเหนือธรรมกายเจดีย์
(ตอนนั้นยังเป็นลานทราย)
แต่ไปผิดทางเลยเจอท้องร่องระบายน้ำออกจากเจดีย์
กว้างและลึกพอสมควรขวางทางอยู่
ผมจึงลงไปยืนในร่องนั้นคอยช่วยอุ้มพระภิกษุรัตตัญญู
และสาธุชนที่เป็นส.ว.ข้ามร่องนั้นไป
อุ้มบ้าง,ประคองบ้าง ,ให้เดินไปบนต้นขาบ้าง
นานทีเดียวกว่าจะข้ามได้หมด

แม้ว่าจะหลับบุญแบบอดหลับอดนอน
แม้ว่าจะยกตระกร้าอาหารตักบาตรทีละ2-3ตระกร้า
(มีของเต็ม)เป็นเวลานานหลายปี
ร่างกายผมกลับไม่มีอาการปวดหลัง
ไม่มีอาการอ่อนเพลีย ล้า อย่างที่คนอื่นเป็นเลย
อย่างมากได้พักหายใจ2-3นาทีก็ลุยต่อได้

ขอให้ได้บุญเท่ากันทุกๆคนนะครับ
เดี๋ยวนึกออกจะมาเล่าต่อ

[usr35812]

Saa thu,Saa thu,Saathu

[Santi072]

ตอนบวชเป็นธรรมทายาท ผมรับบุญขนอาสนะ ประมาณ 10000 อันได้ครับ
ซึ่งอาสนะนั้นได้แพคใส่ถังเหล็ก ซึ่งหนักมากๆ

เหนื่อยสุดๆไปเลย
ฝุ่นก็เยอะมากๆๆๆๆๆๆ
ผมก็เป็นโรคภูมิแพ้ด้วย ไอๆจามๆ ก็สนุกดีครับ

จำได้แม่นเลยว่า

ผมทำพลาด กล่องเหล็กนั้นมาโดนใส่หัวนิ้วโป้ง เท้าขวา
โอ้วว เล็บมันก็ฉีก
เลือดก็เริ่ม ไหลออกมา ซิบๆ
แค่เห็นเลือดเท่านั้น ครับ เกือบจะเป็นลม เลย(เป็นคนกลัวเลือด)


เอวัง ก็ด้วยประการละฉะนี้

อ๋อ เอาบุญมาฝากทุกๆ คน นะครับ

[คนรักบุญ]

สาธุ สาธุ สาธุ กับทุกๆท่าน และโดยเฉพาะกับ นรอ ตำรวจรักบุญ อ่านแล้วได้สัมผัสถึงความทุ่มเท ความเสียสละ ความรักบุญของท่านอย่างล้นเหลือ จะจดจำเรื่องราวที่ท่านแบ่งปันมาใช้สอนตัวเองนะคะ

[tnawut]

เพราะถ้าไม่มาวัดก็ไม่มีเงินอยู่ดี เมื่อเงินไม่มีเลยขอมาวัดดีกว่า ไปตายเอาข้างหน้า เพราะหิวมาก ช่วงนั้นไม่รู้เวลาฉันเพลของหอฉันเลย มาถึงก็หมด ไม่มีอะไรกิน ดีที่มีน้ำเปล่าฟรีแถวๆ ออฟฟิต(ห้องปัญญา) เลยประทังไป แต่พอดีก็มีคนเอาปานะมาแบ่งให้ และก็มีขนม ก็หายหิว และกลับบ้านมาเมื่อนั่งสมาธิอิ่มแล้ว ท้องก็อิ่มไปนิดนึง แต่รู้สึกสดชื่น มีความสุข และคิดว่าไม่กินก็ดีไม่อ้วนไม่อึดอัด และนึกในใจว่าจะมีใครทำอย่างเรากี่คนหนอบนโลกใบนี้?

สาธุ น่าจะสร้างเครือข่ายคนดี คอยสนับสนุนกันนะครับ จะได้ไม่ต้องดอบ่อยๆ มีร่างกายไว้สร้างบารมีต่อไปนานๆ

[บ่าวอุบล]

อนุโมทนาบุญกับทุกท่าน ขอให้รื้อผังจนให้สำเร็จทุกคนเป็นอัศจรรย์ สาธุ

หลวงพ่อสอนว่า ความดีทำเพียงครั้งเดียว แต่ระลึกนึกถึงได้หลายครั้ง และทุกครั้งที่นึกถึงก็นำมาซึ่งความปลื้มใจ

[suppy001]

Sa Thu Krub

[ดุสิตาเทวบุตร]

โอ้ สาธุ ผมยังไม่มีเลย อิอิ

[ตำรวจรักบุญ]

งานสลายคุณยาย ผมได้รับมอบหมายให้ดูแล
งานถวายฝั่งตะวันตกทั้งหมด
สิ่งที่ถวายคือ
ผ้าไตร,ย่าม,ตาลปัตร,ยารักษาโรค
อย่างละประมาณ12,500 ชุด
บางอย่างไม่ครบจำนวน เพราะโรงงานทำไม่ทัน
วันนั้นยังได้มีโอกาสถวายการนวด
แก่พระเดชพระคุณเจ้าอาวาสวัดโบสถ์บน(บางคูเวียงด้วย)

ตอนที่เจดีย์ยังเป็นลานทราย
ได้ไปช่วยทำเทียนมาฆบูชาอยู่หลายครั้ง
ตั้งแต่เตรียมใส้เทียน ใส้ชนวน
หล่อเทียน โดยละลายเทียนผสมน้ำหอมในกระทะ
แล้วนำมาเทใส่กระป๋องที่ใส่ไส้เทียนไว้แล้ว
ทำกันข้ามวันข้ามคืนทีเดียว ใครง่วงก็หามุมหลับกันตรงนั้น
ตื่นมาก็มาทำต่อ
ทำเทียนแล้วก็ไปช่วยกันตอกเสาโคม
แม้จะเป็นพื้นทรายแต่ข้างล่างเป็นหินลูกรังอัดแน่นมาก
จะต้องตอกให้ตรง ถ้าเบี้ยวต้องถอนมาตอกใหม่
จะเริ่มตอกตอนตีสามเพื่อให้สามารถประกอบโคมทั้งหมด
ให้เสร็จก่อนตี5ครึ่งเพราะจะต้องเตรียมพื้นที่ตักบาตรต่อ

ในวันที่วัดพระธรรมกายมีทุกอย่างพร้อม
มีแต่เบิกไม่ค่อยได้บุกนี้
โอกาสสร้างบารมีแบบนี้หายาก
ดังนั้นท่านผู้มาทีหลังจงใช้ความพร้อมที่หลวงพ่อเตรียมให้
สร้างบารมีทำหน้าที่ให้เต็มที่กว่านี้
เพื่อที่จะมีบารมีทันยุคมีแต่บุกไม่ค่อยมีให้เบิกอย่างน้อยครึ่งหนึ่ง

ยังมีเรื่องที่สร้างบารมีแบบเอาชีวิตเป็นเดิมพันอีกมาก
แต่ขอเล่าแค่นี้ก่อน
ยุคนี้อยากกินอะไรก็มีให้กิน รถพ่วงก็มีบริการไม่ต้องเดิน
สาธุชนก็มาช่วยเตรียมงาน เบาแรงไปมาก
อาสาสมัครและเขตในทุกท่านที่มาทีหลัง
จงฝึกฝนตน จงทุ่มเทให้มากกว่านี้อีก
เพื่องานพระศาสนาจะขยายได้เร็วแรงและมีคุณภาพมากขึ้น

[Dd2683]

 Sadhu.gif   22.04K   26 ดาวน์โหลด  Sadhu.gif   22.04K   26 ดาวน์โหลด  Sadhu.gif   22.04K   26 ดาวน์โหลด

[tong_tong_tong]

ตัวผมยังไม่ถึงขั้นปิดบัญชี เพราะมีหนี้ที่ต้องจ่ายอีกเป็นล้าน แต่แฟนผมอยากสร้างองค์พระมาก
เขาเป็นครูอัตราจ้างเงินเดือน 9000 โดนหักโน้นนี่เหลือเดือน 5500 ให้พ่อกับแม่อีก เดือนละ 2000
เหลือ 3500 เป็นค่ากิน ค่าไฟ ค่าของใช้ส่วนตัวไปวันๆ 3ปีผ่านไป ก็ยังอุตส่าเก็บเงินได้ 15000
สุดท้ายเบิกมาหมดเลย สร้างพระ เป็นชื่อแม่

ส่วนตัวผม
หลังจากตัวผมสร้างพระไป 4 องค์ และบวช 2 รอบ กิจการผมดีมากๆๆ เทียบไม่ได้กับตอนที่ยังไม่บวช คือห่างกัน 5 เท่าได้ ทำให้มีเงินเก็บ และ หนี้หมดทุกอย่างใน 1ปีหลังบวชคร้ังแรก

ตอนหลังผมสงสารเลย โอนเงินให้เธอไว้ใช้จ่าย 30000 เผื่ออยากทำบุญ และเป็นเงินเก็บ และทองอีก 3 บาท เอ แบบนี้น่าจะเรียกว่าบุญมาส่งผลให้เธอแล้วมั้ง ใช่ป่าวหว่า

[usr36141]

ขออนุโมทนากับผู้สร้างบารมีทุกท่าน ขอให้รวย ๆ

[ตำรวจรักบุญ]

เมื่อไม่นานมานี้หลวงพี่รูปหนึ่งต้องการที่ดิน100ไร่
ติดน้ำทำศูนย์สาขา
ก็บุกป่าฝ่าดงหามาได้3แปลง
แต่หลวงพี่ท่านได้ที่อื่นซะแล้ว
สรุปว่าเหนื่อยฟรี

[ดินสอแห่งธรรม]

...จริงๆหลายๆท่าน ผมก็ทราบว่าต้องมีเหมือนกันแต่เพียงไม่ได้เล่ามา เชื่อเถอะ ไม่มีอะไรเหนื่อยฟรี ไม่มีอะไรไม่ตอบแทนผลของมัน แม้เงินถวายอยู่ตรงหน้า ก็ถูกพระผู้เพียงพอปฏิเสธทรัพย์ทำบุญนั้นของเรามาแล้วนักต่อนัก แต่เจตนาที่บริสุทธิ์เป็นสิ่งล้ำค่ากว่า เพราะมันเป็นบทพิสูจน์ว่า เราทำได้จริง และทำแล้ว ทำด้วยใจ และกายอย่างเต็มที่แล้ว...

[ตำรวจรักบุญ]

หลายครั้งที่เดินทางมาวัด
ก็ต้องคอยลุ้นว่าน้ำมันจะพอกลับถึงไหม
คอยลุ้นว่ารถจะพังไหมเพราะมันเก่ามาก(วันนี้พังไปแล้ว)
และไม่ค่อยได้ช่อมเพราะเอามาทำบุญก่อนเสมอ
ปรกติจะขับไม่เปิดแอร์ เพื่อประหยัดน้ำมัน
จะได้เหลือเงินไปทำบุญมากขึ้น
แต่ก็รู้สึกว่า ยังทำทานบารมีได้น้อยเหลือเกิน
อยากทำให้มากกว่านี้เป็นล้านๆ เป็นพันล้าน จะทำยังไงดีหนอ

[Tree]

สาธุ ครับผม
ขอร่วมอนุโมทนาบุญด้วยนะครับ

[สาธุธรรม]

เอาเป็นว่าหลวงพ่อ/หมู่คณะให้บุญอะไรมา ก็ทำทันที
ไม่ดูความพร้อมความ สะดวกอะไรทั้งสิ้น
คิดแต่ว่าหมู่คณะอยากได้ต้องได้
ถ้าจะต้องเอาชีวิต แลกมาก็พร้อมเสมอ
สมัยมัธยม เพื่อมาทำหน้าที่อาสามัคร ไม่มีรถ
ต้อง เดินออกจากบ้านตอนเที่ยงคืนมาตามทางรถไฟ
เพื่อที่จะได้มาขึ้นรถบัสไปวัด ที่ตลาดทันตอนตีห้า
กลับจากวัดเย็นวันอาทิตย์ ถึงปากทางเข้าหมู่บ้านก็หลังหกโมงเย็น
ต้องเดินผ่านสวนไผ่ที่มืดและชุมไป ด้วยงู
มาเป็นตำรวจ เพื่อนมารับเวรช้า
ก็เลยต้องขับรถให้เร็วที่สุด เพื่อให้ทันประกอบพิธีกรรม
บางครั้งฝนตกหนักมากมองเห็นไฟท้ายรถคันหน้า เป็นจุดแดงลางๆ
แล้วที่ปัดน้ำฝนก็เสียถ้าช้าก็จะไม่ทันร่วมพิธี
ผม จึงไม่ลดความเร็วแต่ใช้สายตาให้มากขึ้นแทน(ห้ามเลียนแบบเด็ดขาด)
เวลาทำ ทานบารมี(ไม่รู้ทำถูกไหม)คือ
ถ้ามีบุญอะไรมาตรงหน้าก็จะเทกระเป๋าทันที จนโดนคนที่มาชวนมาทำบุญอื่นๆ
ที่มาทีหลังตำหนิว่าไม่เหลือไว้ทำกับเขา บ้าง เงินไปไหนหมดบ้าง
จนบางครั้งอยากร้องไห้เพราะไม่อาจทำบุญทุกบุญได้ ครบ
ครั้งใดที่จัดงานบุญคืนก่อนวันงาน ทุกคนไปนอนกันหมด
ผมก็จะ ต้องอยู่ยามเฝ้าของทั้งคืนและจะไม่ได้นอนหรือทานอะไร
จนกว่าจะเก็บงานจน เสร็จซะก่อนซึ่งก็จะเกือบค่ำของอีกวัน
ไม่ใช่ไม่หิว แต่หากปลีกตัวไปก็ไม่มีใครมารับบุญแทน
ทีมอาหารก็มักจะลืมเก็บอาหารไว้ ให้ทุกที ต้องไปซื้อกินเองเรื่อย
บางทีเราซื้อมา น้องที่มาช่วยงานยังไม่อิ่ม ก็เลยให้เขาไป
แค่นี้ก่อนแล้วกันนะ

พาน้องๆมาช่วยงาน น้องรองเท้าหาย
ก็เลยเอารองเท้าให้น้องใส่
ส่วนเรา ก็เดินเท้าเปล่ารับบุญทั้งวัน

อีกครั้งหนึ่ง
หลวงพี่ชวน
ไป นั่งสมาธิที่ลานธรรม
(ปัจจุบันคือภาวนา60ปี)
เดินไปถึงตอน23.00นั่งไป ถึง02.00(ประมาณ)
แบบไม่มียากันยุงเพราะลืมเอาไป

อีกครั้งหนึ่ง
ทำ คล้ายๆสุเมธดาบสคือ
พิธีเลิกพระภิกษุและสาธุชนที่มาร่วมงาน
จะเดินไป ขึ้นรถที่ทิศเหนือธรรมกายเจดีย์
(ตอนนั้นยังเป็นลานทราย)
แต่ไปผิดทาง เลยเจอท้องร่องระบายน้ำออกจากเจดีย์
กว้างและลึกพอสมควรขวางทางอยู่
ผม จึงลงไปยืนในร่องนั้นคอยช่วยอุ้มพระภิกษุรัตตัญญู
และสาธุชนที่เป็น ส.ว.ข้ามร่องนั้นไป
อุ้มบ้าง,ประคองบ้าง ,ให้เดินไปบนต้นขาบ้าง
นานที เดียวกว่าจะข้ามได้หมด

แม้ว่าจะหลับบุญแบบอดหลับอดนอน
แม้ว่าจะยก ตระกร้าอาหารตักบาตรทีละ2-3ตระกร้า
(มีของเต็ม)เป็นเวลานานหลายปี
ร่าง กายผมกลับไม่มีอาการปวดหลัง
ไม่มีอาการอ่อนเพลีย ล้า อย่างที่คนอื่นเป็นเลย
อย่างมากได้พักหายใจ2-3นาทีก็ลุยต่อได้

ขอ ให้ได้บุญเท่ากันทุกๆคนนะครับ
เดี๋ยวนึกออกจะมาเล่าต่อ

เมื่อไม่นานมานี้หลวงพี่รูปหนึ่งต้องการที่ดิน100ไร่
ติดน้ำทำศูนย์สาขา
ก็ บุกป่าฝ่าดงหามาได้3แปลง
แต่หลวงพี่ท่านได้ที่อื่นซะแล้ว
สรุปว่า เหนื่อยฟรี

ขอกราบอนุโมทนาทุกบุญกับคุณตำรวจนะคะ โดยเฉพาะวิริยบารมีค่ะ สาธู๊

นี่แหละ ลูกหลวงพ่อตัวจริง..!!!





ถ้าไง

ขอช่วยอีกบาีรมีเถิดค่ะ ไฟแดงหน้าวัดค่ะ ( ieie)







ขอกราบอนุโมทนาุบุญกับทุกท่านด้วยนะคะ

และขอเอาบุญชีวิตเป็นเดิมพันที่มีทั้งหมดมาฝากทุกท่านด้วยค่ะ
อาจจะมาเล่าเพิ่มอีกทีค่ะ