(จะขอบรรลุมรรคผลในชาตินี้)

คือผมชื่อด.ช.ภาณุเมศวร์ ชอบผลผมอายุ13ปีแล้วตอนนี้ผมก็อยากจะบวชมากซึ่งเเม่ของผมก็คอยขัดขวางไม่ให้ผมบวช ซึ่งผมคิว่าถ้าผมได้บวชก็อยากจะบวชเเบบไม่สึกอีกเลยเพราะผมเบื่อหน่อยในโลกนี้มากครับ ผมเป็นคนที่ชอบอ่านหนังสือธรรมเมื่อผมอ่านก็มีกำลังใจฮึกเหิมเเต่พอสักระยะผมก็ท้อใจผมคิดว่าเหมื่อนต้องมีใครคอยกระตุ้นให้ผมฮึกเหิมหนะครับหนะครับ เเล้วผมก็ยังชอบวิชาพุทธศาสนามากเลยครับเรียกได้ว่าชอบมากที่สุดเลยก็ว่าได้เพราะผมคิดว่ามันเรียนง่ายหนะครับเเล้วผมยังได้เกรธ4อีกด้วย ที่บ้านของผมไม่มีใครชอบธรรมกายเลยซักคนเพราะว่าป้าของผมแก่ปฏิบัติจนญาติของเเก่ดูว่าเเก่เพี้ยนซึ่งผมเคยไปลองนั้นสมาธิที่บ้านของเเก่ ซึ่งเเก่ก็บอกว่าลองทำใจให้ว่างว่างซึงผมก็ต้องแปลกใจเพราะที่ผมเห็นเป็นดวงเเก้วหลังจากนั้นซักระยะก็ปลิออกกลายเป็นดอกบัวเเล้วก็เลป่งเเสงสีรุ่งออกมาเเล้วตรงกลางดอกบัวก็มีองค์พระเป็นฯสีฟ้าใสใสซึงพอผมเล่าให้แม่หรือคนอื่นฟังพวกเค้าก็จะหาว่าผมเป็นเหมือนป้าไปอีกคน แต่ผมไม่คิดอย่างนั้นเพราะ สิ่งที่ผมเห็นมิได้เห็นครั้งเดียวเเต่ทุกครั้งที่หลับตาก็จะเห็นเป็นดวงเเก้วซึ่งต่างไปจากครั้งก่อนเเละพอซักระยะผมก็ตกใจมากเพราะมันมีขนาดใหญ่เหมือนกับว่าจะเท่าดวงอาทิตย์มากจานสองเบ้าตาผมมองไม่เห้นขอบ(ที่ผมอธิบายมาผมไม่ได้พูดเพ่อเจ้ออะไรนะครับ)หลังจากที่ผมเห็นเเบบนั้นผมก็รู้สึกมีความสุขมากจนเป็นเวลาติดตอกัน3วันซึงเมื่อมีเรื่องอะไรที่ร้ายร้ายเข้ามาในชีวิตประจำวันมันก็กลาบเป็นเรื่องดี ซึ่งตอนท้ายนี้ผมคิดว่า ที่ทุกคนบอกว่าป้าผมเพี้ยนหนะมันไม่เป็นความจริงเเต่ที่ทุกคนเห็นว่าเพี้ยนหนะเพราะเค้าไม่ได้สัมผัสกับมันจริงจริง