เรื่องย่อ CASE STUDY (10 พ.ย. 48) มือปืนทวงหนี้จากลุ่มแม่น้ำป่าสัก (ลพบุรี)
เจ้าของเคสเป็นผู้ชาย เข้าวัดเมื่อเดือนเมษายน 2548 จากการชักชวนของแม่บุญธรรม และต่อมาได้มาบวชอยู่ที่วัดพระธรรมกายจนถึงปัจจุบัน
พ่อของเจ้าของเคส เสียชีวิตหลังจากที่เจ้าของเคสอายุ 3 เดือน พ่อมีอาชีพทำไร่ทำนา ชอบเข้าวัดทำบุญ เป็นคนใจกว้าง ใจนักเลง มีเพื่อนมาก ไม่สูบบุหรี่ แต่ดื่มเหล้าหนักมาก ทำให้ท่านเสียชีวิตด้วยโรคตับแข็ง ตายแล้วถูกเจ้าหน้าที่พาตัวไปยมโลก กำลังถูกเจ้าหน้าที่กรอกน้ำทองแดงร้อนอยู่ด้วยความทุกข์ทรมานมาก ที่ดื่มเหล้าเป็นอาจิณแล้วไม่ไปมหานรกขุม 5 เพราะบุญที่ทำตามประเพณีอุ้มเอาไว้ ได้รับบุญที่บวชอุทิศให้แล้ว โทษจึงลดหย่อนลงมา แต่ยังไม่หมดกรรม
แม่ของเจ้าของเคส มีอาชีพขายกล้วยแขก หลังจากคลอดเจ้าของเคสแล้ว ท่านยังคงทำงานหนัก ขณะนั้นเจ้าของเคสอายุ 1 เดือน ท่านยืนทอดกล้วยแขก จนเป็นลมหน้ามืด ล้มลงไปในกระทะที่น้ำมันกำลังเดือดอยู่ เสียชีวิตอย่างทรมานมาก เพราะกรรมในอดีตได้เป็นแม่ครัวของร้านอาหาร ชอบทำอาหารเปิบพิสดาร เช่น ชอบนำปลาเป็น ๆ มาทอดเป็นประจำ กับอีกกรรมหนึ่ง คือ ได้เกิดมีการทะเลาะกับเพื่อนร่วมงาน ได้ผลักเพื่อนแม่ครัวล้มลงไปในกระทะน้ำมันเดือดจนเพื่อนบาดเจ็บสาหัส วิบากกรรมทั้ง 2 มารวมส่งผล ตายแล้วไปเป็นภุมมเทวาระดับทั่วไปอยู่ระยะหนึ่ง ต่อมาไปเกิดเป็นมนุษย์แล้ว ไม่อาจรับบุญที่บวชอุทิศให้
เจ้าของเคสจึงกำพร้าทั้งพ่อและแม่ในเวลาไล่เลี่ยกัน ไม่ได้เห็นหน้าพ่อแม่เลย ต้องช่วยเหลือตัวเองตั้งแต่เด็ก เพราะในอดีตมีนิสัยชอบล่าสัตว์, ได้ไปฆ่าสัตว์แม่ลูกอ่อนอยู่หลายครั้ง, วิบากกรรมนี้ตามมาส่งผล
เจ้าของเคสเป็นลูกคนสุดท้อง มีพี่น้อง 4 คน หลังจากแม่เสียชีวิต พี่สาวเลี้ยงดูเจ้าของเคสแทนแม่ หลังจากนั้น 1 เดือน แม่บุญธรรมซึ่งเป็นคนบ้านเดียวกับแม่ของเจ้าของเคส ก็มาขอเจ้าของเคสจากพี่สาวไปเลี้ยง เพราะไม่มีลูกชาย มีแต่ลูกสาวทั้งหมด 4 คน แม่บุญธรรมได้เลี้ยงดูผมอย่างดี ที่ได้มาอยู่กับแม่บุญธรรม เพราะบุญที่เคยสงเคราะห์ญาติมาส่งผล กับเคยเป็นญาติกับแม่บุญธรรมมา เคยช่วยเหลือเกื้อกูลกันมาหลายลักษณะ เช่น เป็นญาติกันบ้าง, เป็นแม่ลูกกันบ้าง, เป็นคนรู้จักกันถูกชะตากันก็เลยเกื้อกูลกัน
เมื่อเจ้าของเคสอายุได้ 6 ขวบ ก็กลับไปอยู่กับพี่สาวที่ลพบุรี และต้องหาเงินเลี้ยงตัวเองตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา จนจบชั้นป.6 จึงมาเรียนหนังสือที่กรุงเทพฯ โดยพักที่บ้านญาติ ต่อมาพระที่อยู่ข้างบ้านญาติมาขอเจ้าของเคสไปเป็นลูกศิษย์ จนกระทั่งเรียนจบ ม.3 จากนั้นจึงไปเรียนต่อช่างกล แผนกช่างยนต์จนจบ ปวส. ที่ได้มีพระมาอุปการะจนเรียนหนังสือจบ เพราะมีบุญที่เคยสงเคราะห์ญาติและสนับสนุนการศึกษามาส่งผล เรื่องมีอยู่ว่า ชาติหนึ่งเจ้าของเคสได้บวชพระ และได้อุปการะลูกศิษย์ให้ได้เรียนหนังสือจนจบการศึกษา บุญนี้ได้มาตามส่งผล
ชีวิตของเจ้าของเคสประสบอุบัติเหตุหลายครั้ง เช่น ตกลงไปในหม้อขนมบัวลอยร้อน ๆ, จมน้ำเกือบเสียชีวิต, โดนตอไม้ทิ่มทวารจนอาการสาหัส, ถูกรถชน, ไส้ติ่งแตก เพราะกรรมในอดีตที่ชอบล่าสัตว์เป็นเกมกีฬา ได้มาส่งผล เช่น ต้มสัตว์เป็น ๆ ในน้ำเดือด ๆ แล้วปิดฝาบ้าง, บางครั้งเอาไม้เสียบทวารสัตว์เป็น ๆ เช่น เสียบปลาเป็น ๆ แล้วย่างไฟบ้าง, ทรมานสัตว์บ้าง เป็นต้น วิบากกรรมดังกล่าวมาส่งผล แต่ที่รอดมาได้ เพราะบุญที่เคยทำมากับหมู่คณะ เช่น เคยบวชกับหมู่คณะช่วงสั้นบ้าง, ยาวบ้าง, ตลอดชีวิตบ้าง เคยเป็นกองเสบียงหมู่คณะบ้าง มาตามรักษาไว้
หลังจากป่วยหนักจนออกจากโรงพยาบาล ขณะนั้นอายุ16 ปี พี่ชายที่นับถือรู้จักกันตั้งแต่เด็ก มาชวนเข้ามาทำงานในสถานเริงรมย์ เจ้าของเคสจึงเริ่มกินเหล้า สูบบุหรี่ เล่นการพนัน เที่ยวผู้หญิง และย้ายไปทำงานในสถานเริงรมย์อีกหลายแห่ง โดยทำหน้าที่เป็นคนเชียร์แขก และเล่นเองด้วย จนติดพนันบอล และเป็นหนี้หลายหมื่นบาท จนถูกเจ้าหนี้ขู่ฆ่า ต่อมาเขาสั่งเจ้าของเคสทำหน้าที่เป็นมือปืนทวงหนี้ โดยไม่เต็มใจ จนเกือบจะทำฆ่าลูกหนี้ถึง 2 ครั้ง ที่ต้องเข้าไปสู่วงจรอบายมุขในช่วงอายุ 20 ปี และต้องมาเป็นมือปืนตามทวงหนี้ เพราะกรรมในอดีตที่เคยคบคนพาลในอดีต ทำให้มาตกอยู่ในวงจรของการคบคนพาล อบายมุขและผู้หญิงในปัจจุบัน ขณะที่จะยิงลูกหนี้หญิง 2 คน ได้มีภาพของแม่บุญธรรมมาปรากฏที่หน้าผากเธอ ทำให้หมดอารมณ์ยิงเธอ เพราะบุญเก่าที่เจ้าของเคสเคยทำมากับหมู่คณะทั้งเป็นกองเสบียงและนักบวชดังกล่าวบันดาลให้เห็นดังนั้น อีกทั้งลูกหนี้หญิง 2 คนไม่มีกรรมปาณาติบาต จึงรอดชีวิตได้
หลังจากนั้น เจ้าของเคสได้หันหลังให้กับวงการนี้อย่างเด็ดขาด ขณะที่อายุได้ 20 กว่าปี ได้มาทำงานที่บริษัทรถโตโยต้า และพบรักกับดาวประจำบริษัทนั้น เมื่อคบกันไป ก็ยิ่งซาบซึ้งในน้ำใจของเธอ และเธอยังไปเยี่ยมเจ้าของเคสทุกวัน ขณะที่นอนอยู่โรงพยาบาลจากโรคไส้ติ่งแตก เจ้าของเคสจึงรักเธอมากยิ่งขึ้น คบกันได้ไม่ถึงปี จึงขอเธอ
แต่งงาน และมีลูกสาวด้วยกัน 1 คน หลังจากนั้น 4 ปี ก็ต้องเลิกกันเพราะเธอไปมีใหม่ ที่ต้องแยกทางกับภรรยา ทั้ง ๆ ที่มีลูกด้วยกัน เพราะกรรมเจ้าชู้ในปัจจุบัน จึงทำให้มาได้ภรรยาที่จริงใจได้ระยะเดียว แล้วหนีจากไปมีใหม่ กับอีกกรรมหนึ่งในอดีตที่เคยแย่งแฟนชาวบ้าน กรรมดังกล่าวได้มาส่งผล
ต่อมาวันอาทิตย์ต้นเดือนเมษายน 2548 แม่บุญธรรมพาเจ้าของเคสไปทำบุญที่วัดพระธรรมกาย และได้คิดในใจว่า หลวงพ่ออายุตั้ง 60 แล้วแต่ทำไมยังหนุ่มอยู่เลย ดูหน้าตาทำไมสุขสดใสหรือเป็นเพราะท่านอิ่มบุญ ผมคิดได้เพียงเท่านั้น วันนั้นพอหลังจากทำบุญเสร็จผมก็กลับ และในวันที่ 22 เมษายน 2548 ก็มาที่วัดพระธรรมกายอีกครั้ง และได้อธิษฐานว่า “ถ้าบุญของผมมีจริง ขอให้ผมได้บวช ได้ใกล้ชิดหลวงพ่อ ได้ร่วมสร้างบารมีกับหลวงพ่อ” แล้วกลับบ้านไป ได้อธิษฐานอย่างนี้หลายครั้ง จนเมื่อมิถุนายน 2548 แม่บุญธรรมโทรมาหา และถามว่า “จะบวชไหมปีนี้” เจ้าของเคสตอบทันทีว่า “บวชครับ” และในวันที่ 11 ก.ค. ก็ได้บวชเป็นพระ จนแม่ปลื้มจนกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ที่ได้เห็นชายผ้าเหลืองของลูกชาย แม้จะเป็นลูกบุญธรรมก็ตาม
พ่อบุญธรรมของเจ้าของเคส เป็นคนอินเดีย เดิมนับถือศาสนาพราหมณ์ฮินดู ภายหลังเปลี่ยนมานับถือพุทธได้ทำบุญกับพระพุทธศาสนาอยู่หลายปี ท่านชอบทานของหวานมาก ต่อมาป่วยเป็นโรคเบาหวาน จนกระทั่งร่างกายผอมไม่มีแรง ก่อนเสียชีวิต 1 วัน ท่านได้แอบกินน้ำเขียว แล้วเสียชีวิตในวันรุ่งขึ้น ท่านเป็นโรคเบาหวานและเสียชีวิตจากการกินน้ำเขียว เพราะกรรมในอดีตได้เกิดในสังคมเกษตรกรรมได้ฆ่าสัตว์ทำอาหารและขายมาส่งผล ตายแล้วไปเป็นภุมมเทวาในหมู่บ้านภุมมเทวาแห่งหนึ่ง ได้รับบุญที่บวชอุทิศให้ ทำให้ท่านมีสภาพที่ดีขึ้น คือ มีบ้านเป็นของตนเอง, มีอาหารทิพย์, มีเสื้อผ้า เป็นต้น
ลูกสาวคนที่ 3 ของแม่บุญธรรม มีสามีมา 3 คนแล้ว สามีทุกคนทำร้ายร่างกายเธอเสมอ เธอชอบเล่นการพนันทุกชนิดเป็นชีวิตจิตใจ ถึงแม้ขณะนี้จะเล่นน้อยลงแต่ก็ยังเลิกไม่ได้ ที่เป็นเช่นนี้เพราะกรรมกาเมเจ้าชู้ในอดีตชาติสมัยเป็นผู้ชาย มีนิสัยเจ้าชู้ชอบซ้อมภรรยา อีกทั้งเคยมีนิสัยเล่นการพนันติดมาในชาตินี้ เคยไปอบายมาหลายรอบแล้ว แต่ยังไม่เข็ดหลาบ เพราะไม่มีความรู้เรื่องราวความเป็นจริงของชีวิต จะแก้ไขก็จะต้องแนะนำให้หักดิบเลิกเล่นการพนัน โดยทั้งเจ้าของเคสและแม่บุญธรรมต้องเป็นกัลยาณมิตรให้เธอด้วยใจใส ๆ เยือกเย็นและอดทน
เจ้าของเคสรับอุปการะหลานของพี่สาวคนโตที่เกิดจากแม่บุญธรรม เพราะแม่เด็กไม่มาใยดีลูกคนนี้เลย ที่เป็นเช่นนี้ เพราะเคยเกื้อกูลกันมาในอดีต อีกทั้งเจ้าของเคสมีอุปนิสัยชอบสงเคราะห์ญาติติดตัวมาด้วย และเด็กคนนี้เคยเป็นลูกชายของเจ้าของเคสด้วย
เพื่อนสหธรรมิก 2 รูปของเจ้าของเคส ท่านหนึ่งอายุ 25 อีกท่านหนึ่งอายุ 24 ทั้ง 2 รูป เคยบวชกับหมู่คณะมาช่วงสั้นบ้าง, ยาวบ้าง เมื่อพุทธันดรที่ผ่านมาทั้ง 2 ท่านได้เป็นทหารพระราชาองค์ที่ออกบวช ได้ออกบวชตามพระราชาจนตลอดชีวิต มีผลการปฏิบัติธรรมพอเอาตัวรอดกลับดุสิตบุรีวงบุญพิเศษได้ ช่วงที่บวชอยู่มีหน้าที่เผยแผ่ แต่ในชาตินี้ รูปไหนที่ก่อนบวชยังมีภาระเรื่องครอบครัวที่จะต้องรับผิดชอบ ก็ควรจัดการเรื่องต่าง ๆ ให้ลงตัวจนหมดเรื่องกังวลแล้ว หากมีศรัทธาที่จะมาบวชอีก ก็สามารถบวชได้ เพราะผังบวชเดิมมีอยู่ ขึ้นอยู่กับว่าจะทำผังดี ผังเดิมให้แน่นหนาเพียงใด แล้วแต่ใจปรารถนา
เจ้าของเคสเคยเป็นกองเสบียงของหมู่คณะมาบ้าง บวชช่วงสั้นบ้าง, ยาวบ้าง, ตลอดชีวิตบ้าง ชีวิตในสังสารวัฏเคยขึ้นสูงสุดก็มี ตกต่ำสุดๆ ก็มี เคยพลัดพรากจากหมู่คณะมายาวนานก็มี ได้พบกันก็มี ปัจจุบันก็ผ่านอะไรมามากมาย กลับออกไปก็ไม่มีอะไรใหม่ ดีไม่ดีอาจจะตกต่ำไปเป็นยิ่งกว่าที่เคยเป็นก็ได้ ต้องตัดสินใจเอาว่าจะเลือกเดินทางไหน ชาตินี้มาเจอกันแล้ว ก็ให้ตั้งใจสร้างบารมีให้เต็มที่ในทุกบุญแล้วอธิษฐานจิตตามติดไปดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตบรมโพธิสัตว์ อย่าได้พลัดกันเลย
ไม่มีการตอบกลับในกระทู้นี้
