ย่อเรื่อง ฆ่าตัวตาย (8 พฤศจิกายน 2545) โดย Extra
เจ้าของเคสเป็นข้าราชการบำนาญ ต่อมาวิบากกรรมตามมาทำให้เป็นมะเร็งลำไส้ เบื่อหน่ายสังขารรักษาไม่หายเสียที เกรงใจที่ทำให้ภรรยาและหมู่ญาติลำบาก จึงคิดสั้นผูกคอตายที่เตียง 2 ชั้น หมู่ญาติไปเห็นก็ช่วยกันปลดลงมา แต่ก็ตายสมใจ ก่อนจะละโลกเคยสร้างพระธรรมกายประจำตัว ล่าสุดทำบุญกฐินพระราชฯ มา 500 บาท ท่านไม่ค่อยถนัดทำบุญ ถนัดแต่ตีกอล์ฟ เที่ยวต่างประเทศ คิดว่าไม่เบียดเบียนใคร ไม่ต้องทำบุญมาก ไม่ได้ทำผิดกฎหมายก็น่าจะโอเคแล้ว มีหลายคนทำบุญครั้งละ 5 บาท 10 บาท ถ้าไปเที่ยว จ่ายเป็นหมื่นจ่ายได้ ปัจจุบันใช้แต่บุญเก่าจนหมดไป
ปกติคนที่ผูกคอตาย เชือกที่ผูกคอตายจะรัดคอไปด้วยกับกายละเอียด แต่เขาไม่เป็นอย่างนั้น เพราะบุญ 500 บาทนั้น ทำให้วนเวียนอยู่ในบ้าน 7 วัน วันแรกที่เสียชีวิต ภรรยาซึ่งเป็นคนใจบุญคอยชักชวนพี่สาวพี่เขยทำบุญสร้างบารมี (แต่ก็ทำแบบไม่ค่อยจะเข้าใจ) ภรรยารู้ว่าเจ้าของเคสอยู่ในบ้านก็พูดบอกว่า พี่ต้องนึกถึงบุญนะ ให้ทำอย่างนั้นอย่างนี้ แต่ใจเขายังหมองอยู่ มีญาติอย่างนี้ถือว่ามีบุญระดับหนึ่ง โอกาสหายาก ผู้ให้ให้เป็น ผู้รับรับไม่เป็น พอครบ 7 วัน ตรีทูตนุ่งหยักรั้งสีแดงมา ถ้าไม่ขัดขืนก็เดินไป ถ้าขัดขืนก็คล้องแขนไป ถ้าขัดขืนมากก็ใช้โซ่ตรวน ไปนั่งคุกเข่าอยู่หน้าบัลลังก์ของพญายมราช สอบถามชื่อ ประวัติ รู้ไหมทำไมถึงมาอยู่ตรงนี้ ถามสุวรรณเลขาว่าทำไมเขาถึงผูกคอตาย ทราบว่าวิบากกรรมเก่าตามมา ชาติในอดีตเคยเป็นมหาอำมาตย์ตัดสินคนไม่ผิดให้ติดตาราง คนไม่ผิดติดคุก ทำให้ไม่อยากมีชีวิตอยู่ ผูกคอตาย วิบากนี้ติดมา สิ่งนี้จึงไปกระตุ้นให้คิดว่าหนีโรคร้ายด้วยวิธีการนี้ดีกว่า โดยไม่รู้ว่าหนีเสือปะจระเข้ตัวใหญ่ เพราะมีกฎแห่งกรรมบังคับอยู่ การที่จะฆ่าตัวตายได้ ต้องใช้ความไม่รู้ ความหมองมากกว่าปกติ ถึงฆ่าตัวตายได้ คนเราต้องรักตัวเรา ร่างกายมนุษย์เขาเอาไว้สร้างบารมี ถึงแม้เหลือครึ่งตัวยังเหลือศูนย์กลางกายอยู่ยังสามารถเข้าถึงพระรัตนตรัยได้ นับประสาอะไร มีทั้งตัว ป่วยแค่ลำไส้ คนอื่นก็ดูไม่ออก ถ้าอยากตายแบบนั้น มีวิธีการตายแบบอริยะ คือ นั่งเข้าที่ ไม่ได้ตายเถอะ แบบหลวงปู่สด นิ่งแล้วไม่ตายสักที
หลวงพ่อทัตตะเล่าให้ฟังว่า โยมพ่อท่านไปเจอคนคิดฆ่าตัวตาย แล้วไปกินน้ำผลไม้ พอจะแขวนคอตายแล้วเกิดท้องเสีย เลยไปเข้าห้องน้ำก่อน อย่างนี้ก็มีในโลก ที่เจ้าของเคสเป็นมะเร็งเพราะกรรมปาณาติบาต เป็นทหารเก่า แทงเขาด้วยอาวุธที่ท้อง สุวรรณเลขาดูบัญชีบุญ ทำบุญพระ 1 องค์ กับบุญ 500 บาท ทำน้อยแต่ได้บุญเยอะ อ้าวเอาไปเกิดในโลกมนุษย์ ท่านให้โอวาทก่อน ให้ทำแต่ความดี ไปรออยู่ที่ศาลารอเกิดที่โลกมนุษย์ เป็นบุญสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัว บุญกฐิน และบุญที่ญาติทำอุทิศส่วนกุศลนั้นมาก ๆ ถึงขนาดให้โอกาสมาสร้างความดีใหม่ หากมาเกิดในเมืองมนุษย์แล้ว ไม่ทำความดี ก็จะลงข้างล่างอีก เวลามาเกิดในเมืองมนุษย์ ไม่ว่าจะมาจากที่ไหน พอเข้ากายมนุษย์ ตกศูนย์กลางกายแล้วก็ลืมทันที ครูไม่ใหญ่จึงต้องคอยเตือนนักเรียนอนุบาลฝันในฝันตลอดเวลา ยกเว้นพระบรมโพธิสัตว์ ท่านจะระลึกชาติได้ เช่นพระเวสสันดร ท่านเกิดมาก็พูดได้เลยหลายชาติ เกิดมาก็พูดว่า แม่จ๋า มีอะไรให้หนูทำทานบ้าง ให้ซะจนเคย พอเกิดมาแล้วก็อยากจะให้ ไม่เหมือนกับคนทั่ว ๆ ไปร้องแว้ จะกินอย่างเดียว ความสุขที่เกิดจากการให้มันยิ่งใหญ่ขยาย ถ้ายิ่งไม่อยากให้คนอื่นมันแคบ ถ้ายิ่งอยากจะให้ทั้งโลกยิ่งกว้างขวาง เราเกิดมาสร้างบารมี สอนตนเองให้ได้ เตือนตัวเองให้ได้ และถ้าได้เข้าถึงพระธรรมกาย ทุกคนก็สามารถฝันในฝันได้เอง
ไม่มีการตอบกลับในกระทู้นี้
