จากเรือนเหมือนนกที่จากคอน
ไม่อาวรณ์เมื่อจรจากมา
สร้างชีวีให้มีคุณค่า
แสวงหาแต่หนทางพระนิพพาน
มีผ้าอยู่เพียง 3 ผืน
ทั้งหลับตื่นมีแต่ความชื่นบาน
สมบัติมีแต่อัฏฐบริขาร
เลี้ยงสังขารด้วยอาหารสาธุชน
ฝึกตนทนหิวบำเพ็ญตบะ
ทั้งคันธะ วิปัสสนาทุกแห่งหน
รักธรรมวินัยยิ่งกว่าชีวิตตน
หวังหลุดพ้นวัฏฏะชนะมาร
ชื่อจารึกทำประโยชน์ให้แก่โลก
ดับทุกข์โศกโรคทางใจในสังสาร
เหมือนดวงอาทิตย์สลายมืดสู่จักรวาล
หมู่สรรพสัตว์สุขสราญด้วยธรรมกาย
นี่แหละคือ ชีวิตสมณะ
ที่สละกายใจน้อมถวาย
เพื่อองค์พระสัมมาจวบจนกว่าชีพวาย
ทุ่มทำงานจนถึงวันสุดท้ายชนะมาร
การมีชีวิตเรียบง่ายเป็นชีวิตที่ผาสุก มีพลัง มีความรอบรู้ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทิ้งชีวิตซับซ้อนมามีมีชีวิตที่เรียบง่าย แล้วท่านก็เข้าถึงพระนิพพาน เพราะไม่มีอะไรมาเป็นเครื่องกังวล ใจจะเป็นกลาง สบาย ถ้าพวกเราเรียบง่ายอย่างนี้ ไม่นาน ใจจะหยุดนิ่งใสแจ๋ว ถ้าบวชกันทั้งโลกจะเป็นยังไง แสดงว่าทุกคนในโลกมีบุญมาก ผู้ที่บวชทั้งภพนั้นมีแต่ในพระนิพพาน มีแต่พระ ไม่มีอุบาสกอุบาสิกา หากในเมืองมนุษย์บวชกันหมดก็เป็นพระนิพพานในเมืองมนุษย์ ถ้าบวชหมด เทวดาก็จะมาใส่บาตร เพราะถือเป็นความอัศจรรย์ของโลก ถ้าเทวดาไม่มาใส่บาตร ก็สึกมาทำกับข้าวให้พระกิน ส่วนผู้หญิงยังบวชไม่ได้ ก็บวชภายในไปก่อน
ป่าหิมพานต์ แปลว่า ป่าที่เป็นสีทอง พื้นเป็นทอง ใบไม้เป็นสีทอง เป็นต้น เหมะ แปลว่าทอง ภาพรวม ๆ เป็นสีทอง มีสัตว์ป่าแปลก ๆ เช่น คชสีห์ ตัวเป็นคชสารหัวเป็นราชสีห์, นาคราชสีห์ หัวเป็นนาคแต่ตัวเป็นราชสีห์, ไกรสรราชสีห์ ขนสีขาวผมสีแดง สง่างามมาก กินช้างได้
มักกะลีผลหรือนารีผล ผลไม้ชื่อดังในทวิภพ เป็นผลไม้ที่แปลก อยู่รอบ ๆ เขาพระสุเมรุ เดิมแผ่นดินเชื่อมกัน 4 ทวีป เมื่อกิเลสหนาขึ้นก็ไปมาไม่ได้ ลำต้นของนารีผลเป็นสีน้ำตาลทองเป็นเงาระยิบระยับ ใบสีทองสวยแพรวพราว ปีหนึ่งออกดอกครั้งเดียว ครั้งละ 3 เดือน ตั้งแต่ตูมไปจนบาน 1 เดือน จากบานไปเป็นนารีผลอีก 1 เดือน ส่วนอีกเดือนหนึ่งไปใช้งาน เมื่อหลุดจากขั้วตกลงมา ใช้งานได้ 7 วัน หนึ่งวันเท่ากับ 50 ปีเมืองมนุษย์ ก็เท่ากับ 350 วันในเมืองมนุษย์
ดอกมักกะลีผลเป็นดอกตูม มีขั้วสีทอง กลิ่นหอมหวนรัญจวนใจ เริ่มแย้มบานค่อย ๆ หอมไปเรื่อย ๆ ตอนบานเต็มที่ กลิ่นหอมมากตลบไปทั้งป่ากลบกลิ่นดอกอื่นหมด กลิ่นชวนให้เกิดความกำหนัดยินดี ชวนให้เกิดอยากมีสุดที่รักและรักที่สุด ผู้ที่มาใช้ มีตั้งแต่คนธรรพ์ที่ได้กลิ่นแล้วเหาะมาที่ต้นนารีผล คนธรรพ์เป็นเทวดาที่เกิดในไม้หอม มีหลายประเภท มีชั้นสูง กลาง ต่ำ วิทยาธรที่ตอนเป็นมนุษย์ชอบเรียนวิชาวิทยาศาสตร์ทางใจ (science mind) นักพรตสิทธาที่ตบะยังอ่อนอยู่ ส่วนพวกที่ตบะแก่กล้าทนต่อกลิ่นได้ก็ไม่มา นักพรตสิทธามีเวทมนตร์คาถาอาคมต่าง ๆ ฤๅษีจากเมืองมนุษย์ ได้ฌานสมาบัติ หรือเป็นกายละเอียดมา ที่เป็นกายละเอียดมีตบะอ่อน ถ้ามาด้วยกายหยาบมีฤทธิ์มาก คือ มาโดยกายเบาเท่ากับใจ เอากายกับใจให้รวมเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ฝึกกายให้เบาแล้วนึกไปไหนก็ไปได้ ฤๅษีที่มีทั้งกายหยาบและกายทิพย์ที่ตบะแก่ จะไม่สนใจ เมื่อเกิดความกำหนัดยินดี ทำให้ฌานเสื่อม เหาะไม่ได้ ถ้าเป็นมนุษย์ก็กลับมาที่เมืองมนุษย์ เหาะไม่ได้ ต้องกลับมาทำฌานใหม่ ฤๅษีที่เป็นกายละเอียดเหาะได้ แต่ยังต้องย้อนกลับไปอยู่ที่เมืองมนุษย์
ผู้ที่มารออยู่โคนต้นมีจำนวนมาก รอคอยวันที่ผลไม้จะสุกงอม คือจะเปลี่ยนแปลงจากดอกเป็นผล 1 เดือนในสวรรค์เท่ากับ 50 วันมนุษย์ คูณ 30 วันเท่ากับ 1,500 ปีมนุษย์ จากช่วงที่ดอกบานไปจนเป็นผลนาน 2 เดือน คือ 3,000 ปีมนุษย์
กรณีศึกษาวันนี้ คือ พระอาจารย์กิติ โสภโณ พรรษา 31 มรณภาพเมื่อ 19 มีนาคม 2546 ท่านเป็นน้องคนสุดท้อง บวชตั้งแต่เป็นสามเณรอายุ 11 ปี ที่จังหวัดหนองคาย ได้ศึกษาตามที่ต่าง ๆ สอบได้เปรียญธรรม 6 ประโยคที่วัดนาคกลาง มาอยู่ที่วัดเงินกับหลวงพ่อชาญณรงค์ อภิจิตโต และส่งให้ไปเรียนปริญญาโท 4 ปีที่อินเดีย เมื่อจบกลับมา ขอลาสิกขา หลวงพ่อชาญณรงค์ทราบจึงพาออกธุดงค์ในป่า 10 กว่าปี และถ่ายทอดวิชาวิทยาศาสตร์ทางใจ กับวิชาแพทย์แผนโบราณให้
หลวงพ่อชาญณรงค์เป็นอาจารย์ของหลวงพ่อทัตตะชีโว เดิมท่านเป็นแพทย์แล้วมาบวช ตอนเป็นสามเณร มีหลวงปู่อยู่องค์หนึ่ง ห่มจีวรสีกลัดคล้ำ ๆ มาเล่นกับสามเณร หลวงปู่ถามว่าเณรทำอะไร เณรตอบว่ากำลังจะไปขุดมันขุดเผือก หลวงปู่ถามว่าเอาไปทำอะไร จึงตอบว่าจะเอาไปต้มไปเผาเพื่อฉัน หลวงปู่บอกว่าสุกแล้ว สามเณรจึงลองขุดดู ปรากฏว่าสุกจริง ๆ ท่านให้เอาพลั่ว เสียม หรือด้ามจอบตีหลวงปู่ สามเณรไม่กล้า กลัวหลวงปู่ตายแล้วติดคุก หลวงปู่บอกว่าลองดูเถิดไม่เป็นไร เลยตีหน้าแข้งท่าน ปรากฏว่าจอบกระเด็น เหมือนตีเสาหิน หลวงปู่ถามว่าอยากเรียนไหม วิชาวิทยาศาสตร์ทางใจ (science mind) ถ้าเรียนต้องเข้าป่าไปด้วยกัน ให้ไปเรียนจบแพทย์ก่อนแล้วค่อยเข้าป่าไปเรียนกับหลวงปู่ ท่านสามารถเอาใบไม้ใส่มือ ใช้เวลาไม่กี่นาทีกลายเป็นนก เปลี่ยนธาตุได้ ระเบิดน้ำลงไปใต้น้ำได้ สมัยก่อนหนังสือพิมพ์บางกอกไทม์เคยลง
ตอนที่หลวงพ่อชาญณรงค์ไปฝึกในป่ากับหลวงปู่ กำลังนั่งอยู่โคนไม้ในป่ากำลังจะนั่งสมาธิ เห็นเสือมา วิ่งหนี หลวงปู่ท่านเนรมิตร เพื่อเป็นอุปกรณ์ในการเรียน บอกว่าวิ่งหนียังใช้ไม่ได้ เราต้องสมาทานว่าเราตาย ฟ้าจะถล่มแผ่นดินจะทลาย ช้างเสือมา ให้เฉย ๆ ต้องหยุดกับนิ่งอย่างเดียว
ครูไม่ใหญ่เคยพบท่านอาจารย์ชาญณรงค์ ท่านให้หักฝักมะรุมมาปล้องหนึ่ง เอามาใส่ในมือแล้วกลายเป็นด้วงมะพร้าว โดยมีท่านพุทธทาสที่สวนโมกข์และอาจารย์สัญญา ธรรมศักดิ์นั่งอยู่ด้วย ท่านให้ท่านพุทธทาสเอาดอกไม้มาใส่ในกล่อง ๆ หนึ่ง แล้วถือเอาไว้ ท่านพุทธทาสไม่ค่อยเชื่อเรื่องแบบนี้ อาจารย์พัวไม่ได้ไปโดนอะไร สัก 1-2 นาที กลายเป็นแมลงภู่ ท่านพุทธทาสพูดว่า ทำให้เขามีชีวิตแล้วปล่อยเขาไปเถอะ แต่ไม่ได้ปล่อย จับใส่ขวดแม่โขง ปิดขวดอย่างดี ตอนเช้าออกมาอยู่ข้างนอกได้ยังไงไม่รู้
ปี 2534 พระอาจารย์กิติสร้างกุฏิสงฆ์ 4 หลัง ทำถนนคอนกรีตทั่วบริเวณวัด บูรณะหอระฆัง และศาลาการเปรียญ ใช้งบ 10 กว่าล้าน และสร้างโรงเรียนพระปริยัติธรรม ยังสร้างไม่เสร็จท่านก็มรณภาพ ช่วง 2 เดือนสุดท้ายท่านเร่งทำบุญทุกอย่าง โดยเฉพาะถวายของศักดิ์สิทธิ์แก่หลวงพ่อธัมมชโย ท่านเบิกบาน ท่านเป็นฝีบ่อยมาก 2 อาทิตย์สุดท้ายท่านไปผ่าฝีที่อก วันหนึ่งหลังฉันเพลเสร็จ ท่านนอนพักผ่อนเล่นที่ระเบียงตั้งแต่เที่ยงถึงหกโมงเย็น มรรคนายกเห็นนอนนานเลยไปดู ปรากฏว่าท่านมรณภาพแล้ว จึงพาไปส่งโรงพยาบาลให้ปั๊มหัวใจเป็นชั่วโมง เมื่อเห็นสิ้นลมแน่นอน จึงนำร่างท่านไปบำเพ็ญกุศลที่วัดอัมพวัน เนื่องจากท่านเป็นพระสังฆาธิการ จึงเป็นที่รักเคารพของลูกศิษย์จำนวนมาก
คำถาม บุพกรรมใดทำให้ท่านป่วยเป็นฝีบ่อย ๆ ท่านกับเจ้าของเคส ทำไมถึงผูกพันกันมาก หลังจากหมอปั๊มหัวใจท่านเสร็จ เห็นว่าสิ้นลมแล้ว จะฉีดยากันศพเน่า เกิดไฟดับ เลยใช้ไฟสำรองแต่ก็ดับอีก ลูกศิษย์นำร่างของท่านไปที่วัด ให้หมอไปฉีดให้ที่วัด แต่พอฉีดเสร็จไฟฟ้าทั้งอำเภอดับหมด ฝนลมปั่นป่วนทั้งอำเภอ ฝนตกอย่างกับฟ้ารั่ว ทำไมเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น
ท่านป่วยเป็นฝีบ่อย ๆ เพราะกรรมในปัจจุบันและกรรมในอดีต กรรมปัจจุบันเพราะลุยงานหนักทำงานหนัก หักโหมเกิน ในจังหวะที่กรรมในอดีตมาทันพอดี เป็นวจีกรรม คือตอนที่ท่านบวชเป็นสามเณร ครูบาอาจารย์อบรมสั่งสอน ท่านดื้อรั้น เถียงข้าง ๆ คู ๆ ทำให้พระอาจารย์หงิดหงุดใจ ช้ำใจบ่อย ๆ ทำให้เป็นฝีบ่อย ๆ ต้องผ่าที่อก ตอนที่เป็นฆราวาสท่านก็ทำนิสัยอย่างนี้กับพ่อแม่ ผู้หลักผู้ใหญ่ ท่านมีความเชื่อมั่นในตัวเองสูง ทำให้ผู้หลักผู้ใหญ่พ่อแม่ครูอาจารย์ช้ำใจ ทำให้ท่านช้ำที่กาย เป็นฝีที่อก ผู้ที่มาวัดบางท่าน ดื้อ ชอบเถียงโดยใช้คำรุนแรง ด่าพระ จะเป็นฝี ผ่าบ่อย ๆ แล้วจะเป็นมะเร็ง ที่ท่านเตือนด้วยความหวังดี ไม่มีอคติอะไร
ทำไมอายุแค่ 57 ปี เพราะกรรมปาณาติบาต ชาติในอดีตเกิดเป็นชาวบ้านธรรมดาได้สั่งให้เขาฆ่าสัตว์มาเลี้ยงแขกในงาน เดินธุดงค์กับท่านพระอาจารย์อภิชิตโต และเรียนวิชชาวิทยาศาสตร์ทางใจได้ในระดับหนึ่ง คือฝึกกสิณ ท่านเคยเป็นศิษย์อาจารย์กันมาหลายชาติ
ท่านไม่คิดอยากตาย เพราะกำลังทำงานพระศาสนา ตอนนั้นง่วง จะพักผ่อนสักงีบหนึ่ง ไม่ได้ตายเพราะฝี แต่ตายเพราะหมดอายุพอดี เมื่อหลุดออกไป เห็นกายของตัวเองนอนอยู่ เห็นทุกคนในห้อง ก็ตามเขาไป รพ. พอไปถึง รพ. ตามมองดูเขาอยู่ พูดให้เขาฟังก็ไม่ได้ยิน ว่าอย่าทำอะไรกับร่างท่าน ท่านจะเข้าร่างแต่ว่าเข้าไม่ได้ เพราะหมดบุญแล้วหมดสิทธิ์ ท่านได้ยินทุกคนพูดว่าจะฉีดยากันเน่า กายละเอียดของท่านไม่ยอม ยังไม่อยากตาย ถ้าฉีดยากันเน่าแล้วจะเข้าไม่ได้ ท่านอธิษฐานจิตนึกถึงบุญที่ท่านได้ทำในพระศาสนา ขออย่าให้ฉีดยากันเน่าเข้าร่างท่าน ด้วยอานุภาพบุญของท่าน ไฟเลยดับ ฉีดไม่ได้ที่ รพ. เอาไฟสำรองมาก็ดับอีก เขาพาร่างของท่านกลับมาที่วัด ท่านตามมาที่วัด แล้วค่อย ๆ ยอมรับสภาพว่า เราคงหมดอายุขัยจริง ๆ แล้ว หมอเลยฉีดยากันเน่าได้ ท่านนึกถึงบุญที่ทำบุญในพระพุทธศาสนา กายมนุษย์ละเอียดค่อย ๆ เปลี่ยนจากพระเป็นกายทิพย์ที่มีเครื่องประดับ มีราชรถ และบริวารมารอรับ จากพระมาเป็นกายละเอียดที่เป็นพระ นึกถึงบุญก็เปลี่ยนเป็นกายทิพย์ มีราชรถและบริวารมารับไปอยู่ชั้นยามา ชั้นที่ 3
เมื่อท่านละโลก รุกขเทวา ภุมเทวา อากาศเทวา ที่ได้รับบุญจากท่าน ก็เสียใจ เพราะขาดท่านแล้วใครจะให้บุญ จะไปอนุโมทนาบุญกับใคร ใครจะสร้างบารมีเหมือนท่าน โอกาสจะได้รับบุญอีกไม่มี อาลัยรักท่าน เทวดาบันดาลให้ฝนตก ความดีของท่านทำให้เทวดามาทั้งอำเภอ บันดาลให้ฝนตกฟ้ารั่ว ทำให้ไฟช็อต ไฟจึงดับ
ตอนนี้ท่านกำลังสำรวจวิมานเพลิน ๆ อยู่ชั้นยามาเพราะเพิ่งขึ้นไปใหม่ เจ้าของเคสเป็นพระมหาลูกพระราชฯ ที่ผูกพันกับท่านมาก เพราะเคยเกิดเป็นลูกแท้ ๆ ของท่านมาหลายชาติ ได้รับการอบรมสั่งสอน สนับสนุนจากท่านมาตลอด
