มี 12 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[ฟ้ายังฟ้าอยู่]

เพราะอยากได้บุญติดตัวไปพบชาติเบื้องหน้า และคิดว่า ตัวเล็กๆ อย่างเรา ก็น่าจะสามารถช่วยสร้างคนดีให้เต็มประเทศไทยได้
ก็เลยตัดสินใจอย่างแน่วแน่เด็ดเดี่ยวแล้วค่ะ ว่าจะต้องไปชวนคนบวชให้ได้ อย่างน้อย 100 คน

แต่ว่า..
ตอนนี้ได้ยินเพียงแต่ว่า บวชแล้วดี บวชแล้วพุทธศาสนาจะฟื้นฟู สังคมจะดีขึ้น

แต่ยังไม่ค่อยรู้ว่า บวชแล้ว คนบวชได้อะไร ที่ว่าดีน่ะ ดีอย่างไร

จึงอยากขอความรู้จาก ผู้ที่มีประสบการณ์ดีๆ ที่ตนเองได้จากการบวชน่ะค่ะ (บวชจากวัดไหนก้อได้ บวชพระหรือ เณร ก็ได้ค่ะ)
เพราะจะได้ไปชวนคนอื่นๆ ให้เขาเห็นประโยชน์จากการอบรมคุณธรรมครั้งนี้อย่างชัดเจนมากขึ้น

กราบขอความเมตตาด้วยนะคะ
ขอบคุณล่วงหน้า และขออนุโมทนาบุญกับธรรมทานครั้งนี้ด้วยค่ะ จะได้นำความรู้ไปใช้ให้เต็มที่
แล้วจะมาส่งข่าวบุญให้ได้ร่วมอนุโมทนาบุญกันอย่างต่อเนื่องค่า ^^

[kissy]

ผู้ชายที่เคยบวชอ่ะคะ

ตอบหน่อยซิคะ

[Daemusin]

โดยส่วนตัวผมเองนั้น คงยังไม่มีประสบการณ์จากการบวชพระ เเต่จะขอเล่าจากประสบการณ์บวชเณร น่ะครับ

เราต้องมาทำความเข้าใจก่อนว่าคำว่าบวชนั้นหมายความว่าอย่างไร .....

บวช แปลว่า งดเว้นจากการทำชั่วต่างๆ ด้วยการสละโลกีย์ทิ้งเหย้าเรือนไปถือเพศเป็นนักบวช เป็นสมณะ เป็นภิกษุสามเณร เป็นต้น เพื่อขัดเกลากิเลสและเพื่อความหลุดพ้นจากกองทุกข์ทั้งมวล

ย้อนไปในช่วงวัยที่ได้บวชสามเณรนั้นเเถวบ้านได้มีการจัดบรรพชาสามเณร 1 เดิือน(เเอบภูมิใจเล็กๆว่าสมเด็จวัดปากน้ำท่านมาบวชให้ด้วย อิอิ) ตอนนั้นเพียงคิดว่าบวชตามใจเเม่เพราะเเม่อยากให้บวช ไม่ได้คิดว่ามันจะสำคัญอะไร เเต่พอได้อยู่ในโครงการจากเด็กที่ ค่อนข้างดื้อ ชอบเถียงผู้ใหญ่ เเละคิดว่าตัวเองเก่งพอเเล้ว ต้องมาทำอะไรที่ตรงข้ามกัน ตื่นเช้ามา ทำวัตรเช้า บินทบาตร เห็นคนมากมายได้ใส่บาตร พระอาจารย์ได้อบรมเเละชี้โทษของเถียงพ่อเถียงเเม่ เป็นเด็กดื้อ จะมีผลอะไรบ้าง ได้เห็นผู้ใหญ่มากมายก้มกราบเรา ทำให้เราได้คิดว่าตัวเราเองทำตัวเองให้ควรกราบไหว้รึไม่ จากนั้นก็เริ่มคิดถึงจุดบกพร่องของตัวเอง เเละก็เริ่มปรับปรุงตัว จนครบโครงการคุณเเม่ก็เหมือนได้ลูกชายคนใหม่กลับไปอยุ่บ้าน

จากวันนั้นจนถึงวันนี้ถ้าถามว่าการบวชนั้นดีอย่างไรผมก็อาจจะบอกได้ว่า ด้วยท่าทีที่สงบสำรวม จะทำให้เราได้คิด พิจารณาตัวเองถึงสิ่งที่เราได้ทำทั้งดีและไม่ดีตอนเป็นฆราวาส ตลอดจนได้ฝึกฝนได้ขัดเกลาจิตใจตนเอง เเละที่สำคัญได้ยกระดับจิตใจของเราให้สูงขึ้น ......

[WISH]

ตอนบวชได้อะไร

- ได้ยกระดับเป็นส่วนหนึ่งของพระรัตนตรัย เป็นทิศเบื้องบนในทิศ6
- ได้นำปิติโกลาหล นำกุศลมาสู่ครอบครัวและหมู่ญาติ เพราะบวชคนแรกในบ้าน(เขาเห่อกันน่ะ)
- ได้ครองผ้ากาสาวพักตร์ อันเป็นผ้าชุดสุดท้าย เป็นชุดแฟชั่นที่อมตะมากว่า 2พันปี
- ได้เกิดใหม่แบบโอปปาติกะ เกิดเป็นสมณะ(ในโบสถ์)แล้วโตทันที
- ได้ชื่อว่า ธรรมทายาท โอรสจากพระโอษฐ์ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
- ได้เป็นศาสนทายาท เป็นอายุพระศาสนา
- ได้ทำหน้าที่เสมือนเป็นเนื้อนาบุญ
- ได้แปลงเพศ จากเพศฆราวาสสู่เพศบรรพชิต แล้วก็แปลงกลับมาเมื่อลาสิกขา
- ได้พบพ่อใหม่ คือ พระอุปัชฌาย์
- ได้บำเพ็ญสมณธรรม ทั้งคันธุระและวิปัสสนาธุระ
- ได้ความรู้จากพระอาจารย์ ผู้เป็นต้นแบบพระแท้
- ได้พบเพื่อนผู้ร่วมประพฤติพรหมจรรย์
- ได้ร่วมกันพัฒนาบุกเบิกธุดงคสถาน
- ได้ลงปาฏิโมกข์ทุกวันพระ
- ได้บิณฑบาตโปรดผู้ยากไร้
- ได้ใช้ชีวิตเรียบง่ายอันประเสริฐ
- ได้ฉันน้อย จำวัดน้อย พูดน้อย นั่งมาก
- ได้สำรวมอินทรีย์
- ได้ฝึกฝนอบรมใจ ฝึกอดทนต่อภัยต่างๆ
- ได้พบเสวนาธรรมกับพระป่า ผู้เป็นพระอคันตุกะของวัด
- ได้ฝึกธุดงควัตร(ทุ่งนา ฟ้าโล่ง เนสัชชิกังคัง)
- ได้ปัญญา รู้เป้าหมายชีวิตที่แท้จริง
- ได้รู้จักตนเองมากขึ้น
- ได้พบสุขอันแท้จริง
- ได้เป็นคนดีที่โลกต้องการ หลังลาสิกขา
- ได้อานิสงส์อันไม่มีประมาณ
ฯลฯ

[tong_tong_tong]

เอาแบบเห็นชัดเจนเลยนะ

เลิกเบียย์ได้ เลิกเที่ยวฟังเพลงตามผับ

เข้าวัดมากขึ้น ทำทานมากขึ้นื ตามตักบาตรแทบทุกงานที่จะไปได้ นั่งสมาธิก่อนนอนมา 3 ปีติดแล้ว

อันนี้แปลก หลังบวชแล้ว งานมาตรึม มาแบบเลือกแต่งานดีๆได้เลย ว่าจะเอางานไหน และเสร็จเป็นอัสจรรย์ คือ บางตัวไม่เคยทำ ก็ทำเสร็จในเวลาอันรวดเร็ว (งานวิจัยทาง electronic)

และสุดท้าย เหมือนโลกเป็นของเรา มองไปทางไหน มีแต่ความสบายใจ

[@--แสงตะวัน--@]

จำตอนที่บวชแล้วเริ่มครองผ้าที่วัดเบญฯ รู้สึกเลยว่า "สายบุญเย็นๆ ที่ไหลผ่านศูนย์กลางกายเป็นอย่างไร" ฮืม
จำช่วงที่อบรมได้เลยว่า "ไม่เคยนั่งสมาธิครั้งไหนได้ดีเท่าตอนบวชเ็็ป็นสามเณชธรรมทายาทเลย" ฮืม
จำได้เลยว่าตอนลาสิกขา ได้บอกกับตัวเองไว้แล้วว่า "เป็นตายร้ายดีอย่างไรก็ต้องกลับมาสวมผ้าผืนนี้อีกครั้ง" ฮืม

ลองดูซิครับครั้งหนึ่งในชีวิตลูกผู้ชาย ผมว่าถ้าใครเป็นชายแล้วไม่ได้บวช ฮืม ฮืม เสียดายโคตรๆ
ปล.นี่เฉพาะที่ได้ส่วนตัวแค่สั้นๆ นะครับ ไม่รวมส่วนอื่นๆ อีกมากมาย :-)

 IMG90001013343A.jpg   70.88K   67 ดาวน์โหลด

[บ่าวอุบล]

ได้เข้าใจคำว่า "เนื้อนาบุญ" คือยิ่งเราเป็นพระแท้ได้มากเท่าไหร่ ญาติโยมที่มาทำบุญด้วยยิ่งได้บุญมาก และได้สัมผัสความอิสระ ปลอดโปร่งทั้งกายใจ ซึ้งกับสภาวะที่ว่า ชีวิตนักบวช คือชีวิตที่ประเสริฐสุด

[บ่าวอุบล]

อ้อ ลืมไปครับ ได้อุทิศบุญให้คู่กรรมคู่เวร ได้แบ่งบุญให้สรรพสัตว์ ที่ปลื้มสุดได้อุทิศบุญให้พ่อแม่ที่ล่วงลับ รู้สึกว่าเราได้ตอบแทนบุญคุณของท่านได้อย่างดีที่สุดแล้ว

[หยุด นิ่ง ใส]

ผมคิดว่าสิ่งที่ธรรมทายาทได้ทุกคน คือ การปิด(ตอกตะปูเทคอนกรีตเสริมเหล็ก)ประตูอบายแน่นอนครับ
ได้ค้นพบความสุขที่แท้จริงของการเกิดมาเป็นมนุษย์
ได้นั่งธรรมะแบบเต็มที่
ได้หลักธรรมในการนำชีวิตที่ยังหลงเหลืออยู่ประกอบแต่คุณงามความดี
ความรู้สึกที่ก้าวเท้าออกจากโบสถ์ ครั้งแรกหลังเกิดเป็นพระแล้ว
ด้วยความปิติที่มิอาจประมาณได้ชุ่มฉ่ำเย็นตลอดทั้งวัน

รู้ว่าฝนพันปีเป็นอย่างไร และความอัศจรรย์ใจหลายอย่าง

จำได้เลยว่าตอนลาสิกขา ได้บอกกับตัวเองไว้แล้วว่า เป็นตายร้ายดีอย่างไรก็ต้องกลับมาสวมผ้าผืนนี้อีกครั้ง ฮืม

คุณแสงตะวันคิดเหมือนกันเลยครับ ผ้าผืนสุดท้าย

ได้รู้ว่าการบวชไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
ประสบการตอนหนึ่งจากการบวชธรรมทายาทที่มิอาจลืมได้ไปจนวินาทีที่ละโลกไปแล้ว
ความตื้นตันใจที่ไม่มีประมาณตอนการเวียนประทักษิณ ก่อนเข้าโบส์และการกล่าวคำลาบวชกับบิดามาดา
ได้สร้างองค์พระบนยอดโดมร่วมกับพระธรรมทายาทให้พระอุปปัชฌาย์
เอาเป็นว่าการบวชมีแต่สิ่งที่ทำให้เกิดความตื้นตันใจบ่อยครั้งมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
รู้สึกถึงกระแสบุญที่หลั่งไหลว่าซาบซ่านชุ่มเย็น กว่าตอนที่ตนเองเป็นฆารวาส
ได้รู้ว่าเราเกิดมาทำไม
หน้าที่หลักคือมุ่งสู่พระนิพพาน
ชีวิตที่เหลืออยู่ให้ทำแต่ความดี ทางกาย ทางวาจาและทางใจ


กราบอนุโมทนบุญครับ

[หัดฝัน]

ได้เืทคนิคการแก้ไขปัญหาชีวิตครับ ใช้เทคนิคนี้แก้ตั้งแต่ปัญหาเล็กๆ ไปจนปัญหาพ้นทุกข์ทั้งปวงด้วยครับ

เทคนิคที่ว่าคือ เมื่อมีปัญหา อย่าหันไปพึ่งยาเสพติด อย่าทำร้ายตัวเอง แต่ค่อยๆ หยุดใจ แล้วสติสตางค์ก็จะกลับคืนมาให้เราแก้ไขปัญหา
หมั่นพัฒนาใจให้แข็งแรง ขึ้นทุกวัน ด้วยทาน ศีล ภาวนา

[Airy]

เดือนแรกของการบวชก็คือการเรียนรู้และการปรับตัวเองใหม่ในเพศสมณะครับ
ได้แก่
การฝึกสำรวมกายและสำรวมใจ (เป็นการหักดิบพฤติกรรมเก่าในเพศคราวาส ซึ่งคิดว่าดีแล้ว แต่ยังต้องปรับเปลี่ยนอย่างอุกฤต ทั้งร่างกายและจิตใจใหม่ ซึ่งต้องดำรงชีวิตอยู่กับผ้าเพียง 3 ผืน กับปัจจัยการดำรงชีพส่วนตัวอื่นๆอีกเพียงเล็กน้อยเท่านั้น คือ บาตร ผ้าห่ม เสื่อ มุ้ง รองเท้า ขัน สบู่ ยาสีฟัน แชมพู ส่วนหมอนวัดพระธรรมกายจะไม่มีให้ใช้ ยกเว้นไปจำที่วัดอื่น)
การถือศีลปฏิบัติและเรียนรู้เรื่องศีลของพระ (ซึ่งเป็นเรื่องกดดันกายมนุษย์ให้ต้องปฏิบัติดีอย่างเดียวทั้งต่อหน้าและลับหลัง ซึ่งต้องเปลี่ยนเป็นบุคคลที่มีแต่ด้านสว่างเพียงอย่างเดียว ไม่มีด้านมืดอีกต่อไป ซึ่งความกดดันจะค่อยลดลงตามลำดับเมื่อปรับตัวได้และมีความเคยชินในข้อวัตรปฏิบัติแล้ว หรือไม่ก็ถูกกดดันให้ต้องสึกลาเพศออกไปเป็นคราวาสเลย เพราะร้อนผ้าเหลือง)
การอยู่รวมกันเป็นหมู่คณะ แต่มีใจสันโดด (การเป็นสมณะเป็นการดำรงชีวิตแบบอยู่รวมหมู่คณะ อยู่ในสายตาซึ่งกันและกัน ตลอดเวลา 24 ชั่วโมง ซึ่งจะดำรงตนอยู่ได้ต้องปรับตัว ปรับกายและปรับใจ ให้เป็นผู้ให้ความสำคัญของหมู่คณะก่อน มีความละอายเป็นที่ตั้ง และที่สำคัญเมื่ออยู่ไปนานใจจะถูกปรับให้รักสันโดด โดยการเอาใจมุ่งสู่ภายในเข้าไปหาความสงบภายในอย่างเดียว)

เมื่อเข้าเดือนที่ 2 ก็จะยกบุคคลธรรมดาให้น่านับถือ กราบไหว้ได้สนิทใจครับ
เพราะเป็นผู้ปฏิบัติในศีลของพระภิกษุได้อย่างคุ้นเคย มีความสำรวมกายและใจ รักสันโดด มีความเป็นระเบียบเสมอกันทั้งหมู่คณะ มีประสิทธิภาพในการทำงานร่วมกัน
เมื่อปรับกายได้ ใจก็พร้อมสำหรับการฝึกอบรม และเรียนรู้เรื่องใหม่ๆ ได้อีกมากมาย โดยเฉพาะการฝึกปฏิบัติทางจิตให้ยิ่งขึ้นไปเรื่อยๆ แล้ววันหนึ่งก็จะกายเป็นส่วนหนึ่งของกองทัพธรรมที่แท้จริง เป็นธาตุธรรมที่ฝ่ายมารเกรงกลัวมาก เป็นผู้กำจัดภัยในวัฏฏสงสาร หรือในยุกค์สมัยปัจจุบันนี้ แทนคราวาสได้อย่างดีทีเดียวครับ (ตอนท้ายนี้เป็นเป็นเรื่องลึกคงอธิบายมากไม่ได้ครับ)
แม้เป็นพระภิกษุใหม่ที่ฝึกมาน้อย แต่เป็นพระภิกษุที่ได้รับการบวชแบบที่เชื่อมต่อศีลโดยตรงจากพระพุทธเจ้าแล้ว มาอยู่รวมกันในสถานที่เดียวกัน หรือในประเทศเดียวกันเป็นจำนวนมาก ก็เหมือนเป็นฐานกำลังที่รองรับคุณความดีของพระพุทธเจ้าในอดีตมารวมกันเลยทีเดียวครับ เมื่อรวมพลังอำนาจฝ่ายดีได้เป็นหนึ่งเดียวกันแล้ว สามารถเปลี่ยนแปลงโลกให้ผลิกกลับเข้าสู่เส้นทางแห่งคุณความดีอย่างที่ใจต้องการได้เลยครับ ความมหัศจรรย์จะบังเกิดได้ง่ายๆ ครับ...ขอให้ช่วยกันครับถ้าอยากเห็นความเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่

ขออนุโมทนาบุญกับทุกๆ ท่านที่มีส่วนร่วมในการสร้างสันติสุขให้กับโลกนี้ครับ

[Poti]

ท่าน WISH ตอบซะเกือบหมด ขอแทรกด้วยหน่อย เคยบวชพระ ๓ ครั้ง วัดปากน้ำ ๑ วัด พระ ธรรมกาย ๒ ครั้ง
ที่ได้แน่นอน คือ ได้ฝึกฝนตนเอง ฝึกอย่างหนัก แต่ไม่สาหัส ทำทุกอย่างเพื่อตนเอง
ฉันอาหารของชาวบ้าน แต่ทำเพื่อตนเอง ยิ่งฝึกตนมากเท่าไหร่เจ้าของภัตต์ยิ่งได้บุญมากเท่านั้น
ได้โอกาสฝึกตนทั้งให้ทาน รักษาศีล นั่งสมาธิ มากจริง ๆ มีสติตลอด
เมื่อสึกออกมาแล้วได้ข้อวัตรปฏิบัติมาใช้ในการดำเนินชีวิต บวชเถอะครับ ไม่ผิดหวัง บุญล้วน ๆ
บ่าวอุบล ใช่พี่อุทิศ ไหมหนอ ?

[แก้วใสปิ๊ง]

ตอบกันไปเยอะแยะแล้ว...พยายามไม่ให้ซ้ำนะครับ
...มาบวชแล้วได้เจอ"กัลยาณมิตร"ครับ
ได้รู้ว่ากัลยาณมิตรเป็นทั้งหมดของพรหมจรรย์ ตราบใดที่ยัง
ไม่หมดกิเลส ศรัทธาของเรายังมีขึ้นมีลง การมีกัลยาณมิตร
มาช่วยประคับประคอง เตือนสติ ให้กำลังใจ ฯลฯ สำคัญมาก!
เหมือนตอนล่างสุดของคุณหัดฝันที่เขียนว่า "ได้ดี เพราะมีกัล
ยาณมิตร"
...อีกประการหนึ่งก็คือ ทำให้ผมได้มั่นใจว่า บุญแม้จะมองไม่เห็น
ด้วยตาเปล่า แต่สัมผัสได้จริงๆ ล่าสุดตอนบวชรุ่นกองพล7,000
ผมเข้าไปในโบสถ์ขณะทำพีธีอุปสมบท แม้จะบวชต่างวัดต่างอำเภอ
ต่างจังหวัดกัน แต่แค่นึกได้ว่ากำลังทำพิธีพร้อมๆกัน ผมสัมผัสได้ถึง
กระแสบุญเย็นๆที่ไหลเข้ามาที่ศูนย์กลางกาย!
...ได้เป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์
อนุโมทนาบุญร่วมกันนะคร้าบ....