คิดว่าหากจะเข้าถึงธรรมได้ต้องตัดขาดจากโลกภายนอกเท่านั้น
จริงอยู่.... การตัดขาดจากโลกภายนอก ทำให้เรามีโอกาสเข้าถึงธรรมได้ง่ายกว่าผู้ที่ยัง
เกี่ยวข้องกับโลกอยู่ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า คนที่ยังอยู่ทางโลกจะเข้าถึงธรรมไม่ได้ เพราะพระธรรมกายมีอยู่ในตัว
มนุษย์ทุกคน ศูนย์กลางกายก็มีอยู่ และ วิธีที่ง่ายที่สุด ลัดที่สุด ตรงที่สุดก็มีอยู่ คือ หยุดเป็นตัวสำเร็จไม่วาจะทำอะไร
ก็ตาม จะมีภาระขนาดไหน สถานภาพเป็นอย่างไร หากสามารถหยุดใจที่ศูนย์กลางกายได้ ก็เข้าถึงธรรมได้
เพราะมรรคผลนิพพานมีอยู่ในตัวมนุษย์ทุกคน เพียงแต่ชาวโลกทั่วไปไม่รู้กันว่าอยู่ตรงไหน อีกทั้งมรรคผลนิพพาน
เป็นอกาลิโก คือ ไม่พ้นสมัย ไม่เกี่ยวเนื่องกับกาลเวลา และมรรคผลนิพพานก็ไม่ได้เป็นของผูกขาดเฉพาะพระธุดงค์
หรือผู้ที่ปลีกตัวจากโลกภายนอกอย่างเด็ดขาดเท่านั้น
ดังนั้น การเข้าถึงธรรมจึงเป็นสิ่งไม่ยาก แต่มันขึ้นอยู่กับว่าเราอยากจะเข้าถึงจริง ๆ
หรือเปล่า จริงแค่ไหน....แค่ชีวิตซิ..เหมือนกับที่หลวงปู่วัดปากน้ำท่านนั่งสมาธิเอาชีวิตเป็นเดิมพันคือ หากไม่เข้า
ถึงธรรมะที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าท่านเข้าถึง จะไม่ลุกจากที่ จะเห็นว่าขนาดชีวิตยังทิ้งได้ อะไร ๆ ก็ปล่อยวางในที่สุด
ก็จะหยุดที่ศูนย์กลางกายและสามารถบรรลุธรรมกายได้
ดังนั้น ไม่วาจะมีภารกิจที่ทำให้ชีวิตเรายุ่งเหยิงขนาดไหน ขอเพียงให้เราเป็นคนจริง
อย่างหลวงปู่ และหยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกายได้ เราก็จะเข้าถึงธรรมได้โดยไม่ยาก
บทความจาก หนังสืออยู่ในบุญ ฉบับเดือน กุมภาพันธ์ 2551
ไฟล์แนบ
-
post_1390_1224157645.jpg 119.14K
18 ดาวน์โหลด
