มี 8 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[pumpkin]

เคยอ่านเจอว่าทำบุญกับสัตว์เดรัจฉานได้อานิสงส์ 500 ชาติ(มั้ง) แล้วก็คนทุศีล คนมีศีล เรื่อยจนถึงพระโสดา สกิทาคา อรหัตต์ พระปัจเจก พระสัมมา สังฆทานโดยมีพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นประมุข

ขอข้อมูลและที่มาว่าเอามาจากหนังสืออะไรของวัดเราด้วยนะครับ รู้สึกคุ้นๆว่าผมจะเคยอ่านเจอในหนังสือของวัดแต่จำไม่ได้ว่าหนังสืออะไร จะเอาไปอ้างอิงกับเพื่อน เขาชอบทำบุญแบบโลกๆ ต้องการให้เขามาทำบุญที่วัด
ไม่เอาข้อมูลจากพระไตรปิฎกนะครับ ไม่มีพระไตรปิฎกไปเปิดอ้างอิงให้เขาดู

[กัลยาณมิตร พิชิตมาร]

เมื่อเราให้ทานวัตถุแก่สัตว์ดิรัจฉานด้วยคิดจะอนุเคราะห์มัน มีอานิสงส์ ร้อยเท่า เพราะให้อานิสงส์ ๕๐๐ คือให้อายุ วรรณะ สุข พละกำลังเรี่ยวแรง ไหวพริบปฏิภาณ อย่างละร้อย ให้แก่คนทึศีล เช่นชาวประมง โจร มีอานิสงส์ ๑๐๐๐ เท่า ให้แก่ปุถุชนผู้มีศีล แสนเท่า ดาบสนอกศาสนาและได้ฤทธิ์ แสนโกฏิเท่า ให้แก่พระอริยบุคคลตั้งแต่ชั้นโสดาบัน ขึ้นไป มีอานิสงส์นับไม่ถ้วน แต่ก็มีมากน้อยต่างกัน แม้ให้แก่พระภิกษุสามเณรในพระพุทธศาสนานี้ ถึงไม่เป็นพระอริยะ แต่มีศีลดี โดยที่สุดผู้ที่บวชในวันนั้น ก็มีผลนับไม่ได้เช่นกัน ครับ จากมงคลครับที่ได้เรียนมา

[suppy001]

_/|\_ krub

[วัดในดวงใจ]

http://www2.dmc.tv/f...amp;mode=linear

[Dd2683]

ข้อมูลที่คุณ วัดในดวงใจระบุถึงคือ

ลำดับแห่งเนื้อนาบุญ

แม้วัตถุทานจะบริสุทธิ์ก็ดี เจตนาในการให้ทานจะบริสุทธิ์ก็ดีแต่ทานนั้นจะมีผลน้อยหรือมาก
ย่อมขึ้นอยู่กับเนื้อนาบุญเป็นลำดับดังต่อไปนี้

1. ทานที่ให้แก่สัตว์เดรัจฉาน 100 ครั้ง ได้ผลน้อยกว่าทานที่ให้แก่มนุษย์ที่ไม่มีศีล ไม่มีธรรมเพียงครั้งเดียว
2. ทานที่ให้แก่มนุษย์ที่ไม่มีศีลไม่มีธรรม 100 ครั้ง ได้ผลน้อยกว่าทานที่ให้แก่มนุษย์ที่มีศีล 5 เพียงครั้งเดียว
3. ทานที่ให้แก่มนุษย์ที่มีศีลห้า 100 ครั้ง ได้ผลน้อยกว่าทานที่ให้แก่มนุษย์ที่มีศีล 8 เพียงครั้งเดียว
4. ทานที่ให้แก่มนุษย์ที่มีศีลแปด 100 ครั้ง ได้ผลน้อยกว่าทานที่ให้แก่มนุษย์ที่มีศีล 10 เพียงครั้งเดียว
5. ทานที่ให้แก่ผู้ที่มีศีล 10 คือสามเณร 100 ครั้ง ได้ผลน้อยกว่าทานที่ให้แก่ภิกษุผู้มีศีล 227

6. ทานที่ให้แก่พระภิกษุ 100 ครั้ง ได้ผลน้อยกว่าทานที่ให้แก่ พระโสดาบันเพียงครั้งเดียว
7. ทานที่ให้แก่พระโสดาบัน 100 ครั้ง ได้ผลน้อยกว่าทานที่ให้แก่พระสกิทาคามีเพียงครั้งเดียว
8. ทานที่ให้แก่พระสกิทาคามี 100 ครั้ง ได้ผลน้อยกว่าทานที่ให้แก่พระอนาคามีเพียงครั้งเดียว
9. ทานที่ให้แก่พระอนาคามี 100 ครั้ง ได้ผลน้อยกว่าทานที่ให้แก่พระอรหันต์เพียงครั้งเดียว
10. ทานที่ให้แก่พระอรหันต์ 100 ครั้ง ได้ผลน้อยกว่าทานที่ให้แก่พระปัจเจกพุทธเจ้าเพียงครั้งเดียว

11. ทานที่ให้แก่พระปัจเจกพระพุทธเจ้า 100 ครั้ง ได้ผลน้อยกว่าทานที่ให้แก่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเพียงครั้งเดียว
12. ทานที่ให้แก่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า 100 ครั้ง ได้ผลน้อยกว่าสังฆทานที่ให้แก่พระสงฆ์ที่มีพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นประธาน เพียงครั้งเดียว
13. ถวายสังฆทานที่ให้แก่พระสงฆ์ที่มีพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นประธาน 100 ครั้ง ได้ผลน้อยกว่าการถวายวิหารทาน คือ สร้างกุฏิ, อุโบสถ, ศาลาเพียงครั้งเดียว
***
14. ให้วิหารทาน 100 ครั้ง ได้ผลน้อยกว่าการให้ธรรมทานเพียงครั้งเดียว
15. ให้ธรรมทาน 100 ครั้ง ได้ผลน้อยกว่าการให้อภัยทานเพียงครั้งเดียว

16. ให้อภัยทาน 100 ครั้ง ได้ผลน้อยกว่าการรักษาศีล 5
17. รักษาศีล 5 ได้ผลน้อยกว่าการรักษาศีล 8
18. รักษาศีล 8 ได้ผลน้อยกว่าการรักษาศีล 10
19. รักษาศีล 10 แม้นาน 100 ปี ได้ผลน้อยกว่าการอุปสมบทเป็นพระภิกษุผู้รักษาศีล 227
20. การอุปสมบทเป็นพระภิกษุผู้รักษาศีล 227 ไม่ด่างพร้อย 100 ปี ได้ผลน้อยกว่าผู้ทำสมาธิให้จิตสงบชั่วขณะนานเท่าไก่กระพือปีก งูแลบลิ้น ช่วงลัดนิ้วมือเดียว

by นักเรียนอนุบาล koonpatt

ผมเคยค้นข้อมูลมาบ้าง แต่ยังไม่เจอว่าอยู่ในพระสูตรใด ในพระไตรปิฎกครับ

จึงเข้าใจว่า เป็นการอรรถาธิบาย ของ อรรถกถาจารย์รุ่นหลัง

และจาก 20 ข้อข้างต้นนั้น ที่จริง ผมเคยทราบมาเพียง 13 อุปมา ( ข้อ ) จาก 20 อุปมา ( ข้อ )
แล้วตัดมาที่
( โดยความหมายนะครับ ผมจำถ้อยคำและรูปประโยค ทั้งหมดไม่ได้ )

การถวายวิหารทาน มีอานิสงส์น้อยกว่า การรักษาศีล ฯล
การรักษาศีล มีอานิสงส์น้อยกว่า การทำสมาธิจิต ให้สงบ
การทำสมาธิจิต ให้สงบ มีอานิสงส์น้อยกว่า การแผ่เมตตา(Dd2683:ขณะอยู่ในฌาน) ไปยังสรรพสัตว์ทั้งหลาย ไม่มีประมาณ

ผมเข้าใจว่า การจัดลำดับเนื้อนาบุญ ลำดับอานิสงส์ของ ทาน ศีล ภาวนา ดังกล่าวนั้น

นอกจากชี้ให้เห็นความสำคัญ ของบุคคลผู้ทรงศีล ทรงคุณธรรม คุณประโยชน์
( บริสุทธิคุณ ปัญญาธิคุณ และมหากรุณาธิคุณ ) แล้ว

ยังเป็นการให้ความสำคัญของ จิต มากกว่า อามิส ( วัตถุทาน )
ให้ความสำคัญ ในการพัฒนาจิตใจ กลั่นจิตใจให้สะอาด บริสุทธิ์ ว่า
เป็นทางลัดสู่ มรรค ผล นิพพาน

เพราะอามิสทาน ทานวัตถุ นั้นมีอานิสงส์ในกามาพจร ยังวนในโลกียะภูมิเป็นหลัก

แม้ว่าจะเป็นพื้นฐาน ในการพัฒนาชีวิต เพื่อโลกุตตระภูมิ ก็จริง

แต่ก็ยังสู้ การขยัน หมั่นเพียร มุ่งขัดเกลานิสัยไม่ดี และ
การขยัน หมั่นเพียร กลั่นจิตใจให้สะอาด สว่าง สงบ วิมุติ หลุดพ้นจากกิเลส อาวสวะไม่ได้ครับ

ป.ล. เป็นความเข้าใจและทรรศนะส่วนตัวเท่านั้นครับ
หากสิ่งใดยังไม่ถูกต้อง ขอเชิญผู้รุ้ช่วยแก้ไข และขออภัยทาน มา ณที่นี้ด้วยครับ

[ไชยานุภาพ ปราบหงสาวดี]

เคยอ่านเจอว่าทำบุญกับสัตว์เดรัจฉานได้อานิสงส์ 500 ชาติ(มั้ง) แล้วก็คนทุศีล คนมีศีล เรื่อยจนถึงพระโสดา สกิทาคา อรหัตต์ พระปัจเจก พระสัมมา สังฆทานโดยมีพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นประมุข

ขอแก้ไขเพื่อความเข้าใจที่ถูกต้องสักนิดนะครับ

ทำทานกับสัตว์เดรัจฉาน ได้ผลทักษิณา ๑oo ชาติ
ทำทานกับผู้ทุศีล ได้ผลทักษิณา ๑,ooo ชาติ
ทำทานกับผู้มีศีล ได้ผลทักษิณา ๑oo,ooo ชาติ
ทำทานกับผู้บำเพ็ญพรตนอกพระพุทธศาสนา แต่มีดวงจิตอันสงัดออกจากกาม ได้ผลทักษิณา ๑oo,ooo โกฏิชาติ
ทำทานกับโคตรภูบุคคล หรือผู้ที่ปฏิบัติให้ถึงซึ่งความเป็นพระโสดาบันขึ้นไป ได้ผลทักษิณาไม่มีประมาณ

แต่ถึงกระนั้น อานิสงส์แห่งปาฏิบุคลิกทาน คือ ทานที่ให้โดยจำเพาะเจาะจง ก็นับว่ายังไม่เท่า การทำสังฆทานอันมีองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นประมุขครับ

ผมเคยค้นข้อมูลมาบ้าง แต่ยังไม่เจอว่าอยู่ในพระสูตรใด ในพระไตรปิฎกครับ

อยู่ใน "เวลามสูตร" ครับ

ขอข้อมูลและที่มาว่าเอามาจากหนังสืออะไรของวัดเราด้วยนะครับ รู้สึกคุ้นๆว่าผมจะเคยอ่านเจอในหนังสือของวัดแต่จำไม่ได้ว่าหนังสืออะไร จะเอาไปอ้างอิงกับเพื่อน

รายละเอียดอยู่ในหนังสือ ท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี ที่พิมพ์ปกและเนื้อหาเป็นภาพสีตลอดทั้งเล่มน่ะครับ ลองไปหามาอ่านดูนะครับ

[Dd2683]

อนุโมทนา ท่าน ไชยานุภาพ ปราบหงสาวดี ด้วยครับที่กรุณาให้ข้อมูลที่ถูกต้อง และบอกชื่อพระสูตรให้ด้วย

ท่านใดสนใจศึกษาเพิ่มเติม เชิญแวะไปที่

เวลามสูตร
พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๓ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๕
อังคุตตรนิกาย สัตตก-อัฏฐก-นวกนิบาต
http://www.84000.org...h...8336&Z=8416

อรรถกถาเวลามสูตร
อรรถกถา อังคุตตรนิกาย นวกนิบาต ปัณณาสก์ สีหนาทวรรคที่ ๒
http://www.84000.org....php?b=23&i=224

และที่ท่าน ธัมมโชติ เรียบเรียงไว้

- การให้ทานโสดาบันท่านเดียว ได้ผลบุญมากกว่าให้ทานแก่ปุถุชนจำนวนมาก

- การให้ทานโสดาบัน 100 ท่าน ได้ผลบุญมากกว่าให้ทานโสดาบันท่านเดียว

- การให้ทานสกทาคามีบุคคลท่านเดียว ได้ผลบุญมากกว่าให้ทานโสดาบัน 100 ท่าน

- การให้ทานสกทาคามีบุคคล 100 ท่าน ได้ผลบุญมากกว่าให้ทานสกทาคามีบุคคลท่านเดียว

- การให้ทานอนาคามีบุคคลท่านเดียว ได้ผลบุญมากกว่าให้ทานสกทาคามีบุคคล 100 ท่าน

- การให้ทานอนาคามีบุคคล 100 ท่าน ได้ผลบุญมากกว่าให้ทานอนาคามีบุคคลท่านเดียว

- การให้ทานพระอรหันต์ท่านเดียว
ได้ผลบุญมากกว่าให้ทานอนาคามีบุคคล 100 ท่าน

- การให้ทานพระอรหันต์ 100 ท่าน
ได้ผลบุญมากกว่าให้ทานพระอรหันต์ท่านเดียว

- การให้ทานพระปัจเจกพุทธเจ้าพระองค์เดียว
ได้ผลบุญมากกว่าให้ทานพระอรหันต์ 100 ท่าน

- การให้ทานพระปัจเจกพุทธเจ้า 100 พระองค์
ได้ผลบุญมากกว่าให้ทานพระปัจเจกพุทธเจ้าพระองค์เดียว

- การให้ทานพระสัพพัญญูพุทธเจ้าพระองค์เดียว
ได้ผลบุญมากกว่าให้ทานพระปัจเจกพุทธเจ้า 100 พระองค์

- การให้ทานภิกษุสงฆ์มีพระพุทธเจ้าเป็นประมุข (สังฆทาน - การให้ทานโดยไม่ได้เจาะจงว่าต้องเป็นภิกษุรูปนั้นรูปนี้)
ได้ผลบุญมากกว่าให้ทานพระสัพพัญญูพุทธเจ้า

- การสร้างวิหารถวายสงฆ์ผู้มาจากทิศทั้ง 4 (ให้โดยไม่เจาะจงผู้รับว่าต้องเป็นภิกษุรูปนั้นรูปนี้)
ได้ผลบุญมากกว่าให้ทานภิกษุสงฆ์มีพระพุทธเจ้าเป็นประมุข

- การที่บุคคลมีจิตเลื่อมใสในพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์เป็นสรณะ
ได้ผลบุญมากกว่า การสร้างวิหารถวายสงฆ์ผู้มาจากทิศทั้ง 4

- การรักษาศีล 5 ได้ผลบุญมากกว่าการที่บุคคลมีจิตเลื่อมใสในพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์เป็นสรณะ

- การเจริญเมตตาจิต (เป็นการทำสมาธิรูปแบบหนึ่ง) แม้เพียงเวลาสูดดมของหอม ได้ผลบุญมากกว่าการรักษาศีล 5

- การเจริญอนิจจสัญญาแม้เพียงลัดนิ้วมือ (การเจริญอนิจจสัญญาคือการพิจารณาถึงความไม่เที่ยง
ซึ่งเป็นการเจริญวิปัสสนาอย่างหนึ่ง เพียงลัดนิ้วมือคือเพียงเท่าเวลาที่ดีดนิ้วมือ 1 ครั้ง)
ได้ผลบุญมากกว่าการเจริญเมตตาจิตแม้เพียงเวลาสูดดมของหอม

http://www.geocities...neral/gn003.htm

[pumpkin]

อนุโมทนาสาธุ กับคุณไชยานุภาพ ปราบหงสาวดี ด้วยนะครับ ตอบได้แจ่มแจ้ง ตรงคำถามตรงใจที่อยากรู้เลยครับ