วันนี้ เป็นวันที่ผมคิดถึง “หนึ่ง” เป็นพิเศษครับ คิดถึงมาก... จนกระทั่งอยากจะแบ่งปันความคิดถึงนี้ไปยังเพื่อน พี่ น้อง นักสร้างบารมีทุกคนด้วย
หากพี่น้องอยากจะรู้ว่า “หนึ่ง” เป็นใคร ผู้หญิงหรือผู้ชาย มีความสำคัญอย่างไร ทำไมต้องคิดถึง ก่อนที่คุณจะถามมากไปกว่านี้ ผมก็ขอรีบยกมือบอกใบ้ให้ก่อนเลยครับว่า “หนึ่ง” สำคัญมาก เพราะถ้าไม่มี “หนึ่ง” เราก็จะไม่มีวันนี้
แน่นอนครับ ทุกคนต้องรู้จักหนึ่ง ลองนึกดูนะครับ สมัยเราเป็นเด็กๆ ฟันน้ำนมยังขึ้นไม่ครบ เราฝึกนับเลขโดยเริ่มจากหนึ่ง (อย่าบอกนะครับว่าคุณเริ่มจากศูนย์ หรือนับย้อนถอยหลังมาจากสิบ) ลองมาทวนกันอีกทีนะครับ... หนึ่ง ฉอง ฉาม สี่ ห้า หก เจ็ด แปด ก้าว ฉิบ ...
ถูกต้องแล้วครับ หนึ่งสำคัญเพราะเป็นจุดเริ่มต้น และวันนี้... วันที่ผมคิดถึงหนึ่ง ก็เป็นวันหนึ่งแห่งการสร้างบารมีที่ล่วงเลยผ่านมาหลายปีแล้ว
การสร้างบารมีของเรานั้น แม้จะมีจุดหมายปลายทางคือความสุขล้วนๆ แต่เส้นทางที่เราจะต้องผ่านนั้นก็ล้วนแต่ขวากหนาม มีทั้งความหนาวและความร้อน เราต้องผ่านสถานการณ์ต่างๆ ทั้งที่ชอบใจ ไม่ชอบใจ หรือเฉยๆ และอะไรอีกมากมายหลายอย่าง และจนกระทั่ง... บางครั้งเราลืมไป... ลืมไปว่าเรายืนอยู่ที่นี่เพื่ออะไรกัน
ผมเองก็เป็นคนหนึ่งครับ ที่ลืมหนึ่งไปเสียนาน หลังจากนับเลขมาจนถึงหลักร้อยหลักพัน ผ่านไปสามสี่พันกว่าวันแล้วกับการสร้างบารมี ผมเพลิดเพลินจนลืมเสียสนิท ลืมจริงเสียด้วยสิครับ ว่าในวันแรกที่เราตัดสินใจเข้าวัดมาสร้างบารมีนั้น เรามีเหตุผลอะไร
จนกระทั่งวันหนึ่ง วันที่ผมค้นพบภาพเก่าๆ สมัยบวชเป็นพระธรรมทายาท รูปกายยังหนุ่มแน่น นุ่งห่มจีวรอย่างเรียบร้อย นั่งพับเพียบหลับตาสำรวมใจอยู่ในความสงบ ผมก็นึกขึ้นได้ว่า “อ้อ... ตอนนั้นเราตั้งใจจะเข้าวัดมาฝึกตัว จนกระทั่งถึงเวลาอันเหมาะสม แล้วก็บวช” ไม่น่าเชื่อแฮะ แต่ก็เป็นความจริง เวลาผ่านไปหลายปี เราได้ลืมวัตถุประสงค์ในการเข้าวัดไปเสียสนิท จนกระทั่งทุกวันนี้คิดว่า “บวชก็ได้ ไม่บวชก็ได้ อยู่ไปเรื่อยๆ” แล้วผมก็ "ทึ่ง" ตัวเองว่าเราลืมมโนปณิธาน ณ จุดเริ่มต้นไปตั้งแต่เมื่อไรกัน แล้ว "อะไร" ที่ทำให้ลืม
เมื่อเห็นรูปนั้นแล้ว ผมก็คิดถึงหนึ่งจริงๆ เลยครับ วันที่เรานับ “หนึ่ง” ด้วยการตัดสินใจก้าวเข้ามาสร้างบารมีอยู่เขตใน เป็นวันที่มีความหมายมากที่สุดอีกวันหนึ่งในชีวิตของเราเอง และสรรพสัตว์ทั้งหลาย
ผมนำรูปนั้นมาใส่กรอบแล้วก็วางไว้บนโต๊ะทำงาน เพื่อคอยย้ำเตือนตัวเองเสมอๆ ว่าเรามาที่นี่เพื่อ "อะไร" แล้วพี่น้องล่ะครับ? คิดถึง “หนึ่ง” แล้วหรือยัง?
คิดถึง "หนึ่ง" จังเลย
เริ่มโดย Dhamma Bot, Jul 03 2009 05:19 AM
มี 8 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้
#1
โพสต์เมื่อ 03 July 2009 - 05:19 AM
#2
โพสต์เมื่อ 03 July 2009 - 10:42 AM
คิดถึง"หนึ่ง" เหมือนกัน
หนึงได้ยินแล้วตอบกลับด้วย
หนึงได้ยินแล้วตอบกลับด้วย
#4
โพสต์เมื่อ 03 July 2009 - 11:51 AM
สาธุ บทความนี้ น่าจะกระแทกใจหลาย ๆ คนได้ค่ะ
สาธุ อนุโมทนาบุญค่ะ
ลูกพระธัมฯ หลานหลวงปู่ หลานคุณยาย
#5
โพสต์เมื่อ 03 July 2009 - 12:03 PM
กระแทกสุดๆครับ
#6
โพสต์เมื่อ 03 July 2009 - 12:31 PM
ได้ใจ ได้ใจ เอาใจพี่ไปเลย ....
เชื่อหรือไม่มีใครพยายามทำให้คุณลืม "หนึ่ง" อยู่เสมอ ดังนั้นนั่งสมาธิทุกๆ วันนะครับ :-)
รักษาใจให้ใสตลอดเวลา
เชื่อหรือไม่มีใครพยายามทำให้คุณลืม "หนึ่ง" อยู่เสมอ ดังนั้นนั่งสมาธิทุกๆ วันนะครับ :-)
รักษาใจให้ใสตลอดเวลา
"ชีวิตนี้อุทิศเพื่อพระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกาย"
#7
โพสต์เมื่อ 03 July 2009 - 12:44 PM
ให้ข้อคิดดีมาก ๆ ครับ
อนุโมทนา
เขียน , รำพึงเรื่องราวดีๆ แบบนี้ อีกนะครับ
รอติดตามตอนต่อไป ครับ
อนุโมทนา
เขียน , รำพึงเรื่องราวดีๆ แบบนี้ อีกนะครับ
รอติดตามตอนต่อไป ครับ
#8
โพสต์เมื่อ 03 July 2009 - 04:06 PM
อ้อ...........
คิดถึง"หนึ่ง" ขึ้นมาซะแล้ว
โดนสะกิด
คิดถึง"หนึ่ง" ขึ้นมาซะแล้ว
โดนสะกิด
#9
โพสต์เมื่อ 03 July 2009 - 04:33 PM
คิดถึงที่หนึ่งในหัวใจ
อิอิิิอิอิอิ
แม้จะอยู่แดนใกล
อิอิิิอิอิอิ
แม้จะอยู่แดนใกล