เปรตตอไม้
มีกลิ่นเหม็นเน่า มือเท้าเป็นง่อย มีเขี้ยวยาวออกจากปาก ผมยาวพะรุงพะรัง มีความอดอยากทุกข์ทรมานมาก บุพกรรมตอนเป็นมนุษย์ เมื่อเห็นสมณะบิณฑบาตผ่านมา กลัวว่าสมณะจะมาขอ เลยทำเป็นโกรธเคือง มีอกุศลจิต คิดไม่ดีกับพระ แสดงกิริยาขับไล่ด่าว่าพระให้อับอาย พระจะได้รีบเดินออกจากบ้านตัวไป พระท่านเดินไปเฉย ๆ ตัวเองเต้นแร้งเต้นกา ด่าไปเรื่อยๆ ตายไปมหานรก แล้วมาเป็นเปรตตอไม้
อีกพวกหนึ่ง เป็นเศรษฐีใหญ่ มีทรัพย์มาก นอนป่วยอยู่บนเตียง ลูกหลานอยากได้ทรัพย์เร็ว ๆ เลยทำท่าทางให้น่ากลัวให้ตกใจจะได้หัวใจล้มเหลว ตายแล้วยึดทรัพย์ เมื่อตายแล้วไปเป็นเปรตตอไม้
เปรตกินคูต
สถานที่นี้เป็นที่ถ่ายทุกข์ของชาวบ้าน มีเปรต 2 ตัวมายืนอยู่บนหลุมคูต ตัวข้างล่างนั่งจมอยู่ในคูต ตัวข้างบนยืนอ้าปากคอยรองรับที่มนุษย์มาปลดทุกข์ แต่มนุษย์มองไม่เห็น บุพกรรมในอดีตเป็น เจ้าอาวาสวัดแห่งหนึ่ง เป็นเปรตตัวที่นั่ง เจ้าอาวาสมีจิตคิดริษยา มีใจกระด้าง ทราบข่าวว่าพระลูกวัดไปบ้านโยมอุปัฏฐากของเจ้าอาวาส กลัวถูกแย่งโยมอุปัฏฐาก เลยดุด่าว่ากล่าว แสดงกิริยากระด้างด้วยจิตที่ริษยา และยังไปบอกที่บ้านโยมว่า พระที่มาบ้านหลังนี้ มีพฤติกรรมที่น่าสงสัยว่า จะกินจิ้งจก เป็นพระเป็นเจ้า ทำปาณาติบาตไม่ได้ อุปัฏฐากเออออห่อหมกด้วย เมื่อตายไปแล้ว โยมอุปัฏฐากตกนรกแล้วมาเป็นเปรตตัวบน คอยรับคูตของชาวบ้าน กินเสร็จก็อึต่อ ส่วนข้างล่างคือเจ้าอาวาสรอรับต่อ
เคสที่หนึ่ง เขาเคยบวชเป็นสามเณร เฉลียวฉลาด เล่นดนตรีได้เกือบทุกชนิด แต่พอดื่มสุราแล้วจะเปลี่ยนไปเป็นคนละคน เขาดื่มเหล้าสูบบุหรี่จัด ทำตัวเป็นคนพาล มีคนชวนมาวัดแต่ปฏิเสธ โดยบอกว่า เขามีพรหมที่นับถืออยู่แล้ว แต่ก็ไม่ได้โจมตีวัดหรือตำหนิการมาวัดของแม่และพี่สาว
เขาสุขภาพแข็งแรงมาตลอดจนสิงหาคม 2546 เข้ารพ. เพราะมีอาการถ่ายและอาเจียนเป็นโลหิตสีดำ เดือนกันยายนมีอาการช็อคหมดสติ และชัก เมื่อนำส่งรพ.ความดันโลหิตต่ำลงเรื่อย ๆ เขาหมดสติไปเมื่อวันเสาร์ที่ 9 พฤศจิกายน 2546 โดยไม่รู้สึกตัวอีกเลย และเสียชีวิตเมื่อวันจันทร์ที่ 11 พฤศจิกายน 2546 แม่ของเขาได้สร้างพระธรรมกายประจำตัวและลานธรรมอุทิศส่วนกุศลให้หลังจากตายไปแล้วได้ 7 วันและได้ชักชวนภรรยาและบุตรของเขามาร่วมทำด้วย วันที่ 19 พฤศจิกายน หลังทำพิธีลอยอังคารแล้ว ภรรยาได้ทำบุญทุกบุญ สร้างพระธรรมกายประจำตัว ลานธรรม สังฆทาน 3,000 วัดและได้อนุโมทนาบุญทุกบุญที่แม่ได้ทำไปแล้ว มีคำถาม คือ เขาไม่รู้ตัวตั้งแต่เย็นวันเสาร์และเสียชีวิตเมื่อเย็นวันจันทร์ เป็นการจากไปแบบใจหมองหรือใส เขาตายแล้วไปไหน ตอนนี้มีความสุขอยู่หรือไม่ ครอบครัวควรจะสร้างบุญอะไรเพื่อให้เขามีความสุข
ใจเขา กึ่งหมองกึ่งใส เพราะดื่มสุราเป็นอาจิณ ได้บุญบวชสามเณรและบุญที่พี่สาวอุทิศไปให้ ทำให้ไม่ต้องไปมหานรก แต่ไปยมโลก ก่อนตาย เขาสลบลึก พอรู้สึกตัว ก็วนเวียนอยู่ 7 วัน เจ้าหน้าที่พาไปยมโลก บุญบวชสามเณรรวมทั้งบุญที่พี่สาวและภรรยาอุทิศ จึงได้กลับมาเกิดในโลกมนุษย์ เพื่อให้แก้ตัวใหม่ ตอนนี้อยู่บนพื้นมนุษย์แล้ว ยังไม่ได้เข้าท้องมนุษย์ ยังเป็นกายสัมภเวสีคอยจังหวะเวลาที่จะเกิดใหม่ตามกำลังวิบากของตัวที่ทำเอาไว้ เมื่อเข้าท้องมนุษย์ กรรมสุราและนิสัยเจ้าโทสะ จะทำให้เกิดแล้วมีอาการเหมือนคนเสียสติหรือบ้า เพราะโทสะนำ ถ้าโมหะนำ จะทำให้เป็นคนปัญญาอ่อน ญาติต้องส่งบุญให้ต่อเนื่องไปเรื่อยๆ กรรมจึงจะเจือจางลง นอกจากนี้ตอนเป็นมนุษย์ ชอบไปสำนักที่ทำนายทายทัก โดยวิธีการสิง ๆ ทรง ๆ จึงทราบว่า มีพรหมคอยดูแลรักษา ไม่รู้สึกอยากมาวัด บุญจึงไม่เต็มที่
เคสที่สอง พ่อเป็นคนจีน เกิดในประเทศจีน กำพร้าพ่อตั้งแต่อายุ 8 ขวบ มีพี่สาว พี่ชายอายุ 12 ขวบ เป็นผู้ชาย จึงต้องทำงานหาเลี้ยงครอบครัวที่ยากจน พ่อไม่ได้เรียนหนังสือ เป็นเด็กเกเร ลักขโมยผลไม้บ้างเพื่อความอยู่รอดของครอบครัว เล่นการพนันบ้าง มีความเป็นอยู่ลำบากมาก เมื่ออายุ 23 ปีเมืองจีนเริ่มเปลี่ยนแปลงการปกครองเป็นคอมมิวนิสต์ จึงมาทำงานที่เมืองไทย ได้พบแม่และแต่งงานมีลูก 5 คน ลูกชาย 4 คน ลูกสาว 1 คน ลูกชายเป็นพระลูกชายพระราชฯ ก่อนบวช ขอพ่ออยู่หลายปีเพราะต้องการบวชแล้วไม่สึก พ่อให้บวช โดยไม่เต็มใจเท่าไหร่ พ่อเป็นคนจีน ไม่ค่อยรู้เรื่องบุญ ใส่บาตรตามโอกาสบ้าง เวลาชวนทำบุญที่วัดพระธรรมกาย จะมีพูดว่า ทำบุญที่ไหนก็ได้ ทำไมต้องทำที่วัดพระธรรมกายด้วย
พ่อเป็นคนตระหนี่ ไม่ค่อยใช้ทรัพย์ มาวัดครั้งแรก ได้อัญเชิญผ้าไตรคู่กับแม่ ลูก ๆ เชิญท่านเป็นประธานรอง มาครั้งที่สอง มาบวชพระลูกชาย ครั้งที่สาม งานกฐิน 2539 ท่านป่วยหลายโรค เป็นโรคหัวใจ เบาหวาน ปอด ไต ความดัน เสียชีวิตในวันที่ 23 พฤศจิกายน 2540 ก่อนเสียชีวิต 2 เดือนท่านได้ทำบุญเอง ตามที่แม่ชวน คือ สร้างองค์พระธรรมกายประจำตัวจารึกชื่อให้บิดามารดาและพี่ชายที่เสียชีวิตไปแล้ว ท่านเต็มใจทำ บุญอื่นๆ เป็นบุญองค์พระที่คนอื่นทำให้ท่าน ท่านละโลกแล้วไปไหน บุญที่ทำให้ท่านตอนมีชีวิตอยู่โดยที่ท่านไม่รู้ ท่านจะได้บุญแค่ไหน หลังจากละโลกไปแล้ว ทำบุญให้ท่านโดยใช้ชื่อท่านบริจาค ท่านจะได้บุญแค่ไหน ท่านเป็นคนจีน ละโลกไปแล้วอุทิศบุญไปให้ ท่านอนุโมทนาบุญเป็นหรือเปล่า ทำไมท่านป่วยเป็นโรคหลายโรคและป่วยอยู่หลายปี บุญจากการบวชพระลูกชายทั้ง ๆ ที่ท่านไม่เต็มใจนัก จะได้บุญขนาดไหน คุณธรรมกตัญญูช่วยท่านได้มากน้อยเพียงใด
ท่านป่วยหลายโรค จากกรรมในอดีตและกรรมปัจจุบัน คือ นิสัยที่ไม่ค่อยยอมคน นิสัยเกเรชอบชกต่อย เลี้ยงหมูเลี้ยงไก่ ฆ่ากินบ้าง ใช้ทำงานทำไร่ไถนาจนสัตว์เหนื่อย แต่ไม่ยอมให้สัตว์พักผ่อน ไม่ได้เลี้ยงดูอย่างดี จึงทำให้เป็นหลาย ๆ โรค ตอนก่อนตาย ท่านเห็นภาพปนเปกันไปหมด กรรมนิมิตกับคตินิมิตไม่ค่อยชัดเจน จึงไปยมโลก บุญคือความกตัญญูกตเวที บุญสร้างพระเองและบุญที่ลูก ๆ ชวนท่านทำบุญ ทำให้ท่านจึงได้พ้นจากยมโลกไปเป็นบริวารของยักษ์ชั้นจาตุมหาราชิกา เพราะนิสัยที่หงุดหงิดฉุนเฉียว ชอบลุย จึงทำให้ไปเกิดเป็นยักษ์ ท่านอนุโมทนาบุญไม่เป็น ไม่ค่อยเข้าใจเรื่องบุญ บอกให้ทำอะไรก็ทำ ใครทำบุญให้ก็เอา ต่อมาได้รับบุญทุกบุญจากผู้มีชีวิตอยู่ คือ พระลูกชายที่บวชให้ ลูกสาวและแม่ทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้จึงมีวิมานเป็นของตนเอง เป็นวิมานเงินปนทอง ทำให้สุขสบายขึ้น เป็นอิสระ จะมีหน้าที่อยู่แต่ยังไม่ได้ทำอะไร
ภายใน 1 ปีของสวรรค์ชั้นจาตุมฯ จะแบ่งเป็น 3 ระยะ คือ 6 เดือนแรกจะเสวยสุขในวิมานของตัวเอง ถ้ามีครอบครัว ก็อยู่กับครอบครัว บริโภคกามพร้อมบริวารคอยรับใช้ อีก 3 เดือนจะต้องไปรับใช้ท้าวเวสวัณโณ โดยอยู่ปลายแถว เพราะบุญน้อย อีก 3 เดือนต้องไปรับเวรลงทัณฑ์สัตว์นรกในยมโลก ตามที่เจ้าหน้าที่จัดสรรหน้าที่ให้ ที่เรียกว่า กุมภัณฑ์
