MIHARU เข้ามาเวบบ่อย ไม่ค่อยได้โพสต์เท่าไหร่ ก็เลยจะมีชื่อ MIHARU อยู่บ้างประปราย
คือว่าที่มาตั้งกระทู้วันนี้เพราะอยากคุยกับเพื่อนๆน่ะค่ะ
MIHARU เข้าวัดมาเกือบ 10 ปีแล้ว ตั้งแต่เข้าวัดมาชีวิตก็ดีมาเรื่อยๆ จริงๆแล้วก็เป็นคนที่มีชีวิตธรรมดามากๆ แต่ว่าตั้งแต่ได้นั่งสมาธิบ่อยๆ ก็มีแต่สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิต เนื่องจากชีวิตนี้มีแต่การเล่าเรียน สิ่งดีๆที่ว่าก็คือโอกาสทางการศึกษา MIHARU เป็นคนเรียนไม่เก่ง แต่ก็ไม่ขี้เหร่เท่าไหร่ ตอนสอบเอนทรานซ์ ก็ไม่ได้ไปกวดวิชาอะไร อ่านเอาเอง อาศัยว่าขยัน ตอนใกล้สอบก็ทั้งสวดมนต์ นั่งสมาธิ อ่านหนังสือ แม้แต่วันสอบยังพกรูปคุณยาย รูปพระธรรมกายไปด้วย แต่ด้วยความที่คิดว่าตัวเองไม่ใช่คนเรียนดี ก็เลือกคณะที่คะแนนไม่สูงมาก ในมหาวิทยาลัยต่างจังหวัด ก็ได้เรียนคณะเทคนิคการแพทย์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น ก็เรียนแบบเจียมเนื้อเจียมตัวว่าตัวเองไม่ใช่คนหัวดี ต้องขยันมากๆ ประกอบกับก็ทำบุญ รักษาศีล นั่งสมาธิไปด้วย ก็จบมาถูๆไถๆได้เกียรตินิยมอันดับ 2 ติดไม้ติดมือมา
จบแล้วไม่อยากทำงาน เพราะคิดว่าน่าจะทำอาชีพนักเรียนได้ดีกว่า ก็เลยลองไปสมัครทุนโครงการปริญญาเอกกาญจนาภิเษก ที่เค้ารับนักศึกษาที่จบป.ตรี เรียนปริญญาเอกได้เลย ไม่ต้องจบปริญญาโท เพียงแต่จะใช้เวลานานหน่อยคือทั้งหมด 5 ปี ตอนนั้นอยากได้ทุนมาก เพราะถ้าไม่มีทุนแล้วเรียนต่อ ต้องรบกวนเงินพ่อแม่ ช่วงนั้นก็ทั้งนั่งสมาธิ อธิษฐานขอให้ได้ทุน แล้วในที่สุดก็ได้มา
ทุนนี้ดีมากๆตรงที่เค้าให้เงินเดือนใช้ทุกเดือน เดือนละ 8,000-10,000 บาท แล้วยังให้ไปต่างประเทศด้วย วงเงินที่ให้มาสามารถอยู่ต่างประเทศได้ 6 เดือน - 1 ปี แต่ก็ต้องเรียนหนัก และทำงานหนักมาก แต่สำหรับ MIHARU นี่คือสิ่งที่ชอบ และอยากทำ จึงไม่มีปัญหาเท่าไหร่
แต่ปัญหามันอยู่ตรงนี้ค่ะ ตอนนี้ MIHARU มาอยู่ที่ประเทศญี่ปุ่น 8 เดือนแล้ว มีกำหนดกลับในเดือนมีนาคมที่จะถึงนี้ MIHARU โชคดีที่ได้ทุนของรัฐบาลญี่ปุ่นมาสนับสนุนด้วย ทำให้อยู่แบบสบายๆในช่วง 1 ปีนี้ แต่ว่าไม่รู้ว่าจะเรียกว่าโชคดีดีมั้ย เพราะตอนนี้อาจารย์ที่นี่หาทุนมาให้ MIHARU เพิ่มอีกเพื่อให้อยู่ต่อได้อีกเกือบ 1 ปี ไม่รู้ว่าจะได้ทุนอะไรมาเยอะแยะ สงสัยจะทำบุญสนับสนุนการศึกษาไว้มาก แต่ตอนนี้ MIHARU อยากกลับบ้านแล้วนี่สิ ทำใจเอาไว้ว่าจะมาอยู่แค่ 1 ปี ยังไม่รู้ว่าจะบอกพ่อกับแม่ยังไงเลย ตอนนี้ท่านก็เริ่ม count down แล้วว่าลูกใกล้จะกลับบ้านแล้ว..กลุ้มเหมือนกันนะเนี่ย มาอยู่ที่นี่ทั้งไกลบ้าน ไกลวัด แบบนี้จะเรียกว่าทุกขลาภได้รึเปล่าเนี่ย
ขอโทษด้วยค่ะ ที่ยาวไปหน่อย ไม่ค่อยเกี่ยวกับธรรมะเท่าไหร่ อยากเล่าให้ฟังกันน่ะค่ะ ถ้ายาวไปรบกวนผู้ดูแลบอร์ดพิจารณาด้วยนะคะ
แถมหน่อยละกัน ในกรณีที่บุญส่งผล ได้ทุนสนับสนุนการศึกษามามากมายขนาดนี้ สงสัยไม่ได้อธิษฐานล้อมกรอบให้ได้ทุนมาแล้วอยู่ในสถานที่ที่เหมาะสมล่ะมั้ง ดันมาได้ทุนของญี่ปุ่นนี่สิ ถึงต้องมาอยู่ไกลบ้าน ไกลวัดขนาดนี้ (แม้แต่ศูนย์สาขาวัดในญี่ปุ่นยังไม่มีปัญญาไปเลยค่ะ ใกล้สุดก็โอซาก้า ซึ่งไกลจากที่ MIHARU อยู่มากๆ)
ป.ล. หัวข้อกระทู้เป็นสโลแกนของ โครงการปริญญาเอกกาญจนาภิเษกค่ะ
