*Namkhang*_*

วันอาทิตย์ที่ 7 กุมภาพันธ์นี้ที่วัดพระธรรมกายจัดพิธีบูชาข้าวพระเช่นทุกอาทิตย์หรือเปล่าคะ แล้วพิธีตักบาตรพระใหม่ทั้งหนึ่งแสนรูปจะมีรวมกันหรือแยกตามสถานที่อบรมต่างๆคะ
*-*อยากตักบาตรพระทั้งแสนค่ะ

"ดิฉันรักท่าน อย่างเต็มหัวใจ "

((((( อยากให้คุณอดทน อ่านจนจบ ))))))


................................
พระพุทธองค์ทรงรับฟังคำชี้แจง
จากพระอานนท์
เรื่องการกลับมาวัดสาย
เรื่องมีอยู่ว่า

วันหนึ่งเมื่อหลายอาทิตย์ก่อน
ในระหว่างทางกลับจาก บิณฑบาต
พระอานนท์ รู้สึกกระหายน้ำอย่างกะทันหัน
ท่านหยุดที่บ่อน้ำในหมู่บ้านชาวจัณฑาล
เพื่อขอน้ำดื่ม
ที่นั่น ท่านพบนางปรากฤติ กำลังชักน้ำขึ้นจากบ่อ
นางเป็นดรุณีที่งดงามผู้หนึ่ง
พระอานนท์ขอน้ำดื่มจากนาง แต่นางปฏิเสธ
บอกว่าตนเป็นชาวจัณฑาล
ไม่บังอาจทำความแปดเปื้อนแก่พระภิกษุโดยการถวายน้ำ

พระอานนท์บอกนางว่า
"อาตมาไม่ต้องการฐานันดรอันสูงศักดิ์
ต้องการเพียงน้ำดื่มเท่านั้น
อาตมายินดีรับน้ำดื่มจากเธอ
โปรดอย่ากลัวว่าจะสร้างมลทินให้แก่อาตมาเลย"

นางปรากฤติถวายน้ำแก่พระอานนท์ในทันที
นางรู้สึกหลงใหลพระหนุ่มรูปงามใจดี
พาทีสุภาพอ่อนโยนผู้นี้

นางตกหลุมรักเสียแล้ว
ยามค่ำคืนนางมิอาจหลับลงได้
เฝ้าคิดถึงแต่พระอานนท์

หลังจากนั้นนางไปรอคอยที่บ่อน้ำทุกวัน
ด้วยหวังว่าจะได้เห็นท่านผ่านมา

นางรบเร้า มารดาให้นิมนต์พระอานนท์
เข้ามาฉันภัตตาหารในบ้านของพวกตน
พระอานนท์รับนิมนต์ถึงสองครั้ง
แต่เมื่อรู้สึกได้ว่าหญิงสาวได้ตกหลุมรักในตัวท่าน
พระอานนท์จึงปฏิเสธที่จะรับนิมนต์อีก

นางปรากฤติจึงล้มป่วยด้วยไข้รัก
นางซูบซีดผ่ายผอมลงทุกที
ในที่สุดนางก็ได้สารภาพความรู้สึกของนางแก่มารดา
นางบอกว่าต้องการ
ให้พระอานนท์สึกออกมาแต่งงานกับนาง
มารดาตกตะลึงตะโกนใส่บุตรสาวว่า
นั่นเป็นความรักที่โง่เขลา และ เป็นไปไม่ได้
แต่นางปรากฤติบอกมารดาว่า
นางยอมตายเสียดีกว่าเลิกรักพระอานนท์

ด้วยความกลัวว่าบุตรสาวจะตาย
ผู้เป็นมารดาจึงเตรียมยาปลุกกำหนัดด้วยหวังว่า
จะทำให้พระอานนท์รับรักบุตรสาวของนาง
ผู้เป็นมารดามาจากตระกูลมาตังกา
รู้สูตรยาเสน่ห์หลายตำรับ

เช้าวันนั้น
นางปรากฤติพบพระอานนท์บนถนน
และคะยั้นคะยอให้ท่านไปรับนิมนต์
ไปฉันที่บ้านของนางเป็นครั้งสุดท้าย
พระอานนท์เชื่อมั่นว่า
ท่านสามารถแสดงธรรมแก่นางปรากฤติ
และแม่ของนางจนสามารถทำให้หญิงสาว
คลายความรักในตัวท่านได้

แต่ พระอานนท์ไม่มีโอกาสแสดงธรรมเลย
หลังจากที่ท่านดื่มชาพิษเข้าไป
ศีรษะของท่านเริ่มวิงเวียน
แขนขาอ่อนเปลี้ย
ท่านรู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น
พระอานนท์จึงหันกลับมากำหนดลมหายใจเข้าออก
เพื่อต่อต้านกับฤทธิ์ยาสมุนไพร

ภิกษุที่พระพุทธองค์ทรงส่งมา
พบพระอานนท์ในกระท่อมของนางปรากฤติ
ท่านกำลังนั่งสมาธิในท่าดอกบัวอย่างมั่นคง

………………….

พระผู้มีพระภาคเจ้า
ทรงถามนางปรากฤติอย่างอ่อนโยนว่า
"เธอหลงรัก พระอานนท์ มากใช่ไหม "


นาวปรากฤติทูลตอบ
"ดิฉันรักท่าน อย่างเต็มหัวใจ "

"เธอรักภิกษุอานนท์ที่ตรงไหน ที่ดวงตา ที่จมูก หรือที่ปาก "

"ดิฉันรักทุกสิ่งทุกอย่างในตัวท่าน
ทั้งดวงตา จมูก ปาก เสียง และท่วงท่าเดินของท่าน
ข้าแต่พระผู้เป็นเจ้า
ดิฉัน รัก ทุกสิ่งทุกอย่างในตัวท่านอานนท์ "

"นอกจากดวงตา จมูก ปาก เสียง และท่วงท่าเดินแล้ว
พระภิกษุอานนท์ยังมีคุณสมบัติดีๆ อีกมากมาย
ซึ่งเธอยังไม่รู้ "

"คุณสมบัติอะไรหรือเจ้าคะ" นางปรากฤติถาม

พระพุทธองค์ตรัสตอบ
"หัวใจแห่งความรักของพระภิกษุอานนท์มีหนึ่งเดียว
เธอรู้ไหมว่าพระภิกษุรูปนี้รักอะไร"

"ดิฉันไม่รู้ว่าท่านรักอะไร
ดิฉันรู้เพียงแต่ว่าท่านไม่รักดิฉัน "

"เธอเข้าใจผิดแล้ว พระภิกษุอานนท์รักเธอ
แต่ไม่ใช่ความรักแบบที่เธอต้องการ

พระภิกษุอานนท์รักวิมุติมรรค
อิสรภาวะ ความสงบ ความเบิกบาน
ด้วยการมีชีวิตบนหนทางแห่งการหลุดพ้น
และอิสรภาวะ
ทำให้พระภิกษุอานนท์ยิ้มแย้มอยู่เสมอ
ท่านรักทุกชีวิต
ท่านปรารถนาจะนำหนทางแห่งการหลุดพ้น
ไปบอกแก่ทุกๆคน
เพื่อให้คนเหล่านั้นได้รับความเกษม
จากอิสรภาวะ ความสงบ และปีติสุข

นี่แน่ะ ปรากฤติ
ความรักของภิกษุอานนท์
มาจากความเข้าใจและอิสรภาวะ

ท่านไม่เคยมีความทุกข์
หรือรู้สึกสิ้นหวังในความรักของท่าน

ไม่เหมือนกับความรักของเธอ
ที่ทำให้เธอรู้สึกทุกข์และสิ้นหวัง
ถ้าเธอรักภิกษุอานนท์อย่างแท้จริงแล้ว
เธอจะต้องเข้าใจความรักของท่าน
และปล่อยท่านให้ดำเนินชีวิตพรหมจรรย์
ที่ท่านเลือกสืบต่อไป

ถ้าเธอรู้จักความรักของพระภิกษุอานนท์
เธอจะไม่ทุกข์และรู้สึกสิ้นหวังอีกเลย

ความทุกข์และความสิ้นหวังของเธอ
มีสาเหตุมาจากการที่
เธอต้องการพระภิกษุอานนท์
มาเป็นของเธอคนเดียว
นั่นเป็นความรักที่เห็นแก่ตัว "

นางปรากฤติมองพระพุทธองค์ แล้วถามว่า
"แต่ดิฉันจะมีความรัก
แบบเดียวกับความรักของพระภิกษุอานนท์ได้อย่างไรเล่า "

"จงรักในวิถีทางที่จะสร้างความสุข
ให้แก่ตัวพระภิกษุอานนท์
และความสุขของตัวเธอเอง

พระภิกษุอานนท์เป็นดังสายลมอันสดชื่น
หากเธอจับสายลมนั้นกักขังไว้ในคุกแห่งความรัก
ในไม่ช้า สายลมนั้นจะมลายไป
และไม่มีใครรวมทั้งตัวเธอเองด้วย
จะได้รับประโยชน์จากความเย็นฉ่ำ
จากสายลมนั้นอีกเลย

จงรักพระภิกษุอานนท์
ดุจเดียวกับที่เธอรักสายลมอันสดชื่น

นี่แน่ะปรากฤติ
หากเธอสามารถรักได้เช่นนั้น
เธอก็จะสามารถกลายเป็น

สายลมที่เย็นฉ่ำ
สดชื่นด้วยตัวเธอเอง
เธอจะปลดเปลื้องความเจ็บปวด
และความทุกข์ของเธอเอง
รวมทั้งของผู้อื่นได้ด้วย "




.................................................
จากหนังสือ

คือเมฆสีขาว ทางก้าวเก่าแก่
ท่าน ติช นัท ฮันห์ ...ประพันธ์
รสนา โตสิตระกูล สันติสุข โสภณสิริ ... แปล

ขอบคุรพี่เปรมค่ะ...และช่วงที่ไปชวนคนบวชได้เจอคนที่สนใจแต่ภริยาที่ยืนข้างกายเขาถามเรากลับมาว่า บวชแล้วจะเอาที่ไหนใช้ มีอยุ่คนเดียว????

ดีใจมาก กับการตัดสินใจบวชของเพื่อน แต่สงสัยว่าทำไมจึงไม่เลือกที่ใกล้ๆกว่านี้
ห่วงเรื่องเรียน เรื่องเงิน เรื่องงานแทนเขาค่ะ (แบบว่าชอบคิดไปเอง)
การที่พระท่านออกไปสร้างบารมีตามสถานที่ต่างๆเช่น ตามป่า เขา หรือที่สัปปายะ
เป็นเพราะเหตุใดจึงมีแรงจุงใจเช่นนั้นคะ อีกอย่างเราอยากให้ท่านได้รับความสบาย อยู่ใกล้ญาติและคนรู้จัก
ช่วยปรับความคิดความเข้าใจให้ด้วยนะคะ