คัดจากพระนิพนธ์ของ
สมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ (ปุ่น ปุณฺณสิริมหาเถร)
สมเด็จพระสังฆราชองค์ที่ ๑๗
วัดพระเชตุพนวิมลมังคลาราม กรุงเทพมหานคร
สมัยทรงสมณศักดิ์ เป็น "พระธรรมวโรดม"
"เป็นมหากุศล เมื่อเราอดอยาก
อุบาสิกานวมได้อุปการะเรา
ครั้นอุบาสิกานวมยากจนเราได้ช่วยอุปถัมภ์
ที่สุดต่อที่สุดมาพบกัน
จึงเป็นมหากุศลอันยากที่จะหาได้ง่ายๆ"
"การศึกษานั้นเปลี่ยนชีวิตผู้ศึกษาให้สูงกว่าพื้นเดิม
คนที่มีการศึกษาจะได้อะไรดีกว่า
ประณีตกว่าผู้อื่น
คนมีวิชาเท่ากับได้สมบัติจักรพรรดิ ใช้ไม่หมด"
"เจ้าคณะอำเภอส่งมาเพื่อให้รักษาวัด และปกครอง
ตักเตือนว่ากล่าวผู้อยู่วัดโดยพระธรรมวินัย
อันจะให้วัดเจริญได้ต้องอาศัยความพร้อมเพรียง
และเห็นอกเห็นใจกัน จึงจะทำความเจริญได้
ถิ่นนี้ ไม่คุ้นเคยกับใครเลย มาอยู่นี้เท่ากับถูกปล่อย
โดยไม่รู้ว่าจะหันหน้าไปพึ่งใคร เพราะต่างไม่รู้จักกัน
แต่ก็มั่นใจว่า ธรรมที่พวกเราปฏิบัติตรงต่อพระพุทธโอวาท
จะประกาศความราบรื่น และรุ่งเรือง
ให้แก่ผู้มีความประพฤติเป็นสัมมาปฏิบัติ
ธรรมวินัยเหล่านั้นจะกำจัดอธรรมให้สูญสิ้นไป
พวกเราบวชกันมาคนละมากๆ ปี ปฏิบัติธรรมเข้าขั้นไหน
มีพระปาฏิโมกข์เรียบร้อยอย่างไร
ทุกคนทราบความจริงของตนได้
ถ้าเป็นไปตามแนวพระธรรมวินัยก็น่าสรรเสริญ
ถ้าผิดพระธรรมวินัยก็น่าเศร้าใจ
เพราะตนเองก็ติเตียนตนเอง
ได้เคยพบมาบ้าง แม้บวชตั้งนานนับสิบๆ ปี
ก็ไม่มีภูมิจะสอนผู้อื่น จะเป็นที่พึ่งของศาสนาก็ไม่ได้
ได้แต่อาศัยศาสนาอย่างเดียว
ไม่ทำประโยชน์ให้เกิดแก่ตนและเกิดแก่ท่าน
ซ้ำร้ายยังทำให้พระศาสนาเศร้าหมองอีกด้วย
บวชอยู่อย่างนี้เหมือนตัวเสฉวน
(เรื่องเสฉวนนี้หลวงพ่อท่านชอบพูดบ่อยๆ ต่อมาก็หายไป)
จะได้ประโยชน์อะไรในการบวช ในการอยู่วัด
ฉันมาอยู่วัดปากน้ำ จะพยายามตั้งใจประพฤติให้เป็นไป
ตามแนวพระธรรมวินัย พวกพระเก่าๆ จะร่วมกันก็ได้
หรือว่าจะไม่ร่วมด้วย ก็แล้วแต่อัธยาศัย
ฉันจะไม่รบกวนด้วยอาการใดๆ
เพราะถือว่าทุกคนรู้สึกผิดชอบด้วยตนเองดีแล้ว
ถ้าไม่ร่วมใจ ก็ขออย่าขัดขวาง
ฉันก็จะไม่ขัดขวางผู้ ไม่ร่วมมือเหมือนกัน
ต่างคนต่างอยู่ แต่ต้องช่วยกันรักษาระเบียบของวัด
คนจะเข้าจะออกต้องบอกให้รู้ ที่แล้วมาไม่เกี่ยวข้อง
เพราะยังไม่อยู่ในหน้าที่
จะพยายามรักษาเมื่ออยู่ในหน้าที่"
มาเที่ยวรังแกวัด
ต่อไปก็กลายเป็นพาล"
ไม่ต้องเอาน้ำหอมมาพรม ก็หอมเอง
ใครจะห้ามไม่ได้
ซากศพ ไม่ต้องเอาของเหม็นมาละเลงใส่
ซากศพก็ต้องแสดงกลิ่นศพให้ปรากฏ
ปิดกันไม่ได้"
ที่มาแล้ว ขอให้อยู่เป็นสุข"
ไม่มีที่มา เขาจะบัญญัติขึ้นได้อย่างไร
เป็นถ้อยคำของคนเซอะ"
ธรรมกายเป็นของจริง
ของจริงนี้จะส่งเสริมให้วัดปากน้ำเด่นขึ้น
ไม่น้อยหน้าใคร
พวกแกคอยดูไปเถิด"
พระพุทธศาสนาเก๊ ได้หรือ
ธรรมของพระพุทธเจ้าต้องจริง
ธรรมกายไม่เคยหลอกลวงใคร"
เรื่องเสนาสนะไม่ยาก
ใครมีเงินก็สร้างได้
แต่ความสำคัญต้องสร้างคนก่อน"
จงพยายามกระทำไป
และจงเลี้ยงภิกษุสามเณรดังเคยทำมา"
เมื่อกาย วาจา ใจ บริสุทธิ์ แล้ว
ย่อมมีสิทธิ์ใช้มรดกของพระพุทธเจ้าได้
และใช้ได้จนตลอดชีวิต
ถ้าไม่บริสุทธิ์แล้ว แม้จะเอาไปใช้ ก็ไม่ถาวรเท่าไร"
ย่อมทำประโยชน์ ได้หลายอย่าง
ถ้าจิตเป็นกุศล
แม้โรคภัยไข้เจ็บ ก็ช่วยแก้ได้
ในเมื่อโรคนั้นยังไม่เข้าขั้นอเตกิจฉา"
ยิ่งกว่าราคาใดๆ
เงินพันบาท หมื่นบาทนั้น
ยังไม่สมกับคุณภาพของพระเสียอีก"
ดีกว่าเราติเตียนเขา
การที่เราถูกติเตียนนั้น
เพราะทำงานก้าวหน้าไป"