เรื่องย่อ CASE STUDY (11 พ.ย. 48) หลับอย่างสบาย ตี่นขึ้นมาก็ตายทันที
(กัลฯ วิไล สมบุญกิจ)
เจ้าของเคสเป็นผู้หญิง เข้าวัดเมื่อปี 2513 ตั้งแต่สมัยวัดปากน้ำโดยการชักชวนของคุณแม่ แล้วย้ายตามหมู่คณะมาที่วัดพระธรรมกาย ทำให้มีโอกาสได้มาสร้างบารมีกับหลวงพ่อและหมู่คณะจนกระทั่งถึงทุกวันนี้
พ่อของเจ้าของเคสเป็นคนจีนแผ่นดินใหญ่ ได้มารับช่วงทำธุรกิจค้าขายข้าวที่เมืองไทยต่อจากพี่ชาย เพราะพี่ชายของพ่อได้เสียชีวิตลงอย่างกะทันหันโดยไม่ทราบสาเหตุ ต่อมาพ่อมาแต่งงานกับพี่สะใภ้ซึ่งคือแม่ของเจ้าของเคส แม้ว่ามีครอบครัวอยู่ทางเมืองจีนแล้ว ท่านมีลูกสาวด้วยกัน 4 คน โดยเจ้าของเคสเป็นลูกสาวคนที่ 3 พ่อรักครอบครัวมาก สอนลูก ๆ ให้เป็นคนดี ท่านทำบุญใส่ซองทอดกฐินผ้าป่าตามประเพณี เป็นประธานใหญ่ในการบริจาคให้กับศาลเจ้าปีละหลายแสนบาท จนเป็นที่นับหน้าถือตาของคนจีนทั่วไป ท่านสูบบุหรี่เป็นบางครั้ง เมื่ออายุ 70 ปี ท่านป่วยด้วยโรคลมและเสียชีวิตอย่างไม่ทันตั้งตัว เพราะกรรมในอดีตท่านเคยดูแลคุณทวดที่อายุมาก ต่อมาหงุดหงิดรำคาญ ได้ป้อนอาหารท่านเร็วจนท่านสำลักอาหารไปติดหลอดลมจนเสียชีวิต ตายแล้วไปเป็นภุมมเทวาระดับกลาง อยู่ในหมู่บ้านภุมมเทวาแถวศาลเจ้า ได้รับบุญที่อุทิศไปให้แล้ว ทำให้ท่านมีสภาพดีขึ้นกว่าเดิม
แม่ของเจ้าของเคส เป็นคนกรุงเทพ ท่านมาแต่งงานกับลุงซึ่งเป็นพี่ชายแท้ ๆ ของพ่อ และมีลูกด้วยกัน 3 คน แต่ลุงเสียชีวิตลงในขณะที่ลูกยังเล็ก ๆ อยู่ จึงทำให้แม่ต้องดูแลกิจการค้าขายข้าวอยู่ตามลำพังคนเดียว จนท่านดูแลไม่ไหว ต่อมาคุณพ่อของเจ้าของเคสซึ่งคือน้องชายของลุง เดินทางมาร่วมทำธุรกิจกับแม่ และได้แต่งงานกับแม่ ที่แม่มีสามี 2 คนเป็นพี่น้องกัน เพราะแม่เคยเป็นภรรยาของพ่อกับลุงมาก่อน แต่คนละชาติ ตอนเป็นสามีภรรยากันได้อธิษฐานขอให้ได้เป็นสามีภรรยากันอีก ต่อมาอีกชาติหนึ่งพ่อกับลุงได้เป็นเพื่อนรักกันได้สาบานว่า ขอให้ได้มาเป็นพี่น้องกันในชาติต่อไป มาในชาตินี้ทั้งสามคนมาเจอกัน จึงทำให้ความปรารถนาของทั้งสามสำเร็จ โดยแม่เป็นภรรยาของลุงก่อนจนลุงตาย ต่อมาเป็นภรรยาของพ่อ อีกทั้งลุงกับพ่อมาเป็นพี่น้องกันในชาตินี้ตามคำอธิษฐานของเพื่อนรักทั้ง 2 คน คุณแม่ตายแล้วไปเป็นเทพธิดา มีวิมานทองของชั้นดาวดึงส์ เฟส 3 ด้วยบุญที่ทำไว้ในพระพุทธศาสนา ได้รับบุญที่อุทิศไปให้แล้ว ก็ยิ่งทำให้ท่านมีทิพยสมบัติมากขึ้น
แม่เป็นโรคเก๊าต์เมื่ออายุ 60 ปี ทำให้เดินไม่ได้ เพราะกรรมมัดสัตว์ส่งให้เขาฆ่าสัตว์ทำอาหาร จึงทำให้เป็นโรคเก๊าต์เดินไม่ได้ ส่วนที่เป็นความจำเสื่อม เพราะต้องโกหกในเวลาค้าขาย ส่วนที่ตกบันไดจนสลบ ต้องใส่เครื่องช่วยหายใจไว้ตลอด เพราะกรรมฆ่าสัตว์ทำอาหาร ที่ลูกพร้อมใจกันให้หมอถอดเครื่องช่วยหายใจออกจนท่านเสียชีวิต เพื่อให้ท่านไปอย่างสบาย เพราะท่านหมดอายุขัยและกรรมฆ่าสัตว์ทำอาหารและขายสัตว์ให้เขาฆ่ามาบีบคั้น การทำเช่นนี้ ไม่ถือว่าเป็นอนันตริยกรรม แต่จะมีผลเมื่อเรานอนอยู่บนเตียงคนป่วยและใกล้ตาย ลูกหลานก็จะตัดสินใจอย่างนี้เหมือนกัน แม่เสียชีวิตเมื่ออายุได้ 67 ปี
สามีของเจ้าของเคส เป็นคนกรุงเทพ สมัยเด็กเขามีชีวิตที่ลำบากมาก เพราะในอดีตเวลาจะทำบุญอะไรจะตัดสินใจช้า จึงทำให้ความตระหนี่ได้ช่องแทรก จนกระทั่งเขาเรียนจนจบ ป. 7 จึงออกหางานทำ โดยได้ทำงานที่การ
ไฟฟ้านครหลวง จนกระทั่งอายุ 25 ปี ได้มาพบรักกับเจ้าของเคสเป็นคนดูแลกิจการ หลังแต่งงาน มีลูกด้วยกัน 2 คน และมารู้ภายหลังว่า สามีชอบเล่นการพนัน สูบบุหรี่จัด ชอบเที่ยวกลางคืน และเจ้าชู้ ที่เป็นเช่นนี้เพราะชาติในอดีตได้ชอบคบคนพาลมาเป็นมิตร โดยมักจะสนับสนุนสามีในชาตินั้น ซึ่งไม่ใช่คนปัจจุบัน ให้มาตั้งวงไพ่พนันที่บ้าน แถมยังเลี้ยงอาหารเสียอีก เพราะกลัวสามีจะไปนอกบ้าน จึงตัดสินใจทำดังนี้ วิบากกรรมดังกล่าวมาส่งผล
ในปี 2547 สามีของเจ้าของเคสเสียชีวิตด้วยโรคหัวใจล้มเหลวเฉียบพลัน เพราะกรรมที่เคยสั่งฆ่าสัตว์ใหญ่ในอดีตในชาติที่มีฐานะดี ได้สั่งล้มวัวควายมาเลี้ยงแขกเหรื่อ เพราะชอบจัดงานสังสรรค์ ขณะอยู่โรงพยาบาลพระอาจารย์จากวัดพระธรรมกายมาพูดเรื่องบุญต่าง ๆ ที่เขาเคยทำให้ฟัง ก็ไม่รับรู้ จนเสียชีวิตเมื่ออายุ 49 ปี จากนั้นวนเวียนอยู่ 7 วัน เมื่อได้รับบุญที่อุทิศไปให้ จึงทำให้ไปเกิดเป็นอากาสเทวา
เจ้าของเคสได้ไปอยู่กับญาติตั้งแต่อายุได้ 3 วัน ทำให้สนิทกับญาติและหลานของญาติ และผูกพันกันมาก จนอายุ 8 ปี แม่ถึงมารับกลับไปเลี้ยงเอง เพราะเจ้าของเคสเคยทำเช่นนี้ในอดีต เป็นเหตุการณ์ที่เคยทำคล้าย ๆ กัน
จากนั้นเจ้าของเคสมาช่วยพ่อแม่ดูแลกิจการต่าง ๆ ของครอบครัว ต่อมาเมื่ออายุ 17 ปี ได้ติดตามคุณแม่ไปทำบุญที่วัดปากน้ำ และไปทำบุญที่วัดนี้เป็นประจำ จนต่อมากลุ่มเพื่อน ๆ กัลยาณมิตรย้ายมาทำบุญที่วัดพระธรรมกาย ก็ติดตามมาด้วย จนกระทั่งอายุ 28 ปี จึงได้พบรักและแต่งงานมีครอบครัว
จากนั้น เจ้าของเคสต้องดูแลกิจการคนเดียวและดูแลลูกๆ เพราะสามีติดพนันงอมแงม รู้สึกเหน็ดเหนื่อยกับการทำงานมาก จนร่างกายเริ่มไม่ไหว คล้ายจะเป็นอัมพฤกษ์ จึงไปรักษาด้วยการนวดแผนโบราณ อาการจึงปกติ ที่เป็นเช่นนี้เพราะกรรมในอดีตที่ได้ช่วยมัดสัตว์ส่งขายให้เขาฆ่ามาส่งผล แต่มีบุญในปัจจุบันมาช่วย เช่น บุญถวายภัตตาหารพระ, บุญปล่อยสัตว์ปล่อยปลาและบุญอื่น ๆ ได้มาช่วยตัดรอนวิบากกรรมดังกล่าว จึงทำให้หายได้
เจ้าของเคสมาซื้อที่ดินใกล้วัดเพื่อจะปลูกบ้าน แต่พอลงมือจะปลูกก็เดือดร้อนทุกที เพราะกรรมในอดีตเคยไล่ญาติที่มาขอพักอาศัยอยู่ที่บ้านออกไป ด้วยอารมณ์ที่ไม่มีเหตุผล เพียงแค่เขาทำไม่ถูกใจ วิบากกรรมนี้มาส่งผล ไม่เกี่ยวกับภุมมเทวาหรือเจ้าหน้าที่เขต จะแก้ไขก็ให้สั่งสมบุญทุกบุญ, ทั้งทาน, ศีล, ภาวนา แล้วแผ่เมตตาด้วยใจใส ๆ แล้วอธิษฐานจิตนึกถึงบุญทุกบุญดังกล่าวว่า ให้ได้เจอช่างดี ๆ มารับบุญที่สามารถสร้างบ้านได้สำเร็จ
ญาติผู้หญิงที่เลี้ยงตัวเจ้าของเคสตั้งแต่เด็ก ป่วยเป็นอัมพาตเสียชีวิต เพราะกรรมที่ชอบมัดสัตว์ส่งฆ่าขาย ในชาติที่เกิดในสังคมเกษตรกรรมมาส่งผล ตายแล้วไปเป็นภุมมเทวาระดับปานกลาง มีบ้านอยู่เป็นของตนเอง ให้ทำบุญอุทิศไปให้เธอบ่อย ๆ
หลานผู้หญิงของญาติเจ้าของเคสป่วยเป็นโรคตับเสียชีวิต เพราะชาติในอดีตเธอเคยใส่ยาพิษไปในอาหารทีละน้อย ให้ลูกชายของภรรยาน้อยของสามีที่รับมาอยู่บ้านเดียวกัน กินจนตาย ตายแล้วก็ไปเกิดใหม่เป็นมนุษย์แล้ว ไม่อาจรับบุญได้
ลูกสาว ลูกชายและเจ้าของเคสเคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมาแบบกองเสบียง โดยบางครั้งก็สม่ำเสมอ, บางครั้งก็ตามอารมณ์ ชาตินี้ต้องให้ตั้งใจทำบุญให้สม่ำเสมอ
พระอาจารย์ 2 รูปที่เป็นกัลยาณมิตรให้เจ้าของเคส เคยสร้างบารมีโดยเป็นกัลยาณมิตรให้มาหลายชาติแล้ว ท่านทั้งสองเคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมา โดยเมื่อพุทธันดรที่ผ่านมา ได้เป็นทหารของพระราชาองค์ที่ออกบวช ได้ออกบวชตามพระราชา โดยทำหน้าที่เผยแผ่จนตลอดชีวิต และได้ทำหน้าที่กัลยาณมิตรให้เจ้าของเคสเหมือนชาตินี้ พุทธันดรที่ผ่านมา ทั้งสองรูปได้มีผลการปฏิบัติธรรมที่ดี พอเอาตัวรอดกลับดุสิตบุรีวงบุญพิเศษได้ ชาตินี้มาเจอกันแล้ว ก็ให้ตั้งใจสร้างบารมีให้เต็มที่ในทุกบุญ แล้วอธิษฐานจิตตามติดไปดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตบรมโพธิสัตว์ อย่าพลัดกันเลย
มี 1 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้
