มี 1 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[extra]

ย่อเรื่อง บุญกฐินพระราชฯ (4 พฤศจิกายน 2545) โดย Extra

เมื่อวานที่เราทำบุญกันชาวสวรรค์ทุกชั้นเขาโกลาหลกันใหญ่ ความสว่างนี่สว่างมาก ถ้าเรามองด้วยตามนุษย์มองไม่ได้หรอก แค่ดวงอาทิตย์ดวงเดียวยังแสบตา แต่ความสว่างไสวของเมื่อวานนี้ต้องดูด้วยตาธรรมกาย หรือดูด้วยตาทิพย์ก็จะเจิดจ้า เริ่มต้นด้วยภุมมเทวา รุกขเทวาแถวนี้มาร่วมบุญด้วย จะแทรกอยู่ตามหมู่มนุษย์ที่มา แต่เป็นกายละเอียด เขามองเห็นเรา เรามองไม่เห็นเขา พอเริ่มพิธีเทวดาศักดิ์ใหญ่มาแล้ว ภุมมเทวา รุกขเทวาต้องถอยออกไป เหลือแต่อากาศเทวาอยู่ ชาวสวรรค์เอาราชรถมากันเต็มไปหมด หนาแน่นทีเดียว เพราะฉะนั้นจึงสว่างมาก จอดราชรถแล้วก็เข้ามาในสภา เขาเนรมิตกายให้เล็ก ๆ ได้ บางส่วนก็อยู่ข้างนอกพนมมือ บ้างก็ยืนประคองอัญชลี พอพระรับสาธุตอนที่กล่าว เทวดาก็สาธุตามได้กันทั้งหมดแล้วก็อนุโมทนากันเลย สว่างเต็ม สงบนิ่ง ตอนเดินอัญเชิญ รัศมีก็สว่างแพรวพราว

เคสที่หนึ่ง เทพบุตรเขาเป็นเจ้าของกองกฐินกองนี้ด้วย เพราะเทพธิดาใส่ชื่อไว้ด้วย เดินเคียงกันด้วยประคองไตร เดินลอย ๆ สว่างไสวปลื้มอกปลื้มใจเพราะมีชื่อเขา พอเทพธิดาเดินมา เทพบุตรก็เดินเคียงคู่กัน ถวายก็ถวายด้วยกันคุกเข่าถวาย ถวายไตรกฐิน ดอกไม้ สว่างไสวปลื้มมาก จนกระทั่งรับพรพระเสร็จแล้ว เทพบุตรจึงกลับ ความสว่างเหมือนเอาดวงอาทิตย์มาเรียงกันเต็มท้องฟ้า บวกกับดวงบุญในตัวของแต่ละคนนี่เจิดจ้ามาก ๆ ทีเดียว ถึงหมู่ญาติที่อุทิศให้ทุก ๆ คน ของเทพบุตรก็รัศมีสว่างขึ้น ราชรถและบริวาร วิมาน สมบัติอันเป็นทิพย์สว่างและปราณีต สวยงามวิจิตรขึ้น เทพบุตรสนใจเกี่ยวกับเรื่องการปฏิบัติธรรมมากทีเดียว เพราะว่าแสงแห่งธรรมของเทพธิดาดีขึ้นนิ่งจนข้ามพ้นความปีติ ถ้าปีตินี่เราจะน้ำหูน้ำตาไหล ขนลุกซู่ซ่า มันนิ่งแล้วเหมือนติดกาวชั้นดี พร้อมที่เข้าไปสู่ภายในตอนนี้บุญจะได้เยอะมาก ๆ เทพบุตรจึงได้บุญมาก หล่อขึ้นกว่าเดิม แต่เทพบุตรกลัวตามเทพธิดาไม่ทัน เพราะบุญที่กายละเอียดทำไม่แรงเท่ากายมนุษย์ เพราะฉะนั้นให้รักษากายมนุษย์ให้ดี สร้างบารมีให้เต็มที่ ถ้าหลุดจากกายหยาบแล้วหมดสิทธ์ได้แต่อนุโมทนา ได้ร่วมเพราะตัวเขามีชื่อ ก็ได้แต่ปฏิบัติธรรม ถ้าเข้าถึงธรรมกายเมื่อไหร่ค่อยว่ากันอีกที แต่ตอนนี้ใจนิ่งทีเดียว

เคสที่สอง ค้าหมูฆ่าหมูเป็นอาจิณกรรม แล้วยังมีกรรมอื่นอีกเยอะแยะทำให้ไปมหานรก มีสภาพที่น่าเวทนาทีเดียวเพราะว่าตัวเป็นคน หัวเป็นหมู นายนิรยบาลเกิดขึ้นด้วยวิบากกรรม เจ้าของเคสถูกตัดมือ ตัดข้อศอก ตัดแขน ตัดข้อเท้า ตัดเข่า ตัดโคนขา พอถึงตัวก็ชำแหละ มาสุดท้ายที่คอ ถ้าลมพัดมาก็ฟื้นตายเกิด ตายเกิด ทรมานมากทีเดียว เมื่อมหาปูชนียาจารย์คุมบุญให้ บุญที่ครอบครัว ลูกสาวลูกเขย หลานสาว คุณแม่ ทำบุญไป ก็พ้นจากภาวะตรงนั้น คือบุญบวกกับอานุภาพของพระรัตนตรัยที่มีคุณไม่มีประมาณ ก็หลุดจากตรงนั้น นายนิรยบาลหายแวบไป ไม่มีใครสนใจวิ่งมาถึงอุสสทนรกขุมบริวาร จนมาถึงยมโลกแล้วมานั่งที่ลานหน้าท้องพระโรง มีอีกบุญหนึ่งในวันศุกร์มาลัดคิว ท่านพญายมราชส่งเจ้าหน้าที่ตามบัญชีบุญสุวรรณเลขาว่าหมู่ญาติในเมืองมนุษย์ทำบุญอุทิศมาให้ เพราะฉะนั้นจึงได้ลัดคิวพิจารณาก่อน ผู้มีชีวิตอยู่ทำบุญไม่เลิก พอถึงตรงนั้นก็มีคติอยู่ 2 ทาง คือมนุษย์ กับชั้นจาตุมหาราชิกา ซึ่งเขาก็ไม่รู้จะไปตรงไหน เพราะตอนที่เจ้าของเคสขึ้นมาจากมหานรกก็งง ๆ ขึ้นมาได้ยังไงไม่รู้ ถูกลัดคิวขึ้นมา เสื้อผ้าไม่มี ในยมโลกจะเร็วมาก เจ้าหน้าที่จะทำงานเร็ว ไปยืนอยู่หน้าพญายมราช สอบประวัติ ถามอยู่ประโยคหนึ่งว่า รู้ไหมว่าไปอยู่ที่ไหนมา ไม่รู้ครับแต่ว่าหวาดเสียว ทรมานมาก พญายมบอกว่าเพราะทำบาป อยากลงไปอยู่อีกไหม ตรงนั้นเรียกมหานรก ถ้าไม่มีบุญที่ญาติทำบุญซ้ำมาอีก จากทั้งลูกเขย ลูกสาว หลานสาว รวมทั้งภรรยาที่ยังมีชีวิตอยู่ ก็คงต้องไปใช้กรรมอยู่ในยมโลก ปีนต้นงิ้วอีก 1,000 ปี แต่นี่เขาทำบุญมาก็ให้อนุโมทนา อนุโมทนาไม่เป็น อย่างนั้นจะส่งไปเกิดในเมืองมนุษย์ แต่ก่อนจะไปก็ให้โอวาท ถ้าเจ้าขึ้นไปแล้วอย่าทำไม่ดีอีก ท่านฉายเป็นภาพให้ดูตั้งแต่ศีลข้อ 1 ถึงศีลข้อ 5 อย่างนี้อย่าทำรวมทั้งการพนันด้วย ถ้าทำอย่างนี้ต้องไปรับกรรมที่นั่นที่นี่ ให้ทำแต่ความดี ให้ทาน รักษาศีล เจริญภาวนา จะได้ไม่ต้องย้อนกลับมาที่นี่อีก ไปสู่ภูมิสูงขึ้นไปเรื่อย ๆ เจ้าหน้าที่พาไปศาลาที่จะไปเมืองมนุษย์ ไปรออยู่ที่ตรงกลาง ตอนนี้มีเสื้อผ้าแล้ว คล้ายชุดลำลองสีขาวแขนสั้นกางเกงสามส่วนครึ่งแข้ง ปกทหารเรือ เริ่มรู้สึกคิดอะไรได้ พอดูรอบข้าง ทุกคนหน้าตาก็แจ่มใสขึ้น ข้ามขั้นที่จะต้องไปเกิดเป็นอสุรกาย เปรต สัตว์เดรัจฉาน แต่บุญกฐินเมื่อวานนี้มาอีกแล้วลุยทั้งแม่ทั้งลูกของเตี่ย หมดเลยรวมกันมาทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้ ปกติมีรายชื่อผู้ที่จะไปเกิดบนพื้นมนุษย์ เจ้าหน้าที่เขตบนพื้นมนุษย์จะนำไป แต่ปรากฎว่าบุญเมื่อวานไปสว่างวาบอีกศาลาหนึ่ง จึงส่งไปเกิดที่ชั้นจาตุมหาราชิกา หรือชั้นดาวดึงส์ ผู้ที่จะไปนี้สดใสกว่าเพราะรู้ว่าจะไปเกิดสุคติภพ พอชื่อไปปรากฏที่ศาลาจาตุมฯ ชื่อที่ศาลามนุษย์ก็หายไป ตอนนี้เริ่มนึกบุญเป็น แต่ยังอนุโมทนาไม่เป็น ดีใจที่เขาทำบุญอะไรมาให้ หน้าตาดีกว่าเดิม เสื้อผ้าต่าง ๆ ดีกว่าเดิม หมู่ญาติของเราทั้งหลายมีส่วนแห่งบุญที่พวกเราได้ทำไปและอุทิศส่วนกุศลไปให้ คงจำได้ที่หลวงพ่อเคยพูดไว้ว่า ทุกข์มากก็ทุกข์น้อย ทุกข์น้อยก็พ้นทุกข์ สุขน้อยก็สุขมาก สุขมากก็มากยิ่งขึ้นไปเรื่อย ๆ จำได้ไหมเพราะฉะนั้นบุญนอกจากเป็นที่พึ่งของเราแล้ว ยังเป็นที่พึ่งของหมู่ญาติ

บุญนี่สำคัญ เราเกิดมาสร้างบารมี เวลามีจำกัดจริง ๆ สำหรับมนุษย์ยุคนี้ 75 ปี เราจะอยู่ถึงหรือเปล่าไม่รู้ เมื่อเรามีเรี่ยวมีแรง ให้ทำบุญไว้ เอาบุญติดไปในภพเบื้องหน้า การชิงช่วงช่วงชิงเกิดขึ้นตลอดเวลา

พระภิกษุรูปหนึ่งในสมัยอดีต ชวนเขาทำบุญ ผลที่ได้ต่างกัน บางคนทำบุญด้วยความสมัครใจ ก็ได้บุญใหญ่ บางคนทำด้วยความเกรงใจก็บุญน้อยลง บางคนทำด้วยความเสียไม่ได้ก็ได้บุญน้อยที่สุด แต่ทั้งหมดก็ล้วนขอบคุณผู้นำบุญ เมื่อผู้นำบุญนั้นลงมาเกิดเป็นพระภิกษุก็เป็นที่รักแห่งเทวดา เพราะทีมนั้นที่ขึ้นไปบนสวรรค์ยังไม่ได้ลงมาเกิดเป็นมนุษย์ เทวดาคอยตามรักษา ได้รับการยกย่องเป็นเอตทัคคะในการเป็นที่รักของเทวดา เพราะท่านทำหน้าที่ของผู้นำบุญ หรือแม้แต่ผู้ที่จากยมโลกไปรอเกิดชั้นจาตุมฯ ก็มีบุญเก่าที่เคยเป็นผู้นำบุญมาก่อน บุญเก่าจึงทำให้บุตรหลานไม่ลืมทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้ แม้ลูกหลานบางคนที่หงุดหงิดพอถึงเวลาทำบุญ บุญเก่าก็บันดาลให้ลูกหลานบุตรภรรยาหายหงุดหงิดทำบุญอุทิศให้ นี่เป็นบุญของการทำหน้าที่ผู้นำบุญ

[นักรบทิศตะวันตก]

อ่านแล้วรู้สึกว่าตัวเองโชคดีจังทียังมีกายมนุษย์อยู่ และได้รับรู้เรื่องราวที่ดีๆเรื่องที่ทำให้เราต้องเตรียมตัวเดินทางไกลในวัฏฏะสงสาร

..........................กราบอนุโมทนากับคุณExtraครับ...สาธุ..

ไฟล์แนบ

•  download.jpg   232.55K   5 ดาวน์โหลด