ขออานุภาพบุญบารมีหลวงปู่สด วัดปากน้ำ ภาษีเจริญ
#1
โพสต์เมื่อ 07 October 2008 - 09:34 AM
แล้วเชื้อที่ได้รับเป็นเชื้อที่ดื้อยา อายุคุณพ่อ 80 ปี ปอดไม่แข็งแรง เคยป่วยเป็นวัณโรค แต่รักษาหายมาหลาย 10 ปีแล้ว
ขณะนี้อาการทรงตัวอยู่ นอนหลับสบายไม่มีอาการกระสับกระส่าย ผมนำรูปหลวงปู่สด และพระผงวัดปากน้ำ วางไว้บนหมอน
อาราธนาให้ท่านช่วยกลั่นแก้โรค และสอนสมาธิให้คุณพ่อ ช่วงไหนที่คุณพ่อลืมตาขึ้นมา รู้สึกตัวบ้าง ผมก็จะพูดให้ท่านนึกถึง
บุญ นึกถึงหลวงพ่อสด วัดปากน้ำ ไว้ที่กลางท้อง เปิดเทปเสียงหลวงพ่อครูไม่ใหญ่ ให้นึกถึงพระแก้วใสใส...
เปิดเทปเสียงสวดพระคาถายอดพระกัณฑ์ไตรปิฎก ให้ท่านฟัง
ตอนนี้คุณหมอบอกว่าให้เตรียมใจไว้ เพราะอาการรักษายังไม่ดีขึ้น ไตเริ่มเสื่อม ไม่ขับถ่าย คุณหมอแนะนำว่าควรให้ท่าน
ไปอย่างสงบที่กว่า ถ้าล้างไต ก็ต้องเจาะ จะทำให้ท่านเจ็บปวด พวกลูกๆ ก็เห็นด้วยที่จะให้ท่านไปอย่างสงบ
ลูกก็ขอตั้งจิตอันเป็นกุศล กราบขออาราธนาบุญบารมีของพลวงปู่สด วัดปากน้ำ ภาษีเจริญ และบุญทั้งหลายที่ได้ทำมา
ทั้งทาน ศีล ภาวนา บุญจากการร่วมหล่อหลวงปู่สด วัดปากน้ำ ภาษีเจริญ ด้วยทองคำบริสุทธิ์ และบุญจากการร่วมอนู
โมทนาบุญกุศล กับเพื่อนกัลยาณมิตรทุกๆ ท่าน จงเป็นปัจจัยหนุนนำให้คุณพ่อ มีความสุข ความเจริญ สุขสมบูรณ์ บริบูรณ์
ด้วยมนุษย์สมบัติ สวรรค์สมบัติ และพระนิพพานสมบัติ มีมรรคสี่ ผลสี่ และพระนิพพานหนึ่ง โดยสัมมาทิฎฐิแต่โดยส่วนเดียว
เทอญ....นิพพานะ ปัจจะโย โหตุฯ
#2
โพสต์เมื่อ 07 October 2008 - 09:43 AM
ไฟล์แนบ
#3
โพสต์เมื่อ 07 October 2008 - 10:17 AM
สาธุ สาธุ สาธุ..
คุณพ่อเราก็เข้าผ่าตัดที่โรงพยาบาล
ตั้งแต่ตอนที่แต่งเพลงอาราเล่หล่อหลวงปู่ ให้หลวงพ่อ
ไม่รู้ท่านทำวิบากกรรมอะไรมา.. ตอนนี้ท่านก็ยังไม่ได้ออกจากโรงพยาบาลเลย
รอผ่าอีกรอบ (รวมทั้งหมดผ่ามาไม่รู้กี่ครั้งแล้ว นับไม่ถูกจริงๆ)
เหมือนเราไม่รู้ร้อนรู้หนาวเอาซะเลย.. แต่เรามองว่า.. บุญกับบาปมันคนละเรื่อง..
ท่านเคยทำวิบากกรรมมา.. ท่านก็ต้องรับ.. จะเศร้าโศกเสียใจพร่ำพิไรรำพันก็ใช่ว่าจะช่วยท่านได้..
แต่เราทำได้ก็คือ.. ทำบุญแล้วแผ่ผลบุญช่วยท่านให้มากที่สุด..
นั่งสมาธิแล้วแผ่ผลบุญให้ท่าน.. แต่งเพลงถวายหลวงพ่อ.. ก็ขอให้หลวงพ่อช่วยให้หนักเป็นเบา..
เบาเป็นหาย.. (ถ้าตายก็ไปดี.. เพราะลูกของท่านมาทำความดีแล้วแผ่ให้ท่าน..)
และให้ท่านแม่ชวนคุณพ่อหล่อหลวงปู่..
ตอนแรกท่านทำมา 100 บาท (เงิน)
ต่อมาท่านแม่ไปเจอแหวนทองคำที่ท่านฝากคุณแม่ไว้นานมากแล้ว (นานจนท่านพ่อลืมไปแล้ว)
พอท่านแม่เอาไปให้ท่านพ่อดู แล้วบอกว่า.. เอาไปหล่อหลวงปู่ทองคำนะ..
ท่านพ่อก็.. OK ง่ายๆเลย..
ปรากฎว่า.. แหวนทองคำวงดังกล่าว.. ตีราคาออกมาแล้วไม่ใช่ 4-5 พันอย่างที่คิด
แต่ได้ราคา.. 8 พันกว่าบาท เกือบ 9 พันแน่ะ..
ปลื้มกับคุณพ่อมากๆ.. เพราะนี่เป็นบุญใหญ่ที่สุดในชีวิตท่านแล้ว..
ตอนนี้เราสบายใจแล้ว.. เพราะแม้ว่าท่านจะเป็นอย่างไร.. ท่านก็จะไม่ลำบากในภพชาติต่อไป..
กราบอนุโมทนาบุญกับท่านพ่ออีกครั้ง.. และขอเอาบุญนี้มาฝากทุกท่านด้วย..
สาธุ สาธุ สาธุ..
ที่สุดแห่งธรรมนั้นเป็นเป้าหมาย..
โลกจะสุขสันต์เมื่อท่านเข้าถึงธรรมกาย..
สว่างไสวทั่วทุกธาตุธรรม..
#4
โพสต์เมื่อ 07 October 2008 - 10:33 AM
#5
โพสต์เมื่อ 07 October 2008 - 10:51 AM
#6
โพสต์เมื่อ 07 October 2008 - 11:10 AM
อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ
สาธุ อนุโมทนาบุญค่ะ
ลูกพระธัมฯ หลานหลวงปู่ หลานคุณยาย
#7
โพสต์เมื่อ 07 October 2008 - 11:32 AM
ดวงบุญชาวกระทู้กำลังโต สว่างไสว
อธิษฐานกันสิ
เอานะ...
ขอประมวลรวม บุญทั้งหมดทั้งปวง..
ให้คุ้มครอง ปกปัก แก้ไข และรักษา
ชาวกระทู้ และ รวมไปถึงบุคคลอันเป็นที่รักของพวกเราทุกท่าน ทุกคน
..
จงมีแต่ความสุข พ้นจากทุกข์ทั้งปวง
ที่เจ็บป่วยอยู่ ก็ขอให้หาย เป็นอัศจรรย์
ทุกท่าน ทุกคน เทอญ...
#8
โพสต์เมื่อ 07 October 2008 - 11:52 AM
#9
โพสต์เมื่อ 07 October 2008 - 12:32 PM
#10
โพสต์เมื่อ 07 October 2008 - 01:21 PM
#11
โพสต์เมื่อ 07 October 2008 - 01:31 PM
และ นักเรียนอนุบาล เด็กอนุบาลหน้าใสใจดี
ในการแนะนำการทำกุศลกรรม แผ้วทางสู่สรวงสวรรค์ ให้บุพการี ด้วยนะครับ
#12
โพสต์เมื่อ 07 October 2008 - 02:18 PM
#13
โพสต์เมื่อ 07 October 2008 - 02:44 PM
สำหรับกรณีคุณพ่อของคุณใสในใสนั้น หากท้ายที่สุดแล้วปรากฏว่าถึงเวลาของท่าน ก็ขอให้บุญรักษา ให้ท่านได้ไปดุสิตบุรีวงบุญพิเศษนะคะ
พร้อมทั้งขออนุโมทนาบุญกับคุณใสในใส และคุณอนุบาลหน้าใสใจดี ในความมีกตัญญูกตเวทิตาต่อบุพการี นะคะ
#14
โพสต์เมื่อ 07 October 2008 - 02:47 PM
แม่ใหญ่ เป็นคำเรียกที่เราใช้เรียกยาย ซึ่งนอนป่วยมากว่าสิบปี อยู่ๆอาการก็ทรุดลงแบบที่ทุกคนต้องโทรหากันจ้าละหวั่น พี่เองก็หวั่นใจน่ะ แต่ไม่ได้หวั่นใจเรื่องท่านจะตาย เพราะรู้ว่ามันของแน่อยู่แล้ว ก็ท่านอายุกว่าเก้าสิบปีแล้ว แต่หวั่นใจว่าท่านจะสิ้นใจก่อนวันศุกร์ที่สิบวันหล่อหลวงปู่ เพราะพี่อยากให้ท่านยังอยู่ในกายมนุษย์หยาบ ถึงแม้ท่านจะพูดกับพี่ไม่ได้ แต่ทุกครั้งที่พี่ได้ทำบุญแล้วเอาบุญกลับไปฝาก แม่ใหญ่จะน้ำตาไหล เป็นการยืนยันว่าท่านได้อนุโมทนาบุญกับพี่ด้วย
พี่ทำบุญเต็มกำลัง ทำหน้าที่กัลยาณมิตรชักชวนคนมาร่วมหล่อ และทำหน้าที่เป็นอาสาสมัครอย่างมีความสุข พี่รอคอยให้ถึงวันหล่อหลวงปู่อย่างใจจดจ่อ
แต่พี่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร เพราะเกิด แก่ เจ็บ ตาย มันก็ห้ามกันไม่ได้ซะด้วยซิน่ะ สิ่งที่พี่นึกถึงและทำได้ก็คือ อารธนาบุญบารมีธรรมของหลวงปู่ ขอให้พี่ได้มีโอกาสทำบุญใหญ่ในวันศุกร์นี้ก่อน และเอากลับไปฝากให้แม่ใหญ่ในกายมนุษย์หยาบ ซึ่งพี่เข้าใจว่า ท่านน่าจะได้บุญมากกว่าตอนอยู่ในกายละเอียด
ไม่กี่ชั่วโมงผ่านไป แม่ใหญ่ก็กลับเข้าสู่สภาพที่ทุกคนโล่งใจ แบบหมอไม่ต้องอะไรน่ะค่ะ ไม่มีใครรู้ว่าเพราะอะไร มีเพียงพี่คนเดียวที่รู้ ว่าหลวงปู่ท่านคงเมตตาพี่กับแม่ใหญ่ ท่านคงเมตตาคุมบุญให้พี่ จะได้ทำหน้าที่ได้อย่างไม่ต้องห่วงแม่ใหญ่
ตอนที่แม่พี่โทรมาบอกอย่างตกใจว่า แม่ใหญ่คงจะเดินทางไกลแน่แล้ว พี่ก็เอาใจเข้ากลาง ทำใจใสใส และก็กราบเรียนหลวงปู่ว่าพี่คิดอย่างไร รู้สึกอย่างไร และขอความเมตตาท่านให้คุมบุญพี่และแม่ใหญ่ แต่ถ้าถึงเวลาเดินทางของแม่ใหญ่แล้วจริงๆ พี่ก็กราบขออารธนาหลวงปู่โปรดเมตตาแม่ใหญ่ของพี่ด้วย
ทำใจใส ใส น่ะค่ะ