มี 19 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[rainy_maw]

คนเคยรักมีนิสัยเจ้าชู้ ชอบไถเงิน หลอกลวง
สร้างภาพและสับรางเก่งมาก แต่สนใจและรักธรรมมะ ชอบนั่งสมาธิ
ชอบเข้าวัดนี้ ชอบออกค่ายปฏิบัติธรรมสมัยเรียนบ่อยๆ พร้อมๆกับทำความรู้จักสนิทสนมกับผู้หญิงหน้าตาดี และรวย โดยเฉพาะคนที่เข้ามาใหม่ๆ ปี 1ปี 2 ที่ยังไร้เดียงสา ตามไม่ทันกลอุบายเจ้าเล่ห์ของเขา ด้วยเพราะเชื่อมั่นว่าเป็นคนดี ชวนนำเงินมาทำบุญ และช่วยส่งเลี้ยงตัวเองด้วย พวกผู้หญิงกเมื่อรู้ตัวก็ถอยห่าง ให้ความโกรธเกลียด ชิงชัง บ้างก็นำมาแชร์ประสบการณ์ที่ไม่เคยนำมาเปิดเผย จนความแตก ทำให้การสร้างบารมีของฝ่ายหญิงหยุดลง เดินออกไปทั้งๆที่ยังต้องเรียนหนังสือ และหมดศรัทธาคนเข้าวัดนี้
ส่วยฝ่ายชายังคงปฏิบัติธรรมเสมอ แต่พอออกจากวัดปุ๊บ นิสัยก็แย่เหมือนเดิม ยังคงหาสาวๆนอกวงการเล่นอยู่เรื่อย รวมถึงบรรดาเพื่อนร่วมงานธรรมมะไม่ได้ซึมซับเข้าในใจเลย
แม้ใกล้บวชแล้วยังสนับสนุนให้ฆ่าลูกตัวเอง โดยให้ฝ่ายหญิงไปทำแท้ง (อนึ่ง เราคิว่าเขาอาจบวชเพราะหนีความผิดที่เกิดขึ้นเป็นดินพอกหางหมูด้วย)และไม่อยากให้คนในครอบครัว อาทิเมียหลวงทราบ
รายนี้หาก ลาสิกขาแล้วจะหายรึเปล่า ?
สมควรสนับสนุนให้บวชตลอดชีวิตรึไม่ ?
จะชวนมิตรที่ออกไปเพราะเขาทำไว้เจ็บกลับมาอโหสิกรรมให้ และสร้างบารมีที่นี่ดีมั๊ย
ส่วนตัวเองเคยเจอรูปแบบนี้มา และเข็ดแล้ว พอเจอคนที่ตามมาทีหลังเรา ก็สงสาร แต่ไม่บอกเล่าอะไรให้ฟังซ้ำเติมกัน
และอีกอย่างเขาเป็นพระก็ไม่อยากเข้าไปเกี่ยวด้วย แม้ว่าจะยังให้อภัยได้ไม่เต้มที่ก็ตามก็ตาม

[@--แสงตะวัน--@]

แรงๆ กระทู้นี้แรงเอาเรื่องทีเดียว จะลองตอบในมุมมองของผู้ชายคนหนึ่งแล้วกันนะครับ อย่าถือสามากนัก

รายนี้หาก ลาสิกขาแล้วจะหายรึเปล่า ?

อันนี้คงตอบไม่ได้ครับ มันขึ้นอยู่กับว่าใจของเค้าแข็งแค่ไหน ใสแค่ไหน สว่างแค่ไหน และเค้าต้องการสร้างบารมีไปกับหมู่คณะจริงๆ หรือเปล่า
คุณยายเคยพูดถึงคนพวกนี้ที่เข้าวัดเพื่อหวังดีหวังเด่น หวังเรื่องชู้สาวไว้เหมือนกัน แต่จำคำตรงๆ ท่่านไม่ได้กลัวจะพิมพ์ผิด ฝากผู้รู้ช่วยเสริมหน่อยนะครับ

สมควรสนับสนุนให้บวชตลอดชีวิตรึ ไม่ ?

ถ้าตัวของเราเองมีส่วนช่วยให้เค้าบวชได้ตลอดชีวิต ก็ทำเลยครับ เพราะการให้อภัยทานชนะการให้ทั้งปวง อย่าไปผูกเจ็บกับเค้ามากเลยครับ แค่ลำบากตัวเค้าเองผมว่าเค้าก็รู้สึกเจ็บเหมือนกันนะ ใจเค้าไม่ใสหรอกครับ เชื่อดิ ให้มองเค้าเป็นคนน่าสงสารที่ไม่สามารถชนะความต้องการภายในตัวเองได้ ต้องแพ้ต่อมารที่เอาสิ่งต่างๆ มาชักจูงใจ นี่ไม่นับผลกรรมที่เค้าก่อไว้อีก เชื่อผม น่าสงสาร น่าสงสาร อโหสิกรรมเค้าไปเถอะครับ แล้วใจเราจะยกระดับได้อย่างไม่น่าเชื่อ :-)

จะชวนมิตรที่ออกไปเพราะเขาทำไว้เจ็บกลับมาอโหสิกรรมให้ และสร้างบารมีที่นี่ดีมั๊ย

ดีอยู่แล้วครับ ต้องแยกกันระหว่างการทำหน้าที่กัลยานมิตร กับความรู้สึกภายในจิตใจ ลองฟังเพลงเมื่อใดใจสูงซิครับ อาจจะช่วยได้บ้าง แต่สิ่งอื่นที่สำคัญเหนือสิ่งอื่นใดก็คือ อย่างพยายามเปลี่ยนคนอื่น ให้เปลี่ยนแปลงตัวเราเองก่อนนะครับ :-)

ตอบประมาณนี้ก่อนนะครับ ไม่รู้ตรงประเด็นหรือเปล่า ท่านอื่นถ้าคำตอบดูผิดๆ เพี้ยนๆ เสริมได้นะครับ :-)

้happy & smile

 P1060927.JPG   438.92K   57 ดาวน์โหลด

[*-*Namkhang*-*]

CODE

[/code]ธรรมมะไม่ได้ซึมซับ เข้าในใจเลย[code]

รู้สึกว่าตัวเองเป็นแบบนี้ค่ะ แต่คนล่ะ version กัน
........รักเค้า อนุโมทนาบุญ ให้ชีวิตเขาได้พบทางสว่าง ที่จะทำให้เขาดับกิเลสได้บ้าง เพราะเขาไม่ใช่พระอริยะเจ้า...............
แม้หัวใจเรายังช้ำ และยังให้อภัยเขาไม่ได้บางเรื่องเช่นกัน ......ทำใจค่ะ กำลังยอมรับกับความขุ่นมัว จนแทบจะบ้าอยู่อย่างนี้.....

[Yenta4]

กรรมดีก็ส่วนของกรรมดี กรรมไม่ดีก็ส่วนของกรรมไม่ดีครับ เวลาให้ผลก็จะให้ผลทั้ง 2 แบบอยู่ที่ว่าอันไหนจะส่งผลก่อน แต่พระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านเคยให้แง่คิดถึงเรื่องคนที่เข้าวัดศึกษาธรรมะ แต่ก็ยังทำผิดศีลอยู่เสมอๆดังนี้ว่า

...ดีชั่วรู้หมดแต่อดไม่ได้ แต่จริง ๆ รู้ไม่หมดหรอกรู้นิด ๆ แต่ทำเป็นรู้ ถ้ารู้ครบวงจรจะมีหิริโอตัปปะ(ความละอายและเกรงกลัวต่อบาป) พูดง่ายๆก็คือสามารถยับยั้งชั่งใจไม่ให้ทำความชั่วไปได้นั่นเอง...

สุดท้ายอยากบอกคุณ rainy_maw หลักธรรมในพระพุทธศาสนา ก็เป็นสิ่งที่วัดพระธรรมกายยึดเป็นแบบแผนเป็นหลักในการเทศนาสอนเผยแผ่ธรรมะอยู่แล้ว แต่อยู่ที่ว่าคนที่มาถึงได้ศึกษาแล้วจะนำกลับไปปฏิบัติตามคำสอนตามหลักพุทธศาสนาได้ขนาดไหน หลักธรรมะเป็นที่ถูกต้องดีงาม แต่คนที่ได้ศึกษาแต่ไม่ปฏิบัติตามหลักธรรมะ ก็ไม่ถือว่ามีธรรมะอยู่ในใจครับ เป็นได้แค่..."ทำเป็นรู้"...เืท่านั้น...

ดังนั้นขอให้คุณ rainy_maw ได้มั่นใจในธรรมะของพระพุทธเจ้าและสร้างบุญสร้างกุศลศึกษาธรรมะต่อไป และทำได้ทั้งที่นี้ หรือว่าที่วัดอื่นๆ เพราะถือว่าเป็นการช่วยสืบอายุพุทธศาสนาให้ยืนยาวต่อๆไปและผลดีจะบังเกิดขึ้นแก่ตัวเราแน่นอนครับ

[หัดฝัน]

น่าเห็นใจ เคสนี้ คล้ายกับเรื่องราวของนักมวยคนหนึ่ง ในพระไตรปิฎก ที่ในอดีตชาติเคยแบกธงขึ้นไปบูชาพระเจดีย์ของพระพุทธเจ้าองค์ก่อนหน้านี้ จากนั้นก็อธิษฐานจิตว่า "ขอให้หล่อ สาวเห็นสาวหลง" คือ อธิษฐานจิตไม่ครอบคลุมให้ทำความดี ให้ได้บรรลุธรรม

ครั้นพอเวียนว่ายตายเกิด จนมาถึงยุคพระพุทธเจ้าองค์ปัจจุบัน บุญส่งให้มาเกิดเป็น หลานของท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี อีกทั้งยังส่งผลตามคำอธิษฐาน คือ สาวเห็นสาวหลง ดังนั้น หลานท่านอนาถบิณฑิกจึงไม่เว้นเลย ไม่ว่าลูกเขาเมียใคร

เจ้าทุกข์จึงพากันไปร้องเรียนพระราชา คือ พระเจ้าปเสนทิโกศล ท่านเองก็ให้ทหารไปจับมา แต่ก็เกรงใจท่านเศรษฐี ไม่รู้จะทำอย่างไร ก็ได้แต่ให้ท่านเศรษฐีมารับตัวกลับไปบ้าน เป็นอย่างนี้หลายครั้ง จนกระทั่ง ตัวเขาได้ฟังธรรม จากพระพุทธเจ้า แล้วบรรลุเป็นพระโสดาบัน เลยรอดตัวไป

[-ไม่คิดอะไร-]

ปกติ ไม่ค่อยได้ตอบ ได้แต่อ่าน

แต่เห็นว่าประเด็นนี้ สำคัญ เพราะอาจจะทำให้ใครหลายคนสูญเสียโอกาส ในการสร้างบารมีได้

๑. ต้องมองภาพรวมให้ออก

คำสอนของพระพุทธศาสนา ได้รับการพิสูจน์มาตลอดระยะเวลามากกว่า สองพันห้าร้อยกว่าปี ว่า
เป็นคำสอนที่ดีจริง
เป็นคำสอนที่ทำให้คนเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีได้จริง
เป็นคำสอนที่ทำให้คนคิดดี พูดดี ทำดีได้จริง
เป็นระบบพัฒนามนุษย์ที่ดีที่สุดในโลก

และที่สำคัญ แนวทางการสอนของวัดพระธรรมกาย ซึ่งดำเนินตามหลักคำสอนในพุทธศาสนาทุกประการ ก็ทำให้บังเกิดผลอย่างนี้ได้จริงๆ จากโครงการอบรมต่างๆ สามารถให้คนที่เข้าร่วมมีพฤติกรรมที่ดี ได้อย่างรวดเร็ว และตามสถิติแล้ว ถือว่า เป็นวิธีการที่มีประสิทธิภาพที่สุดในยุคนี้ และนี่เป็นสิ่งสำคัญที่ทำให้วัดพระธรรมกาย อยู่มาได้ และเติบโตมาได้จนถึงปัจจุบัน

๒. กรณีภาพย่อย
ดังกรณีที่ จขกท กล่าวมานั้น เชื่อได้ว่าเป็นกรณีที่เิกิดขึ้นจริง เพราะผู้เขียนเองก็เคยเจอ เคสที่คล้ายๆ กัน
แน่นอนว่า ในเบื้องต้น มันรู้สึกค้านกับความรู้สึกหลายๆ อย่าง

มองที่เหตุก่อน
แต่.... ต้องเข้าใจว่า มนุษย์นั้น มีความหลากหลายมาก ด้วยผลแห่งกรรมต่างๆ ที่ได้กระทำผ่านมาของแต่ละคน และในเบื้องต้นนี่ มีกิเลส กันหนาแน่นกันทุกคน (ยังไม่รวมอุปนิสัย หรือ สันดาน ต่างๆ)
เพราะไม่ใช่เรื่องแปลกเลย ที่ใครคนหนึ่งจะมีพฤติกรรมอย่างนั้น
เปรียบดังเช่น
หากเรามีน้ำหนึ่งแล้ว แล้วเทเกลือลงไป
จากนั้น เรา็ก็ใช้วัสดุต่างๆ จุ่มลงไป อาทิเช่น
ผ้า
ไม้
สำลี
ก้อนหิน
แผ่นเหล็ก
พลาสติก

วัสดุเหล่านี้ ย่อมซึมซับน้ำเกลือ ได้ต่างๆกัน ฉันใดก็ฉันนั้น
แม้ว่า ก้อนหินก้อนนั้น จะพยายามสักเพียงได้ก็ตาม แต่ด้วยคุณสมบัติประจำัตัวของมัน ก็ย่อมซึมซับเกลือ ได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น


ถามว่าฺ ...เป็นความผิดของก้อนหินหรือ.........(อันนี้ทุกคนต้องลองตอบคำถามเ้อง)
แล้ว ถามอีกว่า...เป็นความผิดของน้ำเกลือหรือ......(อันนี้ก็ชัดเจนว่า ไม่ใช่แน่นอน)

ชีวิตมนุษย์มันซับซ้อน ไม่ใช่สูตรคณิตศาสตร์
แต่ถ้ามองดีๆ ก็มีทางออกที่ดีเสมอ ....
ท้ายที่สุดแล้ว ก็ต้องมองในมุมที่เป็นประโยชน์กับชีวิตของเรา และส่วนรวมเสมอ

แล้วมามองที่ผล
สิ่งที่คนๆนั้น แน่นอนว่า มีผลเสีย กับตัวของเค้าเอง... และที่สำคัญย่อมเกิดผลเสียหายกับหมู่คณะ รวมถึงกับพระพุทธศาสนาด้วย
ซึ่งในเบื้องต้น กฏแห่งกรรม จะจัดการกับสิ่งเหล่านี้เอง
และอีกทางหนึ่ง
หมู่คณะก็จะมีกลไก ที่จะจัดการกับสิ่งเหล่านี้ในที่สุด


แล้วจะให้ทำอย่างไร

ก็ไม่ต้องทำอะไร
ทำใจให้ใส
สร้างบุญให้มากๆ
อธิษฐานให้เจอแต่ คนดีๆ (เท่า่นั้น)


ถ้ายังคงสงสัยอะไร ก็ให้กลับไปอ่านข้อ ๑.

[ดินสอแห่งธรรม]

....ก็เหมือน ข้าวจานนึง ...บางคนกินเพื่ออิ่มไปวันวัน แต่บางคนคิดไปว่าเป็นบุญที่ได้กินในมื้อนี้ ยังมีลมหายใจได้กิน กินแล้วจะได้สร้างบุญได้อีก มีกำลังไปช่วยพระศาสนา มีแรงไปอนุโมทนาบุญ และหายหิวแล้วก็ได้นั่งปฏิบัติธรรมสร้างบารมียิ่งๆขึ้นไป ฯลฯ

...ข้าวจานนึง แล้วแต่ความเข้าใจ และความละเอียดของใจที่จะมองและเข้าใจ ไม่ต่างอะไรกับผ้าเหลืองทอง นั่นเอง.. แต่ต่างตรงที่ ถ้ามองไม่ดี ก็มีลุ้นไปอบายภูมิขุมลึกลงไปเรื่อยๆเท่านั้น...

[PTDL]

รายนี้หาก ลาสิกขาแล้วจะหายรึเปล่า

ไม่หายหรอก สันดานมันขุดไม่ได้

สมควรสนับสนุนให้บวชตลอดชีวิตรึไม่

ถึงสนันสนุนไปก็คงไปไม่รอด เนื้อย่อมเข้าฝูงเนื้อ
แต่มันย่อมขึ้นกับความเป็นจริงว่าสิ่งที่คุณว่ามาเป็นจริงแค่ใหนเพียงไร ที่สำคัญหาบุญให้ตัวเองเยอะๆดีกว่า อย่าไปสนใจใครมาก เรื่องนี้ก็บอกในตัวว่าคุณเองก็เคยทำตัวเช่นนี้มาในกาลก่อน ไม่อย่างนั้นก็คงไม่เจอกับมัน
อย่าไปสนใจใครเขาเลย เอาบุญให้ตัวเองเยอะๆดีกว่า

[ณ ๐๗๒]

หลวงปู่ท่านมีคำพูดประมาณว่า (จำคำพูดไม่แม่นนะคะ แต่ความหมายประมาณนี้)
ท่านว่า คนเราชาตินี้ยังชั่ว ชาติหน้าอาจเป็นคนดีก็ได้ ถ้าชาติหน้ายังไม่ดี ชาติต่อๆ ไปก็จะเป็นคนดีขึ้นเอง ไม่มีใครที่จะเป็นคนชั่วได้ตลอดไป

[Airy]

ขออ้างคำกล่าวของ..คุณครูไม่ใหญ่มั่งนะครับ...ก็เคยกล่าวไว้ในทำนองนี้....ว่า

"สิ่งที่เกิดขึ้นกับเราได้ในปัจจุบัน..มันไม่มากเกินไปกับการกระทำของเราเองที่เคยทำมาแล้วในอดีต"

"ไม่ก่อเวรมาก่อน.. ก็รอดตัว.. ใครทำอะไรไม่ได้"

(ข้อความของคุณครูไม่ใหญ่...ผมจำไม่ได้ 100% เหมือนกัน..เอาความหมายไปประมาณนี้นะครับ)

ข้อคิด

1. ควรแยกแยะระหว่าง..วัด..หมู่คณะที่ตั้งใจสร้างความดี..สาธุชนที่มา..มีทั้งคนดี..คนชั่ว..ให้ชัดเจน

2. จะเป็นคนดีหรือคนชั่วก็มีสิทธิบวชได้ครับ คนชั่วย่อมแสวงหาหนทางทำความชั่วได้ทุกสถานะการณ์

3. คนที่ชักชวนกันมาวัดไม่ใช่คนดีทุกคนเสมอไป อาจมีผู้แสวงหาประโยชน์รวมอยู่ด้วย (แต่ส่วนน้อย)

4. อยากมาทำบุญที่วัดก็มาเองเลย ไม่ต้องรอใครชวนมา มาทำบุญด้วยตัวเองโดยตรงได้บุญเต็มๆ

เมื่อหลายปีก่อนมีคนเข้าวัดมาเพื่อจะมาขะโมยรองเท้าอย่างเดียวก็มี ขะโมยไปได้อาทิตย์ละหลายสิบคู่

เคยมีพระอคันตุกะมาพักที่วัด มีระเบิดอยู่ในยามก็เคยมี

ดังนั้นมั่นใจเถอะว่าวัดนี้มีพระที่ตั้งใจทำความดีเป็นส่วนใหญ่ คนไม่ดีส่วนน้อยต้องช่วยกันดูแลกำจัดให้สิ้นไป..

เพราะเป็นวัดของเราเอง...

ประเดนนี้..เราควรตั้งอุเบกขาหรือเปล่าหนอ...ผมก็พูดไม่ออก..บอกไม่ถูกครับ

แต่เห็นใจครับ..(กรรมกาเม..มันมีอานุภาพจริงๆ..เป็นวิชาของมารใช้สกัดการสร้างความดีให้เนินช้า ล้มเหลว)

ผมก็เอาตัวแทบไม่รอดเหมือนกัน

[บ่าวอุบล]

กรรมเป็นเผ่าพันธุ์พวกพ้องครับ เมื่อก่อนผมเคยคิดว่า มันไม่สมเหตุสมผลที่พ่อแม่ทำกรรมแล้วไปตกที่ลูก เมื่อได้ฟังหลายๆเคสจากครูไม่ใหญ่จึงได้เข้าใจว่า คนที่กรรมคล้ายๆกันจะดึงดูดให้มาหากัน ได้มาเกิดร่วมกันได้มาเจอกัน เช่นเด็กที่ถูกทำแท้ง ก็เพราะมีกรรมทำแท้งมาก่อนจึงมาเกิดแล้วถูกทำแท้ง

ก็คิดเสียว่า คนมาวัด ไม่ได้เจอแบบนี้ทุกคน คนที่เจอ ก็คือคนที่มีกรรมคล้ายๆกัน สัมพันธ์กันน่ะครับ

มองแล้วที่แก้ไขตัวเองดีกว่าครับ สิ่งที่เราเจอก็คือภาพสะท้อนอดีตของเราทั้งสิ้น

ตอนนี้ท่านก็ศีลสูงกว่าเรา หลวงพ่อเคยบอกว่า ชั่วช่างชีดีช่างสงฆ์ อย่าเอาตัวและใจไปเสี่ยงสร้างกรรมกับท่านเลย

อดีตชาติของพระพุทธเจ้าบางชาติท่านยังเคยฆ่าพี่น้อง คนเรา ก็กำลังพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้นทุกคนน่ะครับ ถ้าไม่พัฒนาด้วยต้วเอง ก็พัฒนาไปตามยถากรรม คือ เป็นไปตามกรรมที่เขาทำ แล้วก็ถูกทัณฑ์ทรมานต่างๆ จนกรรมเบาบาง ก็จะดีขึ้นเอง

[DJ.]

ช่วงนี้มีกระทู้ทำนองนี้มาก, ขอตอบแบบสรุปรวบยอดว่า,

"ทุกอย่างที่เราเจอแสบๆในชาตินี้, มันเป็นภาพในอดีตชาติของตัวเราเองที่เคยทำเจ็บแสบไว้กับคนอื่น"

มันเป็นกรรมใหม่ของเขาเหล่านั้น ที่จะต้องไปชดใช้ในชาติต่อๆไป,

มันเป็นเรื่องของเขา, เราไม่"เกี่ยว"(ถ้าอโหสิกันอย่างหมดจดล้านเปอร์เซนต์),

ถ้าไม่อโหสิกัน, ก็ต้องไป"เกี่ยว"ไปเจอกันอีกในชาติต่อๆไป,

ล้างแค้นกันไปมาห้าร้อยชาติ(เหมือนเมียหลวงเมียน้อยคู่หนึ่งในชาดก) จนกระทั้งได้มาพบพระสัมมาสัมพุทธเจ้า,

แล้วพระองค์ก็ทรงฉายภาพในอดีตห้าร้อยชาติที่ต่างฝ่ายต่างสลับกัน"""ฆ่าล้างแค้น"""กันให้เห็นกันจะจะ,

แล้วทรงถาม(ประมาณ)ว่า จะล้างแค้นกันต่อไปอีกสักพันชาติไหม ??????????

หรือจะอโหสิกรรมเลิกแล้วต่อกันในชาตินี้ให้มันจบๆกันไปเลย,

แล้วทุกสิ่งทุกอย่างจะได้สิ้นสุดลงไปเสียที, จะเอายังไงก็ตัดสินใจมาให้เด็ดขาด (ให้สมศักดิ์ศรีอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อน),

อโหสิกรรมนี้แล คือ สุดยอดของ POSITIVE THINKING AND WIN WIN

เชื่อไหมว่า เมื่ออโหสิกรรมได้อย่างหมดจดล้านเปอร์เซนต์แล้ว,

จิตจะผ่องใส, แล้วจะไม่เหลือความรู้สึกเจ็บปวด(HURT)ใดๆเลย,

มันจะหายไปอย่างไม่เหลือร่องรอยเยื่อใย, เหมือนไม่เคยเกิดเรื่องนี้ขึ้นมาก่อนเลย,

แต่ถ้ายิ่งคิดยิ่งเขียน, ก็จะยิ่งเครียดยิ่งแค้น, ยิ่งเพิ่มสายใยที่จะต้องไปเกี่ยวกันอีก,

แถมเศษกรรมที่ทำให้บางคนพลอยเครียดพลอยแค้นพลอยเห็นด้วยโดยที่ยังไม่รู้เรื่องราว"ทั้งหมด"(ฟังความข้างเดียว)

ใครตัดสินใจอโหสิกรรมคู่กรรมได้แล้ว ก็ขออนุโมทนาสาธุ,

แล้วท่านทั้งหลายจะรู้สึกเหมือนยกภูเขาออกจากอก

มันเป็นเหมือนเส้นผมบังภูเขา จริงจริง.

[หมอป๊อง]

สาธุ สาธุ สาธุ

[Tree]

รายนี้หาก ลาสิกขาแล้วจะหายรึเปล่า ?

ขึ้นอยู่กับว่าบุคคลนั้นประพฤติตนอย่างไรระหว่างบวชครับ

สมควรสนับสนุนให้บวชตลอดชีวิตรึไม่ ?

ถ้าเขาทำตนดีระหว่างบวช ก็น่าจะให้การสนับสนุนนะครับ อนึ่งตอนบวชอยู่ก็คงไม่มีโอกาสกระทำเรื่องที่ไม่ดีแบบที่เคยทำตอนเป็นฆราวาส


เรื่องนี้ถ้าจริงตามที่เจ้าของกระทู้ว่า ก็สอนคนชาววัดได้พอสมนะครับ ว่า
เราทำดีหรือไม่ดี คนอื่นเขามองเราอยู่ และจะมีผลกระทบกับวัดเรา

[ดินสอแห่งธรรม]

....อันตรายตรงที่ หากเป็นภิกษุแล้ว ถ้าทำบุญก็ได้บุญ คุณ 7 แต่ถ้าทำบาป ก็ได้บาป คูณ 7 เช่นกันนี่สิ เมื่อทำบุญก็ได้บุญมาก แต่ถ้าทำบาปก็ได้บาปมากเช่นกัน ว่าที่ภิกษุทั้งหลายพึงจำไว้นะ...อิอิ

....เทียบแล้ว หักลบแบบเล่นๆ ทำบุญ 2 อย่าง เท่ากับ 7 * 2 = 14 ...ทำบาป 1 ครั้ง เท่ากับ 14-7 เหลือ บุญ 7เอง หายไปครึ่งๆ เลยแหะ หุหุ (ขำๆ น่ะ ได้โปรดอย่าคิดมาก ตอนเรียน ได้คณิตศาสตร์ เกรด 2 เชียวนะ - -.)

[จันทร์ยิ้ม]

1. เรื่องของบุญทำกรรมแต่ง คนที่เคยมีบุญกรรมทำร่วมกันมา ก็มารับกรรมต่อ
ถ้าไม่เข้าถึงธรรมก็คงยังไม่ยุติ กรรมใหม่ในชาตืนี้ บางคนก็อาจได้รับผลปัจจุบันทันตาเห็นก็มี

2. พระแซ๊บ แซ๊บ ถ้าไปเจอเรื่องเด็ดๆ แบบที่ว่าเห็นเปรตหน้าเมรุ (ที่หลวงพ่อนำมาเล่าให้ฟัง)
ก็อาจจะกลับตัวกลัวใจได้ ทิ้งอดีตเข้าถึงธรรมได้ ขึ้นอยู่กับกรรมหนักแค่ไหน

3. คุณยายท่านบอกว่า ปลามาได้ งูก็มาได้ ก็ช่วยๆๆกันดูแลวัดของเราให้ดี
อะไรที่จะเป็นความเสียหายต่อหมู่คณะก็ลองกระซิบๆๆ ส่งสัญญาณให้รู้บ้างก็จะดีค่ะ

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ

- สร้างวัดให้เป็นวัดที่ดี ดังความดีที่เราก็ได้เห็นประจักษ์ต่อสายตาแล้ว
- สร้างพระให้เป็นพระที่ดี เราก็เห็นถึงพระดีๆๆที่ท่านทำมามากมายแล้ว
- สร้างคนให้เป็นคนดีแก่สังคมปนะเทศชาติ ก็มีบุคคลกร คนดีที่เป็นที่ต้องการของสังคมมากมายดังที่เราก็ได้รู้ได้เห็นมาแล้วเช่นกัน

ฉนั้นการที่มีคนมาวัดบางคนจะเดินเกไปเกมา ไม่ใช้สิ่งที่เป็นมาตรฐานของคนที่เข้าวัดค่ะ

ขอให้เจริญในธรรม และปฏิบัตฺธรรมให้เข้าถึงองค์พระทุกท่านค่ะ สาธุ

[ดินสอแห่งธรรม]

... สู้ต่อไปนักรบทุกท่าน สักวันพระที่ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบจะต้องเต็มแผ่นดินไทยของเรา

[ณ ๐๗๒]

นรอ. DJ คะ ถ้าเราอโหสิกรรมให้คู่กรณีแล้ว แต่ไม่ได้บอกกล่าวให้เค้ารับรู้ จะถือเป็นการอโหสิกรรมได้อย่างหมดจดไม๊คะ

[DJ.]

เมื่อฝ่ายเราอโหสิกรรมแล้ว, แม้อีกฝ่ายจะอโหสิหรือไม่, ก็เหมือนตบมือข้างเดียว, แม้นพบกันชาติต่อๆไป, อีกฝ่ายก็ทำร้ายเราไม่ได้.

[ณ ๐๗๒]

ขอบคุณค่ะ สาธุ