เวลานั่งธรรมะตั้งใจมากไปหน่อย ทำให้รู้สึกเครียด
ตั้งใจมากไปทำไม ยังไงเราก็ได้อยู่แล้ว เพราะว่า
๑. เรามีธรรมกายในตัวอยู่แล้ว
๒. ศูนย์กลางกายของเราก็มี
๓. ใจของเราที่จะไปถึงศูนย์กลางกายก็มี
เหลือเพียงอย่างเดียวปฏิบัติให้ถูกวิธี
คือ ทำตัวให้สบาย ทำใจให้หยุด ให้นิ่ง
แล้วก็เฉย ๆ ที่ศูนย์กลางกาย
อย่าไปนั่งแข่งกับวันเวลา ให้กำหนดใจที่ศูนย์กลางกาย
ถ้าตึงหรือเครียดอย่าไปฝืน ให้ลืมตาขึ้นมา
นึกถึงสิ่งที่ทำให้ใจเราสดชื่น
อาจจะเป็นเรื่องของธรรมชาติ ความงามของดอกไม้
หรือเรื่องของความดี เรื่องบุญกุศล
ความอินโนเซ้นท์ของเด็ก ๆ
หรือสิ่งที่ทำให้ใจสบาย เมื่อสบายแล้วเราค่อยกลับมาที่ศูนย์กลางกายใหม่
คือ ทำตัวให้สบาย ทำใจให้หยุด ให้นิ่ง
แล้วก็เฉย ๆ ที่ศูนย์กลางกาย
อย่าไปนั่งแข่งกับวันเวลา ให้กำหนดใจที่ศูนย์กลางกาย
ถ้าตึงหรือเครียดอย่าไปฝืน ให้ลืมตาขึ้นมา
นึกถึงสิ่งที่ทำให้ใจเราสดชื่น
อาจจะเป็นเรื่องของธรรมชาติ ความงามของดอกไม้
หรือเรื่องของความดี เรื่องบุญกุศล
ความอินโนเซ้นท์ของเด็ก ๆ
หรือสิ่งที่ทำให้ใจสบาย เมื่อสบายแล้วเราค่อยกลับมาที่ศูนย์กลางกายใหม่
**********************************************************
โอวาทพระราชภาวนาวิสุทธิ์ (หลวงพ่อธัมมชโย)
๑๓ เมษายน พ.ศ. ๒๕๓๕
