มี 12 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[ลูกพระพุทธ]

มหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียง แห่งหนึ่งของสยามประเทศ บรรดาศิษย์เก่าที่จบจากสถาบันนี้ แยกย้ายกันไปประกอบอาชีพ มีชื่อเสียงในวงสังคม ตามวงการต่างๆ มากมาย มีทั้งที่ประสบความสำเร็จเป็นอย่างดี และที่กระท่อนกระแท่น ยังดิ้นรนอยู่ในหน้าที่การงานก็เยอะ เนื่องในวาระ ที่อาจารย์พ่อซึ่งเป็นที่เคารพ ของศิษย์เก่าทุกคน เกษียณอายุ บรรดาศิษย์เก่า จึงถือเป็นโอกาสดี ที่จะกลับไปเยี่ยมสถาบัน เพื่อเลี้ยงสังสรรค์และรำลึกถึงอาจารย์พ่อ

หลังจากกินเลี้ยงกันมาได้พักใหญ่ วงสนทนาก็เริ่มเปลี่ยน ไปเป็นการบ่นพร่ำเกี่ยวกับความเครียด ในการทำงานและปัญหาชีวิต แต่ละคน มีปัญหาแตกต่างกันออกไปมากบ้างน้อยบ้าง อาจารย์พ่อฟังปัญหาของลูกศิษย์ทุกคนอย่างตั้งใจ รับฟังโดยไม่มีคำวิจารณ์ หรือนำเสนอความเห็นของอาจารย์เลยแม้แต่น้อย เมื่อฟังปัญหาของลูกศิษย์จบทุกคน อาจารย์พ่อเสนอเลี้ยงกาแฟกลุ่มลูกศิษย์เก่า ท่านเดินเข้าไปในครัว และออกมาพร้อมกับกาแฟเหยือกโตและถ้วยก าแฟ แบบต่างๆ บ้างเป็นถ้วยกระเบื้องบ้าง เป็นถ้วยพลาสติก และบ้างทำด้วยแก้ว มีถ้วยกาแฟหลายใบที่เป็นแบบพื้นๆ ธรรมดา บางใบ สวยวิจิตรสูงค่า อาจารย์ ชงกาแฟใส่เหยือกมาให้แล้ว พวกเธอจัดการรินใส่แก้วดื่มกันเองนะ บรรดาลูกศิษย์ มองถ้วยกาแฟหลากหลาย ด้วยความสนใจ แล้วพากันเลือกถ้วยกาแฟพร้อมๆ กับรินกาแฟออกมาจากเหยือกใส่ถ้วยต่างกันออกไปเอามือไว้ เมื่อลูกศิษย์ทุกคนต่างมีถ้วยกาแฟในมือกันทุกคน แล้วอาจารย์พ่อ กล่าวว่า “ลองดูถ้วยกาแฟในมือของพวกเธอ กับถ้วยกาแฟที่เหลืออยู่ในถาดซึ่งไม่มีคนเลือกสิ
สังเกตุกันรึเปล่า…. ถ้วยสวย ๆ แพง ๆ ถูกเลือกไปหมด เหลือไว้แต่ถ้วยแบบธรรมดาราคาถูก เป็นเรื่องปกติ…ที่พวกเรามักจะเลือก สิ่งที่ดีที่สุดโดยลืมคิดถึงความต้องการที่แท้จริงของเราและ นี่คือที่มาของความเครียดและปัญหาทั้งหลายในชีวิต”



ความจริงวันนี้สิ่ง ที่พวกเราต้องการแท้จริงคือกาแฟ ไม่ใช่ถ้วยกาแฟ แต่จิตสำนึกกลับ นำพาเราไปเลือกที่ถ้วย มิหนำซ้ำยังคอยชำเลืองมองถ้วยของคนอื่นๆ อีกด้วย
หากชีวิตคือกาแฟ หน้าที่การงาน ตำแหน่งต่างๆ ในสังคม ก็คือ ถ้วยกาแฟ มันเป็นเพียงเครื่องมือ อุปกรณ์ช่วยหยิบจับหรือประคองชีวิตของเรา มันไม่ได้ทำให้เนื้อหาจริงๆ ของชีวิต เปลี่ยนไป บางครั้ง….การมัวเพ่งที่ถ้วยใส่กาแฟ มันก็จะทำให้เราลืมใส่ใจกับรสชาติของตัวกาแฟ ถ้ารู้จักชีวิตที่แท้จริง….ของหรือตำแหน่งหน้าที่ มันก็แค่ส่วนเคลือบ ไม่ใช่เนื้อหาหรือแก่นแท้ที่สำคัญของชีวิต

[รัก แล้ว ทุกข์]

ขอบคุณมากครับสำหรับบทความดีๆ
ขอบคุณที่ทำให้อ่านแล้วรู้สึกดีขึ้น
ตอนนี้ผมเป็นถ้วยกาแฟที่ธรรมดาๆถ้วยหนึ่ง
.........................

[สุรชัย (กัปตัน)]

อ่านแล้วดีมากครับ สาธุครับ

[อยู่กับยาย]

สาธุค่ะ
โดยส่วนตัวนะค่ะ บางครั้งถ้วยกาแฟ ก็ช่วยเพิ่มอัธรสในการดื่มกาแฟถ้วยนั้น ด้วยเหมือนกันน่ะ
เพราะเราก็ชอบกินกาแฟในถ้วยสวย ๆ หรือไม่ก็แปลก ๆ ตา น่ารัก ๆ แต่สำหรับรสกาแฟ
ต้องมาก่อนเสมอค่ะ จะว่านอกเรื่องแล้วใช่ไหมล่ะ ขอหน่อยนะคะ อย่าซีเรียส อย่าซีเรียส

[100กะรัต]

ชอบอ่านบทความอย่างนี้จัง สาธุค๊ะ

ว่าแต่...ขอเปลี่ยนจากกาแฟเป็นโอวัลตินได้มั๊ยเราดื่มกาแฟไม่เป็น..555

[เทพ ดำเนินฯ]

อื่ม...เจริญปัญญาดีครับ
สาธุ

[เคยเข้าวัด]

โอ้ โกณทันญะรู้แล้ว โกณทันญะรู้แล้ว ^ ^"

[WISH]

โดยส่วนตัวนะค่ะ บางครั้งถ้วยกาแฟ ก็ช่วยเพิ่มอัธรสในการดื่มกาแฟถ้วยนั้น

- เห็นด้วย แก่นคือกาแฟ
- ถ้าจะให้ดีนั้น ภาชนะ-ถ้วยกาแฟมีผลต่ออรรถรสในการดื่ม
- ในทางโลกยังต้องอาศัยทั้งเปลือกและแก่น เสมือนนิยายถ้ามีแต่เนื้อก็อ่านไม่สนุกต้องมีน้ำจิ้มจึงจะได้อรรถรส

[รัก แล้ว ทุกข์]

ขอสนับสนุนความคิดของท่านที่บอกว่าถ้วยกาแฟทำให้อรรถรสในการดื่มดีขึ้นรสชาติอาจเหมือนเดิมแต่ถ้าถ้วยงามๆบรรยากาศดีๆในร่มไม้ชายคาก็คงดีกว่าทานกาแฟกับถ้วยกระดาษนะครับ แต่ผมชอบทานกาแฟที่วัดนะครับทานกับถ้วยกระดาษที่เจ้าหน้าที่นำมาให้ร่วมบุญชอบบรรยากาศอย่างนั้นรสชาติก็ดีคือทานตอนวันอาทิตย์มีความสุขจังเลยครับมีเพื่อนๆเยอะแยะยืนทานด้วยกัน............
นอกเรื่องนิดนะครับ

[ใจสูง]

โอ๊ะโอ่ เป็นบทความที่ดีมากเลยค่ะ
เราต้องทานกาแฟ เพราะกาแฟ ไม่ใช่ถ้วยกาแฟ

อนุโมทนาบุญกับเรื่องเล่าดีๆ ด้วยค่า


๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
http://sasismile.wordpress.com
บล็อกใสๆ ของใจสูงเองค่า

[นานา]

แหะ แหะ เป็นอีกหนึ่งในคนส่วนใหญ่ที่จะขอเลือกกาแฟในถ้วยสวยๆ ดูดีก่อน
ขอบคูรสำหรับข้อคิดค่ะ
สะท้อนตัวเองดีค่ะ ใช่เลย เราต้องการดื่มกาแฟ ไม่กินถ้วยกาแฟ

[สาธุธรรม]

ขออนุญาตนำไปเผยแพร่ค่ะ

ขอบพระคุณ อาจารย์พ่อ ท่านนั้นค่ะ และ เจ้าของกระทู้ค่ะ

[NongNa0601]

เป็นบทความที่ดีมากค่ะ..ขอบคุณนะคะที่นำมาให้อ่าน และได้คิดกัน..อนุโมทนาบุญค่ะ