มี 3 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[อยากมีคนอยู่กลางกาย]

ผมมีข้อสงสัยน่ะครับ

ผมเพิ่งหัดเริ่มการนั่งสมาธิ พอนั่งสักพัก จากปรกติที่มืด (ผมนั่งตอนกลางคืนครับ) ก็มีแสงขึ้นมา ทำให้เรานั่งต่อ แล้วก็เริ่มรู้สึกเหมือนตัวเริ่มว่างๆ เบาๆ และหายตัว แต่ที่รู้สึกตัวคือตรงนิ้วมือที่จรดกันครับ แต่ผมไม่ได้สะดุ้งเหมือนในกระทู้ที่ usr22098 ท่านตั้งน่ะครับ อาการอย่างนี้เรียกว่าใจตกศูนย์หรือเปล่าครับ และถ้าไม่ใช่ เรียกว่าอะไร หรือไม่มีชื่อเรียกครับ

และอีกคำถามหนึ่ง คือ ผมนึกอะไรไว้ที่ 072 ไม่ได้เลย แต่ผมภาวนาแค่สัมมา อะระหัง แบบนี้ก็คือการนั่งสมาธิแบบ ธรรมกายด้วยหรือเปล่าครับ

ขอกราบขอบคุณผู้ตอบคำถามนี้ล่วงหน้าด้วยนะครับ

[Ray]

เราก็ไม่รู้ เอางี้สิ มาวัดนะ แล้วไปกราบพระรูปไหนก็ได้ ที่นั่งมีโต๊ะนะ ท่านเหล่านั้นมีธรรมกายแล้ว เลยมีโต๊ะนะ หาอาจารย์ณรงค์ หรือ อาจารย์สันทัด โอ เจ็ด โอ แปดมั้ง ได้ข่าวว่าเก่ง ท่านคงรู้ สาธุ

[สิริปโภ]

แบบนี้ก็เรียกว่าใจหยุดในระยะแรกครับแต่ยังหยุดไม่สนิท ความเบาๆก็เป็นปิติอย่างหนึ่ง ส่วนที่ตัวหายเกิดจากใจเราหลุดจากเวทนาในสำผัสของร่างกายในเบื้องต้นครับที่ยังรู้สึกเหลือมืออยู่ก็เพราะประสาทสำผัสส่วนที่มือมันแรงกว่าที่อื่น เราคุ้นเคยกับมันมากกว่าที่อื่นๆก็เลยยังเหลืออยู่ค่อนข้างตัดยาก แต่ก็ไม่ยากครับ นั่งไปเรื่อยๆจะไม่เหลืออะไรเลย ถ้าเข้าถึงดวงธรรมสนิทแนบแน่นจริงๆจะไม่รู้สึกว่ามีร่างกายเลยด้วยซ้ำ แต่อาการแบบนี้ยังไม่เรียกว่าตกศูนย์ครับ เป็นปิติที่เกิดจากใจรวมหยุดในเบื้องต้นครับ

ส่วนที่นึกน้อมมาที่072ไม่ได้ก็ไม่เป็นไรครับ ให้สัมมาอะระหังไปเรื่อยๆที่ไหนก็ได้ แต่ถ้าจะให้ดีขอแนะนำให้สังเกตว่าเสียงที่เราภาวนาสัมมาอะระหังมันดังมาจากตรงไหนของเรา ก็ให้เอาใจไปไว้ตรงนั้นครับจะเป็นการฝึกรวมสติไปในตัว ค่อยๆทำเบาๆครับ

ขออนุโมทนาสาธุกับผู้ปฏิบัติธรรมทุกท่าน แบบนี้ก็มาถูกทางอีกทางหนึ่งครับ สาธุๆๆ

[อยากมีคนอยู่กลางกาย]

ขอขอบคุณๆ สิริปโภและคุณ 18กาย=18อรหันต์มากครับ

สาธุๆๆ

แล้วมีไครรู้จักวิธีการวางใจครับ