เราตื่นแต่เช้าพาคุณแม่และเพื่อนคุณแม่ไปร่วมงาน และจองที่นั่งเรียบร้อย
สักพักก็มีน้องสาวคนนึงมานั่งด้วย ก็พบว่าเพื่อนของคุณแม่และน้าอีกคนนึง น้าต้อม
ซึ่งเป็นผู้นำบุญ ได้พาน้องสาวคนนี้มานั่งด้วย ข้างๆเราเลย
จากที่ได้คุยกัน.. น้องสาวคนนี้เล่าให้ฟังว่า
เธออยากมาวัดตั้งแต่ปีที่แล้ว แต่มีเหตุทำให้ไม่ได้มาสักที
กระทั่งวันอาทิตย์ที่ผ่านมา เธอทนไม่ได้ รู้สึกชีวิตวุ่นวายเหลือเกิน
อยากนั่งสมาธิที่ไหนสักแห่ง
เธอตัดสินใจโทรหา 1133 ก็ได้คำตอบว่า ที่วัดพระธรรมกายกำลังจะมีงานบุญใหญ่วันอังคารนี้
และรถออกแถวๆ ม. เกษตร เธอก็ไปหาซื้อชุดขาวเตรียมไว้เลย ทั้งๆที่ไม่เคยมา และไม่รู้จักใครเลย
พอวันคุ้มครองโลก 22 เมษายน ที่ผ่านมา เธอก็มาขึ้นรถคนเดียว
และถามคนนู้นคนนี้ เพื่อความชัวร์ แต่ไม่มีใครตอบเธอเลย
มีเพียงคุณป้าท่านหนึ่งที่ตอบ คือ คุณน้าต้อมเพื่อนคุณแม่
ซึ่งปกติบ้านคุณน้าอยู่แถวๆรังสิต แต่วันนั้นคุณน้าต้อมไปทำอะไรแถวเกษตรเนี่ย งง
แล้วน้าต้อมก็ดูแลน้องสาวคนนั้นอย่างดี จนกระทั่งมาส่งเธอนั่งข้างๆเรา
แล้วน้าต้อมก็หายไปเลย กลายเป็นเราต้องดูแลน้องสาวคนนี้ทั้งวัน
ซึ่งเราก็เต็มใจอย่างยิ่ง เพราะอยากให้คนมาใหม่ประทับใจในวัดของเรา
พอดีว่า เรามีสิทธิ์พาคนไปถวายไทยธรรมได้ 4 คน แต่เรามากับคุณแม่แค่ 2 คน
เราเลยชวนน้องสาวคนนี้ไปด้วย และร่วมบุญทุกบุญในวันนั้นเคียงข้างเรากับคุณแม่ตลอด
ทั้งถวายไทยธรรม ถวายองค์พระธรรมกายให้วัดในศรีลังกา หล่อพระถวายวัดบ้านขุน 1
หล่อพระธรรมกายประจำตัว เข้าห้องน้ำ เราติดกันเป็นตังเมทั้งวัน
ปิดท้ายด้วยการนั่งดูพลุสวยๆเคียงข้างกัน ชี้อันนู้น อันนี้ อันนั้น
เธอได้แต่รำพึงรำพันว่า วันนี้รู้สึกดีมากๆเลย ที่ได้มาเจอพี่ กับคุณแม่พี่
เราก็ตอบจากความรู้สึกว่า พี่ก็รู้สึกดีมากๆเลย ที่ได้มาเจอน้อง
เพราะพี่น่ะ ทำบุญก็อยากพาพี่ๆ หลานๆ มาร่วมทำด้วย จะได้อบอุ่น
แต่ไม่มีใครว่างมาด้วยเลย
ดีที่ได้มาเจอน้อง ทำให้วันนี้ของพี่ ดีมากๆเลย
เราต่างรู้สึกดี ประทับใจ และขอบคุณซึ่งกันและกัน
เราและน้องคนนี้ ยังมีความเห็นเหมือนๆกันอีกว่า
สงสัยว่าเราทั้งสองต้องเคยทำบุญร่วมกันมาแน่ๆเลย ถึงได้มาเจอกันแบบไม่น่าเชื่อ
ได้มาทำบุญใหญ่ร่วมกันอย่างใกล้ชิดดุจคนในครอบครัวเดียวกัน ทั้งที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนเลย
และต่างก็รู้สึกว่า เหมือนกับว่าน้าต้อม ได้ทำหน้าที่ที่ควรทำของท่านจบแล้ว
คือการพาเรามาพบกัน จากนั้นน้าต้อมก็เลยหายเข้ากลีบเมฆ โทรตามก็ดันปิดมือถือซะงั้น
สุดท้าย เราอาสาขับรถพาน้องสาวคนนี้ไปส่งถึงที่พัก
เธอขอบคุณและร่ำลากันอย่างดี
และเราหวังว่าจะได้มาร่วมทำบุญกันอีก
อยากถามความเห็นของเพื่อนๆ พี่ๆ พระอาจารย์ และผู้รู้ว่า
ตามความเห็นโดยประมาณตามหลักวิชาแล้ว
เรากับน้องคนนี้ประกอบเหตุมาอย่างไร จึงได้มาพบกันแบบที่เล่ามานี้
ขอบคุณทุกท่านที่ให้ความเห็น และเข้ามาอ่านค่ะ สาธุ
