เมื่อเร็วๆนี้ผมได้เข้าไปร้านหนังสือร้านหนึ่ง แล้วไปเจอหนังสือเก่าอยู่เล่มนึง ซึ่งเป็นเล่มเดียวและเล่มสุดท้ายแอบอยู่ในมุมที่วางหนังสือ ในราคา70บาท พิมพ์ครั้งที่3 ปีที่ตีพิมพ์ พ.ศ. 2538
ซึ่งหนังสือเล่มนี้ได้เคยรวบรวมบทความต่างๆไว้ในวารสารกัลยาณมิตร พ.ศ 2535 ซึ่งเป็นบทความทางจดหมายที่ส่งถึงกันพูดคุยเกี่ยวกับการปฎิบัติธรรมของคน2คน คือพี่พัชส่งถึงน้องนัส ผมอ่านทีไรทำให้มีกำลังใจและรักที่จะปฎิบัติธรรมมากๆ ซึ่งการปฎิบัติธรรมนั้นสามารถทำได้ทุกเวลา ทุกสถานที่ ตรึกนึกถึงดวงแก้ว องค์พระ หรือมหาปูชนียจารย์ได้ตลอดเวลาที่ศุนย์กลางกายฐานที่7 ทำได้ตลอดเวลาซึ่งตรงกับชื่อเรื่องของหนังสือที่ว่า''ไม่มีเวลา ไม่มีในโลก'' นั่นเอง
ผมอยากทราบว่าคุณพัชรี เบ็ญจวิลาส เจ้าบทความทางจดหมายอันทรงคุณค่านี้และคุณนัสผู้เป็นอุบาสิกาในวัดยังอยู่ไหมครับ?
ผลปฎิบัติธรรมของทั้งสองคนคงจะดีมากๆ ซึ่งผมจะตรึกองค์พระ ดวงแก้ว หรือทำใจนิ่งๆที่ศูนย์กลางกายให้ได้ตลอดเวลาทุกกิจกรรมในชีวิตประจำวัน แต่ก็มีเผลอหลุดจากศูนย์กลางกายบ้างในแต่ละช่วงของวัน พอหลุดจากศูนย์กลางกาย ก็ตรึกใหม่ เอาใจหรือดวงแก้ว องค์พระไว้ที่ศูนย์กลางกายอีก อยากถามว่าถ้าเราเอาใจไว้ที่ศูนย์กลางกายให้ตลอด แบบหยุดนิ่งไม่เผลอ ให้ติดสนิทอยู่ที่ศูนย์กลางกายชัดใสสว่างได้ทั้งวัน24ชั่วโมงนี้ทำอย่างไร ถ้าตรึกแบบนี้ไปเรื่อยๆจะใจติดสนิทถาวรอยู่ที่ศูนย์กลางกายใช่ไหมครับ?
เพราะผมตรึกไว้ที่ศูนย์กลางกายมักจะเผลอออกจากศูนย์กลางกาย ทำได้ไม่ตลอดทั้งวัน แต่พอนึกได้ว่าหลุดจากศูนย์กลางก็จะเอาใจมาที่ตั้งไว้ฐานที่7อีก
![happy.gif](style_emoticons/default/happy.gif)