เคยแต่อ่านหนังสือเรื่อง ปลาเกยตื้นครั้งละหลายๆตัว แต่ไม่คาดคิดว่าจะเจอกับตัวเองจังๆแบบนี้
วันนี้ ที่เกาะราชาใหญ่ ภูเก็ต ขณะที่ผมอยู่อีกฝั่งกับที่เกิดเหตุ..
พี่ชายโทรมาว่า..ให้รีบไปที่ อ่าวปะตก มีปลาโลมา มาเกยตื้นนับร้อยตัว...
พี่ชายผมอยู่ภูเก็ต รู้ก่อนผมอีก...
แล้วรีบวิ่งหน้าตั้งคว้ากล้องไปอ่าวปะตก
แค่ห้านาที...ภาพที่เห็น...อึ้งครับ..ไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อน..
คนประมาณสองร้อยกว่าคน...
ทั้งไทย ฝรั่ง พม่า แขก มอญ...ต่างวิ่งวุ่นหน้าตั้ง ยื้อยุดฉุดหางปลาโลมาสีดำขนาใหญ่...
พยายามลากลงทะเล...
กะด้วยสายตาที่เห็น...ประมาณ เกือบยี่สิบตัว..นอนดิ้นหางปัดไปมา
และอีกนับไม่ถูกที่เห็นกระโดงบ่ายหน้าขึ้นบก
บางตัวกลิ้งมาในแนวขวาง..เพราะต้านแรงคลื่นไม่ไหว
และเสียงร้อง เหมือนเด็กทารกมาก...แปลกผมเพิ่งได้ยินปลาโลมาร้องครั้งแรก..
ผมถ่ายรูปไปด้วย..สลับวิ่งลงไปลาก..มันอึ้งๆยังไงไม่รู้...
รู้แต่ว่า..มันโกลาหลวุ่นวาย..
เกาะราชาใหญ่ตอนนั้น..เกาะด้านอื่นคงร้างหมด...มารวมกันอยู่หน้าอ่าวปะตก..
6 ชั่วโมงเต็มๆที่พยายามกันทุกวิถีทาง ทั้งแรงคน แรงเครื่องจักร...
ถึงมันจะตายไปสองสามตัว...แต่ส่วนใหญ่ก็รอด..
ผมไม่แน่ใจว่าเป็นโลมาชนิดไหนนะครับ..บางคนบอกคล้ายวาฬ
ขอปรบมือให้กับทุกคนที่อยู่ในเหตุการ...บนเกาะราชาใหญ่
ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร...นับถือน้ำใจครับ..
ที่ดึงไม่ไหว..ก็พยายามตักน้ำมาราด
ยืดเวลาให้อีกหลายอึดใจ..
รอคนที่กำลังลากตัวอื่นเสร็จ..มาสมทบ..
แปดคน..หลังแอ่น บอกได้ถึงขนาด และน้ำหนัก
มันเหมือนตลาดนัดขายปลา..เพียงแต่..
ลูกค้าชื้อด้วยความรู้สึกอยากช่วยชีวิต..ซื้อด้วยแรงกาย และสติปัญญาเท่าที่คิดได้ในตอนนั้น
เห็นแดงๆจางๆเป็นเลือดปนน้ำ...ของหนึ่งผู้เคราะร้ายที่ไม่อาจช่วยได้ทัน
ตายไปหนึ่งตัว..จากประมาณเกือบห้าสิบตัว
ยิ่งมืด..น้ำยิ่งลด..
คนช่วยดูเหมือนจะไม่พอ..
แต่ทุกคนทำอย่างดีที่สุดแล้วค่ะ
อนุโมทนาบุญค่ะ
ที่มา : forward mail จากเพื่อนที่แสนดี