ตอนนี้เป็นนรอ.อยู่ต่างแดน (เรียนโทอยู่ค่ะ ) ที่ไม่เคยเหงาเลยเพราะเรียนหนักมาก บ้านก็ไม่ค่อยคิดถึง คิดถึงอย่างเดียวคือวัด (และครูไม่ใหญ่ด้วย) เวปไซท์ DMC เป็นเวปไซท์ที่ต้องเข้ามาดูทุกวัน อ่านทุกกระทู้ ได้อ่านเรื่องราวของคนที่มีอุดมการณ์เดียวกันคือที่สุดแห่งธรรม รู้สึกเหมือนอ่านเรื่องราวของคนในครอบครัว ทำให้คิดถึงวัดมากๆ โดยเฉพาะการสร้างบารมีของหมู่คณะ อยู่ต่างแดนบรรยากาศก็ไม่เหมือนได้ไปวัด คนรอบข้าง (หมายถึงเพื่อนชาวต่างชาติ) ก็คุยคนละภาษา (หมายถึง คุยแต่เรื่องทางโลก การทำมาหากิน การเรียน) เลยรู้สึกเบื่อไม่เหมือนคุยกับพี่น้องในหมู่คณะเลย
ใครที่อยู่ต่างแดนเคยรู้สึกแบบนี้บ้างมั๊ยคะ???
ปล. ขอชม webmaster ตั้งแต่ปรับรูปโฉมใหม่ น่าอ่านขึ้นเยอะ โคยเฉพาะมีคำสอนหลวงพ่อและคำสอนยาย
ปล. เคยได้อ่านเรื่องราวของคุณฟ้าร้างที่เกี่ยวกับแม่ รู้สึกประทับใจมาก เพราะคล้ายๆแม่เราเลย ตอนนี้แม่เราก็เข้าวัดแล้วโดยเราเป็นกัลยาณมิตรให้ คุณฟ้าร้างน่าจะไปเป็นนักเขียนนะคะเพราะเขียนได้ดีจริงๆ
ปล. ฝากชมรายการผู้ออกแบบชีวิต ชอบรายการนี้มาก พิธีกรก็น่ารัก มุกเยอะตลกดี โดยเฉพาะตอนล่าสุดที่สัมภาษณ์ ครอบครัวหนันแดง ชอบคุณอุดมทรัพย์มากๆ น่ารักสุดๆ