มี 10 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[หรรษา]

ถือศีล8 มาตั้งแต่เดือนเมษา ปีนี้น่ะคะ ยังถืออยู่ทุกวัน
และอยากถือไปให้ได้ตลอดชีวิต

แต่บางทีสังคมที่เราอยู่ ที่ต้องมีการสังสรรค์ ร้องรำทำเพลง
เที่ยวเตร่ ดูหนัง ฟังข่าวร้อนๆ นินทา-สรรเสริญ
เพื่อให้เกิดการปฏิสันถาร สร้างความสนิทสนมกันไป

ทำอย่างไงดีคะ ให้ศีลเราบริสุทธิ์ให้มากที่สุด ควบคู่ไปกับ
การสร้างมิตรกับคนอื่นได้ .. ดิฉันอาจจะสับสนอยู่

แต่บางทีมุมที่คนอื่นเห็นเรา ก็สรุปออกมาว่า อย่างเรากับเขา
คงคุยกันไม่รู้เรื่อง แล้วก็กลายเป็น ความเงียบต่อกัน

สัญญาเลยนะคะว่าจะนั่งสมาธิให้เยอะกว่านี้คะ
เรื่องแบบนี้จะได้รบกวนเราไม่ได้ .. อีก
เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ

[homer324]

เป็นเรื่องของ ความไม่รู้ว่าตัวเขาเองน่ะ (จริงๆแล้ว) ก็ยังไม่รู้..

และยังไม่พยายาม ขวนขวายทำความไม่รู้ให้หายไป..

แต่ยังคงรักษาระดับความไม่รู้ อยู่เช่นนั้น..

ถ้าเขารู้ อย่างที่เรารู้ (รู้กันอยู่) ความเป็นคุณ เป็นฉัน คงไม่มี..

โลกนี้คงมี (แค่) เรา..

[ping]

เคร่งครัด(แต่อย่าเคร่งเครียด)กับตัวเอง ผ่อนผันยืดหยุ่นกับผู้อื่นให้มากๆ(สัตว์โลกเป็นไปตามกรรม)
ทำตัวปกติ(ทำให้ผู้อื่นเห็นว่าการรักษาศีล8 ไม่ใช่เรื่องผิดปกติแต่อย่างใด)
เป็นตัวของตัวเองให้มากที่สุด (LifeStyleของแต่ละคนไม่จำเป็นต้องเหมือนกัน)
อารมณ์ดี เบิกบาน ยิ้มแย้มแจ่มใสตลอดเวลา(จนเขาสังเกตว่าเราดีจริงจากการประพฤติธรรม)
ในที่สุดเขาจะยอมรับในความเป็นตัวของเราเอง(เหมือนกันกับที่เรายอมรับเขาในความเป็นเขา)
และชักชวนให้เขามาทำความดี(ที่เขาพอจะทำได้)
ก็มีแค่บางมุมที่ต่างกัน(เท่านั้น)
พระพุทธเจ้า พระอรหันต์ พระอริยเจ้า ต่างก็หมดกิเลสแล้ว ยังมีทั้งคนที่ชอบและไม่ชอบ
ท่านก็ทำตัวปกติ ทำความดีเรื่อยไป ทำหน้าที่เป็นกัลยาณมิตรให้กับชาวโลกตลอดอายุขัย
และพระพุทธองค์สรรเสริญการเลือกคบคน

[บุญหลาย]

ขอเสริมอีกนิดนึงนะครับ สำหรับเรื่องเคร่งอย่าเคร่งเครียด

เนื่องจากผมเองตอนอยู่ในมหาวิยาลัยก็ต้องเจอกับกิจกรรม ที่บางทีเราก็เลี่ยงไม่ได้ครับ เช่นรับน้อง ด้วยหน้าที่ของเราที่ทำให้เราต้องเต้น และอื่นๆ อีกมากมาย

แต่ผมก็ยังศีล 8 ไปได้ก็ด้วยคำว่าเคร่งครัดที่จะศีล8 แต่ไม่เคร่งเครียดครับ

ยกตัวอย่างนะครับพระอาจารย์เคยเล่าให้ฟังไว้ว่า ท่านเป็นคนตีกลองสันทนาการ แต่ท่านตั้งใจจะศีล8
ด้วยหน้าที่ ที่จะต้องตีกลองก็ตีไปเต็มที่ เพราะมันเป็นหน้าที่ แต่พอจบจากตีกลองก็ทำตัวปกติ บางทีเรียนแล็ปเลิกเรียน 13.30 น. ก็ผ่อนผันกินมือเที่ยงได้

ผมขอสรุป ว่าคือแบบไม่เครียดอ่าครับ เช็กว่าใจเราไม่หมองก็ ok ครับ บางคนถือแบบเครียดพอเจอเพื่อนผู้หญิง ก็บอกอย่าๆๆนะ อย่าใกล้เรามาก วันนี้เราศีล8 พอ อาจารย์ปล่อยช้าหน่อยก็กลัวจะไปกินข้าวไม่ทัน อาจะทำให้ใจหมองป่าวๆครับ อย่างน้อย ศีล8มันจะพร่องบ้าง ขอใช้คำนี้นะครับ "ใส่ผ้าขาด ก็ดีว่าแก้ผ้า"

แหะๆ อาจจะตอบไม่ดีเท่าไหร่ มือใหม่อ่าครับ

อนุโมทนากับเจ้าของกระทู้ด้วยนะครับ สาธุ........

[Dd2683]

อนุโมทนา ในการบำเพ็ญศีลเนกขัมม์ ประพฤติพรหมจรรย์
ต่อเนื่องมากว่า ๕ เดือนของคุณ หรรษา อย่างยิ่งครับ
 Sa_Dhu_Anumonatami.gif   22.04K   77 ดาวน์โหลด
คุณหรรษา ทำความดี ที่ทำได้ยากในสภาพสังคมยุคนี้ มากนะครับ

การบำเพ็ญศีลเนกขัมม์ ประพฤติพรหมจรรย์ ที่คุณ หรรษา หมั่น เพียรบำเพ็ญไว้นี้
พระบรมศาสดา สัมมาสัมพุทธเจ้า อริยสงฆ์และอริยบุคคล ล้วนแต่สรรเสริญนะครับ

ลองศึกษาเรื่องคุณแห่งศีล อานิสงส์ในการรักษาศีล ๘
http://www.dmc.tv/fo...showtopic=16235

และอานิสงส์การประพฤติพรหมจรรย์ในมงคลสูตร สิครับ
มงคลที่ ๓๒ ประพฤติพรหมจรรย์
http://www.dmc.tv/fo...?showtopic=9066

แล้วคุณ หรรษา จะแช่มชื่นใจ ในสิ่งที่คุณทำไว้ดีแล้วมากขึ้น

ส่วนเรื่องมนุษยสัมพันธ์ กับคนรอบตัว ที่มีศรัทธา ศีล ทิฎฐิ ยังไม่เสมอกัน
ก็เป็นธรรมดา ที่จะขลุกขลักอยู่บ้าง

ลองพิจารณาที่ท่าน ping และข้อคิดของคุณ บุญหลาย แนะนำสิครับ

เคยฟังเพลงของ เสก โลโซ ไหมครับ
พอจำเนื้อร้อง บางท่อนที่บอกว่า

ฝันให้ไกล แล้วไปให้ถึงจุดหมาย ... อย่าสนคำคน อย่าสนใจใคร
อย่าเปลี่ยนแนว จงแน่แน่ว ฯ

[ขออภัยถ้าจำชื่อนักร้องและเนื้อร้องผิด]

หากยังสับสน กังวล ก็ต้องเรียนรู้ สังเกตและใช้สังคหวัตถุ ๔ สิครับ

เมื่อชั่วโมงบิน มากขึ้น และระดับเพดานบิน สูงขึ้น[ ในการบำเพ็ญศีลเนกขัมม์ ประพฤติพรหมจรรย์ ]
คุณ หรรษา ก็จะสามารถรักษาศีล ๘ ให้บริสุทธิ์ให้มากที่สุด
ควบคู่ไปกับการสร้างมิตรกับคนอื่นได้ อย่างสบายใจ แน่นอนครับ

[I3_A_IN_IK]

สาธุครับมาอยู่วัดดิครับถือได้ชัว

[WISH]

ศีล8 กับ โลกมนุษย์สีเทา, จะอยู่ร่วมกันได้... ยังไงดี?

- อุดมคติ คือ ร่วมกันสร้างโลกมนุษย์ให้เป็นสีขาว
- ความเป็นไปได้...ร่วมกันสร้างบุญเขตอันเป็นสัปปายะ...ขยายวัฒนธรรมชาวพุทธไปสู่สังคม...การศึกษา...ทำสีเทาให้อ่อนลงมากที่สุด

[koonpatt]

ขอประทานโทษนะคะ น้องบุญหลาย

เคร่งครัด ไม่ใช่ เคล่งคลัด (ขอบคุณ คุณ koonpatt ด้วยครับ ผมหัดฝัน แก้คำสะกดให้เจ้าของกระทู้แล้วครับ)

เคร่งเครียด ไม่ใช่ เคล่งเคลียดค่ะ (ขอบคุณ คุณ koonpatt ด้วยครับ ผมหัดฝัน แก้คำสะกดให้เจ้าของกระทู้แล้วครับ)

ช่วยกันสนับสนุน การใช้ภาษาไทยให้ถูกต้อง ตามวัตถุประสงค์อีกข้อหนึ่งของ

เวปเราค่ะ

กระทู้ปักหมุดค่ะ ความสำคัญของการสะกดภาษาไทยให้ถูกต้อง

http://www.dmc.tv/fo...?showtopic=6092



และที่สำคัญ

สา...ธุ กับความคิด ดี ดี ของน้องด้วยค่ะ เห็นด้วยค่ะ

และชอบแนวคิดของน้องที่ว่า "ใส่ผ้าขาด ดีกว่าแก้ผ้า"

เพราะหลายๆ คนมักจะคิดว่า ยังไงก็ถือไม่ครบ ไม่ถือเลยดีกว่า

เพราะ เคยได้ยิน ได้ฟัง ได้อ่านมาว่า

เมื่อเราตั้งใจที่จะถือศีลแล้ว นับตั้งแต่ตื่น ลืมตาขึ้นมา เราก็เริ่มที่จะได้รับบุญแล้ว

ยกตัวอย่างเช่น วันนี้ เราตั้งใจถือศีล 8 เราก็ทำอย่างเต็มที่ของเรา แต่พอตอนบ่าย

ซึ่งเราตั้งใจมากที่จะงดอาหารหลังเที่ยง แต่เกิดจำเป็นที่จะต้องไปพบลูกค้า

พาลูกค้าไปรับประทานอาหาร หรือ เจ้านายจัดประชุมหรือจัดเลี้ยง ซึ่งเลี่ยงไม่ได้

ศีลก็ขาดไป แต่ส่วนที่เราทำไปแล้ว เราก็ได้รับบุญนั้นไปแล้ว

(อันนี้ koonpatt เข้าใจถูกต้องหรือเปล่าคะ รบกวนท่านที่เข้าใจในเรื่องนี้ชี้แนะด้วยนะคะ

ถ้า konpatt เข้าใจไม่ถูกต้อง)

แต่ก็ขอสนับสนุนผู้ที่ตั้งใจ

และขออนุโมทนาบุญกับผู้ที่ทำได้ทุกท่านด้วยนะคะ

สา...ธุค่ะ

[ทัพพีในหม้อ]

สวัสดีครับนักเรียนอนุบาลหรรษา

กราบอนุโมทนาบุญด้วยนะครับกับการตั้งใจที่จะเป็นผู้มีใจสูงในหมู่คน

ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ที่ตัวเราครับ อย่าไปกังวล อย่าไปเคร่งเครียด เดี๋ยวศีลของเราจะจัดกลุ่มคนรอบตัวของเราเองครับ

ยกตัวอย่างตัวผมเองนี่แหละ เมื่อก่อนตอนหนุ่มๆ เมื่อ....เมื่อ...เมื่อไหร่ก็จำไม่ได้แล้ว เอาเป็นว่าที่เที่ยวในกรุงเทพฯมีกี่ที่ กีที่ผมไปเหยียบมาหมด กลับบ้านไม่เคยกลับก่อนเที่ยงคืนวันไหนกลับบ้านสองทุ่ม แม่ตกใจนึกว่าไม่สบาย เงินเดือนไม่เคยเกินวันที่ 15 ฯลฯ

แต่แล้วจู่ๆวันหนึ่งก็เกิดเบื่อขึ้นมาซะงั้น(มีเหตุ แต่ไม่บอก) ทำตัวเหมือนถือศีลกลายๆ เย็นก็กลับบ้านแล้วก็ไม่ออกไปอีก พอมีเวลาว่างก็ไปออกกำลังกาย ไปหาซื้อต้นไม้ ซื้อหนังสือ แอลกอฮอร์ที่เคยแตะก็หยุดหมด เคยอยากดูหนังแล้วไปยืนดูหนังตัวอย่างที่หน้าโรง เสร็จแล้วก็กลับ ซื้อซีดีกลับมาดูที่บ้าน ฯลฯ

เพื่อนๆกลุ่มเก่า แรกๆก็ยังติดต่อกันดีอยู่ พอนานๆไปความผูกพันสนิทสนมมันก็จางหายไปเองเพราะเราไม่ไปกับเขา เขาก็ขี้เกียจชวนเราแล้วก็ลืมชวนเราไปในที่สุด เหลือแต่เพื่อนซื้อต้นไม้ เพื่อนซื้อหนังสือ เพื่อนไปเที่ยวทะเล เพื่อนที่ไม่มีใครแตะแอลกอฮอร์ เพื่อนหาของอร่อยๆทาน เมาท์พวกเรากันเองในกลุ่ม ตอนนี้ถ้าไม่นับเพื่อนในวัด ผมก็มีเพื่อนเหลืออยู่แค่ ๔ คนเอง(เดี๋ยวต้องมีคนแซว ว่า "ไม่มีใครคบหล่ะซิ" แน่ๆเลย) คบกันมา ๒๐ ปีแล้ว ไม่มีใครไปวัดพระธรรมกาย แต่ก็ไม่เคยมีเรื่องขัดแย้งกัน ทั้งที่ไลฟ์สไตล์แต่ละคนไม่เหมือนกันเลย(คิดไปคิดมา มาคบกันได้ยังไงฟ๊ะ)

ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ที่ตัวเรากำหนดครับ เราอยากได้เพื่อนแบบไหน สภาพแวดล้อมแบบไหน การกระทำ การพูด ความคิดเรา จะจัดเรียงสิ่งรอบตัวให้เราเองครับ ขออย่างเดียว อย่าไปยึดติดกลัวคนไม่คบด้วย อย่าไปเคร่งเครียด ใครชวนไปสังสรรก็ไป ใครจะดื่มอะไรก็ปล่อยให้เขาดื่ม ส่วนเราก็หาเหตุเลี่ยงไปดื่มอย่างอื่น เสร็จแล้วก็ขอตัวกลับให้เร็วกว่าปกติ ใครจะว่าโกหกก็ช่าง ถ้าการโกหกทำให้เราหลุดพ้นออกมาได้ผมถือว่าเป็นการกระทำที่ดี พอเราทำตัวจางหายไปจากพวกเขา เขาก็จะลืมเราไปเอง เพื่อนก็ไม่เสีย ไม่มีหักดิบไม่คบกัน ศีลก็ยังครบ ไม่ยากหรอกครับ อดทนแป๊บเดียวเอง แล้วคุณก็จะได้เพื่อนกลุ่มใหม่ๆที่การพูด การคิด การกระทำ ใกล้เคียงกันมาแทน แม้ไม่ใช่คนที่ถือศีล แต่เพื่อนกลุ่มใหม่ก็จะไม่ทำให้การถือศีลของเราเป็นปัญหาอีก คุณก็สามารถถือศีลได้ต่อไปท่ามกลางสังคมที่วุ่นวายรอบตัวครับ

สรุปง่ายๆ ทำตัวถือศีล แต่ไม่ต้องประกาศให้โลกรู้ว่าฉันจะถือศีล เพื่อหลีกเลี่ยงการเป็นจุดเด่นในสังคม

ฝังรากลงไปในศีลให้มั่นคง แต่ยอดโอนอ่อนตามกระแสสังคม ฉลาดในการหาเรื่องเลี่ยงสถานการณ์ที่คุกคามศีลของเรา

อย่าปฏิเสธคนรอบข้าง แต่ทำตัวเราให้เขาลืมเราเอง เพื่อรักษาน้ำใจและบรรยากาศรอบตัวในสังคม

หลีกเลี่ยงการหักดิบให้มากที่สุด แต่ใช้การหลีกเลี่ยงให้จางหายไปเองเข้ามาแทน

อย่ามองหาคนที่เราต้องการคบ แต่ปล่อยให้การกระทำของเราดึงคนที่น่าคบเข้ามาหาเราเอง

ผมว่าแค่นี้ก็น่าจะพอที่จะทำให้เราถือศีลอยู่ในสังคมได้อย่างสบายตัวแล้วครับ ไม่รู้เพ้อเจ้อไปหรือเปล่า ลองเอาไปปรับปรุงให้เข้ากับตัวเองดูนะครับ ได้ผลยังไงก็ส่งข่าวกันบ้างครับ

เป็นกำลังใจให้ครับ

อนุโมทนาบุญด้วย

[usr23287]

ก่อนอื่น เราขออนุโมทนาบุญก่อนนะค่ะ.... สาธุสาธุ.. ขอให้บุญเยอะๆเลยนะค่ะ

อยากจะบอกว่าเราก็เพิ่งรับอุโบสถศีล(รับศีล8เฉพาะวันพระ) มาได้ประมาณเกือบสองเดือนแล้ว แต่เราใช้คำกล่าวรับศีล

ด้วยตัวเองค่ะ..(และคาดว่าจะรับตลอดไป)

ช่วงเดือนแรกก็ยอมรับว่าต้องปรับตัวพอสมควร เพราะดูเราเคร่งเครียด เข้มงวด รู้สึกเครียดไปจนสามีเตือน

หลังจากนั้นเริ่มคิดได้ รับศีลแบบสบายๆ ผ่อนคลาย เพื่อให้สบายต่อการใช้ชีวิตประจำวันและไม่กระทบชีวิตครอบครัวมาก

นัก เมื่อกลับไปมองช่วงแรกเรายังคิดเลยว่า ถ้าเราไม่ปรับตัวให้เหมาะสมกับชีวิตประจำวัน เราคงจะท้อไปก่อนแน่ๆ

เพราะเราก็มีอาชีพค้าขาย ต้องติดต่อกับลูกค้าตลอดเวลา อย่างบางช่วงคุยกับลูกค้าติดพันก็เกือบเลยอาหารเที่ยงไปถึง

บ่ายโมง หรือช่วงแรกจะไม่กล้าโดนตัวสามีเลย จนเขาเริ่มงอนๆ ..

พอตอนหลังเริ่มปรับตัว จึงได้รู้ว่าความพอดีของเราอยู่ตรงไหน ------) อยู่ที่ใจไงค่ะ

ถึงแม้โดนตัวสามี แต่ในวันนั้นเราไม่คิดหรือหมกหมุ่นเรื่องเพศ ไม่รู้สึกในทางกามารมณ์ ศีล(หรือใจ)เราก็ยังใสอยู่ และก็ไม่

เกิดปัญหาครอบครัว เนื่องจากความไม่เข้าใจกันได้เพราะการศึกษาพระพุทธศาสนาในการครองเรือนแบบฆราวาส จุด

ประสงค์คงไม่ใช่ให้มาเกิดปัญหาครอบครัว หรือขัดแย้งกับเพื่อนร่วมงานเป็นแน่

เพราะฉนั้นเราคิดว่าถ้ายังอยู่ในสังคมนี้อยู่คงต้องใช้หลักการ จุกต่างอย่างกลมกลืน น่าจะดีกว่าค่ะ..

[หรรษา]

สาธุ สาธุ สาธุ

ขอบคุณทุกกำลังใจ ทุกคำตอบนะคะ น่ารักมากๆ

ชื่นใจคะ สังคมดีๆแบบนี้ โลกน่าอยู่สร้างบารมีต่อนานๆจริงๆคะ


คุณ Dd2683

"หากยังสับสน กังวล ก็ต้องเรียนรู้ สังเกตและใช้สังคหวัตถุ ๔ สิครับ

เมื่อชั่วโมงบิน มากขึ้น และระดับเพดานบิน สูงขึ้น[ ในการบำเพ็ญศีลเนกขัมม์ ประพฤติพรหมจรรย์ ]
คุณ หรรษา ก็จะสามารถรักษาศีล ๘ ให้บริสุทธิ์ให้มากที่สุด "

---> เห็นด้วยที่สุดเลยคะ

ชอบทุกๆความเห็นเลยนะคะ แต่ยังไม่มีเวลาตอบทุกคนไว้จะกลับมาตอบคะ

ตอนนี้ สิ่งที่หรรษาทำก็คือ ขอหลวงปู่คะ .. แหม มันนึกไม่ออกนี่คะ แฮะๆๆ

คือต้นเหตุที่มาตั้งกระทู้นี้ก็เพราะว่ารู้สึกว่าตัวเราไม่มีคุณค่าต่อผู้อื่นเลย

ไม่มีใครมาสนใจ ใส่ใจเราเลย T-T

ก่อนจะสุดท้ายก็เลยมาตั้งกระทู้นี้ทิ้งไว้

และที่สุดท้ายจริงๆก็คือขอหลวงปู่คะ

ขอไว้ว่า ให้มีคนมาใส่ใจเรา อยากคุยกับเราบ้าง

ไม่น่าเชื่อเลยคะ พี่ที่ทำงานโต๊ะติดกันก็ชวนไปกินข้าวด้วย และชวนซ้ำในวันติดกัน

พี่ที่ทำงานอีกคนออกไปทำที่อื่นแล้ว(ตั้งหลายเดือน) ก็โทรกลับมาคุยกับเรา
แล้วบอกว่าเขาก็นึกถึงหรรษาอยู่บ่อยๆนะ

เพื่อนๆ ใสใจเราเหมือนเดิมแหละคะ .. แต่ตอนนี้หรรษาเพิ่งเห็นว่า เอ.. เขาก็ใส่ใจเราดีนี่นา

เพราะก่อนหน้านี้บางการกระทำที่เขาใส่ใจ แต่เราก็มองไม่เห็น (อย่างกับมีอะไรมาบังตาแน่ะ)

... หลวงปู่นี่ไม่ธรรมดานะคะ ... เปิดทางสว่างให้ใจบอดๆ มองเห็นอะไรๆชัดขึ้น

นับจากนั้น ทุกชั่วโมงที่ตั้งใจทำใจว่างๆ ก็จะพยายามนึกถึงหลวงปู่ไปด้วยน่ะคะ

ท่านนี่ เหลือประมาณจริงๆคะ

หรรษาว่าที่สุดแล้ว ปัญหามันไม่ได้ขึ้นกับ life style ที่ต่างกันเลยนะคะ

แต่มันขึ้นกับความเข้าใจผู้อื่น

และสิ่งที่เราทำเพื่อตอบสนองกลับ

กำลังคิดว่า เพื่อนที่กินเหล้าเนี่ย เวลาเดือดร้อนถ้าเขาเห็นว่าเราช่วยได้

และเราได้เกื้อกูลกันไป ความเป็นเพื่อนก็คงเติบโตในใจของกันและกันอยู่ดี

หรรษาว่า ที่สุดแล้ว ก็การบ้านของหลวงพ่อแหละคะ เป็นคำตอบของเรื่องนี้

(ข้อท้ายๆ น่ะคะ) ทำบรรยากาศให้ดี สดชื่น ด้วยรอยยิ้ม และปิยวาจา

นี่ก็ข้อสองของสังคหวัตถุ 4 ใช่ไหมคะ

หรรษาฟังหลายรอบจนจำได้ขึ้นใจแต่ยังไม่เข้าใจเลยคะ

เพิ่งมาเริ่มเข้าใจนิดๆ ก็วันนี้เองคะ

อย่างไงก็ขอขอบคุณเพื่อนๆอีกครั้งนะคะ ที่มอบปิยวาจาให้หรรษา

ขอให้ความดีที่ทุกท่านตั้งใจทำมา สะท้อนกลับเป็นกำลังใจที่เข้มแข็ง ให้ดำเนินชีวิตได้อย่างถูกต้อง

ถูกวัตถุประสงค์ของการมาเกิดเป็นมนุษย์ ได้มีสัมมาทิฏฐิ ที่ยิ่งๆขึ้นไป และให้มีบารมีทั้ง 10 ทัศ ยิ่งๆขึ้นไป

ทุกภพ ทุกชาติ ตราบจนถึงที่สุดแห่งธรรมเลยคะ ... สาธุ