ระวังไว้นะ เดินใส่รองเท้า รบกวน เวลาปฏิบัติธรรม
ระวังไว้นะ เดินใส่รองเท้า รบกวน เวลาปฏิบัติธรรม จะได้วิบากกรรม เพราะขณะที่หลวงพ่อท่านนำนั่งสมาธิอยู่ แต่อยากเดินไปเดินมาอยู่ หรือปล่อยให้เด็ก ๆ ลูกหลานที่พามาด้วยเดินไปเดินมา หารู้ไม่ว่าอาจจะได้วิบากมากกว่าบุญนะ อยากเดิน หรือจำเป็นต้องเดินจริง ๆ ต้องถอดรองเท้า เพื่อลดวิบากให้กับตัวเอง เสียงรบกวนผู้อื่นจะได้น้อยลง หรือต้องเดินให้เงียบกริบ
ระวังไว้นะ เดินใส่รองเท้า รบกวน เวลาปฏิบัติธรรม
เริ่มโดย luckchang2000, Sep 09 2008 04:57 PM
มี 2 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้
#1
โพสต์เมื่อ 09 September 2008 - 05:00 PM
#2
โพสต์เมื่อ 09 September 2008 - 08:29 PM
อนุโมทนาครับ
#3
โพสต์เมื่อ 09 September 2008 - 08:42 PM
แนะนำกระทู้ที่เกี่ยวข้องกับการเดิน ในสถานที่ปฏิบัติธรรมครับ
http://www.dmc.tv/fo...?showtopic=4056
ตัวอย่าง
http://www.dmc.tv/fo...?showtopic=4056
ตัวอย่าง
QUOTE
การเดินไม่ได้มีผลต่อ ความศรัทธาเลื่อมใส ในพระรัตนตรัยเท่านั้น
แต่การเดินที่ไม่ดี เช่น การเดินลงส้นเท้า เดินลากเท้าเสียงดัง ยังมีผลต่อการขวางการบรรลุธรรม
ของผู้ที่กำลังนั่งปฏิบัติธรรมอีกด้วย
ในเมื่อการสนับสนุนผู้อื่นให้บรรลุธรรม เป็นมหากุศล มีอานิสงส์มาก
เช่นกัน การขวางการบรรลุธรรมของผู้อื่น ไม่ว่าด้วยกายกรรม วจีกรรม มโนกรรม
ถ้ามีเจตนา ก็ปาปมาก ถ้าไม่มีเจตนา ก็ย่อมเป็นมีวิบาก ทำให้ตน บรรลุธรรมยาก หรือเนิ่นช้าเช่นกัน
พระเดชพระคุณ หลวงพ่อ ทตฺตชีโว เคยกล่าวว่า
ก่อนพระเดชพระคุณ หลวงพ่อ ธมฺมชโย จะบวช คุณยายให้ท่านซ้อมเดินบนแผ่นกระดานกว้างสักคืบ
ซ้อมเดินทุกวัน วันละกว่าครึ่งชั่วโมง เป็นเวลา 2 3 เดือนก่อนถึงวันบวช
คิดดูนะครับว่า พระเดชพระคุณท่าน เป็นพระราชาสุขุมาลย์ชาติ เป็นสมณะมากมายชาติ
อิริยาบทที่องอาจ สำรวม สงบ สง่างาม ติดตัวมานับชาติไม่ถ้วน
ถึงกระนั้นคุณยาย ยังต้องให้ท่านฝึกการเดิน แบบสมณะ
แสดงว่า การเดิน ไม่ใช่เรื่องพอดีพอร้าย
จากสมัยบ้านกัลยาณมิตรหมายเลข 1 มาถึงยุคบ้านธรรมประสิทธิ์
ผู้มีบุญมากในยุคนั้น ย่อมทราบดีว่า
บนเรือนไม้ พื้นเป็นแผ่นกระดานไม้ มีนักปฏิบัติธรรมนั่งธรรมะกันเต็มบ้าน
การเดินเบาๆ ไม่ให้มีเสียงดังเป็นเรื่องที่ไม่ง่ายนัก
แต่ก็เป็นเรื่องราวกล่าวขานกันมากว่า คุณยายและพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ธมฺมชโย เดินได้เงียบเชียบมาก
เวลามีใครลืมตาไม่เห็นท่านในที่นั่งประจำ แสดงว่าท่านไปเข้าห้องน้ำ
นั่งต่อสักพัก ลืมตาอีกครั้งก็เห็นท่านนั่งธรรมะประจำที่เดิมแล้ว
ไม่มีใครได้ยินเสียงคนเดิน สักนิด เหมือนว่าไม่มีใครลุกเดินกันเลย
แต่ถ้าสาธุชนลุกเข้าห้องน้ำ จะได้ยินเสียงการเดินแผ่วๆบ้าง
อย่าว่าแต่การให้ความสำคัญต่อการเดินต้องระวังไม่ให้เกิดเสียงดังเลย
แม้การขยับตัวเปลี่ยนท่านั่ง ก็มีผลต่อการเข้าถึงสภาวะธรรมที่ละเอียดภายในด้วย
คุณยายและพระเดชพระคุณก็ให้ความสำคัญมากเช่นกัน
เหตุเพราะว่า
ถ้าขยับมีเสียงดังก็กระเทือนถึงผู้อื่น
แต่แม้ขยับตัวไม่เกิดเสียงดัง แต่ถ้าไม่สำรวมใจให้ดี
ความละเอียดของใจเราก็หยาบลงได้ ต้องมาปรับใจกันใหม่ ซึ่งอาจใช้เวลาสั้นหรือยาวก็แล้วแต่บุคคล
แต่การเดินที่ไม่ดี เช่น การเดินลงส้นเท้า เดินลากเท้าเสียงดัง ยังมีผลต่อการขวางการบรรลุธรรม
ของผู้ที่กำลังนั่งปฏิบัติธรรมอีกด้วย
ในเมื่อการสนับสนุนผู้อื่นให้บรรลุธรรม เป็นมหากุศล มีอานิสงส์มาก
เช่นกัน การขวางการบรรลุธรรมของผู้อื่น ไม่ว่าด้วยกายกรรม วจีกรรม มโนกรรม
ถ้ามีเจตนา ก็ปาปมาก ถ้าไม่มีเจตนา ก็ย่อมเป็นมีวิบาก ทำให้ตน บรรลุธรรมยาก หรือเนิ่นช้าเช่นกัน
พระเดชพระคุณ หลวงพ่อ ทตฺตชีโว เคยกล่าวว่า
ก่อนพระเดชพระคุณ หลวงพ่อ ธมฺมชโย จะบวช คุณยายให้ท่านซ้อมเดินบนแผ่นกระดานกว้างสักคืบ
ซ้อมเดินทุกวัน วันละกว่าครึ่งชั่วโมง เป็นเวลา 2 3 เดือนก่อนถึงวันบวช
คิดดูนะครับว่า พระเดชพระคุณท่าน เป็นพระราชาสุขุมาลย์ชาติ เป็นสมณะมากมายชาติ
อิริยาบทที่องอาจ สำรวม สงบ สง่างาม ติดตัวมานับชาติไม่ถ้วน
ถึงกระนั้นคุณยาย ยังต้องให้ท่านฝึกการเดิน แบบสมณะ
แสดงว่า การเดิน ไม่ใช่เรื่องพอดีพอร้าย
จากสมัยบ้านกัลยาณมิตรหมายเลข 1 มาถึงยุคบ้านธรรมประสิทธิ์
ผู้มีบุญมากในยุคนั้น ย่อมทราบดีว่า
บนเรือนไม้ พื้นเป็นแผ่นกระดานไม้ มีนักปฏิบัติธรรมนั่งธรรมะกันเต็มบ้าน
การเดินเบาๆ ไม่ให้มีเสียงดังเป็นเรื่องที่ไม่ง่ายนัก
แต่ก็เป็นเรื่องราวกล่าวขานกันมากว่า คุณยายและพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ธมฺมชโย เดินได้เงียบเชียบมาก
เวลามีใครลืมตาไม่เห็นท่านในที่นั่งประจำ แสดงว่าท่านไปเข้าห้องน้ำ
นั่งต่อสักพัก ลืมตาอีกครั้งก็เห็นท่านนั่งธรรมะประจำที่เดิมแล้ว
ไม่มีใครได้ยินเสียงคนเดิน สักนิด เหมือนว่าไม่มีใครลุกเดินกันเลย
แต่ถ้าสาธุชนลุกเข้าห้องน้ำ จะได้ยินเสียงการเดินแผ่วๆบ้าง
อย่าว่าแต่การให้ความสำคัญต่อการเดินต้องระวังไม่ให้เกิดเสียงดังเลย
แม้การขยับตัวเปลี่ยนท่านั่ง ก็มีผลต่อการเข้าถึงสภาวะธรรมที่ละเอียดภายในด้วย
คุณยายและพระเดชพระคุณก็ให้ความสำคัญมากเช่นกัน
เหตุเพราะว่า
ถ้าขยับมีเสียงดังก็กระเทือนถึงผู้อื่น
แต่แม้ขยับตัวไม่เกิดเสียงดัง แต่ถ้าไม่สำรวมใจให้ดี
ความละเอียดของใจเราก็หยาบลงได้ ต้องมาปรับใจกันใหม่ ซึ่งอาจใช้เวลาสั้นหรือยาวก็แล้วแต่บุคคล
ใจหยุดที่สุดแห่งบุญ มุ่งสู่ที่สุดแห่งธรรม