ดิฉันพึ่งแต่งงานกับผู้ที่นับถือคนละศาสนา ซึ่งก่อนหน้าที่จะแต่งงานนั้น ดิฉันอาศัยอยู่กับครอบครัวที่เรียกว่าเป็นครอบครัวคนวัดจริงๆ โดยเข้าวัดปฏิบัติธรรมทุกวันอาทิตย์ ถือศีล 5 เป็นปกติ ศีล 8 วันพระ และวันเสาร์ที่ 3 ของเดือนก็ไปทำบุญปล่อยปลากับชมรมพุทธเป็นประจำ โดยเฉพาะถ้าทางวัดมีกิจกรรมงานบุญก็ไม่เคยพลาดเลยสักครั้ง ซึ่งครอบครัวของดิฉันจะต้องเข้าไปช่วยเตรียมงานจัดงานกันเสมอเรื่อยมา เมื่อครั้งยังเป็นอามาสมัครก็ได้มีโอกาสไปปฏิบัติธรรมอยู่เสมอ เรียกได้ว่าครอบครัวของดิฉันเข้าใจเรื่องบุญและบาปกันอย่างดีแท้ทีเดียว
แต่เมื่อแต่งงานมาแล้ว เหตุการณ์ในชีวิตได้เปลี่ยนไป คือดิฉันต้องย้ายเข้ามาอยู่มาครอบครัวที่นับถือศาสนาคริสต์และสามีอนุญาตให้มาวัดได้เฉพาะอาทิตย์ต้นเดือนเท่านั้น แต่ดิฉันก็ยอม คิดว่าเป็นหนทางแสวงจุดร่วมสมานจุดต่าง คิดว่าสามีจะเปิดใจยอมรับ และยอมตามดิฉันสักวันหนึ่ง แต่ในทางกลับกันสามีมีนิสัยขี้โมโห เนื่องจากพ่อแม่เลี้ยงดูและตามใจมากมาแต่เด็ก ประกอบกับสามีเป็นคนทิฐิสูงไม่เปิดใจยอมรับศาสนาของดิฉัน โดยเฉพาะเค๊าได้รับข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องวัดในทางที่ผิดๆมา ทำให้ไม่ชอบวัดเท่าไหร่ ซึ่งเวลาพูดเรื่องวัด ตัวเค๊าไม่ยอมรับฟัง ไม่ยอมใส่เสื้อขาวเวลามาวัด เวลามาส่งก็ไม่ยอมขึ้นไปนั่งด้วย รออยู่ในรถเท่านั้น
ปัญหาสำคัญที่ตามมาคือ ในอนาคตถ้ามีลูก ตัวสามียืนกรานจะให้ลูกนับถือศาสนาคริสต์ โดยจะให้รับศีลแต่เด็ก ดิฉันบอกจะให้ลูกเลือกศาสนาเอง ตัวสามีไม่ยอมและห้ามดิฉันสอนลูกเกี่ยวกับเรื่องวัด และห้ามพาลูกมาวัด โดยสามีแคร์คนที่บ้าน อ้างว่าบ้านสามีนับถือแบบนี้ทั้งบ้าน และอยากให้เห็นแก่แม่ของสามีที่อยากให้หลานนับถือศาสนาคริสต์ แต่สามีกลับไม่นึกถึงจิตใจของดิฉัน
เรื่องศาสนาทำให้ดิฉันกลุ้มใจมาก เหมือนไม่มีที่พึ่ง เพราะย้ายเข้ามาในครอบครัวที่นับถือศาสนาไม่เหมือนกันทำให้รู้สึกเหมือนอยู่ตัวคนเดียว อยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ไม่คุ้นเคย บางครั้งเมื่อทะเลาะกันเรื่องนี้ดิฉันคิดถึงขั้นอยากเลิกเพราะไม่อยากทนอยู่ แบบสุขมั่งทุกข์มั่งไปตลอดชีวิต เพราะตั้งแต่แต่งงานมาดิฉันก็เคร่งเรื่องการมาวัดน้อยลง ยอมโอนอ่อนผ่อนตาม ไปโบสถ์กับทางบ้านสามี
ยิ่งโดยเฉพาะถ้าในอนาคตมีลูกแล้วตัวดิฉันไม่มีสิทธิหรือถึงขนาดจะจำกัดสิทธิดิฉันขนาดนั๊น ดิฉันรู้สึกไม่สบายใจ กลัวอึดอัดจนทนไม่ไหว ดิฉันไม่คิดว่าเมื่อแต่งงานมาจะเกิดปัญหาอย่างงี้ซึ่งเป็นปัญหาที่ไม่มีวันยุติ แต่ตัวสามีก็อ้างว่าตั้งแต่แต่งงานกับดิฉันก็รีบกลับบ้าน เลิกไปเที่ยวเตร่กับเพื่อน โดยเฉพาะเลิกกินเหล้า สูบบุหรี่ เพราะดิฉันไม่ชอบ แต่ตัวสามีกลับไม่ยอมเข้าใจดิฉันในเรื่องศาสนาสักทีซึ่งเป็นเรื่องที่บั่นทอนจิตใจกัน ดิฉันควรทำอย่างไรดีค่ะ ควรเลิกกับสามีมั๊ยค่ะ เพราะถ้ายื้อ ดื้อดึงกันไป เกรงว่าจะยิ่งสะสมปัญหาจากที่รักจะกลายเป็นเกลียดกันหรือเปล่าค่ะ เพราะต่างคนต่างไม่ยอม
