มี 14 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[ตะกร้าอีกใบ]

คือวันกลับจากกฐินเมื่อช่วงเช้ามืดที่ผ่านมา โทรศัพท์มือถือหายครับ


หายบนรถบัสคือถือไว้แล้วหลับ คงตก


เมื่อมาถึงบ้านนึกได้ เลยโทรให้คนขับหาให้ เขาบอกว่าไม่มี

ตอนนี้ทุกข์มาก


มันไม่ใช่เครื่องที่มีราคาแต่มันมีคุณค่า คือเราฟัง dmc เกือบทุกวัน มีเพลงตะวันธรรม เพลงต่างๆ ที่เรารักของวัด เสียดาย เสียใจมาก


ทำอย่างไรดีครับ


จะอธิฐานกับพระผงดีไหม



หรือเป็นเพราะกรรม



ช่วยชี้แนะนะครับ


สาธุ :'(

[ณ ๐๗๒]

อย่าเสียใจ และเสียดายเลยนะคะ เดี๋ยวบุญหกหลุ่น ช่วง 7 วันนี้ให้ทำใจใสๆ จึงจะได้บุญอย่างเต็มที่

ก็คงต้องอธิษฐานเอา

ของนอกตัวหามาใหม่ีก็ได้ เพลงวัดก็โหลดใหม่ได้ ความยึดติดเป็นเครื่องขวางกั้นการปฏิบัติธรรมนะคะ และยิ่งถ้าเสียใจ ใจก็หมอง บุญก็ได้ไม่เต็มที่อีกตะหาก

ขอเอาใจช่วยนะคะ

[54ev1]

อ่านแล้ว คราวนี้เข้าใจแล้วว่าทำไม..เขาใช้สายแขวนโทรศัพท์ คล้องคอเอาไว้(เห็นเยอะ)

[หัดฝัน]

ชายคนหนึ่งขาทั้งสองข้างพิการ แต่ยิ้มแย้มแจ่มใสตลอดเวลา เขาออกเดินทางท่องเที่ยวไปทั่วโลกพร้อมๆกับรถเข็นคู่ใจ

นักข่าวเข้ามาสัมภาษณ์เขาว่า "ดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไรมาหยุดคุณได้เลยใช่มั้ย คุณยังเบิกบานอยู่ตลอด"

เขาตอบว่า "มันก็แค่ขาทั้งสองของผมเท่านั้นที่หายไป แต่จิตใจผมไม่ได้เป็นอะไร"

[DJ.]

(ต่อจากคุณหัดฝัน)

ชายพิการให้สัมภาษณ์นักข่าวต่อดังนี้

" เคยมีเด็กผู้หญิงตัวน้อยๆคนหนึ่ง งอนคุณแม่ที่ไม่มีเงินซื้อรองเท้าใหม่ให้ จึงไม่ยอมออกจากบ้าน

พอดีผมผ่านไปแถวนั้น กำลังร้องเพลงผิวปากอย่างอารมณ์ดีมีความสุข

เด็กน้อยได้ยินเสียงเพลง จึงวิ่งมาหาผม แล้วพูดกับผมว่า

"ทำไมคุณน้าอารมณ์ดีจัง ทั้งๆที่พิการคะ"

"หนูเห็นลูกโป่งไหมลูก ไม่ว่าจะมีสีอะไร มันก็ลอยได้ทั้งนั้น

มันไม่สำคัญหรอกว่า ข้างนอกจะเป็นอย่างไร มันสำคัญที่ข้างในนะลูกนะ"

แล้วเด็กน้อยก็ได้เล่าเรื่องรองเท้าให้ผมฟัง เล่าไปก็ร้องไห้งอนแม่ไปด้วย

แต่ตอนจบ เด็กหญิงน้อยๆก็ลุกขึ้นยืนเชิดหน้าปาดน้ำตาสบัดผมแบบน่ารักๆ

" คุณน้าขา ถึงหนูจะไม่มีรองเท้าใหม่ แต่หนูก็ยังมีขาสองข้างกับรองเท้าคู่ใจเก่าๆ

หนูจะวิ่ง จะวิ่งไป ให้สุดขอบฟ้าอย่างมีความสุขและประสพความสำเร็จกับทุกบุญใหญ่ในอนาคตค่ะ "

" คุณนักข่าวครับ

Being disable doesn't mean being unable.

การเป็นคนพิการไม่ได้หมายความว่าเป็นคนไร้ความสามารถ

ผมพิการเพียงร่างกาย แต่จิตใจผมไม่พิการครับ

แต่คนทั่วไปในโลกนี้ ไม่พิการร่างกาย แต่พิการ........."

นักข่าวได้กล่าวสรุปในตอนท้ายสุดว่า

" ขอให้ท่านผู้ชม จงเป็นดั่งช้างน้อยที่สามารถสลัดโซ่ตรวนแห่งพันธนาการชีวิตได้สำเร็จนะครับ "

(แค่มือถือหาย ต้องปลอบใจกันขนาดนี้เลยหรือครับ ความจริงบทนี้ ใช้ให้กำลังใจตอนธุรกิจเจ้ง ให้เริ่มต้นสู้ใหม่อีกครั้ง แต่บังเอิญกลอนมันพาไปนะครับ โหสิ โหสิ)

[homer324]

เป็นผม..

ผมจะคิดว่า โอกาศอันดีมาถึงเราแล้ว ที่เราจะได้ฤกษ์เปลี่ยนมือถือ รุ่นใหม่ เสียที..อิ อิ

(อาจไม่โดนใจเจ้าของกระทู้ แต่อาจโดนเจ้าของกระทู้ตบเอาก็เป็นได้)

[dhammacyber1]

ไม่หายไปไหนหรอกครับ สสารไม่หายไปจากโลก (^^)

อธิษฐาน ซิครับ ถ้ามันยังรักเจ้าของเดิม เดี๋ยวก็กลับมาครับ

[homer324]

ใช่แล้วครับ..ขอสนับสนุนความเห็นคุณdhammacyber1..

ไม่หายไปไหนดอกครับ..อยู่ในวัฎฎะสังสารนี่แหล่ะ..อิ อิ

(คราวนี้โดนตบจริงแน่ๆ)

[ลูกหลานหลวงปู่]

ลองอธิษฐานดูสิครับ แต่ต้องไม่ให้ใจตกนะครับ คืออธิษฐานได้ แต่ใจต้องไม่เสียใจ ใจต้องใสเอาไว้ก่อนครับ

[จอมเทพ]

เรื่องแบบนี้จอมเทพเจอบ่อยครับ เจอแรกๆก็ทำใจไม่ได้เหมือนกัน เพราะมันเป็นของที่เราเคยใช้มันทุกวันเลยนี่ รักมันมากๆ จอมเทพทุกข์มากๆ แต่พอต้องเจอกับมันบ่อยเข้า จอมเทพก็เลยชาชินกับมันแล้วละครับ คิดได้ว่า ฮ้า......สักวันเราก็ต้องพรากจากมันอยู่แล้วนี่นา เพียงแต่มันพรากจากเราไปเร็วกว่าที่เราคิดไว้ก็เท่านั้นเอง ดีเหมือนกันเราจะได้ฝึกเตรียมใจรับกับเรื่องที่มันยิ่งกว่านี้ไงครับ

ดังนั้นมันก็ไม่มีวิธีอื่นหรอกครับ นอกจากคลายความผูกพัน อันนี้จริงครับ จอมเทพช่วยคุณได้แค่นี้แหละครับ ไปละ

[crystal.mind]

รถหาย ยังเจอ เลย นี่นา

ตั้งใจๆๆๆๆ หากไม่ใช่กรรมเก่า ก็เจอน่า

[จอมเทพ]

ลองขอหลวงปู่ดูสิครับ ขอท่านบ่อยๆนะครับว่าเรารักเครื่องนี้มากๆ ขอให้ไม่ช้าไม่นานให้เราได้เครื่องนี้กลับคืนมา สู้ๆ (ช่วงนี้บุญแรงครับ) ถ้าไม่ได้ก็ให้คิดว่า หลวงปู่ท่านคงอยากจะให้เราเปลี่ยนเครื่องใหม่ ไปใช้เครื่องที่เหมาะสมกับบารมีเราละกันนะครับ555 ไม่ใช่ว่าก็มันไม่ใช่เครื่องของจอมเทพนี่นา เลยพูดได้ ไม่ใช่เลยครับ จอมเทพเจอแบบที่คุณเจอมาหลายต่อหลายครั้งแล้วครับ เจอจนต้องคิดแบบนี้แหละครับ มันสบายใจดี เพราะคิดไปบุญก็หกก็เจ็ดกันเปล่าๆ N96ครับจอมเทพขอนำเหนอ

[chai189]

โมทนาบุญกับทุกๆความคิดเห็นนะครับ....โดยเฉพาะคุณหัดฝันกับคุณจอมเทพ

คุณ DJ ด้วยครับเกือบลืม

[PTDL]

Something like this happened to me once. I lost a book on my flight after coming back from the temple. Praying didn't help or maybe I didn't do much enough. Now, looking back to what happened, "ณ 072" idea would have been the best.