มี 10 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[voyager]

คนส่วนใหญ่เกิดมาแล้วไม่สามารถจำอดีดชาติได้ นาน ๆ จะมีข่าวเด็กระลึกชาติได้สักครั้งหนึ่ง อะไรเป็นเหตุปัจจัยให้จำได้หรือจำไม่ได้ ผู้รู้ช่วยอธิบายหน่อยครับ

[Dd2683]

ไม่ใช่ผู้รู้ นะครับ

จำได้ว่า คุณ เป็นหนึ่ง เคยตอบคำถามลักษณะ แบบนี้
ทำนองว่า

อย่าว่าแต่ภพชาติก่อนเลย เอาแค่ ในชาตินี้ เราก็ยังจำกันไม่ค่อยได้เลยครับ

( สมมุติ ) เช่น

เมื่อวันที่ ๗ พฤศจิกายน ๒๕๔๙
คุณตื่นกี่โมง ใส่เสื้อผ้าชุดไหน อาหารเช้า กลางวัน เย็น มีอะไรบ้าง กินอาหารมื้อละกี่คำ
เจอใครบ้าง พูดคุยกับใครบ้าง เรื่องอะไรมีคำพูดประโยคไหน ที่จำได้บ้าง
ใช้สบู่ แชมพู ยี่ห้อไหน กลิ่นอะไร นอนกี่โมง
ในระหว่างวัน มีความคิดเรื่องไหนบ้าง ฯลฯ

คำตอบแบบนี้ ไม่ได้กวน นะครับ
แต่ให้ข้อคิด ว่า ธรรมะหรืออจินไตย หลาย ๆ เรื่อง
แม้อธิบายไม่ชัดเจน แต่ก็พอเข้าใจตามได้ครับ

ถ้าพูดถึงหลักธรรมในพุทธศาสนา เจ้าของกระทู้ ลองค้นหา ศึกษาเรื่อง
สัญญา ( ความจำได้ หมายรู้ ) ดูนะครับ อาจจะได้ความเข้าใจเพิ่มมากขึ้น

เรื่องเด็ก ระลึกชาติได้
เท่าที่เคยทราบมา คือ
ภพชาติเก่า-ใหม่ติดกัน เช่น ตายปุ๊บ ไม่นานกายละเอียดได้เกิดเป็นมนุษย์ ทันที
และมีความผูกพันกับชาติเก่ามาก

หรือ คนที่เคยฝึกสมาธิมามาก เคยได้ญาณที่ระลึกชาติได้ ยังมีความสามารถเก่าพอติดมาบ้าง
และ ฯล

*** อนุโมทนา คุณ Sareochris สำหรับการค้นหาข้อมูล เรื่อง สัญญา มาฝากชุมชนครับ ***

[หัดฝัน]

นั่นนะสิ ทำไมเราจึงจำชาติที่แล้วไม่ได้ และต้องเป็นเฉพาะอัตภาพมนุษย์ เดรัจฉานเท่านั้นที่จะจำชาติที่แล้วไม่ได้ แต่หากได้อัตภาพเป็นเทวดาล่ะก็ จะสามารถระลึกชาติที่ผ่านมาของตนเองได้อย่างน้อย 1 ชาติทีเดียว

แ้ล้วทำไมมนุษย์ึถึงจำไม่ได้ เพราะถ้าจำได้ ก็จะเข้าใจเรื่องบุญบาปมากขึ้น แล้วใครทำให้จำไม่ได้ ทำแล้วได้อะไร เขามีกำลังทำได้มากน้อยแค่ไหน ทำได้กับทุกคนหรือเปล่า เป็นเรื่องที่คุณครูไม่ใหญ่เคยฝากเป็นปกิณกะไว้ ให้ศึกษากันต่อไปครับ

[Sareochris]

สัญญา

เป็นความรู้จำพวกหนึ่ง หมายถึง การหมายรู้ หรือกำหนดรู้อาการของอารมณ์ เช่น ลักษณะ ทรวดทรง สี สัณฐาน ฯลฯ ตลอดจนชื่อเรียก และสมมติบัญญัติต่าง ๆ ว่า เขียว ขาว ดำ แดง ดัง เบา เป็นต้นการหมายรู้หรือกำหนดนั้ อาศัยการจับเผชิญ หรือ การเทียบเคียงระหว่างประสบการณ์หรือความรู้เก่ากับประสบการหรือความรู้ใหม่ ถ้าประสบการใหม่ตรงกับประสบการณ์เก่า เช่นพบเห็นคนหรือสิ่งของที่เคยรู้จักแล้ว ได้ยินเสียงที่เคยได้ยินแล้วถ้าประสบการใหม่ไม่ตรงกับประสบการณ์เก่า เราย่อมนำเอาประสบการณ์หรือความรูเก่าที่มีอยู่แล้วนั้นเองมาเทียบเคียงว่าเหมือนกันและไม่เหมือนกันในส่วนไหน อย่างไร แล้วหมายรู้สิ่งนั้นตามคำบอกเล่าหรือตามที่ตนกำหนดเอาว่าเป็นนั่น เป็นนี่ ไม่ใช่นั่น ไม่ใช่นี่ อย่างนี้เรียกว่า กำหนดหมายหรือหมายรู้เพื่อประโยชน์แก่การศึกษาต่อไป ขอแยกสัญญาออกอย่างคร่าว ๆ เป็น ๒ ระดับ คือ

๑. สัญญาระดับสามัญ ซึ่งกำหนดหมายอาการของอารมณ์ที่เกิดขึ้นหรือเป็นไปอยู่ตามปกติธรรมดาของมันอย่างหนึ่ง

๒. สัญญาสืบทอด หรือสัญญาอย่างซับซ้อน ที่บางคราวก็ใช้คำเรียกให้ต่างออกไป เฉพาะอย่างยิ่ง ปปัญจสัญญา อันหมายถึงสัญญาเนื่องด้วยอารมณ์ที่คิดปรุงแต่งขึ้นให้ซับซ้อนพิสดารด้วยแรงผลักดันของตัณหามานะและทิฏฐิซึ่งเป็นสังขารชั้นนำในฝ่ายร้ายอีกอย่างหนึ่ง ส่วนฝ่ายดีเป็นแรงผลักดันของปัญญา สติ ญาณทัศนะ
การแยกเช่นนั้จะช่วยให้มองเห็นความหมายของสัญญาที่กำลังแสดงบทบาทอยู่ พร้อมทั้งความสัมพันธ์ระหว่างสัญญากับขันธ์อื่นภายในกระบวนธรรมได้ชัดเจนยิ่งขึ้น

ไม่อธิษฐานจิตมา นั่งสมาธิน้อย เลยจำภพชาติไม่ได้ สัญญาสืบทอดไม่มีความต่อเนื่อง

ความทุกข์ทรมานจาก "การเกิด" เป็นตัวทำลายสัญญาสืบทอด เช่น เด็กที่แช่ตัวอยู่ในน้ำคร่ำ แรกๆปฏิสนธิยังพอจำได้ว่าเป็นใคร มาจากไหน พออยู่ไป เหม็นก็เหม็น อึดอัด ร้อน เย็น ตอนคลอดศรีษะก็โดนบีบอัดผ่านทางช่องทางคลอด พอคลอดออกมาร้องอย่างเดียว ความจำที่อยู่ในท้องลืมหมด

ดังนั้น การเกิด จึงเป็น ทุกข์ และเป้นสิ่งที่ทำลาย ความทรงจำของชาติก่อนๆ

[Sareochris]

ในกรณี ของเด็กที่ระลึกชาติได้นั้น เป็นเพราะ ฝีกสมาธิมาหลายชาติ ทำให้ สัญญาสืบทอดกล้าแข็งสามารถ ทนต่อการทรมานจากการเกิดได้ จึงทำให้สามารถระลึกขาติได้ การอธิษฐานจิตก็เป็นผลเช่นเดียวกัน
แม้แต่สัตว์ที่อยู่ในภพเดรัจฉาน ก็เช่นกัน เช่นกรณีที่สุนัขจดจำเจ้าของเก่าได้ รึขุดเจอสมบัติเก่าๆที่ฝังไว้ใต้ดิน เป็นต้น

การเวียนว่ายตายเกิดในภพสาม การขาดสัญญาสืบทอดเป็นอันตรายอย่างยิ่ง
ดังเช่น คำสั่งสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่ได้เคยได้ยินฟังมา พอตายแล้วไปเกิดใหม่ ก็ลืม จึงทำให้ไปก่ออกุศลกรรม แล้วมีวิบากอกุศลตามมาอีก พอเกิดใหม่ก็ต้องมานั่งสอนกันใหม่อีก
ทำให้เป็นภาระอันเหน็ดเหนื่อยแก่มหาปูชนียาจารย์ทุกๆท่านเป็นอย่างยิ่ง

นี่เป็นสาเหตุที่ว่า เวลาทำบุญ ทำไมจึงต้องหมั่นอธิษฐานจิตให้ เราระลึกชาติได้ทุกภพชาติ

สัญญา - สติ - ความจำ

มักมีความเข้าใจสับสนกันในเรื่องความจำว่าตรงกับธรรมข้อใด คำว่าสัญญา ก็มักแปลกันว่า ความจำ คำว่า สติ โดยทั่วไปแปลว่าความระลึกได้ บางครั้งก็แปลว่าความจำ และมีตัวอย่างที่เด่นเช่นพระอานนท์ ได้รับยกย่องเป็นเอตทัคคะในทางทรงจำพุทธพจน์ คำบาลีในกรณีนี้ท่านใช้คำว่าสติ ดังพุทธพจน์ว่า "อานนท์เป็นเลิศกว่าประดาสาวกของเราผู้มีสติ"เรื่องนี้ในทางธรรมไม่มีความสับสนความไม่ใช่กิจของธรรมข้อเดียว แต่เป็นกิจกรรมของกระบวนธรรม และในกระบวนธรรมแห่งความจำนี้ สัญญาและสติเป็นองค์ธรรมใหญ่ ทำหน้าที่เป็นหลัก มีบทบาทสำคัญที่สุดสัญญาก็ดี มีความหมายคาบเกี่ยวและเหลื่อมกันกับความจำ กล่าวคือ
ส่วนหนึ่งของสัญญาเป็นส่วนหนึ่งของความจำอีกส่วนหนึ่งของสัญญาอยุ่นอกเหนือความหมายของความจำ แม้สติก็เช่นเดียวกัน ส่วนหนึ่งของสติเป็นส่วนหนึ่งของความจำ อีกส่วนหนึ่งของสติ อยู่นอกเหนือความหมายอของกระบวนการทรงจำ
ข้อที่พึงกำหนดหมายและระลึกไว้อย่าง สำคัญคือ สัญญาและสติทำหน้าที่คนละอย่างในกระบวนการทรงจำ

[ณ ๐๗๒]

เคยมีคนเล่าให้ฟังว่า หลวงพ่อให้พระที่ได้ธรรมกายระลึกชาติย้อนหลังไปเรื่อยๆ จากชีวิตปัจจุบัน ตอนอยู่ในท้อง จนถึงตอนจะคลอด (ุถ้าข้อมูลผิดพลาดขออภัย)

ช่วงที่อยู่ในครรภ์ ก็ยังสามารถจำได้ว่าตัวเองเป็นใคร มาจากไหน จะมาเกิดเพื่ออะไร
พอตอนจะคลอด จะโดนลมชนิดหนึ่งพัด (ชื่อกัมมะชาวาด ซักอย่าง..จำไม่ได้ค่ะ) (เพื่อให้กลับหัว อยู่ในท่าเอาหัวลง) และโดนบีบทีศีรษะตอนผ่านช่องคลอดของมารดา ทำให้เกิดความเจ็บปวดอย่างรุนแรง เลยทำให้ลืมหมดว่าตัวเป็นใครมาจากไหน

[WB]

ช่วงที่อยู่ในครรภ์ ก็ยังสามารถจำได้ว่าตัวเองเป็นใคร มาจากไหน จะมาเกิดเพื่ออะไร
พอ ตอนจะคลอด จะโดนลมชนิดหนึ่งพัด (ชื่อกัมมะชาวาด ซักอย่าง..จำไม่ได้ค่ะ) (เพื่อให้กลับหัว อยู่ในท่าเอาหัวลง) และโดนบีบทีศีรษะตอนผ่านช่องคลอดของมารดา ทำให้เกิดความเจ็บปวดอย่างรุนแรง เลยทำให้ลืมหมดว่าตัวเป็นใครมาจากไหน

อ้าว แล้วคนที่ผ่าเพื่อคลอดหละครับ เด็กไม่ได้รับการบีบรัดอะไรเลย

[พี่ต่อใหญ่]

นั่นสินะ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเราตอนประสูติ ยังเปล่งอาสภิวาจาได้ แต่แค่ล่วงได้เจ็ดก้าวก็ก้าวสู่ความหลับแล้วความทรงจำของพระองค์ก็หายไป หลังจากนั้นก็ไม่ปรากฏว่าพระองค์ทรงจำชาติที่พระองค์ลงมาเกิดได้

[เคยเข้าวัด]

หลังจากที่คิดประมวลหาเหตุผลอยู่นาน ผมขอตอบโดยใช้สมมุติฐานของคนธรรมดาโดยเอาหลักธรรมของพระพุทธศาสนา และคำสอนของคุณครูไม่ใหญ่มาเป็นองค์ประกอบในการหาคำตอบนะครับ

ก่อนอื่นอยากจะถามคุณเจ้าของกระทู้ว่า คุณเจ้าของกระทู้จำเรื่องราวสมัยเด็กๆ ได้หมดทุกเรื่องไหมครับ เอาแค่ช่วงที่จำความได้จนถึงปัจจุบันก็พอ จำได้ทุกเรื่องราวไหมครับ ผมมั่นใจ100%ว่าจำได้ไม่หมดทุกเรื่อง จริงไหมครับ นี่แค่ผ่านไปแค่ไม่กี่ปีเองนะครับ อาจจะ10หรือแค่20ปีเท่านั้นเอง

อ่ะทีนี้มาดูกัน คุณเจ้าของกระทู้ดูDMCทุกวันไหมครับ ถ้าดูทุกวันคุณเจ้าของกระทู้คงจะจำได้ ว่าระยะเวลาของภพต่างๆเทียบกับโลกมนุษย์เป็นยังไง เช่น 1วัน1คืนของนรกขุมที่1เท่ากับ9000000ปีของโลกมนุษย์ ถูกไหมครับ นรกขุมที่ลึกลงไปอีกระยะเวลาก็มากขึ้นไปเป็นลำดับๆ อ่ะของสวรรค์ 1วัน1คืนสวรรค์เท่ากับ50ปีของโลกมนุษย์ ถูกต้องไหมครับ(จำไม่ค่อยแม่นเท่าไหร่เพราะช่วงนี้ตัวเลขบ/ชอยู่ในหัวตรึม - -") ทีนี้ตอนที่เรายังไม่ได้มาเกิด เราชดใช้กรรมอยู่ในนรกหรือสวรรค์กี่ปีบ้างล่ะครับ ถ้าเทียบกับเวลาในโลกมนุษย์กี่ปีบ้าง ยาวนานเลยใช่ไหมครับ แค่ตอนเรามีชีวิตอยู่ บางคนระยะเวลาแค่ไม่กี่ปี เราก็ลืมเรื่องราวในอดีตหมดแล้วจริงไหมครับ แล้วตอนที่เรายังไม่มาเกิดมันยาวนานกี่ปีกัน คิดว่าเราจะยังจำเรื่องราวของชาติที่แล้วได้อีกไหมล่ะครับ ก็ว่าจะมาเกิดได้เราหมดเวลาไปกี่ล้านๆๆๆๆๆปีแล้วก็ไม่รู้ นี่แค่เริ่มต้นนะครับ

เอาล่ะผมขอให้เหตุผลโดยใช้หลักหย่างหยาบของมนุษย์วิเคราะห์แค่นี้ก่อนนะครับ หวังว่าคุณเจ้าของกระทู้คงจะกระจ่างขึ้นบ้างนะครับ ส่วนเรื่องละเอียดนั้นนั่งสมาธิให้ได้ธรรมะภายในแล้วไปดูเอาเองจะเข้าใจง่ายกว่า ผมขอตัวไปทำงานก่อนล่ะครับ ชะแว๊ป~~~~ ^ ^

[Locked merit]

มารครับ ทำให้ลืม หลวงพ่อก็ให้อธิษฐานไงครับ ว่าให้เกิดมาให้ระลึกชาติได้ตั้งแต่เยาว์วัย บวชตั้งแต่เจ็ดขวบไรเงี่ยครับ

[MIHARU]

ลองไปดูที่กระทู้นี้นะคะ
http://www.dmc.tv/fo...?showtopic=8359