มี 12 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[นอนน้อย]

รักคนอื่นหรือรักตัวเอง?

เมื่อเปิดกระเป๋าสตางค์เพื่อจ่ายเงินค่าสินค้าหรือบริการ พบเห็นธนบัตรสองใบ ใบหนึ่งใหม่เอี่ยม ใบหนึ่งเก่า คุณหยิบใบใหม่หรือใบเก่าออกมาจ่าย?

ทุกคนที่ผมถามตอบเหมือนกันว่า "ใบเก่าน่ะซี" (ไม่น่าถาม)

ทุกปีในช่วงเทศกาลตรุษจีน ธนาคารทุกแห่งเตรียมสำรองธนบัตรใหม่เอี่ยมสำหรับให้ลูกค้าแลก เพื่อแจกอั่งเปาแก่คนที่รัก

ทำไม? ใช่ไหมว่านี่เป็นสัญชาตญาณเห็นแก่ตัวอย่างหนึ่ง? ของไม่ดีเพื่อคนอื่น ของดีเพื่อคนที่รัก?

บางทีมันบอกว่า โดยส่วนลึกเราทุกคนเป็นคนเห็นแก่ตัว

จริงหรือ? แล้วเราจะอธิบายการที่คนทำอาหารอย่างดีที่สุดไปทำบุญอย่างไร? หรือว่าการทำบุญก็เพื่อตัวเองนั่นเอง?

พ่อแม่หลายคนบอกว่า "ฉันรักลูกของฉันมาก ถึงขนาดยอมตายแทนลูกได้" ผมเชื่อว่าพวกเขาพูดจริงและทำจริง

แต่ในสถานการณ์คับขันที่อาจเกิดอันตรายกับตัวเอง ปฏิกิริยากับความเชื่ออาจสวนทางกับสัญชาตญาณเอาตัวรอด ยกตัวอย่างเช่น หากมีงูสองตัวตกลงมาบนตัวคุณกับลูกพร้อมๆ กัน คุณจะปัดงูตัวไหนออกก่อน?

ความเห็นแก่ตัวในระดับสัญชาตญาณไม่ใช่เรื่องเลวร้าย เป็นการเอาชีวิตรอดตามกฎธรรมชาติ โปรแกรมนี้ฝังในตัวเราแต่แรกปฏิสนธิ แม้การพัฒนาของสิ่งที่เรียกว่าความรัก ของสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าคน อาจช่วยขัดเกลาสัญชาตญาณดิบออกไปได้บ้าง แต่ความเห็นแก่ตัวยังคงอยู่ บางครั้งซ่อนอยู่ในเปลือกของความรัก!

พ่อแม่จำนวนมากอยากให้ลูกของตนเรียนวิชาที่ตนเองต้องการ โดยไม่สนใจว่าลูก(ที่ตนรัก) คิดอย่างไร เหตุผลคลาสสิกที่บอกลูกคือ "เพราะพ่อแม่รักลูกมาก อยากให้ลูกได้ดิบได้ดี" แต่บางทีอาจแฝงความเห็นแก่ตัวของตนอยู่ลึกๆ

ชีวิตในโลกปัจจุบันเอื้อให้มนุษย์เราเห็นแก่ตัวได้ง่ายขึ้นทุกที และเป็นความเห็นแก่ตัวที่ดูน่าเกลียดน้อยลง ข้ออ้างคือความเร่งรีบของชีวิต ความมั่นคงของชีวิต ฯลฯ

นักการตลาดเข้าใจเรื่องนี้ดี และนิยมใช้คำกระตุ้นเชิงจิตวิทยาย้อนศรว่า "จำกัดให้ซื้อเพียงคนละสองชิ้น"

ชาวพุทธใช้การกำจัดความเห็นแก่ตัวเป็นหนทางไปสู่การลดทุกข์ เครื่องมือลดละความเห็นแก่ตัวก็คือการทำทานทั้งกายทั้งใจ สะท้อนในวิถีชีวิตของคนไทยโบราณ ตั้งแต่การทำบุญ การวางภาชนะใส่น้ำหน้าบ้านสำหรับผู้ผ่านทางที่กระหาย การแบ่งปันอาหารแก่เพื่อนบ้าน

ยิ่งให้ยิ่งได้ ยิ่งละ เลิก ปล่อยวางเท่าใด ก็ยิ่งมีความสุข

....................................

เมื่อหย่อนเหรียญในขันของขอทานริมทาง คุณถือโอกาสกำจัดเหรียญสลึงที่รกกระเป๋าไปด้วยหรือไม่?


วินทร์ เลียววาริณ
11 มิถุนายน 2548

[PTDL]

What are you talking about? Is it so bad to give away เหรียญสลึง? Are you saying you should give them $100 bill? I also don't agree with นักการตลาดเข้าใจเรื่องนี้ดี และนิยมใช้คำกระตุ้นเชิงจิตวิทยาย้อนศรว่า "จำกัดให้ซื้อเพียงคนละสองชิ้น" . It's cheap, if it's cheap. If it's not cheap and it say "จำกัดให้ซื้อเพียงคนละสองชิ้น" then you still buy it? NO wonder... no wonder....
PS while on an airplane and oxygen mask comes out, put it to you first then on your child. Just like what you should do with the snake, get the one on your lap out first.

[อู่ต่อเรือ]

"ยิ่งให้ยิ่งได้ ยิ่งละ เลิก ปล่อยวางเท่าใด ก็ยิ่งมีความสุข "

เห็นด้วยเลย จ้า

แหม่ แต่บทความนี้ของพี่วินทร์ นี่อ่านเข้าใจยาก อ่านสองรอบกว่าจะเข้าใจ


หยุดเป็นตัวสำเร็จ ของ หลวงปู่ดีกว่า จบเลย

[Sunshine]

การซื้อของเป็นการแสดงเจตนาแลกเปลี่ยนต่างตอบแทนซึ่งกันและกัน เป็นธรรมดาที่เราอาจจะจ่ายแบงค์เก่าออกไป

เพื่อเก็บฉบับใหม่ๆไว้ทำบุญ ,ให้ทานหรือใส่ซองในโอกาสพิเศษ คงไม่ใช่เป็นรักตัวเอง หวงของ มันคนละเรื่องกัน

แต่ถ้าเลือกใบเก่าๆ เน่าๆมาให้ทาน, ทำบุญ หรือให้ในโอกาสพิเศษน่าจะเป็นการหวง ,ยังปล่อยวางไม่ได้มากกว่า

เป็นความเห็นส่วนตัวนะคะ ดิฉันเป็นคนนึงที่ซื้อของโดยจ่ายใบเก่าๆ แต่จะให้ทำบุญทำทานใส่ซองด้วยใบใหม่ๆ

ไม่ทราบคนอื่นๆเป็นอย่างไร แต่ทุกครั้งที่บอกบุญรวบรวมเงินมามักจะได้ใบเก่าเน่าสุดๆ แต่เราก็จะแลกออกโดย

ใส่ใบใหม่เอี่ยมไปแทนทุกครั้งค่ะ

[หัดฝัน]

เรื่องนี้แน่นอนครับ มีพระราชาองค์หนึ่ง ได้นางสนมสุดสวยมาเป็นมเหสี ในวันพระจันทร์เต็มดวงวันหนึ่ง พระราชาคิดวางหวังในใจว่า ค่ำคืนโรแมนติกเช่นนี้ หากพระองค์ถามมเหสีไปว่า นางรักใครมากที่สุด นางจะต้องบอกว่า นางรักพระองค์ที่สุดแน่นอน เพราะพระองค์ได้ช่วยนางให้พ้นจากหญิงชาวบ้านธรรมดา มากลายเป็นมเหสี จากนั้น เมื่อนางถามกลับว่า แล้วพระองค์รักใครมากที่สุด พระองค์ก็จะถือเป็นโอกาสบอกว่า "รักนางมากที่สุด" ทุกอย่างก็จะลงตัว แจ๋วจริง แจ๋วจริง

ทีนี้เมื่อพระราชาคิดเช่นนั้น จึงดำเนินการตามแผนโดยถามนางไปว่า "ในโลกนี้ เธอรักใครมากที่สุดเอ่ย"
นางจึงตอบออกมาตรงๆ ว่า "หม่อมฉัน รักตัวเอง มากที่สุด เพคะ แล้วพระองค์ล่ะ เพคะ รักใครมากที่สุด"
พระองค์ได้ยินคำตอบนางที่ผิดแผนเช่นนั้น ก็ไม่รู้่จะตอบอย่างไร จึงตอบว่า "เอ่อ เราก็รักตัวเองมากที่สุดเหมือนกัน"

จากนั้น วันรุ่งขึ้น พระราชารีบไปเข้าเฝ้าพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เล่าเรื่องให้ฟัง แล้วตรัสถามพระพุทธองค์ว่า "จริงหรือ พระเจ้าข้า ทีชนทั้งหลาย รักตัวเองมากที่สุด"
พระพุทธเจ้าทรงตรัสรับรองว่า "จริง มหาบพิตร ทุกชีวิตล้วนรักตนเองมากที่สุด ดังนั้น เมื่อรักตน ก็ไม่ควรเบียดเบียนผู้อื่น เพราะผู้อื่นก็ล้วนรักตัวเองเช่นเดียวกัน จึงไม่ควรเบียดเบียนกัน"

[onair]

ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆค่ะ พี่หัดฝันตอบได้ชัดเจนมากค่ะ

[หมอป๊อง]

สาธุ สาธุ..

[ปัจเจกชน บนทางสายกลาง]

ขออนุโมทนาบุญด้วยนะครับ สาธุ

[dhammacyber1]

ได้ความรู้ ๆ

ทุกคนรักตัวเองที่สุด

[จอมเทพ]

แหมคุณ dhammacyber นะขึ้นต้นอะไรก็ได้ ลงท้ายด้วยเกมส์ตลอดเลยนะ555 แต่ก็เป็นเกมส์ที่มีสาระดีครับ O.ด้วย

[ดอกอุบล]

สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทนา

[Stupa]

รักตัวเอง ไม่เบียดเบียนผู้อื่น

วันละ 6 ชั่วโมง

[เด็กน้อยมาวัด]

อืม...ไม่รู้เหมือนกันค่ะ เวลามีตู้บริจาค ก็หยอดไป บางทีก็หยอดหลายตู้จนหมด เวลาคุณแม่มาด้วยอ่า...เวลากลับบ้าน ก็จะเตรียมค่ารถเอาไว้ แล้วก็ให้เค้าไป แบบหยอดตู้ แต่ก็เป็นบางครั้งอ่า..ถ้าเจอก็ให้
ส่วนมากเวลาคิดก่อนทำ มันจะไม่เห็นแก่ตัวหรอก ก็ยอมรับไม่ค่อยรักตัวเองมากนักอ่า เบื่อหน่ายชีวิตมันก็มี เคยคิดน้า ว่าอยู่เพื่อทำประโยชน์ให้กับคนอื่นดีกว่า แล้วก็เคยตั้งใจแน่วแน่ว่าจะจะช่วยคนอื่นอ่า...เกดมาแล้วก็จะช่วยคนอื่นให้ได้ ด้วยเงินอ่า...
อาจจะไม่รักตัวเอง แล้วก็เบื่อหน่ายชีวิต มั้ง ก็เลยทำแบบนั้น ตอนนี้ก็ทำ

แต่เวลาเผลอมันก็มีความเห็นแก่ตัว คืออยากสบายอ่า... แต่ว่ามันจะมาทีเผลอ แบบไม่ได้คิดก่อน มันก็เลยเห็นแก่ตัวแบบทีเผลอ
ไม่เหมือนกับตอนที่ตั้งใจช่วยคนอื่น หรืออยากทำดี อันนั้นคือ คิดตลอด ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันค่ะ

มันก็เคยมีความคิดแหละค่ะว่า เราให้เค้าไป ช่วยเค้าไป แต่เวลาเราไม่มีเงินซักบาท หรือมีปัญหา บางทีไม่มีเงินให้เค้าค่ารถกลับบ้าน ไม่มีใครช่วยเราได้เลย แต่มันก็แค่ความคิดเอง ก็ยังให้อยู่ค่ะ อาจเป็นเพราะเราให้คนอื่นที่เค้าเดือดร้อนจริงๆ ตามตู้รับบริจาค แต่เราไม่ได้ให้คนใกล้ตัว เพราะคิดว่าว่ามันต่างกับคนที่เค้าต้องการเงิน เค้าต้องการให้ช่วย ก็เลยให้แต่ตามตู้บริจาค เวลาเดือดร้อนอะไรก็เลยไม่มีใครช่วยเลย นอกจากครอบครัวอ่า..