มี 10 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[wong]

อยากทราบว่า เมื่อเห็นพระที่มีกริยาไม่สำรวม แล้ววิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นในกลุ่มคนสนิท
จะเป็นบาปหรือไม่? มีผลอย่างไร? ถ้าเป็นบาป แก้ไขได้หรือไม่?

[xlmen]

ถามก่อนครับว่ากริยาที่เห็นไม่สำรวมนั้น ท่านอาบัติร้ายแรงหรือไม่
ถ้าไม่สำรวม เช่น ไม่เรียบร้อย ทานอาหารเสียงดัง ฯลฯ เป็นอาบัติเพียงแค่ทุกกฎ (หมายถึงการตักเตือน)
ถ้าพบเหตุการณ์ดังว่า คุณสามารถที่จะเข้าไปพูดบอกท่านตรงๆ ได้เลยครับ ไม่ใช่ไปด่าท่านนะ
เช่น พระคุณเจ้าฉันเสียงดังไปนะ ฉันเบาๆ หน่อยก็ดีนะท่าน เป็นต้น
ถ้าพุทธบริษัท 4 ทำหน้าที่เหมือนเป็นสารวัฒพระ พระสงฆ์ต่างๆ จะปฏิบัติตัวระมัดระวังดีขึ้นขอเพียงทุกคน
ใจกล้าๆๆ หน่อยเถอะครับ อย่าไปกลัวบาปเพราะการที่คุณเข้าไปเตือนท่านเท่ากับคุณกำลังช่วยไม่ให้ท่านประมาทนั่นเอง
************************************************************************
แต่อย่าไปปรับอาบัติพระในสิ่งที่ท่านไม่ผิดเข้านะครับ ไม่งั้นจะเข้าข่ายใส่ร้ายท่าน เป็นวจีกรรมซวยไม่รู้ด้วยครับ
ถ้าวิจารณ์ในหมู่คณะในความผิดของท่านจริง ถามว่าเกิดประโยชน์ตามมาไหม?? พระที่ประพฤติกริยาไม่สำรวจท่านรู้หรือไม่ว่าถูกหมู่คณะนั้นตำหนิอยู่???
ดังนั้นถ้าจะให้ดีทำเหมือนครั้งที่พระพุทธเจ้าท่านยังทรงพระชนม์ชีพอยู่สิครับ ตักเตือนกันตรงๆ ดังๆ ท่ามกลางสงฆ์ ภาษาพระเขาเรียกว่า "ปลงอาบัติ" ครับเราก็ประยุกต์นำมาใช้เป็น "ประกาศอาบัติ" เพื่อให้ท่านไปปลงอาบัติซะแบบนี้ไม่บาปได้บุญอีกตะหากครับ คือ ทำตัวเป็นสารวัฒพระนั่นเอง

[wong]

ขออธิบายเพิ่มเติมดังนี้ คือว่า ได้เห็นพระที่มีชื่อเสียงรูปหนึ่งทางทีวีช่วงสะเก็ดข่าว
ภาพที่เห็นคือ ท่านกำลังดูมวย และแสดงท่าทางขยับมือไม้อย่างออกรส คิดว่าน่าจะผิดศิล
อีกทั้งยังสนับสนุนให้มีการแสดงมโหรสพภายในวัดอีกด้วย

[xlmen]

พระบัญญัติ

[๑๙] สมัยต่อมา ที่พระนครราชคฤห์ มีงานมหรสพบนยอดเขา พระฉัพพัคคีย์ได้ไปเที่ยวดูงานมหรสพ ชาวบ้านเพ่งโทษ ติเตียน
โพนทะนาว่า ไฉน พระสมณะเชื้อสายพระศากยบุตร จึงได้ไปดูการฟ้อนรำ การขับร้อง และการ ประโคมดนตรี เหมือนพวกคฤหัสถ์
ผู้บริโภคกาม ภิกษุทั้งหลาย ... กราบทูลเรื่อง นั้นแด่พระผู้มีพระภาค พระผู้มีพระภาค ... ตรัสว่า
"ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุไม่พึงไปดูการฟ้อนรำ การขับร้อง หรือการประโคมดนตรี รูปใดไป ต้องอาบัติทุกกฏ ฯ "
ที่มา : เล่มที่ 7 พระวินัยปิฏก จุลวรรค ภาค 2

มัชฌิมศีล

๓. ภิกษุเว้นขาดจากการดูการเล่นอันเป็นข้าศึกแก่กุศล เช่นอย่างที่สมณพราหมณ์ผู้เจริญ
บางจำพวก ฉันโภชนะที่เขาให้ด้วยศรัทธาแล้ว ยังขวนขวายดูการเล่นอันเป็นข้าศึกแก่กุศล
เห็นปานนี้ คือ การฟ้อน การขับร้อง การประโคมมหรสพ มีการรำเป็นต้น การเล่านิยาย
การเล่นปรบมือ การเล่นปลุกผี การเล่นตีกลอง ฉากภาพบ้านเมืองที่สวยงาม การเล่นของคน
จัณฑาล การเล่นไม้สูง การเล่นหน้าศพ ชนช้าง ชนม้า ชนกระบือ ชนโค ชนแพะ
ชนแกะ ชนไก่ รบนกกระทา รำกระบี่กระบอง มวยชก มวยปล้ำ การรบ การตรวจพล
การจัดกระบวนทัพ กองทัพ แม้ข้อนี้ก็เรียกว่าอนุสาสนีปาฏิหาริย์.
๔. ภิกษุเว้นขาดจากการขวนขวายเล่นการพนันอันเป็นที่ตั้งแห่งความประมาท เช่น
อย่างที่สมณพราหมณ์ผู้เจริญบางจำพวก ฉันโภชนะที่เขาให้ด้วยศรัทธาแล้ว ยังขวนขวายเล่น
การพนันอันเป็นที่ตั้งแห่งความประมาทเห็นปานนี้ คือ เล่นหมากรุกแถวละแปดตา แถวละสิบตา
เล่นหมากเก็บ เล่นดวด เล่นหมากไหว เล่นโยนบ่วง เล่นไม้หึ่ง เล่นกำทาย เล่นสกา
เล่นเป่าใบไม้ เล่นไถน้อยๆ เล่นหกคะเมน เล่นกังหัน เล่นตวงทราย เล่นรถน้อยๆ
เล่นธนูน้อยๆ เล่นเขียนทายกัน เล่นทายใจ เล่นเลียนคนพิการ แม้ข้อนี้ก็เรียกว่าอนุสาสนี
ปาฏิหาริย์.
ที่มา : เล่ม 9 พระสัตตันตปิฏก ฑีฆนิกาย ศีลขันธวรรค

สรุปคือ กรณีพระดูการละเล่น หรือดูมวย ก็ผิดวินัยสงฆ์ ทุกกฎครับ อันนี้ผมเห็นใจคุณมากครับเพราะ
ในพระศาสนาก็มีคนดีและไม่ดีมาบวชเยอะ พระพุทธเจ้าท่านจึงมักจะเรียกผู้ที่ปฏิบัติตนไม่ดีว่า "ภิกษุผู้เป็นข้าศึก"

[เป็นหนึ่ง]

พระภิกษุท่านจะทำถูกหรือผิดอย่างไร เป็นกรรมของท่านครับ แต่หากเราไปวิพากษ์วิจารณ์ด่าว่า วจีกรรมอันเป็นอกุศลเกิดแก่เราทันทีครับ ที่ผมบอกอย่างนี้ ไม่ใช่ว่าเห็นพระภิกษุทำไม่เหมาะสมเราจะยุ่งไม่ได้นะครับ เราสามารถเข้าไปตักเตือนท่านได้ หรือแจ้งให้ผู้ที่มีหน้าที่เกี่ยวข้องจัดการได้ แต่ทั้งหมดต้องทำด้วยปิยวาจาและความเมตตาครับ ไม่ใช่วิจารณ์ด่าว่าด้วยความสะใจ และพระภิกษุท่านนั้นท่านไม่ได้รับรู้สิ่งที่เราพูดด้วยเลย อย่างนี้ไม่เกิดประโยชน์

ถามว่าบาปไหม?
อย่างที่บอก ถ้าเราเผลอไปวิจารณ์ด่าว่าเข้า วจีกรรมอันเป็นอกุศลเกิดแก่เราทันที บาปครับ

มีผลอย่างไร?
อันนี้ผมตอบไม่ได้ครับ เพราะยังฝันในฝันไม่ได้ แต่กรรมทุกอย่างที่ทำทั้งกุศลและอกุศลมีผลแน่นอน

แก้ไขได้หรือไม่?
สิ่งทำไปแล้วคงแก้ไขไม่ได้ แต่แก้ไขสิ่งที่จะทำต่อไปได้ครับ ตามที่คุณครูไม่ใหญ่บอกเลยครับ
1. อดีตที่ผิดพลาด ลืมให้หมด
2. บาปทุกชนิดไม่ทำเพิ่มเด็ดขาด
3. หมั่นนึกถึงบุญอย่างสม่ำเสมอ
4. บุญทุกบุญทำให้เข้มข้นทับทวี
5. ปฏิบัติธรรมให้เข้าถึงพระธรรมกาย(ดีที่สุด ชัวร์ที่สุด)

[ไชยานุภาพ ปราบหงสาวดี]

ตอบตามปัญญาของเกียรติก้องฯ นะครับ เรื่องนี้ ไม่วิจารณ์เลยเป็นดีที่สุด เพราะเราเสียเปรียบท่านผู้รู้ ผู้ถึงธรรม เห็นธรรม และเป็นธรรมทั้งหลายก็ตรงที่ เราไม่เห็นถึงกระบวนการเกิดขึ้นและการส่งผลของบาปว่าเป็นเช่นไร? สำหรับในส่วนของการตักเตือนนั้น ให้ทำตามคำแนะนำของคุณเหน่งนะครับ แต่ผมขอเพิ่มความเห็นว่า เมื่อพบเห็นเหตุการณ์เช่นนี้แล้ว อย่าได้ไปเกรงใจท่านนะครับ ท่านสามารถเข้าไปพูดด้วยปิยวาจา ด้วยปากอันเป็นมงคลของท่าน ด้วยจิตที่ตั้งมั่นอยู่บนความปรารถนาดี เพราะนี่คือ หน้าที่ของชาวพุทธทุกคนครับ อนึ่ง เมื่อท่านได้ทำหน้าที่ของท่านเป็นที่เรียบร้อยแล้ว กรุณาลบภาพที่ท่านได้พบเห็นดังกล่าว ออกจากใจของท่านด้วย และอย่าได้นำเอามาเป็นอนุสสตินะครับ (รกใจเสียเปล่า ดีดทิ้ง ลบมันไปเลยครับ)

[ชาร์ป]

หลวงพ่อธัมมะท่านเคยบอกว่า...
วิจารณ์พระท่านไปยังไงๆก็บาป....
และขึ้นอยู่กับว่าเราวิจารณ์แบบไหนด้วยนะ....

1.แบบปิยวาจา...พูดดีๆใจเย็น...อ้อมๆแบบว่าพูดให้สะกิดใจท่านอ่ะ...
2.อย่าเถียงกับท่าน...นะ อันนี้ละบาปแน่ๆ
3.ทำบุญกับท่านและอธิษฐานดังๆว่า..."สาธุ (แล้วอะไรก็ว่าไป)" ดังๆให้ท่านได้ยิน..(อย่ากระแทกนะ)...

และเอาภาพด้วยออกไปจากใจ....ด้วยเด๋วใจเราจะขุ่นป่าวๆ

[Somsakul V.]

ผมว่า เลิกวิจารณ์ดีกว่า ไม่ว่าพระหรือโยม เพราะ
1. พูดไป เขาก็ไม่ดีขึ้น
2. ตัวเองเสีย
3. เป็นทุกข์แทนเขา (ตัวเขาไม่เห็นทุกข์ใจตรงไหนเลย เหมือนแบกขยะของคนอื่น ที่เขาทิ้งไว้)

แต่ถ้าคุณมีระดับที่สูงกว่า และอยู่ในฐานะที่สมควรพูด ก็ต้องพูดกับเขาตรงๆ
อย่าวิจารณ์น่ะ เพราะถ้าวิจารณ์ ก็เข้าข่ายที่บอกมา 3 อย่าง

[ปาลินารี]

มาช้า อดตอบเลย

อนุโมทนาบุญทุกท่านนะคะ