มี 8 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[หัดฝัน]

แน่นอนว่า ตัวผมเองก็คนหนึ่งล่ะ ที่ยังไม่อาจทำใจยอมรับได้ ถ้าหากมีใครมาผมว่า กินของเก่า ใช้ของเก่า ดังนั้น เวลาผมจะกินหรือใช้ของมือสอง ก็จะหลบๆ ซ่อนๆ นิดๆ ไม่ใคร่เปิดเผิยให้ใครรับทราบ แหะ แหะ

แต่ในความเป็นจริงแล้ว คนเราทุกๆ คนล้วนได้ชื่อว่า กินใช้ของเก่าด้วยกันทั้งสิ้น ดังเรื่องราวตอนหนึ่งของนางวิสาขาที่ได้มีอธิบายเรื่องนี้ไว้ครับ
http://www.dmc.tv/fo....php/t4902.html


นางวิสาขาแม้ได้เข้าสู่พิธีวิวาห์ด้วยเกียรติอันยิ่งใหญ่ มีการต้อนรับอย่างมโหฬารเหลือคณา แต่ตระกูลของสามี คือ ปุณณวัฒนกุมารนั้นมิได้นับถือพระพุทธศาสนา แต่นับถือศาสนาของนิครนถ์นาฏบุตรหรือศาสนาเชน มักจะเชื้อเชิญนักบวชผู้ไม่นุ่งห่มอะไรมาเลี้ยงเสมอ นางวิสาขามีความละอายเป็นล้นที่ จนไม่สามารถออกมากราบไหว้และเลี้ยงสมณะที่มีคารเศรษฐีบิดาแห่งสามีเลื่อมใสได้ จึงเป็นที่ตำหนิของมิคารเศรษฐีนางวิสาขาเลื่อมใสพระรัตนตรัยตั้งแต่สมัยอยู่เมืองราชคฤห์แล้ว เรื่องนี้เป็นข้อยุ่งยากในครอบครัวประการเดียวที่ยังแก้ไม่ตก

วันหนึ่งเวลาเช้า พระภิกษุรูปหนึ่งออกบิณฑบาตผ่านมาทางเรือนของมิคารเศรษฐี เวลานั้นนางวิสาขากำลังปฏิบัติบิดาแห่งสามีซึ่งบริโภคอาหารอยู่ เมื่อพระมายืนอยู่ที่ประตูเรือนตามอริยตันติ เศรษฐีมองเห็นแล้วแต่ทำเฉยเสีย และหันหน้าเข้าฝาบริโภคอย่างไม่สนใจ นางวิสาขาหาอุบายให้พ่อผัวมองไปทางประตูเรือนด้วยวิธีต่างๆ โดยวาจาเช่นว่า

"ท่านบิดา ดูที่ซุ้มประตูนั้นซิเถาวัลย์มันเลื้อยรุงรังเหลือเกินแล้ว ยังไม่มีเวลาให้คนใช้ทำให้เรียบร้อยเลย
"ช่างมันเถิด ไว้อย่างนั้นก็สวยดี" เศรษฐีพูดโดยมิได้มองหน้านางวิสาขา และมิได้เหลียวไปดูที่ซุ้มประตูเลย
"ท่านบิดา ดูนกตัวนั้นซิ สีมันสวยเหลือเกินเกาะอยู่ที่ริมรั้วใกล้ซุ้มประตูนั่นแน่ะ"
"เออ พ่อเห็นแล้ว เห็นมันมาจับอยู่เสมอจนพ่อเบื่อที่จะดูมัน" เศรษฐียังคงก้มหน้าบริโภคต่อไป
เมื่อนางเห็นว่าหมดหนทางที่จะให้บิดาของสามีเห็นพระภิกษุอย่างถนัดได้จึงกล่าวขึ้นว่า "นิมนต์โปรดข้างหน้าเถิดพระคุณเจ้า ท่านมิคาระกำลังบริโภคของเก่า"

เพียงเท่านี้เอง เรื่องได้ลุกลามไปอย่างใหญ่หลวง เศรษฐีหยุดรับประทานอาหารทันที ตวาดนางวิสาขาด้วยอารมณ์โกรธ
"วิสาขา! เธออวดดีอย่างไร จึงบังอาจพูดว่าเรากินของเก่าไม่สะอาด มีเรื่องหลายเรื่องที่เราเห็นเธอและบิดาชอบเธอทำไม่สมควร ต่อแต่นี้ไปเธออย่าได้อาศัยอยู่ในบ้านของเราอีกเลย ขอให้เตรียมตัวกลับไปบ้านของเธอได้" เศรษฐีพูดเท่านี้แล้วก็ลุกขึ้นให้คนไปตามพราหมณ์พี่เลี้ยงของนางมา แล้วบอกให้พราหมณ์นำนางวิสาขากลับไป

พราหมณ์ทราบความแล้วเดือดร้อนใจเป็นนักหนา รีบเข้าพบนางวิสาขาและถามด้วยจิตกังวลว่า
"แม้เจ้า มีเรื่องอะไรรุนแรงนักหรือ ท่านมิคาระจึงให้ส่งแม่เจ้ากลับเมืองสาเกต?"
"ดูก่อนพราหมณ์!" นางพูดอย่างเยือกเย็นปราศจากความสะทกสะท้านใดๆ ทั้งสิ้น "เมื่อข้าพเจ้ามาก็มาด้วยเกียรติยศอันใหญ่หลวง มีข้าทาสบริวารเป็นจำนวนร้อย เมื่อถึงคราวกลับไปจะกลับอย่างผู้ไร้ญาติขาดที่พึ่งหาควรแก่ข้าพเจ้าไม่ เมื่อมีเรื่องเกิดขึ้นแล้ว ข้าพเจ้าอยากให้เรื่องนี้ได้รับการพิจารณาเสียก่อน เมื่อเป็นที่แน่นอนว่าข้าพเจ้าเป็นผู้ถูกหรือผิดก็ตาม ข้าพเจ้าก็จะขอลาไป และไปอย่างมีเกียรติอย่างคราวที่มา"

พราหมณ์ได้นำนางวิสาขาเข้าหาท่านเศรษฐีเพื่อซักฟอกความผิดให้เห็นแจ้ง มิคารเศรษฐีนั่งหน้าถมึงทึงมีอาการเกรี้ยวกราดฉายอยู่ทั้งใบหน้าและแววตา
"มีอะไรอีก พราหมณ์" เศรษฐีตั้งคำถามกระซากๆ
"ข้าแต่ท่านเศรษฐี! แม่เจ้ายังไม่ทราบความผิดของตนว่าได้กระทำผิดประการใด จึงต้องถูกไล่กลับ" พราหมณ์ตอบ
"ความผิดประการใด?" เศรษฐีทวนคำ "ก็การที่เธอบังอาจว่าเรากินของเก่าของสกปรกน่ะ ยังไม่พออีกหรือ?"
"ข้าแต่ท่านบิดา" นางวิสาขาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเป็นปกติ "คำที่ลูกพูดนั้นมิได้หมายความว่าท่านบิดาบริโภคของสกปรก แต่ลูกหมายความว่าท่านบิดากำลังกินบุญเก่า ลูกคิดว่าการที่ท่านบิดามั่งมีศรีสุข มีเงินทองล้นเหลืออยู่ในปัจจุบันชาตินี้ โดยที่ท่านบิดามิได้ลงทุนลงแรงทำอะไรมากนัก ทรัพย์สมบัติล้วนแต่เป็นมรดกตกทอดมาทั้งสิ้นนั้น เป็นเพราะบุญเก่าของท่านบิดาอำนวยผลให้ ถ้าท่านบิดาไม่สั่งสมบุญใหม่ให้เกิดขึ้น บุญเก่านั้นก็จะต้องหมดไปสักวันหนึ่ง ลูกหมายถึงบุญเก่านี่เอง จึงพูดว่า "บิดากำลังบริโภคของเก่า?"
"ข้าแต่ท่านเศรษฐี! ข้อนี้หาเป็นความผิดแห่งแม้เจ้าไม่"

สรุปว่า กิน(ใช้) ของเก่าที่นางวิสาขาหมายถึง ก็คือ การกินบุญเก่านั่นเอง ครับ
คุณครูไม่ใหญ่ท่านได้เคยกล่าวไว้ว่า ทรัพย์สมบัติแก้วแหวนเงินทองข้าวของเครื่องใช้ สุขภาพร่างกาย สติปัญญา ล้วนเกิดจากบุญในอดีตที่ทำมาดีแล้วทั้งสิ้น แต่หากเราประมาทมัวแต่ใช้ทรัพย์สมบัติ โดยไม่คิดสร้างบุญใหม่เพิ่มเติมเลย เราย่อมได้ชื่อว่า กินใช้บุญเก่าให้หมดไป โดยไม่หาบุญใหม่ ชีวิตในห้วงแห่งการเวียนว่ายตายเกิดของเราย่อมอันตราย

บัณฑิตในกาลก่อน จึงสอนสั่งต่อๆกันมาว่า ให้หมั่นสั่งสมบุญ น้ำทีละหยาดยังเต็มตุ่มได้ฉันได้ บุญแม้เพียงนิด หากได้หมั่นสั่งสม ย่อมเต็มบริบูรณ์ นำเราไปสู่เป้าหมายปลายทางได้ฉันนั้น

[ดอกอุบล]

good!

[ดอกอุบล]

good!

[ดอกอุบล]

สาธุ...ขออนุโมทนาบุญด้วยนะครับ

[ดอกอุบล]

สาธุ

[Khorn]

สาธุ...คับ

[แก้วใสเย็น]

สาธุ
เยี่ยมจริง ๆ

[เตรียมอนุบาล]

สาธุ ชอบครับ

[koonpatt]

รู้สึกภูมิใจค่ะ ว่าเราใช้เงินเป็น (เข้าข้างตัวเองสุดๆ )

ของบางอย่าง จะเก่า หรือ จะใหม่ ก็ใช้งานได้เหมือนกัน แต่มูลค่าที่เราต้องจ่ายออกไปต่างกันเยอะ

ยกตัวอย่าง เช่น (ขออนุญาต ค่ะ ในฐานะสมาชิกชมรม รักของมือสอง...อันนี้ตั้งเองนะคะ )

ทุกวันนี้ koonpatt มีรถยนต์เป็นคันที่ 4

คันแรก เก๋ง Mitsubishi LANCER GLXI ซื้อมือสอง 250,000 ขายได้ 160,000 ขาดทุน 90,000 ใช้นาน 4 ปี

คันที่ 2 รถ SUZUKI CARIBIAN ซื้อ 130,000 ขายได้ 130,000 ใช้นาน 4 ปี

คันที่ 3 รถ ISUZU DMAX 4 ประตู มือสอง 10 เดือน ซื้อมา 570,000 ใช้มา 3 ปีแล้วค่ะ

คันที่ 4 รถ NISSAN SUNNY VIP NEO ซื้อมา 500,000 มือสอง 9 เดือน ราคาเต็ม 860,000 ใช้มา 1 ปีแล้ว

ไม่เคยอายหรือรู้สึกไม่ดีกับตัวเองนะคะ ที่เราใช้ของมือสอง (ของเก่าของคนอื่น.....

เพราะ "เรารู้.....ว่า...เงิน.....เหลือ...." พอที่จะเอาเงินส่วนที่เหลือไปทำอะไรได้มากมายเลยค่ะ

เพียงแต่เราอาจต้องพึ่งพาคนอื่นที่มีความรู้เรื่องรถ ในการเลือกและพิจารณา แล้วเราก็จะได้ของดีมาใช้ค่ะ

รถใหม่ รถมือสอง ต่างกันตรงไหน (หมายถึง เทียบรุ่น เทียบยี่ห้อนะคะ ไม่ใช่เบนซ์ เทียบกับ ซูซุกิ

ถ้าไม่ใช้รถที่เกิดอุบัติหตุรุนแรง หรือ เคยน้ำท่วม หรือ เครื่องพังมาแล้วนะคะ)

เพราะปัจจุบัน ก็ต้องยอมรับความจริงอยู่อย่างหนึ่ง คือ

รถใหม่ก็มีตำหนิเหมือนกัน แล้วแถมยังน่าโมโห เสียใจมากกว่าด้วย เพราะจ่ายแพงกว่าแต่ได้ของมาไม่ดี

จะขายก็ราคาหายไปครึ่งๆ ( เหมือน เป็นคนมีเหตุผลเลยนะคะ )

คนส่วนใหญ่ทุกวันนี้ บางคน บ้านยังเช่า พ่อแม่ยังอยู่บ้านหลังเก่าๆ

แต่ตัวเอง ทำงานมีเงินเดือนปุ๊บ ก็เอาไปซื้อรถใหม่ป้ายแดง ซึ่งราคาก็สามารถที่จะสร้างบ้านหลังเล็กๆ

หรือปรับปรุงบ้านให้ดีขึ้นได้ ก็เลยมีรถที่ใช้งานยังไม่นาน ถูกยึดเป็นจำนวนมาก

จนทำให้คนตังค์น้อยอย่าง koonpatt สามารถเป็นเจ้าของรถดีดี ที่ราคาไม่แพงได้

แล้วก็ยังมีเงินเก็บไว้ทำบุญโดยที่ไม่เคยเดือดร้อนอีกด้วยค่ะ

ของใช้เนี่ย ใช้ของเก่าไม่เป็นไรค่ะ ของเก่าของคนอื่น เราก็ซื้อมาใช้ได้

แต่...บุญเก่าของเรา...ถ้าหมดแล้วเนี่ย ไปขอซื้อคนอื่นก็ไม่ได้ ขอยืมใครก็ไม่ได้

เวลาจะไปไหนมาไหน จะรถใหม่ จะรถเก่า หรือ จะไม่มีรถยนต์ขับไป ก็ไปถึงนะคะ

แต่ถ้าบุญหมด หมดบุญ ต่อให้มีพาหนะชั้นยอดอย่างไร ก็ไปไม่ถึงไหนค่ะ

สา...ธุ กับเรื่องดีดี ที่คุณหัดฝัน นำมาให้อ่านนะคะ

ขอบพระคุณค่ะ