มี 7 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[Dhamma Bot]

เปลี่ยนวิกฤตเป็นโอกาส

งานวันคุ้มครองโลกปีนี้ผ่านไปแล้วด้วยรอยยิ้มบนใบหน้านับแสนดวงครับ ต้องเรียกว่าเป็น “มหกรรมบุญบันเทิง” หรือ “Gigantic Meritainment” อย่างไม่มีที่ใดในโลกเสมอเหมือน นับตั้งแต่คุณครูไม่ใหญ่ประกาศว่าจะ “ปิดเจดีย์” แล้วก็เลี้ยงพระจากสามหมื่นวัดทั่วประเทศ พร้อมด้วยพระจากต่างประเทศหลากนิกายอีกนับร้อยรูป ลูกๆ ทุกคน ก็ต้องเลิกขบคิดเรื่องปัญหาการเมือง หรือปัญหาเศรษฐกิจไปโดยปริยาย สิ่งที่เราคิดในแต่ละวันก็จะมีแต่เรื่ององค์พระแล้วก็เลี้ยงพระ ใจที่ขุ่นมัวจากสถานการณ์พลิกผันต่างๆ ก็กลับมาแช่อิ่มอยู่ในบุญ



ถ้าไม่จัดงานบุญใหญ่ล่ะ?

คิดแล้วก็อัศจรรย์ใจครับ ถ้าคุณครูไม่ใหญ่ท่านไม่คิดปิดเจดีย์ แต่เกิดเป็นกังวลกับสิ่งต่างๆ แล้วระงับโครงการสร้างบุญประจำปีนี้ไป อะไรจะเกิดขึ้น? พวกเราคงมีแต่หน้านิ่วคิ้วขมวด จ้องจอทีวี อ่านหนังสือพิมพ์ เช็คอินเตอร์เน็ต แล้วก็เครียดไปเรื่อยๆ กับข่าวคราวต่างๆ ทั้งตัวเลข GDP แล้วก็อะไรสารพัด เหมือนกับชาวโลกทั่วไปที่กำลังปวดหัวตัวร้อน



คิดเรื่องพระ พูดเรื่องพระ ทำองค์พระ

ในทางตรงกันข้าม เมื่อคุณครูไม่ใหญ่สั่งให้พวกเราปิดเจดีย์ ทุกอย่างก็กลับตาลปัตร พวกเราได้สร้างบุญกันอย่างสนุกสนานเบิกบาน ทุ่มเทความคิดสติปัญญาไปในทางสร้างสรรค์ หันไปทางไหนก็คุยกันแต่เรื่ององค์พระ “เธอสร้างพระหรือยัง?” “ได้องค์พระกี่องค์แล้ว?” “พระเต็มองค์หรือยัง?” มองไปทางไหนก็เห็นแต่คนหอบหิ้วพระพุทธรูปที่ระลึกรุ่นปิดเจดีย์มาเป็นถุงๆ ถือใบสร้างพระธรรมกายประจำตัวมาเป็นปึกๆ ถือถุงทองใบใหญ่ ใบเล็ก ไซส์ M ไซส์ L และ XL เดินกันขวักไขว่ทั่ววัด ทุกคนคิดเรื่องพระ พูดเรื่องพระ แล้วก็ทำองค์พระ อยู่ตลอดเวลา พอหลับตาปุ๊บ ก็นึกองค์พระได้ปั๊บ...



เลี้ยงพระก่อนนะ แล้วจึงหล่อพระกัน

เท่านั้นยังไม่พอ กระบวนการเลี้ยงพระสามหมื่นวัด ก็ทำให้บุญสะพัดมหาศาล นับตั้งแต่คุณครูไม่ใหญ่ประกาศเลี้ยงพระ บ้างก็ถวายปัจจัยร่วมบุญ ถวายแล้วก็มีการอนุโมทนากัน ฝ่ายเตรียมงานก็ทำความสะอาดพื้นที่ เช็ดโต๊ะ เก้าอี้ เตรียมช้อนส้อม ฝ่ายครัวก็คิดเมนูอาหาร ล้างเครื่องครัวเตรียมไว้ สั่งวัตถุดิบสารพัดชนิด ระดมอาสาสมัครจากทั่วประเทศ ทั้งเครื่องไทยธรรม ผ้าไตรจีวร รองเท้า แลคตาซอย ยารักษาโรค ย่าม ผ้ารับประเคน ทุกสิ่งเป็นบุญทั้งนั้น แล้วทุกคนก็รับบุญกันไปถ้วนหน้าเตรียมงานจนพร้อม พอถึงวันงาน ฝ่ายจราจร ฝ่ายต้อนรับ ทั้งพระ และสาธุชน ห้องน้ำห้องท่า ฝ่ายรักษาความสะอาด ฝ่ายอาหาร ฝ่ายรักษาความปลอดภัย พิธีกร รับบริจาค ผู้ประสานงานภาค สารถีแก้ว ก็ทำหน้าที่กัน บุญก็เกิดขึ้น เก็บไว้ในศูนย์กลางกายของทุกคน เทวดาก็ได้รับการอัญเชิญให้มารับบุญ พระภิกษุสงฆ์นับแสนก็สาธยายพระพุทธมนต์ “นี่เป็นแบบนี้หมดทั้งสี่ด้านเลยเหรอ?” พ่อของผมซึ่งไม่ได้มาร่วมงานที่วัดนานแล้วเอ่ยถามขึ้นขณะนั่งรอถวายไทยธรรมแล้วก็กวาดสายตาไปโดยรอบ “ใช่ครับป๊า พระนั่งเรียงเป็นแถวเต็มหมดทั้งสี่ด้าน” พ่อไม่พูดอะไรอีก แต่มองไปบนเพดานของมหารัตนวิหารคด พลางชื่นชมว่าฝีมือการก่อสร้างเนี๊ยบมากๆ (พ่อเป็นผู้รับเหมาก่อสร้างมาก่อน) ส่วนแม่ของผมซึ่งไม่ได้มาวัดนานแล้วเหมือนกันก็หันไปคุยกับพระที่รอรับไทยธรรมอย่างทะมัดทะแมง ถามไถ่แล้วก็รู้ว่าเป็นคนโคราชเหมือนกันก็ยิ้มแย้มดีใจ (แม่คุ้นเคยกับพระเพราะปกติแล้วแม่ไปวัดบ่อยๆ ยกเว้นวัดพระธรรมกาย) ถึงแม้อากาศจะร้อน แต่บรรยากาศดีสุดๆ เมื่อพระรับประเคนไทยธรรมเสร็จสรรพ ท่านก็พากันบรรจุไทยธรรมลงถุงผ้าใบใหญ่ที่เตรียมพร้อมเอาไว้แล้ว หอบหิ้วกันกลับวัดที่อยู่ทั่วประเทศ เห็นแล้วก็ปลื้มใจ ที่เราถวายเยอะจนพระต้องแบกไหล่ลู่ คุ้มค่ากับการที่ท่านได้เดินทางไกลเพื่อมาร่วมงาน



ดอกไม้ไฟบูชาพระรัตนตรัย

ภาคค่ำเราก็หล่อพระธรรมกายประจำตัวกัน มหาสุวรรณนิธินับแสนดวง ต่างขนาด ผ่านมืออันเป็นสิริของผู้มีบุญ กลิ้งลงไปในรางสีทอง เกิดเป็นเสียงราวดนตรีสวรรค์ ประโคมอยู่โดยรอบมหาธรรมกายเจดีย์สีทองอร่าม จบพิธีแล้วก็มีพลุหลากสี อลังการ ตระการตา ประดับประดาท้องฟ้าเหนือมหาเจดีย์ เป็นดอกไม้ไฟประดับท้องนภา บูชาพระรัตนตรัย ยังใจของทุกคนให้ผ่องใส... “Happy!” ชาวมาเลเซียท่านหนึ่งซึ่งนั่งอยู่ข้างหลังผมพูดขึ้นขณะมองพลุบนท้องฟ้า ผมแอบยิ้มน้อยๆ กับคำพูดของเขา นึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดในวันนี้ พลางคิดในใจว่าพวกเราช่างน่า “อัศจรรย์!” จริงๆ ครับ

[แก้วใสเย็น]

สาธุ

[Ozeria]

สาธุ

[ดอกอุบล]

สาธุ...ขออนุโมทนาบุญด้วยนะครับ

[Tree]

สาธุ ครับผม

[Kay :)]

ปลื้มในบุญจริงๆ เลยค่ะ สาธุ

[DMCchild]

สาธุ สาธุ สาธุ

[light mint]

ปลื้มครับปลื้ม