มี 13 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[usr26880]

เนื่องด้วยปัญหาที่มีไม่มีแววว่าจะดีขึ้น...อยากทราบประสบการณ์ของทุกท่านว่าที่ผ่านมา จากการทำดีมีใครพบเจอปาฏิหารย์ที่แบบว่าทำให้ทุกอย่างดีขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อบ้าง

อาจเป็นผลบุญหรืออะไรก็ตาม....เป็นเพราะอานิสงค์ของหลวงปู่..ผลบุญจากการนั่งสมาธิ ???????????

ตอนนี้...ตื่นมาก็ไม่มีค.หวังอะไรเลย อยากให้ถึงกลางคืนเร็ว ๆจะได้หลับตานอน ไม่ต้องรับรู้อะไร

[หัดฝัน]

หากเป็นเช่นนั้นจริง แนะนำให้ไปบวชครับ บวชแล้วให้ตั้งใจบำเพ็ญสมณธรรมให้เต็มที่นะครับ แล้วจะเห็นปาฏิหาริย์

[kasaporn]

ถ้าบุญที่เรามีไม่เพียงพอต่อสิ่งที่เราปรารถนา ก็ต้องประกอบเหตุเพิ่มเติมนะคะ แต่ถ้าบุญที่เรามีเพียงพอสมน้ำสมเนื้อกันแล้วล่ะก็ ไม่ยากค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะอย่าท้อแท้ สิ้นหวัง สู่ค่ะ บนโลกนี้ยังมีคนอื่นที่ลำบากกว่าเราเยอะแยะเลยค่ะ

[usr26880]

จขกทค่ะ....บวชไม่ได้เป็น ผญ. และสิ่งที่ปรารถนาก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไร ไม่ได้หวังจะร่ำรวย คือได้งานทำแล้ว แต่ว่าโดนเลื่อนกำหนดไปเรื่อย ๆ..แค่นี้เองค่ะ จะให้ทำยังไง

[WISH]

บวชไม่ได้เป็น ผญ.

- บวชภายในได้นะ
- พรรษานี้...ขอเชิญชวนร่วมจำพรรษาภายในตัว...หลับและตื่นในอู่ทะเลบุญ
- อธิษฐานจิตยังผังให้สำเร็จเป็นอัศจรรย์ในพรรษานี้เทอญ

[ลูกตาล]

เรื่องของเราไม่รู้จะเป็นกำลังใจให้ จขกท ได้บ้างรึเปล่านะคะ

ปีที่แล้ว ในช่วงที่มีบุญหล่อหลวงปู่ทองคำ เราก็มีปัญหาค่อนข้างเยอะ
ทั้งเรื่องการเงิน การงานสารพัดอย่าง แบบว่าร้องไห้คนเดียวได้แทบทุกวันเลยล่ะ
แต่เราก็อยากหล่อหลวงปู่ด้วยทองคำมาก ๆ อยากมีชื่ออยู่ในแกนกลางมาก ๆ
เพราะมันมีความรู้สึกลึก ๆ ว่า ถ้าบุญนี้ผ่านไป อาจจะไม่มีอีกแล้ว
แต่มานั่งบวกลบคูณหารดูแล้วก็คิดว่าเราคงทำได้อย่างมากแค่ 1 บาททอง
(ไม่มั่นใจด้วยว่า 1 บาททองจะเต็มรึป่าว T T)
คิดไปคิดมาก็เครียด เครียดรวมกันทั้งเรื่องงาน เงิน และบุญ
โดยเฉพาะเรื่องงาน เรามีปัญหากับหัวหน้าชนิดที่ว่าไม่มองหน้า ไม่พูดคุยกันเลย
แต่งานของเราต้องเดิน ก็ต้องทำตามลำพัง แล้วยังต้องหนักใจกับลูกน้องที่
ไม่เต็มที่กับงานอีก แบบว่าเศร้ามาก ๆ เลยล่ะ

พอเครียดและเศร้าจนได้ที่ สุดท้ายก็เลยบอกกับตัวเองว่า "ช่างมันเถอะ"
แต่เราจะทำให้เต็มที่ แล้วมานั่งพิจารณาว่าคำว่า "เต็มที่" ของเราคืออะไรในทุก ๆ ด้าน
เราเริ่มต้นที่เรื่องแรก คือ เรื่องบุญ ปกติเราจะนั่งเฉพาะวันที่ไปวัด
หกวันที่เหลือก็มีแค่รักษาศีลกับหยอดกระปุกทำบุญเล็ก ๆ น้อย ๆ

เราก็เปลี่ยน... เริ่มนั่งสมาธิตอนเช้า ตอนแรกก็นั่งได้แค่ 15-20 นาที
แต่พอนั่งไปก็ค่อย ๆ มีความสุข ก็เพิ่มเวลานั่งขึ้นเรื่อย ๆ ด้วยความสมัครใจ
เป็นประมาณเช้าละ 45 นาที ถึง 90 นาที บางวันมีความสุขจนไม่อยากไปทำงานเลย
พอตอนเที่ยงก็รีบทานข้าวแล้วเสียบหูฟัง ฟังเสียงหลวงพ่อ ตรึกไปเรื่อย ๆ ฟุ้งก็ช่าง
พอตอนเย็นก็รีบเคลียร์งาน กลับมานั่งหลับตาได้ประมาณ 1 ชม. แล้วค่อยไปทำธุระส่วนตัว
ส่วนก่อนนอน แหะ แหะ นั่งได้นิดเดียวค่ะ มันพาลจะหลับเอาให้ได้ ก็ช่วงนั้นนั่งประมาณวันละ 3 ชม.
คือเราก็ไม่รู้ว่าเราจะมีเงินทำรึเปล่า อย่างน้อยก็ขอปฏิบัติบูชาอย่างคุณคำน้อย
นั่ง ๆ ไปก็ค่อย ๆ มีความสุขทั้งที่มืด ๆ นั่นแหละ แล้วเริ่มตรึกนึกถึงหลวงปู่อยู่บ่อย ๆ
ก่อนเลิกนั่งทุกครั้งก็อธิษฐานจิตในเรื่องที่เรามีปัญหา โดยที่ไม่ได้คาดหวัง
แล้วก็หยอดกระปุกทำบุญก่อนออกไปทำงานทุกวัน

ช่วงระหว่างวันที่ทำงาน เราก็ตรึกไปเรื่อย ๆ จนบางช่วงรู้สึกว่าการเอาใจมาไว้ที่ศูนย์กลางกาย
เป็นเหมือนจุดเย็นกลางเตาหลอมจริง ๆ เพราะความเครียดเรื่องคนเรื่องงานไม่สามารถทำให้เราคิดมาก
ได้เหมือนเมื่อก่อน เรานิ่ง ๆ และพยายามทบทวนบทบาทของตัวเองอยู่ตลอดเวลา
เพราะในตำแหน่งที่อยู่ เราเป็นทั้งหัวหน้าและลูกน้อง พยายามแก้ไขตัวเองให้ดีที่สุด
โดยไม่โทษตัวเองและคนอื่น แต่พยายามหาทางปรับปรุงแก้ไข ทั้งคำพูดและวิธีการทำงาน
สุดท้ายโปรเจ็คส์ที่เรารับผิดชอบ ประสบผลสำเร็จมาก ๆ ได้รับคำชมจากที่ประชุมใหญ่
ทำให้หัวหน้าปลื้ม ลูกน้องก็ดีใจ สุดท้ายก็กลับมาพูดคุยกันเหมือนเดิม และเราก็ได้งานมากขึ้น T T

แล้วในช่วงที่เรานั่งสมาธิ ตรึกบ่อย ๆ อ่านหนังสือธรรมะ ฟังธรรมะเพื่อประชาชน และไปวัดทุกอาทิตย์นี้เอง
เราก็เริ่มหางานเสริมทำซึ่งเราไม่คาดหวังเลยว่าจะทำเงินให้เราได้ แต่คิดว่าถ้าเราไม่ทำก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
แต่ถ้าเราลงมือทำ เราก็มีสิทธิ์ที่จะเปลี่ยนแปลง เราก็เลยลงมือทำ ค่อย ๆ ทำ ค้นคว้าข้อมูลและพยายามอย่างเต็มที่
ควบคู่ไปกับงานประจำ อยู่ ๆ งานเสริมที่เราทำก็มีออเดอร์เข้ามาจากน้อย ๆ ก็ค่อย ๆ เยอะขึ้น จนรายได้มากกว่างานหลัก
เราก็จะหักลบต้นทุนเหลือกำไรเท่าไหร่ก็ตัดใจเอาไปทำบุญหล่อหลวงปู่ จากที่ทำได้อาทิตย์ละไม่กี่ร้อย
ก็มาเป็นอาทิตย์ละพัน สองพัน สามพัน .... จนถึงวันหล่อหลวงปู่เราทำได้ถึง 10 บาททอง ได้จารึกชื่อในแกนกลาง
แล้วก็ยังได้ทำแผ่นฌานหลวงปู่อีก 3 แผ่น มานั่งนึกทุกวันนี้ก็ยังปลื้มยิ้มอยู่กับตัวเองคนเดียวเสมอ
ว่าคนอย่างเราก็ทำได้เหรอเนี่ย ยิ่งทำสำเร็จยิ่งรักและเคารพพระเดชพระคุณหลวงปู่มากยิ่งขึ้น

ต้องขออภัยที่เขียนยาวไปนิดนึงนะคะ จริง ๆ ก็สรุปตามโอวาทของพระเดชพระคุณหลวงพ่อแหละค่ะ
ว่าการนั่งธรรมะ เป็นการเชื่อมบุญเก่าและบุญใหม่เข้าด้วยกัน บุญอยู่เบื้องหลังความสุขความสำเร็จของชีวิต

ถ้าเรื่องนี้ยังไม่พอที่จะเป็นกำลังใจให้ ลองอ่านเรื่องคุณคำน้อยหรือ
เรื่องของ Doctor K ดูนะคะ ท่านเหล่านั้นเคยอยู่ในภาวะที่แย่กว่าเราอีก
สู้ สู้ นะคะ ในวิกฤตมีโอกาสเสมอ

[usr26880]

ขอบคุณคุณลูกตาลค่ะและทุกคนค่ะ....เราอ่านเรื่องคุณลูกตาลแล้วซึ้งจริง ๆ...จนน้ำตาคลอ....

จะสู้ จะอดทน และนั่งสมาธิให้เยอะกว่าเดิม.....

[JaiKaeW]

เห็นด้วยกับคุณ WISH แล้วก็คำแนะนำของคุณลูกตาลค่ะ คือก็ไม่ได้มีปาฏิหารย์แบบที่เรียกว่าเห็นทันตาแบบที่ใครๆเจอหรอกนะคะ บางครั้งก็มีความรู้สึกท้อเหมือนกันเวลามีอุปสรรคน่ะค่ะ แต่ก็พยายามไม่ทิ้งการนั่งธรรมะคือจะพยายามนั่งทุกวันแม้ว่าจะง่วงแสนง่วงยังไง คือนอนทำสมาธิก็เอาน่ะค่ะ แล้วก็พยามยามคิดถึงบุญที่เราได้ทำมาแล้วก็ให้กำลังใจตัวเองตลอดว่าเราตั้งใจทำบุญมาก็ไม่ใช่น้อย อุปสรรคที่มีแค่เป็นการทดสอบความตั้งใจของเราเท่านั้น จะมาทำให้เราเสียกำลังใจน่ะไม่มีทางหรอก ยังไงบุญที่เราตั้งใจทำไว้ดีแล้วจะต้องช่วยเราแน่นอน แล้วตัวเองก็มักจะผ่านอุปสรรคต่างๆ มาได้แบบหวุดหวิด แล้วก็ไม่คาดฝันเรื่อยๆค่ะ ยังไง จขกท. ก็อย่าเพิ่งท้อ แล้วก็อย่าไปคิดนำในทางไม่ดีไปก่อนนะคะนึกถึงบุญให้ได้เรื่อยๆ จะดีที่สุดค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

[หัดฝัน]

ลองสร้างบรรยากาศการนั่งสมาธิ ด้วยการไปปฏิบัติธรรมด้วยสิครับ เพราะนั่งเองที่บ้าน อาจทำให้นั่งได้นิดหน่อย

คุณฐิตินารท ณ พัทลุง เป็นหนี้ 100 ล้าน โดยที่ตัวเธอเองไม่ได้ก่อ (สามีเสียชีวิต) เธอหมดสิ้นแล้วทุกทาง มีคนแนะนำให้เธอไปปฏิบัติธรรม เธอก็เลยลองดู และแล้วเธอก็กลับมาอย่างมีสติ ค่อยๆคิด ค่อยๆแก้ปัญหา (ความจริงแล้วรวมกับจังหวะบุญส่งผลด้วย) การปฏิบัติธรรมครั้งนั้น ได้กลายเป็นจุดเริ่มต้นให้เธอใช้หนี้ 100 ล้านได้จนหมด

แต่เอ คุณลูกตาล นี่ใช่น้องตาล ที่ผมรู้จักหรือเปล่าน้า...

[ลูกอินทรีย์หัดบิน]

คิดมากก็ปวดหัว หยุดนิ่งดีกว่า ครับ ไม่คิดเราก็ไม่ทุกข์ แล้วสุขจะวิ่งเข้ามาหาเอง

[กราบหลวงปู่สดทุกวัน]

เคยตกงานอยู่หลายเดือนทีเดียว เพื่อนฝูงมีสองแบบคือ ไม่รับโทรศัพท์และ รับแต่บอกว่ายุ่งมากให้รีบรีบคุย

ตอนนั้นลองหลายอย่างทั้ง ไหว้พระเก้าวัด เช่าวัตถุมงคลจากหลากสถานที่ ลองหมด

แต่ชีวิตเริ่มมีแสงสว่างเพราะเพื่อนรักคนหนึ่งชวนไปพนาวัตน์เจ็ดวัด
บุญแรงแรงทั้งน้าน ศีลแปด นั่งสมาธิ ฟังธรรม วิหารทาน สังฆทาน ทำวัตรเช้า เย็น อุทิศบุญ
ให้เจ้ากรรมนายเวร อนุโมทนาบุญกับหลวงพ่อ

พอลงมาได้งานในเดือนนั้นเอง ต้องเรียกว่าปาฎิหารย์มีจริง

[สาธุธรรม]

มีจริงแน่นอนค่ะ

เชื่อพุทธประวัติใช่เปล่าคะ มีแต่ปาฏิหารย์ทั้งนั้นเลย...




ตอนนี้กำลังใจตก ต้องเอาไปเลยค่ะ " กำัลังใจ" ขอให้เจอตะวันส่องใส ส่องใจ โดยเร็วพลันนะคะ สาธู๊
เอาทุกบุญมาฝากเลยนะคะ _/l\_

ปล. เมื่อถึงกลางคืนแล้ว ขอให้ไม่รับรู้อะไร นอกจากความสว่างภายใน จากผู้รู้นะคะ สาธู๊

[kissy]

คุณ usr26880 ค่ะ ตัว kissy เองก็ไม่มีงานทำ

คือ kissy เรียนเพิ่งจบเมื่อ ก พ 52 ที่ผ่านมา

ผ่านมาหลาดเดือน แล้ว

ก็ยังไม่มีงานทำ

แต่ kissy ไม่กลุ้มใจอะไรเลย

เพื่อนก็เที่ยวถามว่าทำงานอะไร

คนข้างบ้าง ก็ชอบถามว่า

หางานทำได้ยัง มีคนตั้งมากมาย มาถามคำถามนี้กับ kissy

แต่ kissy ก็ยิ้มเฉย ๆ ไม่ตอบอะไร

เพราะ kissy คิดว่า ใครจะว่ายังไงก็ช่าง

kissy ไม่สนใจ แต่ kissy กลับคิดว่า

ดีแล้วที่ kissy ไม่มีงานทำ เพราะจะได้นั่งสมาธิ บ่อย ๆ

จะได้เห็นองค์พระ ซะที

บางครั้ง เวลา ที่วัดพระธรรมกายมีงานอะไรตัว kissy เอง

ก็อยากไปร่วมงาน แต่ไม่มีเพื่อน

ก็เลยไม่ได้ไป

[ใจใสปิ๊งปิ๊ง]

เราเจอกับตัวเองเต็มเต็มเลยเมื่อก่อนครอบครัวไม่สนับสนุนให้ไปวัดหรือขึ้นไปปฎิบัติธรรมที่ไหนเลยแต่เราใช้วิธีนั่งสมาธิให้ใจใสใสไม่มีอะไรอยู่ในใจเลยและเราก้อตรึก "หลวงป่สด" อยู่ในกลางท้องและอธิษฐานจิตทำบ่อยๆทำทุกวันตอนนี้ทุกคนในครอบครัวเราไม่มีใครว่าเราเราจึงได้มาสร้างบุญสร้างบารมีอย่างเต็มที่เต็มกำลัง อ้อ! การอธิษฐานจิตให้เป็นผังสำร็จทุกวันอย่างสม่ำเสมอด้วยการปฎิบัติธรรมทุกวันไม่เคยขาด รวมทั้งการทำ
หน้าที่กัลยาณมิตรอย่างเต็มที่ จะทำให้สิ่งที่เราตั้งใจไว้สำเร็จเป็นอัศจรรย์สมความปรารถนา สาธุจ้า