มี 20 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[เศฐียร]

ก่อนอื่นผมขอเล่าเรื่องของผมก่อนนะครับ ผมรู้ว่าบางอย่างสิ่งที่ผมเลือกรักที่จะทำมันไม่สมฐานะของพ่อแม่ ผม ท่านถึงได้ไม่พอใจ เช่นการไปเล่นดนตรีร้องเพลงตามร้านเนื้อย่าง การทำตัวเซอร์ซกมก ผมเองในสายตาคนอื่นเป็นลูกคุณหนู แต่ผมทำตัวนอกกรอบ วาดรูปไม่เท่าไหรหรอกแต่วันๆ ชอบไปขลุกอยู่กับพวกเด็กศิลป์ที่วาดรูปขายเปิดบู๊ธตามงานและตลาดนัด เล่นดนตรีเปิดหมวก น้ำไม่ค่อยอาบแต่งตัวมอซอ ทรงผมเหมือนไม่ค่อยหวีและรุงรัง รองเท้าสกปรก นี่แหละที่พ่อแม่ผมไม่พอใจอย่างมากเพราะที่ก็งี้แหละ ทำตัวไม่เหมาะสมกับฐานะทางสังคมของท่าน กลับมาบ้านก็ไปอยู่แต่โรงปั้นร้านวาดรูปของรุ่นพี่สมัยมัธยม ไปเล่นกีตาร์ร้องเพลงแต่งแต่เพลง ทำตัวเหมือนพวกเพื่อชีวิตโฟล์คซอง พ่อแม่มีหน้าตาในสังคมเป็นข้าราชการ แต่พผมกลับทำตัวเป็นนักดนตรีข้างถนนไร้ระดับ พ่อแม่ขับรถแวนราคาเป็นล้าน (MU7)แต่ผมกลับนั่งรถบัสพัดลม นังรถไฟ บ้านหลังใหญ่ดีๆ มีให้อยู่กลับไปนอนข้างถนนและป้ายรถกับเพื่อนๆ และเซอร์ซกมก ดูสิผมทำตัวแบบนี้เหมือนไม่ไว้หน้าพ่อแม่ใช่ไหม เหมือนไม่เห็นท่านในสายตาใช่ไหม พ่อแม่ฐานะค่อนข้างดีแต่ผมชอบทำตัวโลโซมาก คบแต่พวกนักดนตรีและเด็กศิลป์เป็นเพื่อน แต่ดีอีกอย่าง ผมไม่กินเหล้าไม่สูบบุหรี่นะ นี่แหละเรื่องราวของผมที่เปิดใจให้เห็น
ผมก็งี้แหละ ใครๆ ต่างก็มองว่าเป็นลูกผู้ดีมีชาติตระกุลแต่ ไม่มีใครรู้เลยว่าอาภัพรักแค่ไหน มีอะไรที่เพรียบพร้อมแต่อาภัพรักยิ่งนัก เป็นคนชอบศิลปะและดนตรี ซึ่งคนในแนวนี้อารมณ์อ่อนไหวอยู่แล้ว ผมยิ่งร้องไห้ง่ายด้วย เรื่องความรักนี่ยิ่งร้องไห้นานมาก ก็คนเล่นดนตรีร้องเพลงแบบผมอารมณ์อ่อนไหวอยู่แล้วน่ะ ความรักที่ไม่เคยสมหวัง รักใครก็ถูกชายอื่นตัดหน้าเอาไปหมด ไม่รู้ว่าบาปกรรมตัวไหนเล่นงานผมนะ เพราะผู้หญิงคนที่ผมรักนั่นแหละ ที่ตอนมัธยมเธอเป็นเพื่อนผมน่ะ เธอโทรมาอีก เธอบอกว่าจะกลับมาเป็นครูอยู่ที่บ้านน่ะ แต่เอาเข้าจริงๆ เค้าไม่ได้มา เธอบอกว่ายังคบกับแฟนเธออยู่ แฟนเธออยู่กรุงเทพ เธอเลยไม่กลับมา ดูสิ ตอนก่อนหน้านั้นผมรู้สึกคั่งแค้นผู้ชายคนนั้นมากเพราะมาเปลี่ยนเธอให้เป็นคนละคน ผมไม่รู้จะรอต่อไปดีไหม สำหรับผมนะ เธอคนนี้ คนที่ผมรัก ต่อไปถึงแม้เธอจะเป็นยังไงผมก็ยังรับเธอได้เสมอ ถ้าเธอไม่มีวันกลับมาก็แล้วไป ถึงผมจะมีใครหรือแต่งงานกับใครในอนาคต แต่เธอจะอยู่ในใจผมเหมือนเดิมแหละ ผมไม่รู้ว่าต้องเหนื่อยกับการรอคอยให้เธอกลับนานแค่ไหน แต่ผมรู้สึกว่าไม่ควรรอต่อไป ไม่ควรรักต่อไปเพราะเดี๋ยวจะยิ่งจมลงกองทุกข์มากไปกว่านี้ ควรจะยินดีกับเธอถ้าวันหนึ่งเวลาตายจะได้ตายอย่างสงบสุข ถ้าผมยังเศร้า ถ้าตายไปด้วยจิตใจเศร้า ผมคงตกนรกหมกไหม้แน่ อันนี้พระอาจารย์ท่านบอกมา ว่า ถ้ารักแบบครอบครองเป็นคู่รักไม่ได้ ก็รักแบบเมตตาได้ไหม ที่จริงเธอเป็นเพื่อนสนิทของผมตั้งแต่มัธยม ที่ผมรักเธอแต่สำหรับเธอ ผมเป็นเพื่อนที่เธอพึ่งได้มากที่สุดคนนึงเวลาเธอมีปัญหา ผมเล่าต่อล่ะนะ ผมอยากจะบอกจริงๆ ว่าความรู้สึกของผมทีมีต่อเธอ คนที่ผมรักมันดำเนินมานาน ถึง 7 ปีแล้ว ผมอยู่กับความรู้สึกนี้มานาน 7 ปี จนฝังอยู่ในใจ ผมเคยลืมไปหลายครั้งแต่มันหวนกลับมาเสียดแทงหัวใจหลายครั้งเมื่อ หลังจากที่รู้ว่าเธอเริ่มมีผู้ชายคนหนึ่งเข้ามาเกี่ยวพันเมื่อซัก 5 ปีก่อน ทั้งๆ ที่ผมตามรักมานานมาก แต่เค้ามาตัดหน้าผมไปซะท่านผู่อ่านคงเข้าใจล่ะนะว่าเรารักมานานแต่คนมาทีหลังมาหักหน้าเอาแบบนี้มันรู้สึกยังไง ตอนนั้นผมและเธอต่างก็เป็นนักศึกษา แต่ผมโดนไทร์มาอยู่ราชภัฏที่บุรีรัมย์ซึ่งต้องเริ่มเรียนใหม่ เธอก็คบกับชายคนนี้ซึ่งมีงานทำ มีฐานะอันจะกิน ผมรู้สึกยินดีบ้างแต่ความรู้สึกบางอย่างมันเสียดแทงหัวใจเหมือนมีเข็มปักฝังอยู่ภายใน แต่ยังไงก็คงฝังเธอไว้ในสุสานหัวใจเพราะรู้สึกว่าคงไม่มีใครแทนที่เธอได้ อีกอย่างในสมัยเรียนมัธยมเธอเป็นเพื่อนสนิทที่ผมสนิทสนมที่สุด โชคชะตาความรักที่ผิดหวังมาตลอดทำให้ผมต้องเปลี่ยนจากคนเรียบร้อยทุกกระเบียดนิ้วมาเป็นหนุ่มมาดเซอร์ซกมก บ้านและหอรกรุงรังอยู่อย่างนี้ จะเล่าให้ฟังเอาไหม ว่าคืนนั้นแหละผมโทรหาเค้า นึกว่าเธอจะกลับมาเป็นครูที่บ้านแล้ว แต่เค้ากลับไปอยู่กรุงเทพเหมือนเดิมเพราะแฟนเธอไห้กลับ ผมเลยแค้นสุดๆ ไม่รู้จะทำไง เป็นเวลา 5 ปีแล้วนะครับที่ผมจมอยู่กับรักมา 5 ปีเต็มๆ ทำให้ผมเปลี่ยนจากคนที่บุคคลิกภาพแบบเรียบร้อยสุภาพ มาเป็นพวกติสต์แตก แนวอาร์ตๆ ปล่อยตัวปล่อยใจตามอารมณ์สุดๆ นี่แหละสาเหตุที่ผมมาเป็นคนแบบนี้ เพราะโชคดีที่ผมมีกีตาร์ตั้ง 2 ตัวเป็นเพื่อนในยามเหงา เป็นเพื่อนเดินทางเวลาไปไหนพาไปด้วย เพื่อนผมคนนั้น ขนาดผ่านมา 5 ปีแล้วยังลืมเธอไม่ได้ ต้องคอยโทรถามข่าวเธอว่าเป็นยังไง ทั้งๆ ที่โทรไปแล้วเรื่องที่รับรู้มันเสียดแทงหัวใจขนาดไหน ทั้งๆ ที่รู้ว่าหัวใจจะต้องช้ำเลือดช้ำหนอง รุ่มร้อน เร่าร้อนในห้วใจขนาดไหน น้ำตาต้องตกกี่ครั้งก็ไม่รู้ พ่อแม่ผมเป็นข้าราชการระดับมหาวิทยาลัย แต่อยู่คนละมหาลัยกับที่ผมเรียน ลูกของเพื่อนพ่อแม่ผมที่เป็นข้าราชกรด้วยกันเค้าเป็นหมอ ตำรวจ ทหาร ข้าราชการฐานะใหญ่โตทั้งนั้นเค้ามีแต่แต่งตัวภูมิฐานสุภาพมีฐานะแต่ผมทำตัวแตกต่างมากชอบทำตัวติสต์แตกตลอดขลุกอยู่กับพวกนักดนตรีโฟล์คซอง และพวกวาดรูป แต่งตัวแบบคนเซอร์ไม่เหมือนลูกขาราชการคนอื่นๆ เลย ที่เค้าเป็นได้แบบพ่อแม่เค้า แต่ผมชอบเป็นศิลปินข้างถนนที่ไม่ได้เด่นดังอะไร เล่นดนตรีร้องเพลงไปวันๆ คุณคิดว่า เป็นยังไงล่ะ ขนาดผมแต่งตัวเซอร์ขนาดไหน ทำตัวมอมแมขนาดไหน คนเค้ายังมองออกว่าต้องเป็นลูกข้าราชการมีฐานะ ทำไมเค้าดูออกอ่ะ ขนาดนุ่งการเกงยีนส์ขาดๆ เสื้อผ้าฝ้ายเก่าๆ ดำๆน่ะ แถมทรงผมเซอร์ๆ ด้วย ผมรักเธอมานานตั้งแต่มัธยมแล้วน่ะ แต่พอพวกเราเรียนจบม.6 นะ เ ธอไปเรียนที่สารคาม ส่วนผมมาเรียนที่โคราช ตอนปี 2 ผมได้บอกรักเธอ พร้อมกันนั้น ทางโน้นได้มีผู้ชายคนหนึ่งมาจีบเธอและเป็น แฟนกัน ผมแค้นมากที่เค้ามาตัดหน้าผม ผมเป็นทุกข์มานานถึง 5 ปีเต็มๆ นะ จนผมต้องกินเหล้าเมาขาดเรียนบ่อยจนโดนรีไทร์จากโคราช อยากจะดึงรั้งเธอไว้ แต่ปัจจุบันเธอได้อยู่กินกับผู้ชายคนนั้นแล้ว และเธอคงไม่มีวันกลับมาหาผมแล้วหละ ความเสียใจมันได้ย้อนกลับมาเสียดแทงหัวใจผมครั้งที่สามแล้วนะ เล่าเรื่องมายาวแล้ว ผมขอแนะนำตัวผมชื่อแจ๊ค เชาวริณครับ เรียนคณะครุศาสตร์ด้านเทคโนโลยี แต่กลับชอบงานศิลป์และเล่นดนตรี ทำตัวอาร์ตๆ เป็นพวกติสต์แตกทั้งๆที่เรียนครู ผมเองก็ไม่ใช่นักเขียน อาจจะอ่านแล้วขัดตาก็ได้ครับ

[สิริปโภ]

ผมไม่ได้อ่านหรอกครับ มันยาวมากตาผมลาย

แต่พอจะรู้ว่าความรัก ก็เกมส์เดิมๆที่เปลี่ยนผู้เล่นรายใหม่มาเล่นอยู่ร่ำไป

ใครที่พ้นจากความทุกข์ในเกมส์นี้ได้ แปลว่าเป็นผู้เล่นที่ชนะแล้ว

ถ้าเปรียบความรักเป็นเป็นเศรษฐี ตอนนี้คุณก็เหมือนติดอยู่ในช่องหยุดเล่น 1 ตา หรือติดคุก เดี๋ยวพอคุณหลุดออกมาคุณก็จะสบายใจขึ้นครับ เชื่อเถอะครับ ผมเล่นเกมส์นี้บ่อยแล้ว

[luckynara]

ที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์จริงๆ โชคดีที่เราไม่เคยรักใครแบบนี้ เลยไม่รู้ว่าทุกข์นั้นเป็นเช่นไร

[คนรักบุญู]

อืมค่ะ ไม่ได้อ่านเหมือนกันเพราะตาลาย แต่เป็นเหมือนกันค่ะ ลองไปหาหนังสือของคุณตังตฤณ เรื่องกรรมพยากรณ์มาอ่านดูนะคะจะรู้คำตอบเองค่ะว่าทำไมรักไม่สมหวังน่ะค่ะ หรือตามลิ้งนี้นะคะ http://www.fungdham....k/dungtrin.html หรือลิ้งนี้ค่ะ http://www.bangkokma...amp;count=count

[usr20221]

อ่านคะ ยาวมา แต่สรุปว่า ความรักไม่สมหวัง
แสดงว่าคุณรักเธอไม่จริงนะคะ ถ้ารักจริง มันจะมีอยู่ช่วงเวลาหนึ่งที่ใจคิดได้ว่า ใครรักเราจริง แล้วเรารักใครจริง
หมายถึงคิดได้ว่า พ่อ แม่ รักเราเสมอ แล้วเวลาที่เรารักใครแต่เค้าอยู่กะเราแล้วเค้าไม่มีความสุขนะ คุณรู้สักงัย ถ้าถามเรานะเลยที่จะต้องเลือก เราถามตัวเราเองเลยว่ารักเค้ามั้ย ถ้ารักเค้าแต่เค้าอยุ่กะเราแล้วเค้าไม่มีความสุข เราเห็นเค้ามีความสุขโดยที่เราไม่เป็นเจ้าของเค้าดีกว่า ทนไม่ได้ที่จะเห็นคนที่เรารักอยู่กะเราแล้วทุกข์ ไม่สุขใจ เราจะทุกข์ยิ่งกว่าอีกนะคะ แล้วอีกอย่างคุณไม่รักตัวเองเลย แล้วสาว ๆ ไหนจะกล้าฝากชีวิตไว้ละคะ
อ่านมาแล้วไม่แน่ใจตอนนี้เป็นงัย ทาน ศิล ภาวนา มั่นคงมั้ย ยังกินเหล้าอยู่เปล่า ทำตัวเองให้ดูดียัง อะไรประมาณเนี่ย เข้าวัดเป็นประจำหรือเปล่า เรื่องที่จะรับรองว่าคุณเป็นคนดีนะ

[usr25755]

ลองไปบวช หาความสุขที่แท้จริงของชีวิตดูดีมั้ยคะ ในโครงการ 7,000 รูปนี้เลยเป็นไง

[WISH]

- ผมทนอ่านจนจบ...ในทางโลกถือเป็น First impression ซึ่งยากต่อการลืม แต่...ก็ไม่เกินวิสัยที่จะลืม
- หันมาวิเคราะห์ตัวเราเองก่อน ว่าที่ผ่านมา เราได้วางตนเหมาะสม คู่ควรให้ผู้อื่นรักและมั่นใจตัวเราได้มากน้อยเพียงใด
- เมื่อรู้จุดบกพร่องก็ปรับปรุงแก้ไข หาเป้าหมายแก่นสารชีวิต ทำชีวิตให้มั่นคง ให้ผู้อื่นเกิดความศรัทธาในตัวเรา
- แต่มาถึงตอนนี้ แม้ปรับปรุงได้...สายน้ำนั้นก็พัดผ่านไป ก็ต้องยอมรับว่าโอกาสนั้นไม่หวนคืน
- หากยังไม่ตัดอาลัยอาวรณ์ โลกก็ยังคงคับแคบ หลอกให้เราตกอยู่ในวังวน เฉาชีวิตจิตเศร้าหมอง นำมาซึ่งการตัดสินใจที่ผิดพลาดเพราะขาดสติอันจะเสี่ยงต่อทางแห่งอบาย

ทำไงดีถึงจะหักอาลัยในตัวเธอได้

- ทำใจครับ ค่อยๆฝึกให้ใจสงบ หยุดนิ่ง เบาสบาย ขัดเกลาจนใจสดใส
- ขออโหสิกรรมให้อภัยซึ่งกันและกัน...ในความพลาดพลั้ง ที่ผ่านมาในอดีต อย่าให้มีสิ่งใดค้างคาใจกัน
- เริ่มต้นชีวิตใหม่ เปิดใจให้กว้างสู่โลกทรรศน์ แล้วคุณจะทราบความจริงบางส่วนว่า โลกที่เราอยู่นั้นยังมีสิ่งดีดี งดงามและน่าอยู่ ไม่น่าจะเสียเวลามาจมปรักกับหนทางที่คับแคบเช่นนี้
- ผ่านพ้นเหตุการณ์นี้ไปแล้ว แม้จิตใจคุณจะแข็งแกร่งขึ้น แต่ในสังคม คุณยังต้องพบเผชิญกับปัญหาอื่นๆอีกหลากหลายมากมาย
- ทุกๆท่านในนี้ต่างก็ช่วยคุณได้เพียงให้คำแนะนำเท่านั้น ทำแทนคุณไม่ได้ เพราะคุณเท่านั้นที่ต้องลิขิตชีวิตคุณเอง ด้วยหลักการที่ว่า ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน

[Ozeria]

คิดว่า เป็นความหลง (ผิด) มากกว่า ความรัก นะคะ

ลองนั่งสมาธิ ดู ทำให้ได้ทุกวัน
ช่วงแรกวันละ 20-30 นาที ก็ได้ ต่อไปก็เพิ่มเวลาเรื่อย ๆ

มองดูพระภายในตัวให้ได้ แล้วน้องเชาวริณ จะพบความสุขที่แท้จริงค่ะ
ขออวยพรให้น้องชนะตัวเองให้ได้นะคะ

มาบวชช่วงสั้น ดีไหมคะ อาจจะทำให้อะไร ดีขึ้นมานะคะ

[นักรบเผ่าพันธุ์ตะวัน]

CONFIRM ครับ ที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์

[ร้อยดาว...]

...อ่านซะตาลายเลยค่ะ...

น่าเห็นใจมากเลยนะค๊ะ...ทำไมเอาชีวิติที่มีคุณค่าของเราไปให้กับคนที่เขาไม่เห็นคุณค่าละค๊ะ
คุณพ่อ,คุณแม่ท่านรักลูกเสมอนะค๊ะ ไม่ว่าลูกจะดีเลวขนาดไหนการที่ท่านให้กำเนิดตัวเรา
ก็มีบุญคุณมากอยู่แล้ว...และการที่ท่านเลี้ยงดูเรามาจนโต...ก็หวังอยากจะให้ลูกได้ดี..
มีอนาคตที่ดี...นี่คือน้ำใจของพ่อ,แม่ เราน่าจะทำตัวไม่ให้ท่านต้องเสียใจ

ชีวิติมีค่ามากทำให้สมกับคุณค่าของชีวิตด้วยการมาร่วมโครการบวช 7,000 รูป 7,000 ตำบล ก่อนนะค๊ะ
อย่าไปคิดอะไรมากเรื่องของผู้หญิงตอนนี้...ทำชีวิติและอนาคตของเราให้มีคุณค่า
ชีวิติเป็นของน้อย ค่ะเฉลี่ยปัจจุบัน แค่ 75 ปีเอง...และยังไม่รู้เลยว่าอายุของเรา
จะยืนยาวแค่ไหน...เอาวันเวลามาสร้างคุณค่าชีวิติด้วยการบวชก่อนนะค๊ะ
สร้างคุณค่าชีวิติด้วยการร่วมโครงการบวช 7,000 รูป 7,000 ตำบล

[น้ำใจ]

เกิดมา ว่าจะมาหาแก้ว พบแล้วไม่กำ จะเกิดมาทำไม
สิ่งที่อยากเขาก็หลอก สิ่งที่หยอกเขาก็ลวง ทำให้จิตเป็นห่วงเป็นใย
เลิกอยาก ลาหยอก รีบออกจากกาม เดินตามขันธ์สามเรื่อยไป
เสร็จกิจสิบหก ไม่ตกกันดาร เรียกว่านิพพานก็ได้

คำของพระเดชพระคุณหลวงปู่ พระมงคลเทพมุนีค่ะ

หากจัดสรรเวลาได้สัก 3 อาทิคย์ ขอเชิญนะคะ บวช 7,000 รูปค่ะ

รายละเอียดอยู่ใน web dmc.tv นี้แล้วค่ะ

เข้าเรื่องจนได้

[ใส ใน สว่าง]

เราก็เป็นคนนึงนะที่ อ่านจนจบ -*- เอาล่ะยังไง ก็นั่งสมาธิเยอะๆ นะ

จะได้มีกำลังใจที่สูงส่ง เพราะคนที่ไม่มีกำลังใจ ก็เหมือนคนที่ตายไปแล้วครึ่งตัว สู้ ๆ

การมีชีวิตอยู่ และอยู่อย่างมีความสุข มันดีกว่าอยู่แล้ว

[somchet]

มีผู้เป็นบัญฑิตสอนไว้ว่า

ความรัก คิดแต่จะให้
แต่ ความใคร่ คิดแต่จะเอา

รักอย่างเดียว ก็คิดให้อย่างเดียว
ใคร่อย่างเดียว ก็คิดเอาอย่างเดียว
ทั้งรักทั้งใคร่ ก็ให้แต่หวังเอาคืนด้วย

มาบวชดีกว่านะน้อง ทำตัวซกมก จิตใจมันก็จะพลอยซกมกตามไปด้วย
การบวชก็เหมือนตัดขาดจากอดีต ผู้หญิงอกหักเขายังถือเคล็ดไปตัดผมเลย เราชายชาตรี บวชดีที่สุด ได้ทั้งตัวเอง พ่อแม่ วงศ์ตระกูล

[Poti]

นั่งมาธิ อย่างเดียวช่วยได้

[n00m]

ตาลายจริงๆ ครับ แต่ก็เข้าใจได้นะครับ บอกได้คำเดียวครับ ว่าเวลาและใจเรานี่แหละที่จะรักษาอาการนี้ได้ เหมือนกำก้อนหินไว้ในมืออ่ะครับ หนักก็หนัก เจ็บก็เจ็บ แต่เราก็ไม่ยอมปล่อย ทั้งๆ ที่อีกคนเค้าไม่ได้มาหนักหรือเจ็บกับเราเลย ใจเย็นๆ นะครับ ปัญหาไม่ได้มีไว้แบก ใช้สติกับปัญญาเยอะๆ รับรองทุกปัญหาแก้ไขได้ เป็นกำลังใจให้ครับ

ถ้าเปรียบความรักเป็นเป็นเศรษฐี ตอนนี้คุณก็เหมือนติดอยู่ในช่องหยุดเล่น 1 ตา หรือติดคุก เดี๋ยวพอคุณหลุดออกมาคุณก็จะสบายใจขึ้นครับ เชื่อเถอะครับ ผมเล่นเกมส์นี้บ่อยแล้ว

คำตอบขั้นเทพเลยนะเนี่ย ว่าแต่ว่า...อย่าเล่นบ่อยละกัน เกมส์เศรษฐีเนี่ย เดี่ยวติดใจ หรือบังเอิญเกิดติดคุกตลอดชีวิตขึ้นมาล่ะแย่เลย

[สัมมาอะระหัง]

คำตอบของโจทย์ข้อนี้ ถ้าไม่คิดมากก็ง่ายนิดเดียวครับ อยากลืมเธอให้ได้ ก็เริ่มจากช่วงสั้นๆก่อน แค่ 3 สัปดาห์เอง มาบวชโครงการ 7000 รูปสิครับ
เพราะการเปลี่ยนสภาพแวดล้อมอย่างทันทีทันใดแบบนี้ ด้วยการมาบวชที่วัดพระธรรมกาย จะทำให้เราลืมเรื่องทุกข์ใจ ที่เราไปติดหล่มความคิดมานานตั้ง 5 ปีได้ชะงัดนักแล พอได้โอกาสมาบวช สิ่งดีจะเข้ามาแทนที่ในใจเราเอง และตลอดช่วงเวลาของการบวชถ้าน้องปฏิบัติตัวเป็นพระแท้ ก็รับรองได้เลยว่า หลังจากลาสิกขาแล้วจะพบเจอสิ่งดีๆกว่าเดิมๆหลายร้อยพันเท่านัก
ไม่ต้องคิดมาก มาบวชเลยครับ มาบวชเพื่อเริ่มต้นเรียนรู้ความหมายที่แท้จริงของ..ชีวิต..ที่ทุกข์น้อยลง..และสุขง่ายขึ้น ถาวรขึ้น

[บ่าวอุบล]

1.แนะนำให้อ่านหนังสือ "ในที่สุดคุณก็ชนะ" ลองโหลดมาอ่าน เป็นอีบุ๊คอยู่ด้านบนกระทู้นี่แหละครับ
2. รักคนที่รักเรา คือ พ่อกับแม่ อุตส่าห์ลำบากเลี้ยงมาตั้งแต่แบเบาะ ผู้หญิงโตมาค่อยเจอกัน ควรตอบแทนท่านด้วยการบวช7000รูป
3.เลิกฟังเพลง ไผ่ พงศธร (ยังลืมเธอไม่ได้ ต้องโทรไปถามข่าว) หรือเพลงฝังเธอไว้ในสุสานหัวใจ เปลี่ยนมาฟังเพลง เพื่อเธอ หินเหล็กไฟ อย่าไปเสียน้ำตา โปเตโต้
4. ไม่จากเป็น ก็จากตาย เราไม่จากเขาไปก่อน เขาก็จากเราไปก่อน คน สัตว์ สิ่งของ เป็นเช่นนี้หลวงพ่อบอกเอาไว้

[~เด็กวุ่นวาย~]

[kasaporn]

เกมส์นี้ ลูกพระธรรมตัวจริงต้องชนะค่ะ เหมือนที่คุณ สิริปโภ ตอบไว้ อ่านแล้วประทับใจค่ะ สาธุ