มี 9 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[@--แสงตะวัน--@]

คิดอะไรไม่ออกก็ขอบอก DMC แล้วกันนะครับ

ดีและชั่วก็รู้ ควรและไม่ควรก็รู้ สอนตัวเองก็แล้ว คุยกับตัวเองก็แล้ว พยามนั่งสมาธิเพื่อให้ใจหยุดก็แล้ว (แต่ช่วงนี้ไม่นิ่งเอาเลย) ไอ้เจ้าใจตัวเองนี้มันบังคับยากจริงๆ นะครับ ฮืม!!

เพื่อนนักสร้างบารมีพอมีวฺิธีการไหนหรือเคล็ดลับเล็กๆ น้อยๆ เพื่อจัดการกำหราบไอ้เจ้าใจตัวเองนี้หน่อยไหมครับ เวลาใจมันหลุดจากจุดที่ควรอยู่มันหลุดยาวเลยครับ แล้วมันดื้อเหลือเกินจะให้กลับไปจุดเดิมก็ไม่ยอมกลับ อนุโมทนาบุญล่วงหน้านะครับ

 P1040277.JPG   88.96K   74 ดาวน์โหลด

[หัดฝัน]

ในบรรดากองทัพ (ที่ต่อสู้กับข้าศึกศตรู คือ กิเลส) สมาธิเปรียบเสมือนกำลังทหารกองหน้า เพียงมีแต่กองทหารอย่างเดียวย่อมไม่มีวันรบชนะข้าศึก คือ กิเลสได้ เพราะข้าศึกนั้น เก่งฉกาจมากๆ ทีเดียวครับ

กองทัพ(ใจ)ของเรา จำเป็นต้องมีความพร้อมทั้ง 5 ในการรับมือกับข้าศึก คือ กิเลส ครับ
อันดับแรก ที่กองทัพเราต้องมี คือ พระราชาผู้นำทัพครับ เพราะพระราชาเป็นศูนย์รวมของความศรัทธา กองทัพจะตั้งใจรบได้ สิ่งสำคัญคือ พวกเขาต้องศรัทธาในพระราชาผู้นำทัพ หากกองทัพไร้ซึ่งพระราชา กองทัพนั้น ย่อมไม่มีวันรบชนะ (ดังนั้น ทัพพม่าที่มีกองกำลังมหาศาล แต่แตกพ่ายหนีไปหมด เมื่อพระมหาอุปราชาผู้นำทัพ ถูกพระนเรศวรฟันจนขาดคอช้าง ทั้งๆ ที่ตอนนี้ มีแต่ช้างของพระนเรศวรอยู่เพียงองค์เดียว หากทัพพม่า แม้เจ้านายตายแล้ว แต่พร้อมใจกันรุมเข้ามา ย่อมชนะได้ไม่ยากเย็น แต่เพราะความศรัทธาสิ้นสูญแล้ว คือ ผู้นำตายแล้ว กองทัพย่อมแตกพ่าย)

เช่นเดียวกัน ใจของเรา ต้องมีศรัทธาขึ้นมาก่อนเป็นอันดับแรก ต้องหาคนที่เราศรัทธา เช่น หลวงปู่ หลวงพ่อ คุณยาย เวลาจิตใจหวั่นไหวด้วยเรื่องอะไร ให้นึกถึงท่านเหล่านั้น เมื่อศรัทธาก่อเกิด พลังใจพลังสมาธิที่จะสู้กับกิเลสก็จะตามมา เป็นต้น

อันดับสอง คือ หน่วยลาดตระเวณ และยามรักษาการณ์ประจำทัพ ไว้คอยสอดส่องสืบข่าวคราว ตลอดจนเฝ้าระวังภัย กองทัพใดไม่มีหน่วยลาดตระเวณ และยามรักษาการณ์ โอกาสที่จะถูกข้าศึกคือ กิเลส บุกประชิดโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัวย่อมเป็นไปได้ง่าย โอกาสแตกพ่ายก็มีสูง เพราะยังไม่ทันเตรียมกองทหารไว้สู้เลย ข้าศึกถึงตัวแล้ว

หน่วยลาดตระเวณ และยามรักษาการณ์ เปรียบได้กับ สติ คุณธรรมที่จะคอยให้ใจเราระลึกรู้ตัวอยู่เสมอ หากใจไร้สติ ล่องลอยไปกับความฟุ้งซ้าน ต่อให้มีอำนาจสมาธิ(กองทหาร) เข้มแข็งเพียงใด หรือ มีผู้นำ(ศรัทธา) มากเพียงไหน แต่ก็จะถูกกิเลสรุมเล่นงานโดยไม่ทันตั้งใจรับมือได้ง่าย จนแตกพ่ายต่อกิเลสในที่สุด ดังนั้น สติ นี่สำคัญไม่แพ้เรื่องใดๆ เลยครับ

อันดับสาม คือ กำลังทหารกองหน้า สำคัญไม่แพ้อย่างอื่นๆ เช่นเดียวกัน หากไม่มีกำลังทหารกองหน้าไว้ประจัญหน้ากับกิเลส มีเพียงหน่วยลาดตระเวณย่อมป้องกันข้าศึกไม่ได้ เหมือนมีสติรู้ตัวว่ากำลังตกในอำนาจกิเลส แต่ไม่มีกำลังสมาธิ หักห้ามความรู้สึกนั้น

ดังนั้น กองทัพก็ย่อมต้องหมั่นเตรียมกำลังทหาร อุปมาเหมือน กองทัพใจ ก็ต้องหมั่นฝึกสมาธิ ไว้เสมอ

อันดับสี่ คือ เสนาธิการ หรือ มันสมองของกองทัพ นี่ก็สำคัญไม่ยิ่งหย่อนกว่าส่วนอื่นๆ เลย หากมันสมองของกองทัพอ่อนด้อยกว่าข้าศึก ก็มักตกอยู่ในกลอุบายของข้าศึกกิเลสจนแตกพ่ายได้ กองทัพที่ดี จึงต้องมีเสนาธิการ ที่เก่งฉกาจไว้พร้อม

ซึ่งในที่นี้คือ ปัญญา นั่นเอง เพราะการแค่ศรัทธาในหลวงพ่อ ฝึกสติ ฝึกสมาธิ ยังไม่เพียงพอ ควรหมั่นเพิ่มพูนปัญญา ศึกษาหาความรู้ที่เป็นประโยชน์เพิ่มเติมเสมอๆ เช่น ศึกษาประวัติของหลวงปู่ หลวงพ่อ คุณยาย หลวงพี่ต่างๆ ศึกษาดูว่า เมื่อท่านพบปัญหานี้แล้ว ท่านแก้ไขอย่างไร ปัญญาของเราก็จะเพิ่มพูน สามารถร่วมช่วยกับกำลังศรัทธา สติ สมาธิ รับมือกับกิเลสได้

อันดับห้า คือ กำลังทหารกองหนุน เวลากองทัพรบกันเป็นเวลานานๆ ลำพังแค่กำลังทหารกองหน้าอย่างเดียว ย่อมไม่เพียงพอ จำเป็นต้องมีกำลังทหารกองหนุนคอยหนุนเนื่อง เสริมกำลังทัพเข้าไป อย่างนี้รบได้เนิ่นนาน จนกิเลสแตกพ่ายในที่สุด

กำลังทหารกองหนุนนี่เปรียบได้กับ กำลังความเพียร คือ ต้องเพียรหมั่น ฝึกศรัทธา สติ สมาธิ ปัญญาเข้าไปทุกวัน เพราะไม่เพียร สติ สมาธิ อาจกล้าแกร่งแค่วันแรกๆ พอโดนกิเลสหนุนเนื่องเข้ามา สมาธิอาจอ่อนกำลังลง แล้วแตกพ่ายได้

โม้มาตั้งนาน สรุปก็คือ ศรัทธา สติ สมาธิ ปัญญา ความเพียร กำลังทั้ง 5 นี้ พระท่านเรียกว่า พละ5 หรือ อินทรีย์ 5 เป็นพลังแห่งใจไว้คอยรับมือกับกิเลสทุกรูปแบบครับ

[maneechay]

สาธุ! เห็นชัด ตรงประเด็น ทำได้ ขอบคุณครับ..

[@--แสงตะวัน--@]

ใจมากๆ ครับพี่
สุดยอด คมชัด ลุ่มลึก เห็นภาพ และตรงประเด็นคำถาม

ขอบคุณสำหรับข้อชี้แนะนำครับ

[สบาย]

บทความที่โม้ได้ประโยชน์ มีกำลังเยอะเชียว คุณหัดฝัน

[ลูกพระธรรมแดนไกล]

ดีใจค่ะเพราะเคยมีอาการแบบนี้แต่ไม่รู้จะถามใคร อนุโมทนาด้วยค่ะ

[Dd2683]

อนุโมทนา พี่ หัดฝันครับ  Sadhu_Anumotanami.gif   22.04K   45 ดาวน์โหลด

ได้ดี เพราะมีกัลยาณมิตร

[WISH]

หนึ่งในคำสอนคำแนะนำ ของคุณยายมหารัตนอุบาสิกา ทองสุข สำแดงปั้น

ใจของเราเป็นของละเอียด ไม่ใช่ของหยาบ ถึงแม้ใจเราจะไม่วอกแวกไปไหนต่อไหน แล้วก็ตาม แต่หากจะบังคับให้หยุดทันทีก็ยังลำบาก เราต้องใช้วิธีตะล่อมใจทีละเล็กทีละน้อย ใจเราก็จะยอม หยุดเอง อุปมาเหมือนเราจะจับไก่เข้าเล้า หากใช้วิธีวิ่ง พรวดพราดเข้าไปจับ ไก่จะหนีไปจับตัวไว้ไม่ได้ แต่หากใช้ วิธีค่อย ๆ ตะล่อมเข้าหาไก่ เรียกไก่เข้ามา ไก่นั้นจะเชื่อง ยอมให้เราจับได้โดยง่าย จึงเปรียบเหมือนเรา เมื่อเพ่งแรง เกินไปใจก็จะไม่ยอมหยุด ก็หากค่อย ๆ ภาวนาประคับประคองนิมิตให้เห็นบ้างไม่เห็นบ้าง ในที่สุดใจนั้นก็จะเชื่องหยุด ในที่ตั้งของใจ คือ ที่ศูนย์กลางกายนั้นเอง

[@--แสงตะวัน--@]

แวะกลับมาอ่านความเห็นของคุณหัดฝันครับ สุดยอดจริงๆ :-)

 P1040277.JPG   88.96K   74 ดาวน์โหลด

[ณ ๐๗๒]

ใช่คะ กลับมาทบทวนอีกที สุดยอด บางครั้งเราก็ลืมเลือนไปตามกาลเวลา