มี 7 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[ดุสิตาเทวบุตร]

เมื่อคืนดูฝันในฝันแล้วครูไม่ใหญ่สอนเรื่องบารมี 10 ทัศเลยสงสัยว่า
1.การปล่อยปลา เต่า นก ฯเป็นทานบารมี หรือ เมตตาบารมี
2.การบวชคือเนกขัมบารมี แล้วการสนับสนุนการบวชด้วยปัจจัย เป็นทานบารมี หรือ เนกขัมบารมี


ขอบคุณครับ

[WISH]

ทั้งการปล่อยปลาและการสนับสนุนการบวช...เป็นบารมีทั้ง 10ทัศ ได้ครับ ถ้า...ใจเราบริสุทธิ์ตั้งมั่นในอัธยาศัยการสร้างบารมีอย่างต่อเนื่องตลอดอายุขัย...ด้วยหลักการ

ทาน ทำให้ "น่ารักใคร่" หากผู้ใดไม่เป็นที่รัก ต้องหักใจให้ทาน บำเพ็ญสังคหวัตถุ ฝึกหัดแบ่งปัน กล่าวคำอ่อนหวาน ทำตนให้มีประโยชน์ เสมอต้นเสมอปลาย หมั่นพิจารณาความตายไว้เสมอ ว่าตายไปก็เอาสิ่งใดติดมือไปมิได้ ทบทวนโทษของความตระหนี่ จักได้ทานเป็นเครื่อง "เกื้อกูลน้ำใจ"

ศีล ทำให้ "น่าปลอดภัย" หากผู้ใดเป็นที่น่ากลัวสำหรับผู้อื่น ต้องสงบกาย วาจา หมั่นบำเพ็ญศีลให้มั่นคง พิจารณาโทษในนรก ทบทวนเนืองๆ จักได้ศีลเป็นเครื่อง "ข่มใจ"

เนกขัมมะ ทำให้ "น่าเย็นใจ" หากผู้ใดเป็นที่เร่าร้อนของผู้อื่น มัวเมาอยู่ในลาภสักการะและกามคุณ ให้หมั่นสงบจิตใจ บำเพ็ญเนกขัมมะ หมั่นพิจารณาอสุภะ ความเน่าสยองของร่างกายและเน่าสลายของสิ่งต่างๆ อย่าได้เผลอ จักได้เนกขัมมะเป็นเครื่อง "ปลอดโปร่งใจ"

ปัญญา ทำให้ "น่าเลื่อมใส" หากผู้ใดสับสน เป็นที่คับข้องใจผู้คน ให้หมั่นพูดคุยซักถามความรู้ความจริง ไต่ถามผู้รู้ ทำภาวนาให้แจ้ง
หมั่นพิจารณาโทษแห่งความหลงใหล หลงผิด ก็จักได้ปัญญาเป็นเครื่อง "ส่องใจ"

วิริยะ ทำให้ "น่าพึ่งพา" หากผู้ใดถูกผู้อื่นหนีหน้า ต้องขยันปรับปรุงตนเอง กล้าเผชิญหน้ากับปัญหา หมั่นพิจารณาโทษแห่งความเกียจคร้านว่าจักฆ่าตนอย่างไม่ปราณี แล้วจักได้วิริยะเป็นเครื่อง "ปลุกใจ"

ขันติ ทำให้ "น่าคบหา" หากผู้ใดเป็นที่ขยาดของชนทั้งหลาย เพราะความที่ตนโกรธง่าย ดื้อดึง ขี้บ่น เจ้าอารมณ์ ควรพิจารณาโทษของความอ่อนแอทางจิตใจจนสงบเสงี่ยมได้ จักได้ขันติเป็นเครื่อง "สะกดใจ"

สัจจะ ทำให้ "น่าไว้ใจ" หากผู้ใดเป็นผู้ที่ใครๆ มิอาจเชื่อถือทั้งคำพูดและการงาน ควรหมั่นใส่ใจเอาจริงจัง เห็นโทษของการดูเบา ทำเล่น โลเลคดไปมาว่า ผู้ไม่มีความรับผิดชอบย่อมรับภาระหน้าที่ใดจริงจังมิได้ ทำให้เอาดีไม่ได้ แต่เอาชั่วได้ง่าย ต้องไปอบายในที่สุด เมื่อตระหนักจดจ่อจริงจัง จักได้สัจจะเป็นเครื่อง "จริงใจ"

อธิษฐาน ทำให้ "น่าเกิดแรงบันดาลใจ" หากผู้ใดเป็นที่เหนื่อยหน่ายท้อใจของผู้อื่น เพราะความที่ตนหวั่นไหวไปมา ทำการอันใดมิสำเร็จเป็นชิ้นเป็นอัน ควรหมั่นมีหลักในใจ มีอุดมการณ์ไม่เลื่อนลอย ไม่คล้อยตามกระแสดุจไม้หลักปักเลน พิจารณาโทษของความไม่ซื่อตรงต่อเป้าหมาย ว่าทำให้เคว้งคว้างอันตรายต่อตนยิ่งนัก ตอกย้ำซ้ำเสมอ จักได้อธิษฐานเป็นเครื่อง "ประทับใจ"

เมตตา ทำให้ "น่าเข้าใกล้" หากผู้ใดเป็นที่แห้งแล้งของผู้อื่น ควรหมั่นแผ่เมตตาเนืองนิตย์ให้จิตชื่นบานกว้างขวาง มุ่งพิจารณาโทษของการแล้งน้ำใจว่าจะลดทอนการสร้างบารมี มิได้ใครพึ่งพายามต้องการ มีแต่ความผูกพยาบาทเป็นสหาย หมั่นเจริญซ้ำๆ จักได้เมตตาเป็นเครื่อง "เห็นใจ"

อุเบกขา ทำให้ "น่าสุขใจ" หากผู้ใดเป็นที่น่าร้อนรุ่มใจกลุ้มใจของผู้อื่น เพราะความที่ตนอารมณ์อ่อนไหวไปกับทุกสิ่งรอบตัว ให้ฝึกหัดตัดใจจากอารมณ์ต่างๆ จนคุ้นชินดุจคนขับถ่ายคูถ มิหวนกลับไปอาลัยใยดี หมั่นพิจารณาโทษของความยินดียินร้าย อย่าให้เผลอทุกเวลา จักได้อุเบกขาเป็นเครื่อง "ตัดใจ"

http://main.dou.us/v...nt.php?s_id=423

[tnawut]

การสนับสนุนการบวชด้วยปัจจัย เป็นทานบารมี หรือ เนกขัมบารมี

โดยความเห็นส่วนตัวก็น่าจะได้ทั้งสองเรื่อง ในระดับที่ต่างกัน

ทานบารมี ก็ได้สละทรัพย์เพื่อการสืบทอดพระศาสนาซึ่งเป็นการทำถูกเนื้อนาบุญอย่างยิ่ง

เนกขัมมะ ก็ได้ความเห็นถูก ได้เข้าใจในศาสนา ผลบุญก็จะได้มาพบพระพุทธศาสนา แต่ถ้ายิ่งๆ ขึ้นไป ก็ต้องมาบวชทำผังบวชให้แน่นหนา ก็จะได้บรรลุธรรมโดยเร็ว

[somchet]

1. ถ้าปล่อยด้วยจิตเมตตา ก็ได้เมตตาบารมี ถ้าไปซื้อมาปล่อย ก็ได้ทานบารมี เป็นบารมีคนละส่วนกัน
2. สนุนด้วยทรัพย์ก็จะได้ทานบารมี และได้ส่วนมีส่วนแห่งบุญในการบวช ไม่คิดว่าจะได้เนกขัมมบารมี เพราะบารมี ใครทำใครได้นะ ด้วยบุญนี้ ต่อไปเวลาจะคิดออกบวช ก็จะได้รับการสนับสนุนอย่างดี

[หัดฝัน]

จะได้เป็นบางบารมีดังเช่นคุณ somchet โพสมา หรือ จะได้ทั้ง 10 บารมี ดังที่คุณ Wish โพสมา ขึ้นกับจิตใจของผู้บำเพ็ญ และสถานการณ์แวดล้อมด้วยครับ

เช่น การปล่อยปลา
จะได้ทานบารมี เมื่อ บริจาคทรัพย์ร่วมบุญปล่อยปลา
จะได้ศีลบารมี เมื่อ ดูแลปลาอย่างดีไม่ให้มันทรมานก่อนปล่อย และเลือกทำเลปล่อยให้ดี ไม่ใช่ไปปล่อยในน้ำเน่า ซึ่งมันก็ทรมานหลังปล่อยเข้าให้อีก
จะได้เนกขัมบารมี เมื่อ จิตเราคิดว่า ปล่อยด้วยใจบริสุทธิ์ ไม่หวังชื่อเสียงเกียรติยศ หรือของรางวัลใดๆ (ซึ่งเป็นหนึ่งในกามคุณทั้ง 5) ถือว่า เริ่มมีจิตหลีกออกจากกาม
จะได้ปัญญาบารมี เมื่อ เราคิดหาวิธีปล่อยให้ปลาอยู่รอดปลอดภัยทั้งก่อนปล่อย ขณะปล่อย และที่สำคัญที่สุดหลังจากปล่อยไปแล้ว
จะได้วิริยะบารมี เมื่อเรา มีความพากเพียรในการปล่อยปลา เช่น สมมุติเขานัดปล่อยในที่ไกลๆ เราก็ยังพากเพียรเดินทางมาปล่อย ย่อมมีวิริยะมากกว่า ผู้ที่สามารถปล่อยได้แบบง่ายๆ
จะได้ขันติบารมี เมื่อเรา อดทนเวลาพบอุปสรรคจากการปล่อยปลา เช่น เห็นปลาในร้าน เลยไปเจรจากับแม่ค้า เขาด่ามา เราก็อดทน ค่อยๆ พูดจนเขายอมขายให้มาปล่อย หรือ เราเจ็บป่วยไม่สบาย แต่ก็ยังอดทนลุกขึ้นมาปล่อยปลา
จะได้สัจจะบารมี เมื่อเรา ตั้งใจจะปล่อยวันนี้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราก็ไม่เปลี่ยนใจที่จะปล่อยปลา
จะได้อธิษฐานบารมี เมื่อเรา อธิษฐานให้ดีปล่อยเราทุกๆ เดือน แล้วพยายามทำให้ได้ตามอธิษฐานตลอด หรือ ปล่อยแล้ว ก็อธิษฐานให้ได้สั่งสมบุญยิ่งๆ ขึ้นไป
จะได้เมตตาบารมี เมื่อ เรามีจิตเมตตาในการปล่อยปลา ไม่ใช่ถูกบังคับให้ตื่นแต่เช้ามาปล่อย กำลังง่วงนอนอยู่ อย่างนี้ไม่ได้บารมีนี้เป็นต้น
จะได้อุเบกขาบารมี เมื่อ เรามองไปยังปลาอื่นๆ ในร้านค้าที่จะต้องถูกฆ่า แล้วสามารถวางอุเบกขาได้ว่า เวลานี้ เราช่วยได้เพียงเท่านี้ เป็นต้น
จะได้

[WISH]

สาธุกับคุณหัดฝันที่ช่วยขยายความ...

การสนับสนุนการบวชด้วยปัจจัยก็สามารถประกอบเหตุได้ทั้ง 10บารมี เช่นกัน...

ทาน ฆ่าความตระหนี่

ศีล ในฐานะผู้ให้...ต้องสงบกาย วาจา หมั่นบำเพ็ญศีลให้มั่นคง

เนกขัมมะ ออกจากมัวเมาอยู่ในลาภสักการะและกามคุณ ให้หมั่นสงบจิตใจ

ปัญญา ทำภาวนาให้แจ้ง เห็นเหตุของเพศสมณะ ว่าเป็ฯทางแห่งความปลอดโปร่ง

วิริยะ กล้าทำความดีนี้ ต่อเนื่องโดยไม่ย่อท้อ

ขันติ ต้องอดทนต่ออารมณ์

สัจจะ ตระหนักจดจ่อในทานอย่างจริงจัง

อธิษฐาน มีอุดมการณ์ไม่เลื่อนลอย มั่นคงในทาน

เมตตา ทำแล้วหมั่นแผ่เมตตาเนืองนิตย์ให้จิตชื่นบานกว้างขวาง

อุเบกขา หมั่นพิจารณาโทษของความยินดียินร้าย อย่าให้เผลอทุกเวลา

[ดินสอแห่งธรรม]

....ทำบุญอย่างไรก็ได้อย่างนั้น.... ดังที่ผู้ปรารถนาจะครองผ้ากาสาวพัตร์ ในสมัยพุทธกาลก็มาจากการถวายบาตรและจีวร แต่ต้องเป็นเพศบริสุทธ์คือชายแท้ นั่นหมายถึงหากเป็นหญิงก็ต้องรักษาศีล 8 และอธิษฐานให้พ้นจากกาลอันเป็นหญิงเสียก่อน เมื่อหมดกรรมหรือกรรมอ่อนก็จะได้เป็นชาย และหากรวมกับบุญที่ได้สนับสนุนการบวชด้วยแล้วก็จะมีสิทธิ์มากที่จะได้เกิดมาเป็นชายแท้และได้บวช...

การสนับสนุนการบวช ต่างกับเนกขัมมะ ตรงที่ เนกขัมมะเป็นการปฏิบัติทั้งกาย วาจา ใจ ให้ออกจากกาม ราคะ หลุดพ้นจากการครองเรือน หรือเรียกว่ารักษาพรหมจรรย์ก็ได้ ดังนั้นผู้บวชชี พรหมณ์ ที่สวมชุดขาวก็ปรารถนาจะหลุดจากสิ่งเหล่านี้ดังกล่าว และการบำเพ็ญเนกขัมมะบารมีนี้ เมื่อใจออกจาก กาม และราคะแล้ว ใจจะบริสุทธิ์และเข้าถึงธรรมได้ง่าย จึงเป็นที่นิยมปฏิบัติกัน เพราะเห็นผลได้เร็ว ดังเช่นเหล่าอุบาสก และอุบาสิกา ที่มีศีล 8 เป็นพื้นฐานเสริมด้วย

[แก้วใสปิ๊ง]

เห็นด้วยกับคุณหัดฝัน,คุณWISHหรืออีกหลายๆท่านที่
แสดงทรรศนะมานะครับ แต่จะขอเสริมนิดนึง...
จะขอย้ำว่า "บารมี"คือ..บุญพิเศษหรือบุญอันกลั่นตัวอย่างเข้มข้นจาก
1. ความสม่ำเสมอต่อเนื่องหรือ
2.ทำอย่างทุ่มเทเอาชีวิตเป็นเดิมพัน
นั่นก็แปลว่าหากเราปล่อยปลา,เต่า,นก ฯลฯ หรือสนับสนุนการบวชเพียงครั้งเดียว
โดยที่ใจไม่ได้มีความเลื่อมใสหรือความปลื้มปีติอะไร ทำตามๆเพื่อนไปเฉยๆ
ก็หมายความว่าเราอาจจะไม่ได้บารมีอะไรแม้สักข้อเดียวก็ได้ครับ
พูดง่ายๆว่า สำคัญที่ใจครับใจเป็นใหญ่ ถ้าใจละเอียดอ่อนพอและทำด้วยความปลื้ม
ปีติ ทำอย่างมีโยนิโสมนสิการ ทำอย่างสม่ำเสมอต่อเนื่อง ก็อาจจะเป็นบารมีทั้ง10ข้อ
เหมือนตัวอย่างที่หลายๆท่านยกมานั่นเอง