ไปที่เนื้อหา


รูปภาพ
* * * * * 1 คะแนน

วันนี้ใครได้ดู mv ของธรรมทายาทปี2530บ้างครับ......


  • คุณไม่สามารถตั้งกระทู้ใหม่ได้
  • กรุณาลงชื่อเข้าใช้เพื่อตอบกระทู้
มี 5 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

#1 Daemusin

Daemusin
  • Members
  • 133 โพสต์

โพสต์เมื่อ 22 January 2010 - 10:06 PM

ผมดูเเล้วรู้สึกปลื้มมากมาย รุ่นแรกๆนี่ คง สนุกกันน่าดูนะครับเนี่ย แล้วทุกคนที่ดูรู้สึกอย่างไรมาเเชร์กันครับ .... happy.gif
คนที่ไม่มีปัญหาคือคนที่ไม่ได้ทำ

#2 หยุด นิ่ง ใส

หยุด นิ่ง ใส
  • Members
  • 167 โพสต์

โพสต์เมื่อ 23 January 2010 - 10:40 AM

สมัยอบรมธรรมทายาท ก็ได้ดูช่วงปฐมนิเทศ เจ้าหน้าที่จะฉายรุ่นบุกเบิกเหมือนกันครับ
เช่นพายุมา เหล่าธรรมทายาท ต้องช่วยกันจับกลด กลางทุ่งน่า
กลดบางหลังก็ปลิวไปกับกระแสลมและฝนบ้าง จะเห็นความอดทนความเพียรของเหล่าธรรมทายาท
มีการเดินธุดงค์ ดูแล้วรู้สึกประทับใจ

รุ่นผม หลังฝึกร่างกายที่เขาชนไก่จะเดินทางไกลไปเพื่อปลงผม ที่วัดถ้ำพุหว้า ระยะทางประมาณ30กิโลเมตร
ยิ่งช่วงใกล้ถึงวัดยิ่งต้องหมดแรงเพราะทางขึ้นเขาชันมาก แต่พอเจอวัดกลางป่าที่งดงาม จิตใจยิ่งฟูฟ่อง
เพราะวัดสวยงามน่ารื่นรมมากทีเดียวครับ
เดินตั้งแต่ ตี 4 ถึง 12.00 พอดี ระหว่างทาง จะเจอชาวบ้านในป่า มาร่วมอนุโมทนบุญตลอด2ข้างทาง
พอถึงวัดถึงได้ทราบว่าฝนพันปีเป็นอย่างไร

สำหรับรุ่นผม จะเป็นรุ่นขุดถ้ำครับเพื่อใช้ถ้ำสร้างโบสถ์ ต้องช่วยกันขุดถ้ำทั้งคืน บางคืนแทบไม่ได้นอน
บางคืนนอน ๆ อยู่ซักเที่ยงคืนถึงตี 2 น้ำท่วมกลด จนต้องนั่งหลับแช่น้ำฝนในกลดกันเลย
บางคนปักกลดช่องน้ำไหลพอดี เจอกระแสน้ำจนกลดล่ม
รุ่นผมไม่แน่ใจว่าเป็นปีเดียวหรือเปล่าที่ธรรมทายาทต้องฝึกตัวต่างสถานที่
คือใช้สถานที่ วัดถ้ำพุหว้าเป็นวัดป่าบนยอดเขา จ.กาญ ฝึกตัวแล้วกลับมาที่วัดพระธรรมกายช่วงใกล้บวช
บริเวณที่ใช้อบรมจะเป็นยอดเขาที่พื้นไม่สม่ำเสมอ และเต็มไปด้วยเกล็ดหินเล็ก ๆ
หลังจากปลงผมแล้วต้องมีการถอดรองเท้า เดิน ผลคือถ้าเดินไม่ระวังก็โดนเกล็ดหินทิ่ม
เพราะหินจะมีลักษณะเล็กและแหลมมาก ผมโดนประจำ อาจจะเป็นคนเนื้อบางก็ได้ ต้องค่อย ๆ ดึงหินที่เท้าออกอย่างระมัดระวัง
บางครั้งเลือดก็ออกมาซิบ ๆ

สำหรับบรรยากาศดีมากครับป่าเขาลำเนาไพรเหมาะแก่การปฎิบัติธรรม อาจมีเสียงไก่แจ้ขันบ้างเวลานั่งสมาธิ
นึกซะว่าเป็นเศษกรรมที่เราทำมาในอดีต

ยังอยู่ในความทรงจำผมเสมอครับคิดถึงเมื่อ คิดถึงเมื่อไหร่ก็ปลื้มแสนปลื้มครับ

ถ้าหากจะให้เขียนผมคิดว่ามีเรื่องมากมายเลยหล่ะครับ

ความทรงจำจากการฝึกฝนตนเองก่อนและหลังบวช
เช่น เรื่องที่ต้องกลั้นน้ำตาของกลุ่มธรรมทายาทที่วัดถ้ำพุหว้า
จากเพื่อนธรรมทายาทเพิ่งเรียนจบ วิศวที่ มช. หนีพ่อแม่มาบวช และพ่อแม่กับญาติอีกรถตู้มาตามไม่ให้บวชอีก หนีมาครั้งนี้ครั้งที่ 3
ก็ไม่สำเร็จ ซึ่งเกือบจะถึงวันบวชอยู่แล้ว เพื่อนที่ประพฤติดีและตั้งใจมาตลอดต้องจากไป
โดยไปเก็บกลดตนเองและเครื่องใช้ต่างๆ ด้วยความเศร้าโศก
หลังจากนั้นก็ไปขอคุณพ่อคุณแม่มากล่าวลา เพื่อนที่กลุ่มธรรมทายาทและพระพี่เลี้ยงด้วยความอาลัย
ทุกคนต้องกลั้นน้ำตา แต่ก็ไม่มีใคร ต้านทาน ต่อความอาลัยนี้ได้แม้แต่ พระพี่เลี้ยง

หลังจากนั้นก็ได้พบกับเพื่อนอีกครั้ง ที่หลังโบสถ์ยืนประนมมือร้องไห้สงบนิ่งด้วยชุดขาว
โดยเหล่าธรรมทายาทกำลังเวียนประทักษิณเพื่ออุปสมบท
เป็นภาพที่ทำให้ผมรู้สึกตื้นตันใจมากว่า การบวชไม่ใช่เรื่องที่จะเกิดขึ้นได้อย่างง่าย เลย
การบวชเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้ยาก

ฉะนั้นแสนรูปนี้จะเป็นแสนรูปที่ยิ่งใหญ่และเป้นสิ่งที่เกิดขึ้นได้ยากมาก
แต่ก็กำลังจะเกิดขึ้นแล้ว ด้วยบุญและบารมีของทุกท่านที่ได้ช่วยกัน

อนุโมทนาบุญครับ



ครั้งหนึ่งในชีวิตของลูกผู้ชายครับ

#3 Daemusin

Daemusin
  • Members
  • 133 โพสต์

โพสต์เมื่อ 23 January 2010 - 12:09 PM

อ่านเเล้วซึ้ง น้ำตาจะไหล cry_smile.gif
คนที่ไม่มีปัญหาคือคนที่ไม่ได้ทำ

#4 luckynara

luckynara
  • Members
  • 714 โพสต์

โพสต์เมื่อ 25 January 2010 - 11:21 AM

ขออนุโมทนาบุญกับคุณหยุด นิ่ง ใส ด้วยนะคะ สาธุ สาธุ สาธุค่ะ

#5 ซามูไรไซเบอร์

ซามูไรไซเบอร์
  • Members
  • 22 โพสต์
  • Gender:Male

โพสต์เมื่อ 25 January 2010 - 01:57 PM

ข้อความของคุณ หยุด นิ่ง ใส
กินใจมากเลยครับ

#6 usr33062

usr33062
  • Members
  • 1 โพสต์

โพสต์เมื่อ 26 January 2010 - 02:29 PM

ich habe sech für leute fünfe mache möng numme 2meine sohn numme3neffenumme4neffe schwiegersohn numme5bruder bei dei tempel ins bankkok im have big bun sae tur