มี 11 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[อินทกะ]

ปี พศ.๒๕๔๓ วันนั้นอกาศยามเช้ากำลังเย็นสบาย หลังจากพวกเรา ได้ทานข้าวเช้ากันเสร็จ ก็มีเสียงบอกต่อกันว่า ถึงเวลาประชุมแล้ว หลวงพ่อทัตตชีโว ให้เรามาประชุมที่สภาธรรมกายสากลหลังใหม่ แต่ไม่รู้ว่าเรื่องอะไร ในขณะที่เดินมา เรารู้สึกแปลกๆเย็นไปหมด เหมือนนำตาจะไหลๆยังไงบอกไม่ถูก แต่อดทนเอาไว้ (เป็นไปเองเหมือนการเชื่อมต่อกันระหว่างแม่กับลูกที่เวลาแม่เกิดเจ็บป่วยหรืออะไรในที่ไกลๆลูกจะรู้สึกขึ้นมาเอง) พอถึงเวลาหลวงพ่อมาถึง ท่านจะพูดให้กำลังใจพวกเรา จนใจใสๆกัน และเมื่อถึงเวลาสำคัญท่านบอกว่า วันนี้ ..... คุณยายจากเราไปแล้ว... ทุกคนเงียบหมดแต่ก็รู้ว่าเราต้องทำอะไรสักอย่าง พวกเรารู้แต่เพียงว่า เหมือนโลกกำลังขาดแสง แต่มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้เรายังมีความหวัง ก็คือ พ่อทั้งสองของเรา วันที่ ๓ กุมภาพันธ์ เป็นวันสลายร่างคุณอาจารย์จึงนำเรื่องมาโพสต์ให้ทุกท่าน คิดถึงคุณยาย และตั้งเป้าหมายว่าเราจะทำอะไรกันดี

[tnawut]

วันที่ ๓ กุมภาพันธ์ เป็นวันสลายร่างคุณอาจารย์จึงนำเรื่องมาโพสต์ให้ทุกท่าน คิดถึงคุณยาย และตั้งเป้าหมายว่าเราจะทำอะไรกันดี

เริ่มก่อน ขอปวารณา
1. บวชบูชาธรรมรุ่น 66 ปีพระราช ถวายหลวงปู่ หลวงพ่อ ครูไม่ใหญ่ ครูไม่เล็ก พระอาจารย์ทุกๆ รูป หลวงพี่ทุกๆ รูป และคุณยายอาจารย์ผู้สร้างวัดพระธรรมกาย

2. ปิดองค์พระตามจำนวนทั้งหมดที่ปวารณาก่อนหน้านี้

และขอเป็นต้นบุญต้นแบบชักชวนหมู่ญาติ ให้ได้มาร่วมบุญ ทำทาน รักษาศีล ปฏิบัติธรรมกัน

ขอให้สมาชิกเวปได้บุญร่วมกันนะครับ

[หยุด นิ่ง ใส]

อนุโมทนาบุญกับ คุณ tnawut ด้วยนะครับ

สำหรับผม ชาตินี้ก่อนละโลก ต้องให้ได้ดวงปฐมมรรค ที่ชัดใสสว่างก่อน

ขอให้เครียปัญหาทางโลกให้เสร็จโดยเร็ว

และต้องเป็นผ้าผืนสุดท้ายเท่านั้นสำหรับชีวิตครับ

พูดถึงคุณยายทำให้คิดถึงคุณยาย ครับ เป็นคนบ้านเดียวกัน คืออยู่นครปฐมเหมือนกัน

วันที่ผมได้ไปนอนวัดครั้งแรก จากการชวนของรุ่นพี่
ไปวัดทั้ง ๆ ที่ตนเองไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับวัด และยังไม่เข้าใจวัด ยังมีกิเลสอยู่มาก
วันรุ่งขึ้น ก็ได้พบคุณยาย ที่อยู่ระหว่าง ธรรมทายาทลาสิกขากันแล้ว
แล้วมาขอพรท่าน โดยต่อแถวเรียงรายทีละคน รุ่นพี่ที่พาไป บอกว่า ไปขอพรท่านสิ
ผมคิดในใจว่าจะขอไรดี นะ เอาขอแบบนี้ก็แล้วกัน ขอให้ผมได้บวชนะครับ

คุณยายยิ้มให้แล้วบอกว่า "ได้บวช" คำเดียวที่ผมได้รับจากคุณยาย
ตอนนั้นยังไม่รู้เลยว่าท่านคือใครเป็นใคร
มารู้อีกทีนี่ปลื้มแสนปลื้มจริง ๆ ครับ ที่ได้รับพรจากท่านแม้ครั้งเดียวก็ตาม

และปลื้มอีกครั้งที่ตอนที่ผมบวชธรรมทายาท รุ่นหลังเกิดอัศจรรย์ตะวันแก้ว และเห็นท่านมาในวันอาทิตย์

[Lucky Girl]

มาไม่ทันคุณยายค่ะ

แต่ทันคำสอนอันมีค่าของท่าน

ขอปวารณา บูชาธรรมคุณยาย

ข้อแรก เป็นกัลยาณมิตรให้ตัวเอง ประคับประคองตัวเองให้อยู่บนเส้นทางสร้างบารมีนี้ จนหมดลมหายใจ
ข้อสอง เป็นกัลยาณมิตรให้ทุกคนที่เราสามารถทำหน้าที่ได้
ข้อสาม จะตั้งใจปฏิบัติธรรม เอาตัวให้รอด ไม่เป็นภาระของท่าน (หรือเป็นภาระให้น้อยที่สุด) จะได้ตามติดท่านไปสร้างบารมีได้ทุกภพทุกชาติ

[หัดฝัน]

ไม่ว่าจะคิด จะทำอะไร ให้ทำเหมือนที่คุณครูไม่ใหญ่ท่านบอกไว้น่ะครับ ซึ่งท่านก็ย่อมจะต้องนำมาจากคุณยายอีกทอดหนึ่ง นั่นคือ ปรารภเหตุสร้างบุญ เช่น

วันพรุ่งนี้ครบรอบวันสลายร่างคุณยาย ดังนั้น เรามาปฏิบัติธรรมให้เต็มที่
วันต่อไป ครบรอบพิธีปลงผมถวายบาตรนาคธรรมทายาทในโครงการแสนรูป อ้าวเราก็ต้องกลั่นใจใสๆ นั่งธรรมะเตรียมใจ
วันต่อๆ ไป อ้าวพิธีบรรพชาเป็นสามเณรแสนรูป อ้าวเราก็ต้องกลั่นใจใสๆ นั่งธรรมะเตรียมใจเช่นกัน

คือ ให้ทุำกวันเป็นวัน สั่งสมบุญนั่นเองครับ

[ตำรวจรักบุญ]

อยากจะทำสิ่งดีแทนพระคุณคุณยาย
หากเป็นชายควรออกบวชสืบพระศาสนา
หากเป็นหญิงด้อยโอกาสบรรพชา
ให้บูชาด้วยปัจจัยและแรงกาย
ท่านชายบวชท่านหญิงหนุนบุญล้นฟ้า
ยายมองมาคงปลื้มอยู่มิรู้หาย
หากทุกคนได้เข้าถึงธรรมกาย
โอ้คุณยายจะเป็นสุขสักปานใด

[ตะกร้าอีกใบ]

ยิ้ม

[ใส ใน สว่าง]

จะ ทุ่ม เท กับ งาน บุญ ทุก ๆบุญ อิอิ

[ดินสอแห่งธรรม]

...สู้หัวชนฝา เช่นเดียวกับคุณยาย แต่ด้วยบุญผมน้อยกว่า งั้นขอตายในหน้าที่ละกัน...

....จะพลิกฟื้น ศาสนา ให้ชาวหล้า
จะตั้งใจ บูชา บุญสดใส
จะเชื่อฟัง คำสอน มิคลอนคลาย
จะบ่มธรรม ให้ขยาย น้อมบูชา..

...จะเป็นผู้ ชี้นำ อย่างไม่ท้อ
จะเดินตาม รอยเท้าพ่อ ไม่ห่างหาย
จะเป็นหลาน ของหลวงปู่ และคุณยาย
จะสู้จน ตราบสุดท้าย ขอสัญญา...

[PTDL]

งั้นขอตายในหน้าที่ละกัน

งานใหญ่ยังไม่เสร็จ... ใยพูดเรื่องตาย

[*Namkhang*_*]

[i]ท่านชายบวชท่านหญิงหนุนบุญล้นฟ้า[/i ]
น้องหญิงคนนี้จะช่วยส่งเสริมการสร้างบารมีของพระพี่ชายค่ะ

[*Namkhang*_*]

มาวัดครั้งแรกนั่งเล่นเม็ดมะขามข้างสภาจาก ได้กวาดถูสภา กินข้าววัด แล้วบอกแม่ว่า จะมาบวชที่วัดนี้ ทั้งๆที่เป็นเด็กผู้หญิงนะ ไม่นึกว่าจะได้กลับมาอีกครั้งเมื่อเวลาล่วงมาตั้ง 17 ปี น้าบอกว่าตอนที่เราไปนั้นคุณยายป่วยอยู่ พวกเราได้นั่งสมาธิกับพระเดชพระคุณหลวงพ่อทั้งสองท่าน เสียดายเวลาที่เราต้องพลัดพรากไป