มี 4 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[pandin]

กระดาษทิชชู่หมด และ นาฬิกาแห่งชีวิต



วันหนึ่งผมได้อ่านหนังสือ ปรากฏการณ์ หัวใจทองคำ ได้อ่านบันทึกส่วนตัวของ คุณ ไพศาล ทวีชัยถาวร

ที่ได้เขียนความรู้สึก และ แรงบันดาลใจที่ยิ่งใหญ่ในการสร้างบารมี



และโดยบังเอิญ ในขณะที่ได้อ่านนั้นได้ดูภาพประกอบ ซึ่งเป็นภาพถ่ายของบันทึกส่วนตัวของ คุณ ไพศาล ทวีชัยถาวร


ก็ได้ข้อคิดดีๆ ที่เปี่ยมไปด้วยคุณค่า เป็นอย่างยิ่ง



ในบันทึกนั้น เริ่มต้นว่า.......



ผมเหลือ เวลา 6,205 วัน ในการสั่งสมบารมี



คนยุคเราอายุเฉลี่ย 75 ปี (27,375 วัน) ถ้าไม่โดนวิบากกรรมตัดรอนเสียก่อน ผมจะเหลือเวลาสั่งสมบารมี 6,205 วัน

วันนี้ผ่านไปอีก 1 วัน คงเหลือ 6,204 วัน ( ไม่นับวันป่วย และ วันอื่นๆ) คุณลองทำเครื่องหมายวันที่คุณเหลือเวลาบนโลกใบนี้

ไว้ที่ฝาบ้าน หรือที่ไหนก็ได้ แล้วคุณจะรู้ว่าเวลาของคุณเหลือน้อยมาก......



เมื่อผมได้อ่านถึงตรงนี้แล้ว ผมรู้สึกสะดุดใจมาก และ เกิดคำถามในทันทีว่า





แล้วเวลาของเรา เหลืออีกเท่าไหร่ ?????



ถ้าเราเอา อายุ 75 ปี ลบด้วย อายุของเราในปัจจุบัน........ แล้วคูณด้วย 365 วัน

เราจะได้คำตอบว่า ถ้าเรามีบุญมีอายุขัยถึง 75 ปี เราจะเหลือเวลาอีกกี่วัน.........



แล้วผมก็ลองเอาเวลาที่เหลือ ไม่กี่วันนี้ มาคูณด้วย 24 ชั่วโมง และ นำมาคูณต่อด้วย 60 นาที

.....และ ผมก็ได้คำตอบว่า ผมจะมีเวลาเหลือเป็นจำนวนกี่ชั่วโมง และ เป็นเวลากี่นาที..........



!!!!! ปี !!! เดือน !!! วัน !!! ชั่วโมง !!! นาที !!!!!



นาฬิกาเดินไปอย่างช้าๆ พร้อมๆกับเวลาในชีวิตที่หดสั้นลง ไปเรื่อยๆ



บางครั้ง กว่าที่ตัวเราจะตระหนักถึง วันเวลาที่ผ่านไป เวลานั้นก็ผ่านไปแล้ว เป็นปี ......

กว่าจะรู้สึกว่าตัวเรามีอายุที่เพิ่มขึ้น และ เวลาของชีวิตที่หดสั้นลง ก็มักเป็นวลาเมื่อครบรอบวันคล้ายวันเกิด อีกครั้ง .......

และในหลายๆครั้ง เรามักคิดเข้าข้างตัวเองว่า ยังมีเวลาอีกมาก ที่จะทำในสิ่งที่ดีงาม และ เป็นประโยชน์ แก่ตัวของเราเอง

คนที่เรารักทุกๆคน ตลอดจน คนทั้งหลายทั่วโลก



If Tomorrow Never Comes

ถ้าไม่มีวันพรุ่งนี้สำหรับเรา ????


เวลา ของเราเหลือน้อยมาก และช่างน้อยเหลือเกินเมื่อเทียบกับ เวลาในสุขติ หรือทุคคติ ที่ยาวนาน


ดัง นั้นต้องทุ่มเทชีวิต จิตใจ และ ใช้เวลาให้มีคุณค่า ในการทำเป้าหมายในชีวิตของเราให้เต็มบริบูรณ์

ด้วยการทำพระนิพพานให้แจ้ง แสวงบุญ สร้างบารมี แล้วเราจะพบแต่ความสุข และความสำเร็จที่แท้จริงแห่งชีวิต

ตราบจนถึงที่สุดแห่งธรรม

ทั้งกำลัง กาย กำลังใจ กำลังความคิด และ กำลังทรัพย์ ของเราในเวลานี้ มีคุณค่าอย่างยิ่งต่อวิชชาธรรมกาย



มาเถิดมาใช้เวลาที่มีคุณค่า ทุ่มเททั้งกำลังกาย กำลังใจ กำลังความคิด และ กำลังทรัพย์

เพื่อน้อม ถวายเวลา และ ความแข็งแรงให้แด่ พระเดชพระคุณหลวงพ่อ เพื่อให้ท่านได้ทำงานที่แท้จริงที่ไม่อาจมีใครทำแทนได้เลย



สิ่งที่ให้ในยามต้องการ มักมีคุณค่ามาก แม้มีมูลค่าน้อย

สิ่งที่ให้ในยามไม่ต้องการ มักมีคุณค่าน้อย แม้มีมูลค่ามาก

ขอแถมข้อมูลดีๆ เกี่ยวกับเรื่องเวลาแห่งชีวิต แบ่งปันให้แด่ยอดนักสร้างบารมี ขุนรบจักรพรรดิ์ของพระพ่ออีกสักเรื่องนะครับ

จะได้เอาไว้ใช้เป็นธรรมาวุธในการชักชวน มหัศจรรย์ชายทั้งหลายมาบวชกัน

สถาปนาโครงการ บวชแสนรูปทุกหมู่บ้านทั่วไทย ตลอดพรรษานี้ ให้สำเร็จเป็นอัศจรรย์

ที่ผ่านมาทุกทุกท่านได้ทุ่มเท อย่างอุทิศชีวิตในการสร้างบารมี

สมดังการเกิดมาในครั้งนี้

เพราะเราไม่ได้เกิดมาเพียงเพื่อใช้ชีวิต

แต่เราเกิดมาเพื่อพลีชีวิต

ที่สุดแห่งธรรมคือเป้าหมาย การเผยแผ่วิชชาธรรมกายเป็นหน้าที่ เราเกิดมาสร้างบารมี

กราบอนุโมทนาบุญกับทุกๆท่านด้วยนะครับ

แผ่นดิน

ไฟล์แนบ

•  image002.jpg   107.52K   155 ดาวน์โหลด
•  image001.jpg   133.25K   158 ดาวน์โหลด

[prem]

ขออนุโมทนาบุญสำหรับข้อความ-ข้อคิดดีดีสำหรับนักเรียนอนุบาลฯ ทุกคนนะคะ
ขอให้ได้บุญเยอะๆ จากการให้ทานความรู้นะคะ

สาธุ สาธุ สาธุ

[Tree]

เป็นข้อ ที่ทำให้เราได้คิดถึง ความไม่ประมาท ได้ดีทีเดียวครับ

[หัดฝัน]

นั่นสิ เวลามีน้อยเช่นนี้ ทำอย่างไรจะใช้เวลาที่ผ่านไปอย่างทรงคุณค่าที่สุด

แน่นอนว่า คนเราต้องนอน ถ้าอย่างนั้น ก็เสียเวลาไปแล้วราวๆ 8 ชั่วโมง
อีกทั้งคนเราก็ต้องทำงาน ยกเว้นพระท่านที่บวช เวลางานกับเวลาบุญของท่านเป็นเวลาเดียวกัน
แต่สำหรับ ผู้ครองเรือนทั่วไป ก็ต้องเสียเวลาไปกับตรงนี้อีกราว 8 ชั่วโมง

แล้วจะทำอย่างไร ให้สามารถใช้เวลาที่เหลืออย่างคุ้มค่า บางท่านหากจะคิดว่า ต้องตั้งใจสร้างบุญอย่างสุดกำลัง
หากพลาดพลั้งเผลอเรอแม้เพียงนิดเดียวก็เสียเวลาเปล่า เพราะเวลาเดินหน้าไปทุกวินาที

แต่ผมกลับมองหาตัวอย่าง ตัวอย่างที่จะทำให้การใช้เวลาเป็นไปอย่างคุ้มค่า ตัวอย่างนั้นคือตัวอย่างของคุณครูไม่ใหญ่
แน่นอนว่า ภารกิจบุญใหญ่หนึ่งๆ นั้น แม้เราจะพยายามใช้เวลาไปตลอด 24 ชั่วโมงอย่างคุ้มค่า โดยอาจมียาวิเศษที่ทำให้
ไม่ต้องหลับต้องนอนเลย ทำแต่บุญใหญ่นี้อย่างเดียว และพยายามไปชั่วชีวิต ก็ยังไม่อาจทำให้ภารกิจบุญนั้นสำเร็จเสร็จสิ้นได้
แม้จะใช้เวลาทั้งชีวิตก็ตาม ถ้าหากเราทำอยู่เพียงคนเดียว (เช่น ภารกิจชวนคนบวชแสนรูป)

แต่ถ้าหากเราทำอย่างคุณครูไม่่ใหญ่ เวลาของเราก็จะดำเนินไปอย่างมีคุณค่า แม้บางครั้งตัวเราซึ่งยังไม่เก่งเทียบเท่าครูไม่ใหญ่ อาจเผลอสติไปกับบางเรื่องบางราวบ้างก็ตาม แต่หากเราทำอย่างท่าน ภารกิจบุญนั้นก็สามารถสำเร็จลงได้ ไม่ว่าจะเป็นภารกิจใหญ่ เพียงไหนก็ตาม

วิธีการทำอย่างท่านก็คือ ชักชวนคนอื่นให้มาทำภารกิจบุญใหญ่นั้นเหมือนๆ กับเรา เมื่อเป็นอย่างนั้นเวลาของเราก็งอกขึ้นเป็นทวีคูณ เช่น บางท่านพยายามชักชวนคนบวช ด้วยตัวคนเดียว ต่อให้เขามีเวลา 24 ชั่วโมง แล้วชวนได้วันละ 5 คน เขาต้องใช้เวลาชวน
คนบวชกว่าจะครบแสน = 100000/5 = 2 หมื่นวัน หรือเท่ากับ = 55 ปีเลยทีเดียว กว่าภารกิจนี้จะสำเร็จ

แต่หากเรารวมใจ ผู้มีใจรวม คือ รวมคนที่มีใจจะสร้างบุญเช่นเดียวกัน แล้วมาร่วมแรงร่วมใจทำภารกิจบุญเดียวกัน เวลาของเราจะงอกเป็นทวีคูณ เช่น ผู้นำบุญ 2 หมื่น ตั้งใจชักชวนคนบวชเพียงแค่คนละ 5 รูป ก็สามารถชวนคนบวชแสนได้ ภายในเพียงเดือนเดียว แล้วทุกคนก็จะได้บุญใหญ่นี้ไปพร้อมๆ กัน (อาจจะมากกว่าน้อยกว่าบ้าง ขึ้นกับใครชวนมากชวนน้อย)

นั่นคือ เหมือนเวลาของเราเพียง 8 ชั่วโมงต่อวัน แต่คูณ 2 หมืนเข้่าไป กลายเป็นเวลาเหลือเฟือถึง 1 แสน 6 หมื่นชั่วโมงต่อวัน นั่นเอง นี่คือ พลังแห่งการสร้างเครือข่ายคนดีครับ ภารกิจต่อไปชวนคนบวชล้าน ก็ใช้หลักการเดียวกันนั่นเอง

[ดินสอแห่งธรรม]

....นั่นสินะ จะมัวมองพรุ่งนี้ได้ไง วันนี้ เดี๋ยวนี้ เราก็อาจตายได้ตลอด หายใจเข้าไม่หายใจออกก็ตาย หายใจออกไม่หายใจเข้าก็ตาย จะวูบไปเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ บรึ๋ยยยย ทำบุญทุกวินาทีดีกว่า...