อ้างอิงจากย้อนรอยหมู่คณะตอนที่ 14 มันก็แค่งานแจกน้ำนะครับ
http://www.dmc.tv/fo...showtopic=23111
วันนี้ หนึ่งในเรื่องราวสุดแสนประทับใจของผมในชีวิตการเป็นอาสาสมัคร ที่ได้ถูกบันทึกด้วยกล้องถ่ายภาพยนตร์ที่ดีที่สุดในโลก นั่นคือ วีดิโอใจของผมเอง กำลังจะถูกนำเสนอต่อเพื่อนนักเรียนอนุบาลทุกๆ ท่านแล้วล่ะครับ
ดังที่ได้เคยบอกกล่าวเล่าความเมื่อตอนที่แล้วว่า งานบุญของอาสาสมัครทั้งหลาย แม้จะเป็นงานพื้นฐานก็ตาม แต่พอต้องมาทำเพื่อใช้ต้อนรับบริการคนจำนวนมากๆ แล้วล่ะก็ งานบุญนั้นก็กลายเป็นงานช้างไปโดยปริยาย ยิ่งในปัจจุบัน สาธุชนมาวัดกันมากขึ้นในระดับหลายๆ แสนคน จนใกล้หลักล้านเข้าไปทุกทีแล้ว งานของอาสาสมัครแต่ละงานก็มีรายละเอียดงานเพิ่มมากขึ้นๆ ก็เลยต้องถูกแบ่งความรับผิดชอบไปโดยปริยาย เช่น เจ้าหน้าที่ต้อนรับก็ให้ดูแต่เรื่องต้อนรับ เจ้าหน้าบริการก็ให้ดูแต่เรื่องบริการ เจ้าหน้าที่สนับสนุนก็ให้ดูแต่เรื่องสนับสนุน เพียงเท่านั้นก็กินเวลารับงานบุญแทบทั้งวันแล้ว
แต่ในสมัยก่อน สาธุชนยังมาวัดในระดับหลักแสนคน ดังนั้นงานต้อนรับบริการในงานบุญใหญ่ ทางเจ้าหน้าที่ทุกแผนกก็จะต้องมาช่วยในงานบุญเดียวกันไปพร้อมๆ กัน เพียงแต่แบ่งโซนดูแล ดังนั้น ธรรมโมษก์ในยุคแรกๆ จึงไม่ได้แค่พูดอย่างเดียว แต่จะต้องมีหน้าที่แจกอาหารกลางวันสาธุชนด้วย และคอยส่งสาธุชนกลับในตอนเย็นในโซนที่ทางแผนกได้รับมอบหมายอีกด้วย
ครั้งหนี่งเป็นวันบุญใหญ่ โดยภาคกลางวันจัดที่สภาธรรมกายสากลหลังคาจาก ส่วนภาคเย็นจัดที่ลานธรรม (ปัจจุบันคือบริเวณสภาธรรมกายหลังใหญ่) และที่จอดรถก็แยกโซนให้ไปจอดบริเวณด้านหน้าวัด (ปัจจุบันคือบริเวณสระน้ำหน้ามหาวิหารหลวงปู่)
วันนั้น งานบุญใหญ่คนมากันมากๆ (แค่ใกล้ๆ แสนก็ถือว่ามากแล้วในยุคนั้น) และมีคนเฒ่าคนแก่มากันมากมายเช่นกัน หลังจากที่สาธุชนทั้งหลายได้ร่วมงานบุญจนอิ่มอกอิ่มใจกันถ้วนหน้า ก็เป็นเวลาส่งสาธุชนกลับบ้าน สาธุชนมากมาย ต่างทยอยเดินทางออกจากลานธรรมไปยังจุดจอดรถ ทิ้งไว้แต่ผู้เฒ่าผู้แก่ที่เดินไม่ไหว (ตอนนั้น ผมไม่ทราบว่าเขาบอกให้ผู้เฒ่ารออยู่แถวนั้นก่อน เดี๋ยวพอคนซาลงก็จะวนรถบัสมารับ แต่แม้ทราบภายหลัง ผมก็ยังรู้สึกดีเหมือนเดิม เพราะช่วยทำให้ผู้เฒ่าได้ขึ้นรถเร็วขึ้นโดยไม่ต้องรอ)
ตัวผมเองนั้น เดิมรับบุญถือแผนที่คอยบอกทางไปขึ้นรถ พอเห็นสาธุชนผู้เฒ่าเดินไม่ไหวเช่นนั้น ก็อดรนทนไม่ได้ วิญญาณนักบริการเข้าสิงเต็มที่ จึงวิ่งไปขอยืมรถซาเล้งจากพี่เจ้าหน้าที่แถวๆ นั้น เมื่อได้ซาเล้งมาแล้วก็ไม่รอช้า ผมขี่ตรงไปยังผู้เฒ่าผู้แก่ทันที แล้วขี่รถพาผู้เฒ่าผู้แก่ไปส่งยังจุดจอดรถ บรรดาผู้เฒ่าผู้แก่ดีใจกันมาก เสร็จแล้ว ผมก็วนรถซาเล้งกลับมาใหม่ รับผู้เฒ่าผู้แก่รอบใหม่ ผมต้องวนรถไปมาเช่นนี้หลายสิบรอบ จนแทบเหนื่อยอ่อน ยิ่งเด็กๆ วัยรุ่นเห็นรถซาเล้งคอยรับส่งผู้คนไปขึ้นรถบัสก็นึกสนุกกระโดดขึ้นมานั่งด้วย ผมต้องคอยเตือนว่า เอาไว้รับส่งผู้เฒ่าที่เดินไม่ไหวเท่านั้น ยิ่งทำให้อารมณ์ใสๆ ถูกบดบังไปเล็กน้อยถึงปานกลาง
แต่แล้ว เมฆหมอกคลุมใจทั้งหลายก็ถูกพัดพาให้มลายหายไปจนสิ้น เมื่อผมได้รับส่งผู้เฒ่าผู้แก่อีกชุดหนึ่ง ซึ่งเป็นชุดที่เท่าไหร่จำไม่ได้ จากลานธรรม ไปขึ้นรถบัส พอไปถึงรถบัสเท่านั้น คุณยายท่านหนึ่งดีใจมาก ร้องบอกกับผมว่า “โตขึ้นไป ขอให้จำเริญๆ นะหลานเอ๊ย” พอได้ยินคำพูดนี้ คำเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าพลันมลายสูญ ผมปั่นรถไปมาไม่คิดชีวิต จนรับส่งผู้คนได้หมดสิ้น แล้วก็ปลื้มกับบุญนี้มากๆๆๆ
บัดนี้เวลาได้ผ่านเลยมา ยี่สิบกว่าปีแล้ว จนผมเรียนจบ ได้งานดีๆ ทำ เจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงาน แต่ทุกประโยคของคุณยายท่านยังคงไม่ถูกลบเลือนไปจากใจเลย แม้ว่าผมเองหลังจากได้ศึกษาพระพุทธศาสนา จะทราบดีกว่า ชีวิตหน้าที่การงานที่เจริญรุ่งเรืองทุกวันนี้ ล้วนมีเบื้องหลังมาจากบุญ แต่ผมก็อดคิดไม่ได้ว่า ความเจริญรุ่งเรื่องในชีวิตการงานทุกวันนี้ของผม มาจากคำอวยพรของคุณยายคนนั้นนั่นเอง
ย้อนรอยหมู่คณะตอนที่ 15
เริ่มโดย หัดฝัน, May 10 2010 01:04 PM
มี 7 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้
#1
โพสต์เมื่อ 10 May 2010 - 01:04 PM
ได้ดี เพราะมีกัลยาณมิตร
#2
โพสต์เมื่อ 10 May 2010 - 01:28 PM
สุดยอดอ่ะ
ไปหลายๆรอบได้ไง
โห พี่นี้ทำได้ทุกอย่างจิงๆในวัดเนี้ย
อนุดมทนาบุญด้วยนะค่ะ
ไปหลายๆรอบได้ไง
โห พี่นี้ทำได้ทุกอย่างจิงๆในวัดเนี้ย
อนุดมทนาบุญด้วยนะค่ะ
#3
โพสต์เมื่อ 10 May 2010 - 02:13 PM
สาธุค่ะ
เพิ่งทราบเดี๋ยวนี้เองว่าอาสาสมัครในอดีตนี่ต้องมี skill หลายด้านเลยค่ะ
ถ้าลูกชายโตอีกนิดจะให้ไปรับบุญเป็นอาสาสมัครด้วยค่ะ
เพิ่งทราบเดี๋ยวนี้เองว่าอาสาสมัครในอดีตนี่ต้องมี skill หลายด้านเลยค่ะ
ถ้าลูกชายโตอีกนิดจะให้ไปรับบุญเป็นอาสาสมัครด้วยค่ะ
#4
โพสต์เมื่อ 10 May 2010 - 04:10 PM
ขออนุโมทนาบุญกับหน้าที่อันยิ่งใหญ่ด้วยค่ะ
สาธุ
สาธุ
#5
โพสต์เมื่อ 10 May 2010 - 05:08 PM
...วาววววว ต้นบุญต้นแบบ
..อันมือของฉันสองมือนี้ ดูเล็กนิดเดียวและไม่มั่นใจว่าฉันจะสร้างสิ่งดีๆ ให้เกิดแก่โลกใบนี้ได้.. แต่ฉันมั่นใจว่า ...หัวใจของฉันนี้ มอบไว้ให้แด่พระพุทธศาสน์....
#6
โพสต์เมื่อ 10 May 2010 - 11:20 PM
คุณหัดฝัน รับบุญเยอะจัง อย่างนี้ต้องเรียก super man แล้วค่ะ เพื่อมาช่วยงานหลวงพ่อทุกงานบุญ ดีจังค่ะ
แล้วปัจจุบันล่ะค่ะ มาช่วยงานแผนกไหนค่ะ ถ้าคุณหัดฝัน บอกน่ะค่ะ เชื่อว่าชาว dmc แฟนคลับคุณหัดฝันได้ตามไปช่วยงานเยอะแน่ ๆค่ะ
จะได้มีอาสาสมัครมาช่วยงานวัดมากขึ้น ดีไหมค่ะ
อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ สาธุค่ะ
แล้วปัจจุบันล่ะค่ะ มาช่วยงานแผนกไหนค่ะ ถ้าคุณหัดฝัน บอกน่ะค่ะ เชื่อว่าชาว dmc แฟนคลับคุณหัดฝันได้ตามไปช่วยงานเยอะแน่ ๆค่ะ
จะได้มีอาสาสมัครมาช่วยงานวัดมากขึ้น ดีไหมค่ะ
อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ สาธุค่ะ
#7
โพสต์เมื่อ 11 May 2010 - 12:17 PM
ปัจจุบันอายุปูนนี้แล้ว เขาเลยปลดประจำการไปเป็นที่ปรึกษาแล้วล่ะครับ (เปล่าหรอกครับ เขาไม่ได้ปลดครับ ความจริงปลดตัวเองให้เด็กๆ รุ่นใหม่ไฟแรงมาทำหน้าที่ต่อไป) ดังนั้น ตอนนี้ก็เลยเป็นผู้นำบุญครับ แต่ก็จะมีงานพิเศษ คือ แวะเวียนรบกวน DMC เขาในเว็บนี่แหละครับ
ได้ดี เพราะมีกัลยาณมิตร
#8
โพสต์เมื่อ 14 May 2010 - 08:38 AM
สาธุ ครับผม
แนะนำให้รวมเล่มด้วยก็ท่าจะดีนะครับ
แนะนำให้รวมเล่มด้วยก็ท่าจะดีนะครับ