6 replies to this topic

[หัดฝัน]

อ้างอิงจากย้อนรอยหมู่คณะตอนที่ 19 พุทธานุภาพแสนวิจิตรพิสดารสุดอลังการ

http://dmc.tv/forum/...showtopic=23169

แวะไปแผนกธรรมโฆษก์เสียหลายตอน ก็ถึงโอกาสย้อนกลับมาที่ชมรมพุทธฯ บ้างแล้วครับ และแล้วเรื่องราวในชมรมพุทธก็ดำเนินมาถึงวันที่ผมตัดสินใจบวชในโครงการอบรมธรรมทายาทรุ่นที่ 16 พอดี ผมนั้นได้ชื่อว่า เป็นทั้งทีมงานเริ่มต้นชวนบวชแนวใหม่ และเป็นผู้บวชเองอีกด้วย เรียกว่า "ชวนตัวเองบวช" ก็คงไม่ผิดนัก

เนื่องจากที่ผ่านมา การชวนบวช จะทำเฉพาะติดโปสเตอร์ตามที่สาธารณะต่างๆ เช่น ในมหาวิทยาลัย ตามย่านศูนย์การค้า สถานที่ชุมชน รวมไปถึงการชวนแบบปากต่อปาก เป็นต้น แต่ในปีที่ผมเข้าชมรมพุทธฯ ทางชมรมฯ ก็ได้พี่อนันต์ ผู้เชี่ยวชาญทางด้านศิลปะมาเสริมทีม จึงมีการคิดโครงการชวนบวชแบบคัดเอาท์ยักษ์ เป็นครั้งแรก เราแบ่งงานกันหลายฝ่ายหลายขั้นตอน

เริ่มจากพี่เล็ก (ทีมวิศวะ จุฬาฯ ปัจจุบันบวชเป็นพระภิกษุ) ออกแบบโครงสร้างของคัดเอาท์ว่าจะต้องใช้ไม้จำนวนเท่าไหร่ จะต้องตอกเรียงกันไปกันมาอย่างไรบ้าง พี่เล็กก็วาดเป็น Drawing ขึ้นมา ตามหลักทางวิศวกรรมที่ร่ำเรียนมาเป๊ะทีเดียว ส่วนผมหรือ แหะ แหะ ก็แค่นั่งรถไปซื้อไม้ ตะปูกับพี่เล็ก แล้วก็ช่วยขนของมาวางที่จุดเขียนคัดเอาท์ กับจุดติดคัดเอาท์ คร้าบ

ต่อมา พี่อนันต์ ค้นหาคำที่จะใช้ชวนบวช จากวารสารกัลยาณมิตร ในที่สุด พี่เขาก็เจอคำว่า "ครั้งหนึ่งในชีวิตของลูกผู้ชาย" และก็ได้นำคำนี้มาใช้เป็นคำพูดเชิญชวนที่คัดเอาท์ ซึ่งภายหลังคำนี้ก็ยังนำมาใช้ที่คัดเอาท์อีกหลายต่อหลายงาน แม้กระทังปัจจุบันโครงการบวชแสน ก็ยังมีป้ายผ้า หรือ คัดเอาท์บางแห่งใช้คำนี้อยู่ ผมเองเห็นที่ไรก็ปลื้มใจมาก เพราะเป็นหนึ่งในทีมงานต้นคิดทีเดียว (แต่ไม่ได้ทำอะไรกับเขาหรอก คอยสนับสนุนเป็นหลักครับ)

เมื่อได้คำที่จะใช้ชวนบวชแล้ว ขั้นตอนต่อไปก็ต้องไปซื้อสี และแปรงทาสี เพื่อนำมาเขียนคัดเอาท์ บุคคลที่จะได้ไปซื้อสีร่วมกับพี่อนันต์ แหะ แหะ ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ผมอีกนั่นเอง เพื่อไปช่วยยกสี และแปรงมาตรงจุดทำคัดเอาท์ และเมื่อทุกอย่างพร้อมแล้ว ทีมงานทุกคนก็ร่วมกันตอกตะปูไม้เป็นตัวคัดเอาท์ยักษ์ขึ้นมา ทุกคนก็มาช่วยกันหมดครับ ทั้งพี่บุ๊ง พี่เล็ก พี่ตุ่ย พี่บ๊อท พี่อนันต์ ผม และน้องใหม่ชมรมอีกหลายๆ ท่าน เช่น โจ บู้ ฯลฯ ส่วนทีมงานผู้หญิงได้แก่ พี่ปุ๋ย พี่นา และน้องใหม่เช่น ก้อย (ปัจจุบันเป็นเจ้าของ บริษัท Crytal Software) พัช (ที่หนึ่งวิศว จุฬาฯ ในตอนนั้น ปัจจุบันก็เป็นทีมงานเดียวกับก้อย) ก็มีงานในส่วนของพวกเขา จึงไม่ได้มาร่วมทำคัดเอาท์ งานนี้จึงมีเฉพาะทีมงานผู้ชายเท่านั้น

พอทำแผ่นคัดเอาท์ยักษ์เสร็จ ก็มาถึงขั้นตอนลงสีครับ ซึ่งพี่อนันต์ได้วาดภาพและลงสีจากกระดาษแผ่นเล็กๆ แล้วก็นำไปเขียนภาพร่างแบบขยายขนาดที่ตัวคัทเอาท์จริง แล้วก็ให้ทุกคนช่วยลงสีตามแบบในกระดาษภาพแผ่นเล็กของพี่อนันต์ ตัวผมนั้น งานนี้พี่อนันต์ไม่ให้ร่วมลงสีในตอนแรกครับ เพราะฝีมือศิลปะของผม ฮ้า ฮ้า ติดอันดับยอดแย่ทีเดียว แต่ตอนหลังก็ให้ร่วมลงบ้างนิดๆ หน่อยๆ ส่วนหน้าที่หลักจริงๆ ของผมในช่วงนั้นก็คือ ไปซื้อข้าวมาให้ทุกคนทาน งานถนัดของผมเลยนะเนี่ย เพราะได้รับคำชมจากพี่อนันต์ว่า ไปไวมาไว ใช้ไปซื้อของแป็บเดียวก็มา ไม่เสียเวลาเลย (ชื่อเสียงโด่งดังตั้งแต่ตอนเบื้องหลังข่าวดังระดับประเทศ)

กับอีกหน้าที่ที่สำคัญมากๆ นะจะบอกให้ คือ หน้าที่ล้างแปรงทาสีที่ทุกคนทาเสร็จแล้ว เพื่อเอาไว้ใช้ในงานต่อๆไป ผมก็ล้างแปรงทุกแปรงเป็นที่เรียบร้อย จำได้ว่า คัดเอาท์อันแรกนี่ทำกันทั้งคืนเลยทีเดียวล่ะครับ ตอนนั้นรู้สึกบางสี คำนวณไว้คลาดเคลื่อน สีหมดเสียก่อน ผมก็เดินไปซื้อที่ฝั่งตรงข้ามจุฬาฯ ตอนตีสองตีสามที่ร้าน จีฉ่อย ร้านนี้มีฉายา ขายตั้งแต่ไม้จิ้มฟันยันเครื่องใช้ไฟฟ้า ต้องการอะไร พี่แกมีให้หมด แต่อาจจะต้องรอนานหน่อย เพราะต้องให้แกหาของเจอก่อน เนื่องจากของวางเต็มร้าน จนไม่มีที่จะเดินเลยทีเดียว ดังนั้น เมื่อผมต้องการสีเพิ่มเติมในเวลาตีสอง เพียงไปหาที่ร้านจีฉ่อย ก็ไม่ผิดหวัง ได้สีมาอย่างสบาย ขอให้ร้านจีฉ่อย ได้บุญไปด้วยนะครับ (ไม่รู้ตอนนี้ร้าน จีฉ่อย ยังอยู่หรือเปล่า) จนรุ่งเช้าคัดเอาท์ก็เสร็จบริบูรณ์ เห็นแล้วปีติใจมาก

แล้วก็ช่วยกันขนคัดเอาท์ไปติดยังจุดติดตั้ง ถึงตอนนี้เราเหล่านิสิตนักศึกษาไม่อาจติดตั้งเองได้ เพราะพื้นที่สูงอันตราย ก็ได้หลวงพี่ที่วัดนี่แหละช่วยส่งช่างไม้มืออาชีพ 2 คนมาช่วยเรา ช่างเขาเก่งมาก เพราะพอเขาเห็นแบบเชิงวิศวกรรมของพี่เล็กแล้ว เขาก็บอกว่า เผื่อไว้เกินจำเป็น แล้วก็ยกเลิกตำแหน่งไม้ที่ช่วยเสริมความแข็งแรงไปหลายตำแหน่งทีเดียว จากนั้นก็ลงมือตอกตะปูติดตั้งคัดเอาท์ ส่วนพวกเรามือสมัครเล่นได้แต่ยืนดู เพราะฝีมือช่างที่วัดนี่มืออาชีพจริงๆ ผมทึ่งตั้งแต่แกเริ่มตอกตะปู ปรกติเราก็จะใช้มืออีกข้างประคองตะปู ส่วนมืออีกข้างก็ใช้ค้อนตอกจนตะปูเริ่มเข้าเนื้อไม้ ถึงค่อยปล่อยมือ แต่พี่ช่างแกใช้วิธีเอามือถือตะปูแล้วปักไปที่ไม้ ปรากฏว่าตะปูติดที่ไม้เลย โดยไม่ต้องใช้ค้อนตอกนำแต่อย่างใด โห สุดยอดจริงๆ ในที่สุดคัทเอาท์ยักษ์ชวนบวชก็เสร็จบริบูรณ์ ท่ามกลางการรอคอยของทุกคน

ผมอ่านคำในคัดเอาท์ยักษ์วนไปวนมาหลายๆ รอบไม่รู้เบื่อ "ครั้งหนึ่งในชีวิตของลูกผู้ชาย โครงการอบรมธรรมทายาทอุปสมหมู่ภาคฤดูร้อน" ทำมาขนาดนี้ไม่บวชได้ไง ผมจึงสมัครบวชร่วมโครงการนี้ไปกับเขาด้วยคน

เอ หลายท่านอ่านมาถึงตรงนี้ ไม่เห็นมีความขัดแย้งให้ต้องไปสลายตรงไหนเลย เย็นไว้ เย็นไว้ ในตอนหน้าจะมีคำตอบเฉลยคำถามที่อาจค้างคาใจในตอนนี้แน่นอนครับ

[kissy]

[ดินสอแห่งธรรม]

....คนดี คิดดีได้ง่าย คิดชั่วได้ยาก

[ณ ๐๗๒]

นี้...เรียกได้ว่าเป็น ย่างก้าวสู่เส้นทางแห่งธรรม สาธุ

ขออนุญาติ request ภาพประกอบด้วยค่ะ

[มะลิแก้ว]

ครั้งหนึ่งในชีวิตของลูกผู้ชาย บวชให้ได้อย่างน้อย 1 พรรษา....

[หัดฝัน]

เรื่องมันตั้ง 20 กว่าปีมาแล้วสิครับ ภาพประกอบเลยไม่เหลือเลย ถ้าคุณ ณ 072 มีภาพที่พอจะนำมาใช้แก้ขัดได้ ก็อนุญาติให้โพสเพิ่มได้เลยคร้าบ

[Tree]

สาธุ ครับผม
ได้ยิดเรื่องราวการสร้างบารมีก็ดีอย่างนี้ละครับ