มี 9 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[usr35692]

ผมได้มีโอกาศ ได้อ่าน ข้อความ ประตูแห่งนิพาน ผมไม่กระจ่างอยากได้ข้อมูล เพิ่มเติม

นี่คือข้อความที่อ่าน

ถ้าจะไปนิพพาน ก็ต้องละบาปอกุศลทั้งมวล
กาย วาจา และจิต ต้องประกอบด้วยบุญกุศล
และจิตที่เข้าสู่นิพพานได้ก็ต้องละ บุญกุศลนั้นด้วยจึงเข้านิพพานได้
ประตูแห่งพระนิพพาน บุญและบาป ไม่สามารถเข้าไปได้
ต้องอาศัย จิตที่บริสุทธิ์จากบุญและบาป

ผมสงสัยประโยคที่ว่า จิตที่เข้าสู่นิพพานได้ก็ต้องละ บุญกุศลนั้นด้วยจึงเข้านิพพานได้

ท่านผู้รู้ ช่วย อธิบายที
หรือ ว่าคนที่ละบุญ ละบาปได้ เขาจะต้อง สร้างบุญบารมีมาเต็มเปลี่ยมแล้ว เท่านั้น

[หัดฝัน]

เหมือนอย่างนี้ไงล่ะครับ

เหมือนเรากำลังแล่นเรือจากกลางทะเลเข้าหาฝั่ง หากเปรียบเรือเป็นบุญกุศล ทะเลเปรียบเสมือนทะเลทุกข์แห่งการเวียนว่ายตายเกิด ฝั่งเปรียบเสมือนฝั่งพระนิพพาน

เมื่อใดก็ตามที่เรายังไม่ถึงฝั่ง เราก็ต้องแล่นเรือให้เต็มที่กำลังใช่มั้ยครับ นั่นคือ หากบารมีเรายังไม่เต็มเปี่ยมแก่รอบ จนใกล้ถึงฝั่งพระนิพพาน เราก็ยิ่งต้องสร้างบุญสั่งสมบารมีให้เต็มที่ถูกมั้ยครับ

หากเราไม่สั่งสมบุญ เราก็ไม่สามารถไปถึงฝั่งพระนิพพานได้ เปรียบเสมือนหากไม่ยอมแล่นเรือ แต่หยุดเรือไว้เฉยๆ เรือก็จะยังคงลอยเคว้งคว้างกลางทะเล ไม่มีทางถึงฝั่งได้ถูกมั้ยครับ ดีไม่ดีอาจถูกพายุพัดจมทะเลได้ เปรียบเสมือน ดีไม่ดีอาจถูกทะเลทุกข์บีบคั้นให้ไปทำบาป แล้วต้องพลัดไปอบายได้ ถูกมั้ยครับ

แต่เมื่อถึงฝั่งเรียบร้อยแล้ว เราจะยังคงแบกเรือขึ้นฝั่งด้วยหรือเปล่าครับ หรือว่า ทิ้งเรือไว้แล้วเดินขึ้นฝั่ง เช่นเดียวกัน เวลาที่บารมีเราถึงพร้อมแล้ว เราก็ต้องหยุดใจ ละทั้งบุญและบาป ใจก็จะพ้นทั้งบุญและบาป จิตหลุดพ้นสู่พระนิพพานในที่สุด

สรุปคุณเข้าใจได้ถูกต้องแล้วครับ คนที่จะละ(พ้น)บุญ ละ(พ้น)บาปได้ เขาจะต้องสร้างบารมีมาเต็มเปี่ยมแล้วเท่านั้น เปรียบเสมือน คนที่จะทิ้งเรือขึ้นฝั่งได้ เรือของเขาต้องแล่นเข้าใกล้ฝั่งแล้วเท่านั้น

แต่หากไปอุตริทิ้งเรือกลางทะเล แล้วคิดว่าจะได้ไปสู่ฝั่ง อย่างนั้น มีแต่จมน้ำทะเลตายเท่านั้นเองครับ

[ธาตุล้วนธรรมล้วน]

คล้ายๆกระทู้อันนี้เลยครับ สงสัยคนเดียวกันป่าว?

http://www.dmc.tv/fo...showtopic=23431


เป็นองค์สัจจะของปรมัตถ์ธรรม ที่มิอาจะใช้ปัญญาหรืออารมณ์แบบปุถุชนไปสละแบบกลางคัน ต้องมีปรมัตถ์บารมี และสามารถเข้าถึงธรรมระดับปรมัตถ์ก่อนนะครับ

แต่เราสามารถเรียนรู้หลักปริยัติเป็นทฤษฎีไว้เพื่อเป็นพลวปัจจัยไปก่อนได้ครับ
............................

แต่ปัจจุบัน มักมีบางสำนักที่ชอบเสวนาเชิงปรมัตถ์ธรรม แล้วนำมาประยุกต์ใช้กับแนวคิดในชีวิตประจำวัน ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีครับ

เราสามารถนำมาประยุตก์ได้ นำมาใช้บ่อยๆ เป็นพลวปัจจัยครับ และทำให้จิตใจเบาสบาย ด้วยแนวคิด และสติปัญญา

เช่นสำนักของท่านพุทธทาส พุทธมหายานสายเซน เช่นท่านติช นัธ ฮัน กำลังดังครับ

แต่ว่าขอบอกว่า เป็นปรมัตถ์ธรรมประยุกต์ ที่ใช้เพียงสัญญา ความคิด การตรึก เท่านั้น มิใช่การเข้าถึงปรมัตถ์จริงๆ

บางท่าน บางท่านนะครับ ที่ชอบสำนักเหล่านี้จึงไม่ค่อยชอบการสะสมบุญ ไม่สร้างบารมี ไม่สนนรก สวรรค์ ภพ ภูมิ เพราะเข้าใจว่าตนเองเข้าถึงการบรรลุธรรมชั้นสูงแล้ว เป็นนิพพานที่นี่เดี๋ยวนี้แล้ว เน้นแต่ปัจจุบันธรรม ไม่สนใจเหตุปัจจัยอะไรแล้ว ทั้งๆที่เป็นเพียงการตรึก นึก คิด ประยุกต์ๆ เท่านั้นเอง

และสายนี้มักมีสำนวนว่า อย่าเมาพระไตรปิฎก ให้ตัดพระไตรปิฎกทิ้ง 70 เปอร์เซนต์ อย่าเมาบุญ อย่าเมาอาจารย์ อย่าเมานรก-สวรรค์ อย่าเมาชาตินี้-ชาติหน้า โดยพยายามตีความเป็นปัจจุบันธรรมด้วยสัมผัสทั้ง 5 และสัมผัสด้วยใจเฉพาะการตรึก นึก คิด เท่านั้น นำธรรมะระดับปรมัตถ์มาร่วมตีความ

การประยุกต์ธรรมบ้างเป็นเรื่องดี แต่ถ้าหลงไปไม่ศึกษาให้ดี เข้าใจว่าการประยุกต์ด้วยความตรึก นึก คิด เป็นการเข้าถึงหรือบรรลุธรรมแล้วจริงๆ แบบนี้อันตรายมากนะครับ ระวังให้ดีๆ

[Nee-Sansanee 2]

ในความคิดของinnerpeace นะคะ

ถ้าจะไปนิพพานจริง ๆ ทำตามหลวงปู่เลยค่ะทางตรง ไม่แวะข้างทาง

ตรงไปสู่เป้าหมายโดยการนั่งสมาธิให้เข้าถึงดวงปฐมมรรค(Star gate)ก่อนเพราะนี่คือประตูแรกที่จะเดินทางสายกลาง

กลางของกลางเรื่อยไปจนถึงกายธรรม โดยดำเนินชีวิตตั้งอยู่บนฐานมรรคแปดตามหลักคำสอนในพระพุทธศาสนา เริ่มที่สัมมาทิฏฐิ

สัมมาทิฏฐิเป็นข้อปฎิบัติของผู้มีปัญญาซึ่งจะละเสียมิจฉาทิฏฐิ จิตแห่งมิจฉาทิฏฐิบุคคลย่อมคิดเห็นว่า

๑. การทำทานมิได้มีอานิสงส์ใด ๆ

๒. การบูชาสักการะทั้งปวงหาผลมิได้

๓. การกระทำดีหรือกระทำชั่วทั้งหลาย หาวิบากกรรมมิได้ คือไม่เชื่อในกฏแห่งกรรมนั้นเอง

๔. โลกนี้หามิได้ คือไม่มีโลกนี้

๕.โปรโลกก็หามิได้ คือไม่มีโลกหน้า

๖. การปฏิบัติรับใช้มารดา/บิดา ก็หาประโยชน์ มิได้

๗. สมณะ(พระแท้) และพราหมณ์ ผู้ประพฤติดีงาม บริสุทธิ์จากบาปทั้งปวง กระทำให้แจ้งซึ่งโลกนี้และโลกหน้า

ด้วยปัญญาแห่งตนเองแล้วนำไปสั่งสอนผู้อื่นก็หาผลมิได้

๘. พวกมิจฉาทิฏฐิมีความเห็นว่า บุคคลใดก็ตามเมื่อถึงแก่ชีวิตแล้วย่อมจบสิ้น มิได้มีการบังเกิดในโลกหน้าอีก

[/color]

[color="#0000ff"]ฉะนั้นพึงคิดพิจารณาให้ดีในการดำเนินชีวิต

เหมือนเราขึ้นบันไดต้องเริ่มจากฐานขั้นที่หนึ่ง หรือมงคลที่หนึ่ง ไม่คบคนพาล ขึ้นไป ๆ ๆ พอถึงขั้นที่ ๓๘ จิตเกษม ทุกอย่าง

เป็นไปตามลำดับธรรมลุ่มลึกไปตามลำดับ เมื่อถึงจุดหนึ่งระดับเห็นจริง รู้แจ้งในอริยสัจ๔ แล้ว ก็ถึงนิพพานค่ะ

..............ไม่ว่ากันนะ แค่แชร์ความคิดที่อาจจะไม่ตรงประเด็นนัก แต่ประตูสู่พระนิพพาน ก็ต้องมีกุญแจ

ไขเข้าไปเช่นกัน (The Star gate need to be unlocked before you can open the door to

Nirvana.) เริ่มที่ใจหยุด หยุดใจ (เห็น จำ คิด รู้ รวมกันหยุด ณจุดเดียวกันที่ศูนย์กลางกายเหนือสะดือ

สองนิ้วมือ) หรือเรียกกันสั้น ๆ ง่าย ๆ ว่า ณ ๆ ๐๗๒ ก็จะได้กุญแจคือ " ดวงปฐมมรรค" ได้จากการทำสมาธิ

ที่ถูกหลักวิชชาธรรมกาย ที่ถูก ค้นพบอีกครั้งหนึ่งโดยหลวงปู่สด ขอเชิญชวนให้ท่านทั้งหลายเข้ามาพิสูจน์.......

ด้วยตัวของท่านเองเทอญ...........................................

[ดินสอแห่งธรรม]

...เฮ้อออ เรื่องนิพพานอีกแล้ว >_<

[ตำรวจรักบุญ]

อยากไปจริงๆรึเปล่า

[Nee-Sansanee 2]

ก็นี่แหละงานที่แท้จริงของการที่เกิดมาเป๋นมนุษย์

ทำเป็นลืมมมมมมมมมม ยังไง ๆ หัวข้อนี้ก็ยกใจนะคะ ได้บุญด้วยล่ะนะ

[สาธุธรรม]

พระนิพพาน และ อายตนิพพาน เป็นเรื่องละเอียดสุดละเอียด

ไม่กล้าตอบหรอกค่ะ เพราะยังไม่รู้เห็นแจ้งด้วยตนเอง



บางอย่างอย่าอ่านมากเกินไป


สมัยเข้าวัดใหม่ๆ ดิฉันอ่านหนังสือและพระไตรปิฎกเยอะมาก

วันหนึ่ง
ได้หนังสือน่าอ่านมาก หวังว่าจะช่วยให้เราเข้าใจเรื่องละเอียดได้
ชื่อว่าหนังสือ วิสุทธิมรรคแห่งวิปัสสนาญาน

หลวงพ่อตอบกลางอากาศ ว่า
ไม่ต้องอ่าน วิสุทธิมรรค มันก็อยู่ในตัวเรา ไม่ต้องแสวงหานอกตัว (เสียงหลวงพ่อวันนั้น คือ คำสั่ง และ คำสอน ที่หนักแน่นมากค่ะ)


หนังสือนั้น ที่ยังไม่ทันได้อ่าน ก็เก็บไว้ไหนไม่รู้แล้ว ไม่เคยเปิดอีกเลยค่ะ


การอ่านเป็นเรื่องที่ดี
แต่บางเรื่อง การอ่าน อาจทำให้ไขว่เข้ว และเข้าใจผิด ไม่อยู่ในร่องรอยตามความเป็นจริงตามคำสั่งสอนที่แท้จริง
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องละเอียด ที่ต้องเข้าใจผ่านปฏิบัติและ ปฏิเวธ ค่ะ


พระภิกษุผู้เป็นสุปฏิปันโน แต่ละท่านก็ตอบไม่เหมือนกันว่า นิพพานเป็นอย่างไร
บางท่านการตอบเหมือนว่าจะมีนัยที่ต่างกัน
แต่อ่านไปจริงๆ เป็นคำตอบเดียวกัน
แต่บางท่านก็ตอบไปคนละแบบเลยค่ะ

ธรรมะยากอย่างนี้ มิใช่จะใช้เพียงการอ่าน การฟัง การเรียนรู้แบบที่ใช้ในทางโลกได้ค่ะ
จินตมยปัญญา หรือ สุตตมยปัญญา จึงนำมาใช้กับพระสัทธรรมไม่ได้ค่ะ
ต้องใช้ ภาวนามยปัญญา ซึ่งก็มีเป็นลำดับขั้นตามความละเอียดลึกซึ้งของใจผู้ปฏิบัติอีก
เป็นเรื่องที่ต้องสั่งสมกันมาข้ามชาติ

อ่านได้ค่ะ แต่อาจจะต้องเลือกอ่าน บอกไม่ได้ด้วยค่ะ ว่าควรหรือไม่ควรอ่านอะไร


นั่งสมาธิเยอะๆ นะคะ
อย่าลืมอธิษฐานแล้วกันนะคะ ว่าขอให้เราเข้าใจพระสัทธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่ถูกต้องร่องรอยตรงไปตามความเป็นจริง
เมื่อจะพูดหรือให้ธรรมทานแก่ผู้ใด ก็ขอให้เป็นธรรมทานที่ถูกต้องร่องรอย ตรงไปตามความเป็นจริงทุกประการด้วย เพื่อป้องกันวิบากกรรมค่ะ

[usr35692]

ผม ชอบมาเลย กระทู้ตอบ ของคุณ หัดฝัน ขอบคุณครับ การนำธรรมะที่เข้าใจยากมาเปรียบเทียบ กับสิ่งใกล้ตัว เข้าใจแจ่มครับ ขอบคุณทุกๆคำตอบนะ

[Nee-Sansanee 2]

เมื่อใดมองได้ไม่มีมุม ก็จะไม่ต่างมุมมอง แต่จะมีสักกี่คนที่มองได้ไม่มีมุมเวลานี้ ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕