มี 6 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[usr34071]

คือในกาลหนึ่ง มีสุนัขตัวหนึ่งที่รักในตัวพระปัจเจกพระพุทธเจ้ามาก พระปัจเจกไปใหนเจ้าตูบตัวนี้ก็จะตามไปเสมอ และส่งเสียงเห่าด้วยความรัก
ครั้งหนึ่งพระปัจเจกท่านเหาะกลับยังที่พักบนภูเขา ด้วยที่เจ้าตูบรักมากแต่ไปไม่ได้ เห็นพระปัจเจกจากไป เจ้าตูบตัวนี้ถึงกับอกแตกตาย

พอตายแล้วก็ไปจุติยังสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ มีนางฟ้ารับใช้ถึง 1000 คนทีเดียว และน้ำเสียงเวลาเปล่งออกมาจะดังไปทั่วสวรรค์เลย

เมื่อเทวดาองค์นี้ หรืออดีตเจ้าตูบ ได้เสพสุขในรสกามคุณ กับนางฟ้า 1000คน ก็ได้หมดบุญจากสวรรค์ ลงไปจุติในโลกมนุษย์ เป็นพระราชา เสวยสุขได้อีก

ดูสิครับ นี่แค่ความรักที่มีต่อพระปัจเจกพระพุทธเจ้านะครับ

...
อีกเรื่อง ในสมัยพุทธกาล มีพ่อและลูก แต่พ่อเป็นคนขี้เหนียวมาก ไม่ยอมใช้เงินทำบุญตักบาตร หรือบริจาคอะไรเลย สอนลูกให้ตระหนี่ขี้เหนียว ทั้งที่รวยมาก ต่อมาลูกชาย ก็ป่วยไกล้จะตายนอนซมอยู่บนที่นอน ลุกไปใหนไม่ได้ พระพุทธเจ้าเสด็จไปโปรดที่บ้าน โดยเปล่งแสงรัศมี เมื่อลูกชายคนนี้เห็นก็สงสัยว่าแสงอะไร แต่ลุกไม่ได้ เลยนอนพลิกตัวกลับ ก็ได้เห็นพระพุทธเจ้า งดงาม มีแสงเรืองรอง จึงเกิดความปิติศรัทธาต่อพระพุทธเจ้าอย่างมาก จากนั้นผู้ชายคนนี้ก็สิ้นชีวิตลง ขณะที่จิตสุดท้ายปลื้มปิติและศรัทธาในพระพุทธเจ้ามาก ก็ไปเกิดเป็นเทวบุตรเทวดา อยู่บนดางดึงส์ ทั้งๆที่ตลอดชีวิตมา ไม่เคยทำบุญ สุนทาน บริจาค ไหว้พระใดๆเลย แต่เสี้ยววินาทีที่จิตระลึกถึงพระพุทธเจ้าก่อนตายแค่นั้น ก็เป็นผลแรงให้มาบังเกิดบนสวรรค์ได้

[Most-Of-Dhamma]

ขนาดนั้นว่าได้บุญเยอะแล้ว
การเป็นลูกของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เพื่อเดินตามรอยพระบาทพระองค์ท่านจะได้บุญเยอะขนาดไหนหน๋อ
เคยได้ยินมานะว่า...บวชเป็นพระแม้เสี้ยววินาทีทีเดียว แล้วมรณาภาพ ยังประเสริฐกว่า เกิดเป็นพระเจ้าจักรพรรด์100,000 ปี
(ผิดพลาดก็อภัยจ้า...ใครมีความรู้ชวยมาขยายความหน่อยสิ ว่าบวชเป็นแล้วเสียชีวิตทันทีมีอานิสงส์มากแค่ไหน ก็ไม่ทราบว่ามีเคสแบบนี้ในพระไตรปิฏกหรือเปล่านะ หรือเคยออก Case study บ้างไหม)

และอย่าลืมอธิษฐาน ตามชายแมนๆมาบวช1ล้านรูปพรรษาหน้านะ ให้สำเร็จเป็นอัศจรรย์
เพราะว่าหลวงไม่ได้แค่บอกลูกพระธรรมทายาทแค่นั้น
อันที่จริงหมายถึงลูกๆของท่านทุกรูปทุกคน


กัลยาณมิตรเป็นทั้งหมดของพรหมจรรย์ บุญมหาศาลจ้า บุญหลายๆ

[ดินสอแห่งธรรม]

....ที่ได้ฟังบ่อยๆ ถวายดอกไม้กับพระสถูปเจดีย์ ด้วยใจที่เคารพบูชา (หลายท่านมากๆ ) ตลอด 92 กัปป์ไม่ไปอบายเลยอ่ะ แค่ดอกไม้ 1 ดอก นี่แหละๆ ยืนยันได้ชัดเจนมากๆ

[ทัพพีในหม้อ]

ที่พึ่งที่ระลึกสูงสุดไม่มีประมาณครับ

หมั่นระลึกนึกถึงเอาไว้เป็นนิจครับ

อนุโมทนาบุญด้วยครับ

[ping]

เจริญพร

อย่างนั้นแล...พุทธานุสสติ ธัมมานุสสติ สังฆานุสสติ.... มีอานิสงส์อันไพศาล มีผลเป็นอจินไตย

ส่วนใหญ่ผู้ที่ประสบผลบุญเป็นอันมากเหล่านี้ ก็เพราะมีวิบากกรรมด้านไม่ดีเจือจางมาก และมีวิบากกรรมด้านดีรอคิวส่งผลอยู่ด้วย เมื่อประกอบเหตุดีอีกกับเนื้อนาบุญอันประเสริฐ จึงได้รับผลบุญอันไพศาลไปเต็มๆ (เป็นช่วงนาทีทองของชีวิตทีเดียว)


ขอตอบหลวงพี่ Most-Of-Dhamma ดังนี้ว่า

เคยได้ยินมานะว่า...บวชเป็นพระแม้เสี้ยววินาทีทีเดียว แล้วมรณาภาพ ยังประเสริฐกว่า เกิดเป็นพระเจ้าจักรพรรด์100,000 ปี

ข้อความนี้ยังไม่ยืนยันนะ เพราะยังไม่เคยอ่านเจอในพระไตรปิฎกเลย น่าจะเป็นการขยายความของเหล่าพระอรรถกถาจารย์มากกว่า และ น่าจะขึ้นอยู่กับว่าเสี้ยววินาทีดังกล่าวนั้นระดับจิตท่านอยู่ในระดับใดมากกว่า

(ผิดพลาดก็อภัยจ้า...ใครมีความรู้ชวยมาขยายความ หน่อยสิ ว่าบวชเป็นแล้วเสียชีวิตทันทีมีอานิสงส์มากแค่ไหน ก็ไม่ทราบว่ามีเคสแบบนี้ในพระไตรปิฏกหรือเปล่านะ หรือเคยออก Case study บ้างไหม)

เท่าที่อ่านในพระไตรปิฎกและที่ฟัง Case study มานั้น ยังไม่เคยมีบอกไว้นะ(ถ้าใครเคยพบช่วยแจ้งมาในบอร์ดนี้ด้วย) มีแต่ว่า เมื่อบวชแล้วอายุจะยืนยาวขึ้น ไม่มีบวชปุ๊บมรณภาพปั๊บ

ส่วนอานิสงส์การบวชเป็นพระภิกษุอานิสงส์จะมากน้อยขึ้นอยู่กับความตั้งใจประพฤติปฏิบัติตนให้เป็นพระแท้ได้มากแค่ไหน แล้วระยะเวลาเป็นตัวคูณหรือตัวเสริมอีกที

แต่ถึงอย่างไร การบวชแม้เพียงวันเดียวแล้วตั้งใจเป็นพระแท้ ก็ยังประเสริฐกว่าการบวชมาแม้ 100 ปีแล้วไม่ได้ตั้งใจประพฤติตนให้เป็นพระแท้

ต้องขออนุโมทนาบุญบวชกับหลวงพี่ Most-Of-Dhamma ด้วย ขอให้เขาแก้วเสด็จสว่างไสวไปด้วยแสงแห่งธรรม......

[ธาตุล้วนธรรมล้วน]

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า

"บุคคลเหล่าใด มีเพียงความเชื่อ เพียงความรักในเรา บุคคลเหล่านั้นทั้งหมด เป็นผู้มีสวรรค์เป็นที่ไปในเบื้องหน้า"

จากพระไตรปิฎก อลคัททูปมสูตร มู. ม. (๒๘๘)


พระพุทธเจ้าของเรา เป็นความรักเมตตา มหากรุณาอย่างแท้จริง ไม่มีอคติ ลำเอียง ความเศร้าหมองใดๆ

เพียงแค่รักพระพุทธองค์ เราก็ได้รับส่วนแห่งความรอด ความบริสุทธิ์ กันแล้ว

แม้ใครไม่รักพระองค์ ขอแค่เป็นคนดีตามหลักวิถีพุทธ ไม่ต้องจำนน จำยอม อ้อนวอน ศิโรราบ

ด้วยอานุภาพพระรัตนตรัย ก็จักนำพาเราไปสู่ความบริสุทธิ์ หลุดพ้น ในที่สุด

รักแบบโพธิสัตว์ไงครับ มองสรรพสิ่งเสมอด้วยความเมตตา รักทุกๆชีวิตเท่าๆกัน
รักที่ไม่ใช่เพื่อครอบครอง รักที่มีแต่ช่วยเหลือ รักที่มองเห็นความเป็นจริงของธรรมชาติ
รักที่มีแต่ความปรารถนาดี ความเห็นอกเห็นใจ ความร่วมยินดี วางใจเป็นกลาง
รักแบบนี้ครับ เป็นรักแท้ และเป็นรักที่บริสุทธิ์

แต่รักที่ยิ่งใหญ่ที่สุด คือรักของพระพุทธองค์ พระองค์ทรงเมตตาต่อสรรพสัตว์อย่างเสมอภาค
แม้ผู้ที่อาฆาตมาดร้ายต่อพระองค์ ผู้ที่หมายจะทำร้ายพระองค์ พระองค์ก็ยังทรงเมตตา พระองค์มีแต่ให้อภัย
พระองค์มีแต่ความปรารถนาดีต่อสรรพสัตว์ เพื่อให้สรรพสัตว์ทั้งหลายได้หลุดพ้น...

"ที่นี่ไม่วุ่นวาย ที่นี่ไม่ขัดข้อง มาเถิด จงนั่งลง เราจักแสดงธรรมแก่เธอ...มีใจสงบ เบิกบาน"