อีกคำศัพท์หนึ่ง ที่พระอาจารย์ท่านยกมาไว้ คือ คำว่า "วิเวก" ท่านบอกให้ฟังว่า ศัพท์ในภาษาไทย มีความหมายที่ให้ความรู้สึกน่ากลัว เช่น "วิเวกวังเวง" เป็นบรรยากาศที่ไม่มีใครอยากอยู่ในบรรยากาศแบบนี้
แต่ความหมายที่แท้จริงของคำว่า "วิเวก" ในภาษาบาลี นั้น คำว่า "วิเวก" มาจาก 2 คำ คือ "วิ" และ "เวก"
คำว่า "วิ" มาจากคำว่า "วิเศษ"
ส่วนคำว่า "เวก" มาจากคำว่า "เอก หรือ เอกา" แปลว่า การอยู่ผู้เดียว
รวมคำแล้ว คำว่า "วิเวก" คือ การอยู่ผู้เดียวอย่างวิเศษ หมายถึง การที่นักบวช อาศัยบรรยากาศที่สงัด ปลีกวิเวกทำความเพียร ทำสมาธิ ทำภาวนา จนสามารถบรรลุธรรมอันเป็นคุณวิเศษได้
คำว่า "วิเวก" จึงมีความหมายไปคนละทางกับ คำที่ใช้ในภาษาไทยกันเลยทีเดียวครับ พอฟังมาถึงตรงนี้ ผมเลยย้อนนึกดู ยังมีอีกหลายคำทีเดียว ที่ภาษาไทย ใช้คนละเรื่องกับภาษาบาลี เช่นคำว่า "อาวุโส" ภาษาไทย หมายถึง ผู้หลักผู้ใหญ่ ที่สูงวัย แต่ในทางบาลี คำว่า "อาวุโส" เป็นคำที่ใช้เรียกผู้น้อย ส่วนผู้ใหญ่ เขาจะเรียกว่า "ภันเต" เป็นต้น
คำศัพท์กระจ่างใจ ตอนที่ 1 http://www.dmc.tv/fo...showtopic=24815
แก้ไขโดย ทัพพีในหม้อ 26 September 2013 - 10:38 PM
ขออนุญาติเรียนแนะนำทุกท่านนะครับ เพื่อประโยชน์สูงสุดในการค้นคว้า ถ้าท่านต้องการเขียนกระทู้ที่มีความต่อเนื่องกัน ขอให้เขียนต่อลงไปในกระทู้เดิม หรือ วางลิ้งค์กระทู้เดิมในกระทู้ใหม่(อย่างที่ทำตัวอย่าง) ซึ่งจะทำให้กระทู้ของท่านเกิดความสมบูรณ์ มีประโยช
