มี 5 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[Souriya]

คือแบบว่า....ชาตินี้ ตอนนี้ผมรู้แล้วว่า สิ่งที่ต้องสะสมคือบุณกุสน สิ่งที่ต้องสะแหวงหาคือ พระรัตตะนะไตรพายใน เป้าหมายชีวิดคือที่สุดแห่งธรรม...

 

แต่ผมว่ามันหน้าจะมีสิ่งไดบ้างไหม ที่จะสามาดทำให้ เรา ไม่หลงเดีนทางผิด....ไม่ทำผิดศีล ไม่กายเป็นคนไม่ดีในชาติต่อไป และสามาดจำเป้าหมายที่ตัวเองได้ตั้งใจไว้ในชาติที่ผ่านฯ มาได้. เพราะว่าถ้าหลงเดีนทางผิด  มันก่อต้องเสยเวลาในการสร้างบารมีเข้าไปอีก.

 

ขอคำแนะนำจากเพื้อนฯนักสร้งบารมีด้วยครับ.....ขอบคุณมากครับ.

 

สาธุคับ

[หัดฝัน]

อธิษฐานบารมี เปรียบเสมือน เข็มทิศ ในนาวาชีวิตแล่นไปในทางที่ถูกต้อง ครูบาอาจารย์ท่านจะคอยอธิษฐานล้อมกรอบความประพฤติให้เกิดไปทุกภพทุกชาติ มุ่งหน้าทำแต่คุณความดี ความชั่วอย่าได้กระทำ เป็นต้น 

 

ยกตัวอย่าง คำอธิษฐานจิตของคุณยายอาจารย์ "เกิดไปกี่ภพกี่ชาติ ขออย่าให้ข้าพเจ้าไปฆ่าใคร และขออย่าให้ใครมาฆ่าข้าพเจ้า, ฯลฯ" และก็ต้องกระทำตอกย้ำซ้ำเดิมทุกๆ วัน

[ทัพพีในหม้อ]

มาเสริมท่านหัดฝันนะครับ

 

 ...และก็ต้องกระทำตอกย้ำซ้ำเดิมทุกๆ วัน...

 

เคยขี่รถจักรยานไหมครับ  วันแรกๆ ที่เราหัดขี่  ล้มแล้ว  ล้มอีก  เจ็บแล้ว  เจ็บอีก  แต่เราก็พยายามหัดขี่ทุกวัน  หัดเองบ้าง  มีคนแนะนำบ้าง  มีคนช่วยประคองบ้าง  ซ้ำแล้วซ้ำเล่า  ซ้ำแล้วซ้ำเล่า  จากวัน  เป็นสัปดาห์  เป็นเดือน  แต่สุดท้าย  เราก็สามารถขี่จักรยานนั้นได้โดนไม่ล้มอีก

 

และจากการทำซ้ำจนชำนาญนี่เอง  เคยสังเกตุไหมครับ  ต่อให้เราไม่เคยขี่จักรยานอีกเลยเป็นสิบปี  แต่พอถึงเวลาต้องขี่  เราก็สามารถขึ้นขี่แล้วถีบไปไหนต่อไหนได้ในทันที  แม้จะมีติดๆ ขัดๆ บ้าง  แต่ไม่นานก็คล่องเหมือนเดิม  โดนไม่ต้องมานั่งเริ่มต้นหัดกันใหม่   มันน่าแปลกไหมล่ะครับ

 

นี่แหละคำ  คำที่ท่านหัดฝันกล่าวไว้  หมายถึงอย่างนี้นี่เอง  ...ทำซ้ำเดิมทุกๆ วัน....จนสามารถทำโดยอัตโนมัติได้  เมื่อทุกอย่างฝังในศูนย์กลางกายแล้ว  คราวนี้ก็ไม่ต้องกลัว  สะกิดนิดเดียวก็จำได้แล้วครับ  

[Souriya]

ขอบคุณมากครับ

 

สาธุครับ

[InnerDot]

         เป็นคำถามที่สำคัญมากๆครับ... หากเรายังไม่มั่นใจว่าเราจะนิพพานได้ในชาตินี้หรือเปล่า เพราะยังไม่เห็นกิเลสเลย ยังโลภ ยังโกรธ ยังไม่รู้แจ้งอะไรอีกต้้งมากมาย จึงเป็นที่รับประกันได้อย่างแน่นอนครับว่าเราจะ "ต้องเวียนตายและเกิดไปเรื่อยๆ"

        ดังนั้นจึงมีความจำเป็นอย่างยิ่งครับว่า เราจะวางแผนชีวิตเอาไว้อย่างไรดีตั้งแต่วันนี้เพื่อที่ว่าพอเราเกิดมาอีกครั้ง เราจะก้าวเดินอยู่บนเส้นทางธรรมได้ตลอดไปทุกภพชาติ ผมขอแสดงความเห็นกว้างๆ เป็นหลักการนะครับ ตามที่ผมเข้าใจดังนี้

       ๑.ในชาตินี้เราต้องศึกษาเรื่องกฏแห่งกรรมให้ลึกซึ้ง ให้มากๆ (แนะนำฟังหรืออ่าน case study ของพระเดชพระคุณหลวงพ่อทั้งหมด) จะได้รู้ถึงเหตุและผล(ของการกระทำแต่ละอย่างได้ลึกซึ้ง เช่นแม้ไม่มีเจตนา ผลกรรมที่ส่งผลก็เกิดแบบไม่มีเจตนาเช่นเดียวกัน ) 

       ๒.ให้พยายามทำบุญทุกรูปแบบให้มากและถี่ที่สุด(ให้ศึกษากุศลกรรมบถ๑๐ให้ละเอียด แนะนำเพิ่มเติมให้หาซื้อหนังสือ "ทำดี ๒๔ ชั่วโมง" ของ ณัฐพบธรรม มาอ่านเพื่อย่นระยะเวลาในการศึกษาและค้นคว้าเรื่องนี้ด้วยตัวเองครับ)

       ๓.ให้ศึกษาเรื่องราวเกี่ยวกับ คำอธิษฐานจิต จากบทอธิษฐานจิตของที่วัดเรา หรือ คำอธิษฐานจิตประจำวัน ของที่วัดเรา ว่าแต่ละประโยคที่คัดเลือกมาอธิษฐานถ้าเกิดขึ้นกับเราจริงๆในทุกภพชาติจะส่งผลอย่างไรบ้าง มีคุณูปการมากมายต่อเราเพียงใด... (เป็นการเพิ่มความศรัทธาของเราที่มีต่อครูบาอาจารย์ที่เป็นต้นแบบในการอธิษฐานจิตอีกทางหนึ่ง)

       ๔.ให้ฝากทั้งกายและใจเป็นลูกศิษย์ของครูบาอาจารย์ที่เราคิดว่า ยอดเยี่ยมที่สุด สมบูรณ์ที่สุด มีปัญญาที่สุด มีบารมีมากที่สุด และมีเป้าหมายเพื่อการสร้างบุญสร้างบารมีชัดเจนที่สุด..เท่าที่เราจะประเมินได้ และพยายามศึกษาและปฏิบัติธรรมทุกอย่างตามที่ท่านเมตตาแนะนำสั่งสอน... เรื่องนี้สำคัญมากๆไม่แพ้ข้ออื่น เพราะมีบางท่านเห็นว่า ลำพังเพียงหนังสือธรรมะ, พระไตรปิฎก หรือแม้แต่ google น่าจะเพียงพอแล้วกับการค้นคว้าศึกษาธรรมะด้วยตัวเอง แต่อย่าลืมนะครับว่า การที่เราศึกษาเรื่องกฏแห่งกรรมในข้อ ๑ มามากเราจะพบว่า คนที่เป็นครูบาอาจารย์กันมาก่อนในอดีตชาติ (ดูตัวอย่างชาดกแต่ละเรื่อง) ก็จะเป็นครูบาอาจารย์กันต่อๆไปในภพชาติเบื้องหน้าด้วย แม้ผู้ที่เป็นสาวกของพระพุทธเจ้า ได้บรรลุเป็นพระอรหันต์ในพุทธกาลแต่ละองค์ ก็ล้วนแล้วแต่เคยเป็นศิษย์ เป็นบริวารของพระโพธิสัตว์มาก่อนทั้งสิ้นไม่มีเว้นแม้แต่คนเดียว  ดังนั้นหากเราคิดจะพึ่งแต่หนังสือ ค้นคว้าธรรมะด้วยตัวเองทั้งชาติ ก็จะเป็นการสร้างผังชีวิตให้ตัวเองต้องศึกษาธรรมด้วยตัวเองทุกชาติเช่นเดียวกัน แล้วคิดดูนะครับว่าหากเราพลาดเกิดมาในยุคที่ไม่มีหนังสือ ไม่มีอินเตอร์เน็ต แล้วเราจะมีครูบาอาจารย์ท่านใหนมาสั่งสอนธรรมให้แก่เราได้เพราะ เราไม่เคยเชื่อมสายบุญกับครูบาอาจารย์ท่านใดมาก่อนเลยในอดีต...

       ๕.ข้อนี้เป็นเทคนิคที่ประยุกต์จากความเข้าใจเรื่องกฏแห่งกรรมในข้อ ๑ นะครับ พยายามทำหน้าที่กัลยาณมิตรให้กับทุกคน ทุกเพศทุกวัย ทุุกอาชีพการงาน ทุกเวลา ทุกโอกาส โดยเฉพาะการทำหน้าที่กัลยาณมิตรให้แก่เด็กๆ ถ้าเป็นสามเณรได้ยิ่งดีมากๆเพราะอานิสงส์บุญที่เกิดขึ้นจะแรงกว่าการทำหน้าที่กัลยาณมิตรให้แก่เด็กทั่วๆไป(ให้ทำทั้งหมดนะครับ ไม่ให้เลือกทำกับเฉพาะสามเณร) เพราะนี่เป็นการออกแบบผังชีวิตตัวเองเพื่อที่ว่าเมื่อบุญส่งผล พอเราเกิดมากี่ภพชาติตอนเป็นเด็ก ก็จะมีแต่คนมาสอนธรรมะเรา มาแนะนำเราในทางที่ดีที่ถูกต้อง เพราะผังเราเคยทำอย่างนี้กับเด็กๆมาก่อน... (ถ้าพิมพ์เป็นหนังสือธรรมะได้แจกหรือขายแต่พอดีไม่แพงไปทั่วประเทศยิ่งดีครับเพราะเป็นการสร้างผังชีวิตให้ตัวเองพอบุญนี้ส่งผลในภพชาติต่อๆไปก็จะทำให้เรามีโอกาสได้ศึกษาธรรมะได้ทุกโอกาส ทุกอาชีพอย่างที่กล่าวข้างต้น อย่างไม่มีเงื่อนไข)

      ๖.ต้องเข้าถึงพระธรรมกายให้ได้ในชาตินี้ครับ.. แล้วทำทุกวิถีทางตามหลักวิชชาที่ถูกต้องเพื่อ "ผูกจิตวิญญาณของตัวเองไว้กับมหาปูชนียาจารย์ " ให้หนาแน่นมั่นคงที่สุด... รับรองว่า ท่านไปไหนเราไปด้วยครับ ไม่พลาดจากครูบาอาจารย์ ไม่พลัดหลงมาเกิดเองแต่ผู้เดียวแน่นอน...

[ทัพพีในหม้อ]