กฏแห่งกรรม : ตอน...ข้าวต้มลูกหมา
..............................................
โดย ผู้จัดการออนไลน์ 1 กุมภาพันธ์ 2548 14:35 น.
เรื่องนี้เป็นเรื่องของกรรมที่ต้องชดใช้ในเวลาอันรวดเร็ว ดังที่โบราณกล่าวไว้ว่าภายใน 3 วัน 7 วัน ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ เพราะเรื่องนี้ได้เกิดขึ้นแล้ว!!
เรื่องนี้ ท่านดร.พระราชวรมุนี รองเจ้าคณะภาค 17 และรองเจ้าอาวาสวัดดุสิดาราม กทม. ได้นำมาเล่าให้ฟังอีกต่อหนึ่ง ท่านเจ้าคุณเล่าว่า วันหนึ่งท่าน ได้รับนิมนต์ให้ไปสวดศพแม่ครัวที่วัดแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ แม่ครัวคนนี้ถึงแก่กรรมด้วยอุบัติเหตุที่ ไม่น่าเชื่อ คือตกหม้อข้าวต้มตาย แล้วท่านเจ้าคุณก็ขยายความต่อไปว่า แม่ครัวผู้นี้เป็นมารดาของข้าราชการระดับสูงท่านหนึ่ง เธอเป็นแม่ครัวรับจ้างทำอาหารเลี้ยงแขกที่มาในงานศพที่วัดแห่งนี้แบบผูกขาดมานานจนร่ำรวย สามารถส่งเสียลูกๆเรียนจบมหาวิทยาลัย ได้ดีไปหลายคน
กรรมที่ทำให้เธอต้องมาพบอุบัติเหตุจนถึงแก่ความตายนั้น เรื่องมีอยู่ว่า วันหนึ่ง แม่ครัวผู้นี้เห็นว่า เนื้อหมูจำนวนมากที่นำมาสับ เพื่อเตรียมทำข้าวต้มหมูเลี้ยงแขกที่มาในงานศพนั้น หายไปอย่างผิดปกติ ทั้งๆที่เพิ่งสับเสร็จไม่นาน แค่หันไปหยิบเครื่องปรุง หรือไปทำอย่างอื่นแค่ชั่วประเดี๋ยวประด๋าว พอหันกลับมาอีกครั้ง เพื่อจะนำเนื้อหมูที่สับวางทิ้งไว้บนเขียงใส่ลงหม้อข้าวต้ม ปรากฏว่าเนื้อหมูอันตรธานหายไปหมด โดยไม่มีร่องรอย พอถามคนโน้นคนนี้ก็ไม่มีใครรู้เรื่อง เพราะต่างก็วุ่นกับงานของตัวเอง แรกๆเธอก็คิดว่าไม่เป็นไร แต่ครั้นเป็นอย่างนี้ติดต่อกันบ่อยครั้งเข้าใน ทุกครั้งที่เผลอ เธอจึงอดรนทนไม่ได้ ดังนั้นจึงได้วาง แผนที่จะจับเจ้าขโมยตัวดี
เธอทำทีเป็นสับเนื้อหมูวางไว้บนเขียงไม้เหมือนเดิม แล้วก็แสร้งหันไปทำอย่างอื่นเหมือนเคย แต่ทว่าตาคอยแอบจับจ้องอยู่ที่เขียงไม้ตลอดเวลา ทันใดนั้นก็มีลูกสุนัขผอมโซตัวหนึ่ง ซึ่งแอบซ่อนอยู่ใต้โต๊ะทำกับข้าวนั่นเอง ปีนขึ้นมากินเนื้อหมูสับจนหมดอย่างรวดเร็ว แล้วก็กระโดดวิ่งหนีไป เมื่อเห็นว่าเจ้าหัวขโมยเป็นลูกสุนัข เธอจึงรู้สึกโกรธแค้นมาก จึงได้วางแผนที่จะจัดการเจ้าลูกสุนัขตัวนี้ ดังนั้น ในวันรุ่งขึ้นเธอก็ทำทีสับเนื้อหมูทิ้งไว้บนเขียงไม้เหมือนเช่นเคย แต่คราวนี้เธอไม่ได้วางเขียงไม้ไว้ที่เดิม แต่กลับนำเขียงไม้ไปพาดกับปากหม้อข้าวต้มใบใหญ่ที่กำลังเดือดพลั่กๆอยู่ แล้วเอาปลายไม้ข้างหนึ่งพาดหมิ่นๆไว้ที่ปากหม้อข้าว จากนั้นเธอจึงเดินออกไปแอบดูอยู่ใกล้ๆ ฝ่ายเจ้าลูกสุนัขเมื่อเห็นไม่มีคนอยู่ตรงนั้น มันจึงกระโดดเต็มแรงเพื่อขึ้นมากินเนื้อหมูสับอย่างเคย แต่ทว่าปลายไม้ที่วางหมิ่นๆพาดกับปากหม้อข้าวไว้นั้นได้กระดกขึ้นมา ทำให้เจ้าลูกสุนัขตกลงไปในหม้อข้าวต้มที่กำลังเดือดพลั่กๆทันที ผลคือตายคาที่ โดยไม่มีโอกาสได้ร้องเลยสักแอะเดียว อนิจจา..เจ้าหมาน้อย
เมื่อจัดการกับเจ้าลูกสุนัขได้แล้ว เธอก็รู้สึกปลอดโปร่งโล่งใจเป็นอันมาก เพราะไม่ต้องมาคอยกังวลว่าเนื้อหมูสับจะหายไปอีก เพียงไม่กี่วันเธอก็ลืมเรื่องนี้เสียสนิท ประกอบกับหลังจากนั้นไม่มีงานศพที่วัด เธอจึงไม่มีงานที่ต้องมาทำอาหารเลี้ยงแขก
เวลาผ่านไป 7 วัน ครบวันที่ลูกสุนัขตายพอดี วันนั้นเผอิญมีงานศพที่วัด แม่ครัวคนนี้ก็เข้าไปรับงานจัดเลี้ยงเหมือนเดิม วันนั้นเป็นวันแรกของงานศพ เธอจึงได้ต้มข้าวต้มหมูเหมือนทุกครั้งที่ผ่านๆมา ขณะที่ข้าวต้มกำลังเดือดพลั่กๆอยู่นั้น เธอก็บอกคนงานให้มาช่วยยกหม้อข้าวลงจากเตาไฟ แต่แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น หูหิ้วหม้อข้าวต้มข้างที่เธอถือนั้นเกิดหักหลุดจากมือ ตัวเธอจึงถลำลื่น หัวทิ่มลงไปในหม้อข้าวต้มใบใหญ่ที่กำลังเดือดพลั่กๆ นั้น ตายทันที โดยไม่ทันได้ร้องสักแอะเดียว เป็นชะตากรรมเดียวกับที่เธอทำกับเจ้าลูกสุนัขตัวนั้นอย่างไม่ผิดเพี้ยน!!
ชะรอยลูกสุนัขกับแม่ครัวคนนี้คงจะเคยเป็นเจ้ากรรมนายเวรกันมาหลายภพหลายชาติ ผูกพยาบาทอาฆาตกันไม่จบสิ้น ในชาตินี้จึงมาสร้างกรรม ทำเวรซึ่งกันและกันเพิ่มเข้าไปอีก
ผู้เขียนขอย้ำว่ากฏแห่งกรรมนั้นมีจริง เป็นจริงได้ตลอดเวลาโดยไม่คาดฝัน สุดแท้แต่ว่าจะให้อโหสิกรรมต่อกัน เลิกอาฆาตพยาบาทจองเวรกันและกันหรือไม่ หากไม่ได้ปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน เจริญสติปัฏฐาน 4 ก็จะไม่รู้ซึ้งถึงกฏแห่งกรรม จะไม่รู้ถึงการให้อภัยทาน การเลิกอาฆาตพยาบาทกันและกัน กฏแห่งกรรมนั้นนอกจากจะมีจริง เป็นจริงแล้ว ยัง เกิดขึ้นได้โดยไม่เลือกกาลเวลาและสถานที่อีกด้วย
ดังนั้นคงไม่มีอะไรประเสริฐเท่ากับความมีเมตตา ให้อภัยต่อกัน ไม่ว่ากับคนด้วยกัน หรือกับสรรพสัตว์ เพราะต่างก็มีชีวิต มีความรู้สึกเจ็บปวด ทุกข์ทรมานเหมือนๆกัน
*******************
ตอน...ข้าวต้มลูกหมา
เริ่มโดย JOYSA, Feb 10 2006 06:29 PM
มี 7 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้
#1
โพสต์เมื่อ 10 February 2006 - 06:29 PM
#2
โพสต์เมื่อ 10 February 2006 - 07:12 PM
น่าแปลกนะ คนเราโดยเฉพาะคนไทย
ก็ได้ยินได้ฟังได้อ่าน กงเกวียนกงกรรม มาตั้งแต่เด็ก
ในขณะที่เป็นผู้ดู ก็เคยยอมรับเรื่องกฎแห่งกรรมแล้ว
แต่พอถึงสถานการณ์ที่เกิดกับตน ก็มักไม่พ้นทำชั่ว
น่าสงสารหุ่นมนุษย์จัง แม้มีจิตใจ
แต่ใยต้องถูกเชิดไปเชิดมา
เมื่อไหร่หนา ที่มนุษย์มนา
จะหลุดพ้น กฎแห่งกรรม
ใจหยุดที่สุดแห่งบุญ มุ่งสู่ที่สุดแห่งธรรม
#3
โพสต์เมื่อ 10 February 2006 - 09:46 PM
QUOTE
ก็ได้ยินได้ฟังได้อ่าน "กงเกวียนกงกรรม" มาตั้งแต่เด็ก
สมัยก่อนมีหนังสือชื่อนี้ด้วยเหรอครับ ผมเพิ่งรู้นะเนี่ย แต่อันที่จริงแล้วคำๆ นี้ เพี้ยนมาจากคำว่า "กงเกวียน กำเกวียน" ซึ่งเป็นคำต้นกำเนิดที่มีมาแต่เดิมครับ
#4
*ผู้มาเยือน*
โพสต์เมื่อ 10 February 2006 - 10:48 PM
อนุโมทนาบุญ ที่คุณก้องเกียรตืธรณินทร์ แก้ไขคำผิดให้ถูก ด้วยครับ
..........
ก็ได้ยินได้ฟังได้อ่าน กงเกวียนกงกรรม ...
ผมหมายถึง เราต่างก็เคยได้ยิน ได้ฟัง ได้อ่านหนังสือ ( ธรรมะ )
เกี่ยวกับ กงเกวียน กำเกวียน หรือกฎแห่งกรรม มาตั้งแต่เด็ก ครับ
ขออภัยทานด้วย ที่พิมพ์ภาษา ให้เข้าใจอีกแบบ
dangdee
..........
ก็ได้ยินได้ฟังได้อ่าน กงเกวียนกงกรรม ...
ผมหมายถึง เราต่างก็เคยได้ยิน ได้ฟัง ได้อ่านหนังสือ ( ธรรมะ )
เกี่ยวกับ กงเกวียน กำเกวียน หรือกฎแห่งกรรม มาตั้งแต่เด็ก ครับ
ขออภัยทานด้วย ที่พิมพ์ภาษา ให้เข้าใจอีกแบบ
dangdee
#5
โพสต์เมื่อ 11 February 2006 - 12:40 AM
กงเกวียน กำเกวียน หมายถึง เวรสนองเวร กรรมสนองกรรม, การหมุนเวียนไปตามสภาพ
แล้ว กงกรรม กงเกวียน นี่ความหมายเหมือน กับ กงเกวียน กำเวียนไหมค่ะ
แล้ว กงกรรม กงเกวียน นี่ความหมายเหมือน กับ กงเกวียน กำเวียนไหมค่ะ
#6
โพสต์เมื่อ 11 February 2006 - 01:14 AM
QUOTE
แล้ว กงกรรม กงเกวียน นี่มีความหมายเหมือน กับ กงเกวียน กำเวียนไหมคะ
เหมือนกันครับผม
#7
โพสต์เมื่อ 11 February 2006 - 02:23 AM
ถึงมีคำบอกว่า
เวรกรรมตามทันเหมือนติดจรวด ไม่ต้องรอชาติหน้า ผลก็จะมาตามชาตินี้
...
สงสารน้องหมาน้อยเหลือเกิน
โดนมนุษย์จิตใจยิ่งกว่า ...ฆ่าแกงได้ลงคอ
ทำไม.. จิตใจคนนับวันยิ่งโหด####มได้ขนาดนี้นะ
เวรกรรมตามทันเหมือนติดจรวด ไม่ต้องรอชาติหน้า ผลก็จะมาตามชาตินี้
...
สงสารน้องหมาน้อยเหลือเกิน
โดนมนุษย์จิตใจยิ่งกว่า ...ฆ่าแกงได้ลงคอ
ทำไม.. จิตใจคนนับวันยิ่งโหด####มได้ขนาดนี้นะ
![](http://thaimusiclover.com/forum/uploads/av-1298.jpg)
เวลาไม่อาจยื้ออะไรไว้ได้.. นอกจากเดินจากไปเพื่อก้าวสู่จุดหมาย..
#8
โพสต์เมื่อ 13 February 2006 - 06:00 AM
Hmm...what a pity for both of them.
คุณครูไม่ใหญ่ บอกว่า :
1. อดีตที่ผิดพลาด ลืมให้หมด 2. บาปทุกชนิดไม่ทำเพิ่มเด็ดขาด 3. หมั่นนึกถึงบุญอย่างสม่ำเสมอ
4. บุญทุกบุญทำให้เข้มข้นทับทวี 5. ปฏิบัติธรรมให้เข้าถึงพระธรรมกาย
ขออนุโมทนาบุญด้วยนะค่ะ _/|\_ สาธุ สาธุ สาธุ
ด้วยรักจากใจ ด้วยห่วงใย จากใจจริง
1. อดีตที่ผิดพลาด ลืมให้หมด 2. บาปทุกชนิดไม่ทำเพิ่มเด็ดขาด 3. หมั่นนึกถึงบุญอย่างสม่ำเสมอ
4. บุญทุกบุญทำให้เข้มข้นทับทวี 5. ปฏิบัติธรรมให้เข้าถึงพระธรรมกาย
ขออนุโมทนาบุญด้วยนะค่ะ _/|\_ สาธุ สาธุ สาธุ
![^_^](https://www.dmc.tv/forum/public/style_emoticons/default/happy.png)