คือเรื่องของเรื่องคือ สมัยบวชปี 56 หลวงพี่ท่านนึงที่บวชด้วยกันได้ชักชวนให้สร้างองค์พระ ตอนนั้นก็คิดจะสร้างให้แม่ที่เพิ่งเสียวันที่ปลงผมเป็นนาคพอดิบพอดี ก่อนจะสึกได้ขอเบอร์หลวงพี่ท่านนั้นมา แต่หลังสึกมา เบอร์ติดต่อหลวงพี่หายหมด ก็เลยไม่ได้ทำ และหลังจากนั้นไม่นาน ที่วัดก็บอกว่าไม่มีการสร้างแล้ว ก็เลยเสียดาย ได้แต่ปลอบตัวเองว่า บุญหรือบารมีเราคงไม่ถึง
จนวันนี้ได้รับข่าวดีจากกัลยาณมิตรท่านนึง พอดีคุยกันเรื่องการทำธุรกิจว่ามีแผนจะขยายงาน น้องคนนี้ก็นำบุญ บริจาคเงินช่วยแม่ของเพื่อนน้องคนนี้ มาฝาก เพราะแม่เพื่อนเขาต้องผ่าตัด โดยเงินบริจาคนี้ น้องท่านนี้จะนำไปสร้างองค์พระให้แม่ของเพื่อนน้อง
ได้ยินว่ายังสร้างองค์พระได้ ความคิดสร้างองค์พระก็เข้ามาทันทีก็เลยคิดว่าจะทำ แต่อาจจะไม่ใช่เดือนนี้เพราะอยากจะขยายงานก่อน แล้วก็คุยเรื่องธุรกิจจบก็ไม่ได้นึกถึงอีก จนเมื่อสักครู่จะไปนั่งสมาธิที่ห้องพระของที่ทำงาน พอนั่งปุ๊บ องค์พระเข้ามาในหัวปั๊บ น้ำตาก็ไหลทันที เลยตัดสินใจทันทีว่า หยุดขยายงานไว้ก่อน เอาเงินมาสร้างองค์พระก่อน เลยเลิกนั่งเพราะนั่งไม่ได้ครับ น้ำตามันจะไหลลงมาเรื่อยๆ ตอนนี้นึกว่าจะได้สร้างองค์พระทีไร น้ำตาก็จะไหลทุกที
เด๊๋ยวพรุ่งนี้จะไปคุยเรื่องนี้ที่วัดครับ เลยมาบอกบุญให้ได้ร่วมอนุโมทนากันครับ