๓ มกราคม ๒๕๔๘ ปะการังรีสอร์ท อ.เขาหลัก จ.พังงา
Case study ผมเกิดในครอบครัวชนบทจังหวัดพังงา มีพี่น้อง ๕ คน
ผมเป็นลูกชายคนเดียวและเป็นคนสุดท้องของครอบครัว ในวัยเด็กผมและพี่ ๆ
ไม่ค่อยได้อยู่กับพ่อแม่ เพราะท่านส่งพวกผมไปเรียนหนังสือที่จังหวัดภูเก็ต
ทำให้เมื่อประมาณ ๑๐
ปีที่แล้วผมได้รู้จักวัดพระธรรมกายและผมก็ได้สร้างบารมีอย่างเต็มที่ เช่น
บวชธรรมทายาทรุ่นที่ ๒๔ บวชรุ่น ๕๙ ปีพระราชภาวนาวิสุทธิ์ บวชสามเณรแก้ว
บวชอุบาสกแก้ว ทำหน้าที่ผู้นำบุญ ผู้นำรถและก็ติดตั้งจานดาวธรรม
และผมก็ได้สร้างองค์พระธรรมกายให้กับคนในบ้านครบทุกคน
ตลอดจนถึงชวนญาติพี่น้องได้มาสร้างบารมีด้วย
ปัจจุบันได้มีญาติห่าง ๆ ของผมมีศักดิ์เป็นน้า
เขาเป็นเจ้าของรีสอร์ทก็ได้มีโอกาสมาร่วมทำบุญกับหมู่คณะด้วย ตัวผม พ่อ
พี่สาวก็ได้มาทำงานรีสอร์ทแห่งนี้ด้วย ซึ่งอยู่ที่แหลมปะการัง อ.เขาหลัก จ.พังงา
มีชื่อว่า ปะการังรีสอร์ท หลายคนคงร้องอ๋อ
เพราะสถานที่นี้ญาติของผมเคยอนุญาตให้หมู่คณะของเราไปปฏิบัติธรรมหลายครั้งแล้ว
ใครที่ไปกลับมาก็คงมีความประทับใจไม่น้อย
อีกทั้งญาติของผมก็ได้สนับสนุนการปฏิบัติธรรมอย่างเต็มที่
ทำให้จัดได้ในราคาที่ต่ำมาก ซึ่งบอกได้เลยว่าการจัดปฏิบัติธรรมแต่ละครั้งในที่นี้
เราได้แค่พออยู่ได้เพราะต้องการสนับสนุนการปฏิบัติธรรม
และหวังว่าพ่อแม่ของญาติผมซึ่งเป็นเจ้าของที่ดินจะได้บุญนี้ด้วย
ผมและพ่อทำงานอย่างใกล้ชิดกับญาติผู้เป็นเจ้าของรีสอร์ทนี้มาก
เรียกว่าไว้เนื้อเชื่อใจกันเป็นอย่างดี พ่อของผมเดิมมีอาชีพทำเหมืองแร่ดีบุก
เป็นคนมีฐานะ ต่อมาได้รับเลือกให้เป็นผู้ใหญ่บ้านแล้วก็ลาออก
พ่อเป็นที่นับหน้าถือตาของคนในละแวกนั้น แต่ท่านชอบดื่มเหล้า สูบบุหรี่
เล่นการพนันเป็นประจำ ซึ่งผมก็พยายามเตือนพ่อหลายครั้ง
พ่อก็บอกว่าพ่อก็รู้แต่ก็อดไม่ได้
ในวันอาทิตย์ที่ ๒๖ ธ.ค. ๒๕๔๗ วันที่เกิดคลื่นยักษ์ถล่มนั้น เวลาประมาณ ๑๐.๐๐ น.
พ่อและเพื่อน ๆ ของพ่ออีกประมาณ ๔ คน กำลังทำงานอยู่ในปะการังรีสอร์ท
ได้เห็นเหตุการณ์น้ำลดลงอย่างรวดเร็วรู้สึกว่าเป็นเหตุการณ์มหัศจรรย์แปลกประหลาด
จึงเดินลงไปดูในทะเล เดินไปได้ประมาณ ๑๐๐ เมตรจากฝั่ง
คลื่นก็ได้ก่อตัวขึ้นมาประมาณ ๒ ๓ เมตร และก็ค่อย ๆ สูงขึ้นประมาณ ๑๐ เมตร
โหมเข้าใส่ทุกคนทะลักเข้าไปในรีสอร์ท ทำให้บังกะโลที่มีอยู่ถูกน้ำกวาดไปเกลี้ยง
บ้าน ๒ ชั้นที่มีอยู่เหลือเพียงโครงกำแพง
ส่วนเฟอร์นิเจอร์ประตูหน้าต่างก็หลุดหายไปกับสายน้ำ
พนักงานที่มาทำงานส่วนใหญ่ตายหมด สภาพชายหาดถูกน้ำพัดลึกเข้าไปไม่ต่ำกว่า ๓ ก .ม.
มองลงมาจากภูเขาแล้วเหมือนสภาพชายหาดหวลสู่สภาพธรรมชาติที่ไม่มีสิ่งปลูกสร้างใด ๆ
หลังจากคลื่นสงบลงแล้วพ่อของผมก็สูญหายไป แต่เพื่อนคนอื่น ๆ ของพ่อปลอดภัย
ผมตามหาพ่อ ๒ วัน จึงพบว่าพ่ออยู่ในสภาพเกาะโคนต้นมะพร้าวแน่น
ซึ่งเป็นจุดที่ผมเคยจอดรถและหาพ่อแต่ผมกลับมองไม่เห็นท่าน
ผมคิดว่าพ่อคงเสียชีวิตทันทีในวันเกิดเหตุรวมอายุได้ ๕๖ ปี
ในคืนที่ ๕ นับจากวันเสียชีวิตที่บ้านได้กลิ่นเหม็นแรงมาก พวกเราลูก ๆ
เข้าใจว่าพ่อคงมา ส่วนปะการังรีสอร์ทโดนคลื่นน้ำทะเลทำลายจนหมด
ตลอดจนโรงแรมของพี่สาวของญาติที่อยู่ติดกัน ซึ่งเปิดดำเนินการได้แค่ ๒ เดือน
และของน้องชายญาติผมซึ่งกำลังจะเปิดดำเนินการก็โดนด้วยเช่นกัน
ทำให้ครอบครัวของญาติผมทุกข์ใจเป็นอย่างมาก
ส่วนตัวของญาติผมซึ่งเป็นเจ้าของปะการังรีสอร์ทนั้น ปกติจะขยันไปรีสอร์ทแต่เช้า
แต่วันนั้นเป็นวันอาทิตย์เขาคิดว่าไม่อยากจะรีบเข้าไป เหมือนมีอะไรมาดลใจไม่ทราบ
เขาพักอยู่จนสายแล้ว พี่สาวเขาซึ่งทำธุรกิจโรงแรมที่หาดกะรน จ.ภูเก็ต
ได้โทรมาบอกว่าให้รีบมาช่วยกันหน่อย
เพราะตอนนี้โรงแรมที่ภูเก็ตถูกคลื่นน้ำทะเลพัดเข้ามาเสียหายใหญ่แล้ว
ญาติผมจึงคิดถึงปะการังรีอสร์ทและรีบเข้าไปดูทันที
ญาติผมรอดมาได้เพราะไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์คลื่นถล่ม
มีพนักงานระดับบริหารคนหนึ่งเป็นชาวสิงคโปร์ พึ่งจ้างมาบริหารโรงแรมได้ประมาณ ๓
เดือน
ในเช้าวันเกิดเหตุเขาเล่าว่าเมื่อเขาเปิดโต๊ะที่ทำงานเขาได้พบองค์พระอยู่ภายในโต๊ะ
ซึ่งน่าแปลกมาก ตั้งแต่เขาทำงานมาเขาไม่เคยเห็นองค์พระนี้มาก่อน
มันเป็นนิมิตหมายที่ดีต่อเขา เขาจึงได้หยิบใส่กระเป๋าไว้
แต่วันนี้เขารู้สึกปวดศรีษะจึงไปหายากินและขึ้นไปนอนพักบนชั้น ๒ ของโรงแรม
มารู้ตัวอีกทีตอนที่น้ำทะลักเข้ามาในห้องจนถึงเพดาน จนเกือบจะไม่มีช่องอากาศหายใจ
เขาจึงกลั้นใจดำน้ำออกมานอกอาคาร
และได้เจอกับแผ่นไม้แผ่นหนึ่งลอยมาจึงเกาะแผ่นไม้นั้นไว้
และใช้ไม้แผ่นนั้นช่วยชีวิตพนักงานมาได้อีก ๓ ๔ คนด้วย
คำถาม พ่อผมมีวิบากกรรมอะไรจึงต้องมาเสียชีวิตด้วยคลื่นยักษ์ครั้งนี้
แต่ทำไมเพื่อน ๆ ของท่านจึงรอดมาได้ ตอนพ่อเสียชีวิตใหม่ ๆ ท่านรู้สึกอย่างไร
ตอนนี้ท่านเป็นอย่างไรบ้าง ท่านรู้ตัวหรือยังว่าตายแล้ว พ่อมีอะไรฝากถึงลูก ๆ
หรือไม่ กลิ่นเหม็นที่ได้รับในตอนนกลางคืนใช่พ่อหรือไม่
ถ้าใช่พ่อมาเพื่อต้องการอะไร
ทำไมผมถึงหาศพพ่อไม่พบ ทั้ง ๆ ตรงจุดนั้นผมก็เคยจอดรถค้นหามาแล้ว
ผมควรทำบุญอะไรให้พ่อเพื่อความเป็นอยู่ที่ดีครับ
ญาติผมผู้เป็นเจ้าของรีสอร์ทประกอบเหตุอย่างไร
รีสอร์ทจึงเสียหายมากมายขนาดนี้ครับ
และควรทำบุญอะไรหรือแก้ไขอย่างไรเพื่อไม่ให้ได้รับความเสียหายอย่างนี้อีกครับ
มีอะรมาดลใจให้ญาติผมรอดจากเหตุการณ์คลื่นยักษ์นี้ได้ ทั้ง ๆ
ที่ปกติเขาต้องไปทำงานในเวลาที่เกิดเหตุคลื่นยักษ์นี้
พนักงานระดับบริหารชาวสิงคโปร์นั้น รอดชีวิตมาได้ด้วยบุญอะไร
มีอะไรมาดลบันดาลให้เขาพบไม้กระดานและพาชีวิตเขาให้รอดมาได้
พนักงานเสียชีวิตหลายสิบคนส่วนใหญ่เสียชีวิตอยู่ในโรงแรม
จะช่วยพนักงานเหล่านี้อย่างไรดีครับ
และพวกเขามีบุพกรรมอะไรจึงได้มาเสียชีวิตในครั้งนี้
ผมและครอบครัวมีความเกี่ยวพันอย่างไรกับญาติผู้เป็นเจ้าของรีสอร์ท
จึงมาเกื้อกูลกันและสนิทสนมกันมาก
ผมควรให้กำลังใจเขาอย่างไรกับการสูญเสียรีสอร์ทขนาดใหญ่ทั้งหมดครับ
ก่อนมาเกิดผมมาจากไหน ทำไมผมจึงเกิดในชนบทห่างไกลจากหมู่คณะ
ผมเคยสร้างบารมีกับหมู่คณะหรือไม่ ถ้าเคยอยู่ฝ่ายไหนครับ
(ตอบ) หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมาหาว ๑ ที
แล้วนำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันจ๊ะ
พ่อของลูกเสียชีวิตด้วยคลื่นยักษ์ครั้งนี้แต่เพื่อน ๆ รอด
เพราะกรรมในอดีตพ่อเป็นชาวประมงได้ทำปาณาติบาตจับปลาเอาไว้เยอะ
เมื่อกรรมตามมาทันก็ทำให้อายุสั้น
เพราะฉะนั้นผู้ประสบภัยคลื่นยักษ์เสียชีวิตก็กรรมปาณาติบาตทั้งนั้นแหละ
ส่วนเพื่อนที่รอดกรรมปาณาติบาตของเขาเบาบางลงแล้ว
ตอนเสียชีวิตใหม่ ๆ ท่านก็ตระหนกตกใจ เมื่อน้ำลดลงท่านก็เห็นศพตัวเอง
จึงรู้ว่าตัวเองตาย ยังวนเวียนอยู่บริเวณนั้นในช่วงแรก
ในที่สุดก็เดินกลับบ้านอย่างกะปกกะเปี้ย
กลิ่นเหม็นที่ได้รับตอนกลางคืนก็คือพ่อนั่นเองแหละ
ซึ่งตอนนั้นจิตใจเศร้าหมองและก็ไม่ค่อยได้สั่งสมบุญ ดีชั่วรู้หมดแต่อดไม่ได้
แต่จริง ๆ รู้ไม่หมดหรอกรู้นิด ๆ แต่ทำเป็นรู้ ถ้ารู้ครบวงจรจะมีหิริโอตัปปะ
พ่อไม่ค่อยได้สั่งสมบุญทำบุญตามประเพณีเท่านั้น แต่มีอาจิณกรรมดื่มเหล้า สูบบุหรี่
เล่นการพนัน พ่อมาบ้านเพราะไม่รู้จะไปไหนและก็ทำอะไรไม่ถูก เพราะว่าใจห่อเหี่ยว
คุยกับใครก็ไม่รู้เรื่อง
เพราะความเครียดของลูกและความกังวลจึงทำให้ไปหาในที่ไกล
เพราะคิดว่าถูกน้ำทะเลซัดไป จึงไม่ได้สังเกตในที่ใกล้ ๆ
เมื่อกลับมาที่ลูกเคยจอดรถก็พบศพของท่านตรงนั้น
เพราะท่านตายตรงนั้นอยู่แล้วไม่ได้มีอะไรมาบดบัง
ลูกก็ต้องทำบุญทุกบุญแล้วก็อุทิศไปให้ท่าน
โดยเฉพาะถ้าลูกได้บวชอีกครั้งหนึ่งจะดีมากทีเดียว
และตั้งใจบำเพ็ญสมณธรรมอย่างเต็มที่กว่าที่เคยบวชมาแล้ว และอุทิศบุญให้ท่าน
ก็จะทำให้ท่านมีสภาพที่ดีขึ้น
นี่ดีนะไม่ไปอบายมหานรกทีเดียวเพราะว่ามีอาจิณกรรมดื่มเหล้า สูบบุหรี่ เล่นการพนัน
เพราะบุญที่ลูกบวชหลายครั้งมาแล้วช่วยปิดอบายให้ท่าน
ถ้าบวชอีกครั้งและใจลูกใสสภาพท่านจะดีกว่านี้จ๊ะ
ญาติของลูกที่เป็นเจ้าของรีสอร์ทประสบความเสียหายมากมายอย่างนี้
เพราะกรรมในอดีตต้องส่งเงินพิเศษและเงินภาษีให้กับทางหลวง
สนับสนุนให้กองทัพไปรบและมีจิตอนุโมทนาบาป
เมื่อกองทัพของแคว้นของตนทำความเสียหายแก่อีกแคว้นหนึ่ง
เป็นธรรมดานักกีฬาของใครก็ต้องเชียร์
แต่ที่ไม่ธรรมดาถ้าเชียร์แล้วต้องเจออย่างนี้ มันไม่ยุติธรรมเลย
แต่เราจะหาความยุติธรรมจากผู้ออกแบบกฏแห่งกรรมไม่ได้ มันต้องไปลุยกับเขา
ไปสาวหาต้นเหตุ ต้องไปถึงตัวเขาทางเดียวเท่านั้น
เราจะเรียกร้องหาความยุติธรรมต้องไปตรงนั้น
เมื่อไปถึงที่สุดแห่งธรรมแล้วถึงจะยุติ จึงจะเรียกว่า ยุติธรรม
พอถึงสุดแห่งธรรมแล้วเพราะต้นเหตุมาอย่างนี้ ๆ ทุกอย่างจบ
เพราะฉะนั้นถ้าหากยังไม่ถึงธรรมก็ยังไม่ยุติ
จะไปหาความยุติธรรมในตอนระหว่างที่เรายังไปไม่ถึงธรรมไม่เจอหรอกนะจ๊ะ
หรืออย่างน้อยถ้าเรายังไปไม่ถึงที่สุดแห่งธรรม ให้เข้าถึงธรรมภายในตัว
ใจเราก็ยุติ ยุติตรงที่ใจเราสงบ ไม่สูญเสียความสงบไป ใจเราจะใส ๆ สว่าง ๆ คล้าย
ๆ กับว่าเราไม่เอาอารมณ์ไปคิดอย่างอื่น พอใจอยู่ในกลางดวงธรรมก็รู้สึกมันสบายใจ
มากกว่าเอาใจไปอยู่กับเรื่องกลุ้ม ๆ พอเราไปอยู่กับเรื่องกลุ้ม ๆ
เราก็จะได้กลุ้มกลับมา คล้ายกับเราเอาตะขอไปเหนี่ยวความกลุ้มเราก็ได้ความกลุ้มมา
ทีนี้พออยู่กับธรรม ดวงธรรม พระใส ๆ อยู่ตรงนี้ดีกว่า
ดังนั้นเมื่อไหร่ถึงธรรมจึงยุติ ความยุติธรรมต้องไปหาตรงนี้
ที่จริงเจ้าขอรีสอร์ทต้องเสียชีวิตในครั้งนี้ด้วย แต่บุญที่ทำไว้ในพระพุทธศาสนา
และปัจจุบันเคยสนับสนุนการจัดปฏิบัติธรรมมาคุ้มครองไว้
ทำให้มีเหตุรอดตายในคราวนี้ แต่กรรมนั้นทำให้รีสอร์ทเสียหายมากมาย
จะแก้ไขวิบากกรรมได้ต้องสร้างบุญทุกบุญบ่อย ๆ ทำบุญใหญ่ ๆ หลาย ๆ ครั้ง
และอธิษฐานจิตให้บุญคุ้มครองอย่าให้ทรัพย์วิบัติ เพราะภัยต่าง ๆ
พนักงานบริหารชาวสิงคโปร์รอดชีวิตมาได้ เพราะไม่มีกรรมปาณาติบาต
และบุญที่ตัวเองเคยเป็นชาวพุทธ ทำบุญไว้ในพระพุทธศาสนาทำให้บุญคุ้มครองเอาไว้
บันดาลให้พบไม้กระดานและรอดชีวิตได้
พนักงานหลายคนเสียชีวิต เพราะแต่ละคนมีกรรมปาณาติบาต
ให้ทำบุญทุกบุญในพระพุทธศาสนา เช่น ทาน ศีล ภาวนา เป็นต้น
โดยเฉพาะเสาแก้วอุทิศบุญไปให้ทุก ๆ คนก็จะมีสภาพที่ดีขึ้นจ๊ะ
ลูกและครอบครัวเคยเป็นญาติและเป็นกัลยาณมิตรมากับเจ้าของรีอสร์ท
โดยส่วนใหญ่ตัวลูกมักจะเป็นคนชวนให้มาสร้างบุญกับหมู่คณะ
ตัวลูกจะมีบุญที่ชวนคนทำความดีมากกว่าที่ทำด้วยตนเอง
เพราะฉะนั้นจึงมีหมู่ญาติที่รวยและเราก็เอาไว้คุย
ลูกจะให้กำลังใจกับญาติ ก็บอกกับเขาว่าความพลัดพรากเป็นของธรรมดา
ให้เขาตัดใจจากความรู้สึกสูญเสียสิ่งต่าง ๆ
และให้เขาเริ่มต้นใหม่ด้วยกำลังใจอันสูงส่ง
อย่าไปคิดว่าบุญไม่ช่วยเหมือนชาวพุทธบางคนที่ไม่เข้าใจเรื่องกฏแห่งกรรม
สิ่งใดที่สูญเสียไปแล้วก็ช่างมัน ขอให้มีกำลังใจที่ดีก็แล้วกัน
อย่าให้สูญเสียความสงบที่ใจ แล้วก็เริ่มต้นใหม่
ก่อนมาเกิดลูกมาจากที่ควรมา
แล้วก็มาอยู่กับพ่อแม่และก็ได้มาสร้างบารมีกับหมู่คณะโดยเป็นกองเสบียง
เหตุที่ไปเกิดในที่ชนบทห่างไกลเพราะบางช่วงลูกน้อยใจและหงุดหงิดใจ
กระทบกระทั่งกับบางคนในหมู่คณะ บางครั้งจึงคิดว่าอยากไปอยู่ไกล ๆ เบื่อสุดขีด
ทำให้ชาตินี้เวลาคิดถึงหมู่คณะต้องตะเกียกตะกายมาอย่างนี้แหละ
ปะการังรีสอร์ท อ.เขาหลัก จ.พังงา
เริ่มโดย
*Guest*
, Jan 10 2005 12:04 PM
มี 1 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้
