มี 10 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[amnart13]

ทำบุญทั้งทีทำไมต้องแยก ระหว่างบรมเศษฐี กับ จุลเศษฐี รวมกันไปเลยไม่ดีกว่าหริอครับ

[panu]

น่าจะเป็นเรื่องปกติที่ปฏิบัติกันทั่วไป เช่นการทอดกฐิน ผ้าป่า ของวัดทั่วไป ก็ต้องมีการแยก ประธาน รองประธาน ฯ เป็นต้นครับ

[Dhamma Bot]

คงต้องย้อนไปถึงคำสอนของคุณครูไม่ใหญ่ที่ว่า "เราคือผู้ออกแบบชีวิตตนเอง" ครับ หากเราทำมาก ก็ได้มาก ทำน้อยก็ได้น้อย เราจะได้อานิสงส์แห่งการเป็น "บรมเศรษฐี" "มหาเศรษฐี" หรือ "จุลเศรษฐี" ก็ขึ้นอยู่กับการสละกิเลสออกจากใจเพื่อสร้างบุญสร้างบารมีของเราเอง ผมคิดว่าลูกโลหะกลมๆที่ถูกแบ่งแยกเป็นระดับต่างๆ ก็เป็นเครื่องเตือนใจ สอนตัวเราด้วยครับ ว่า เราทำอย่างไร เราก็ได้อย่างนั้น หากคุณมิได้ร่วมทำบุญ แต่เผอิญเก็บลูกโลหะ "บรมเศรษฐี" ได้ แล้วนำไปหล่อพระ ก็ไม่ได้หมายความว่าคุณจะได้เป็นบรมเศรษฐีหรอกนะครับ เพราะบุญเกิดขึ้นในใจของผู้กระทำเอง ไม่มีใครแย่งชิงไปได้ อีกประการหนึ่ง สิ่งที่เป็นเครื่องหมายและถูกกำหนดขึ้นต่างๆเหล่านี้ก็จะช่วยยกใจท่านเจ้าภาพผู้บริจาคให้ปิติในบุญยิ่งๆขึ้นไปครับ ความปิตินี้เองที่จะทำให้ใจเป็นกุศล และระลึกนึกถึงบุญได้ สำหรับผมเองแล้วได้ลูกโลหะ "จุลเศรษฐี" ครับ แต่เวลาหล่อพระก็นึกน้อมลูกโลหะมหาสุวรรณนิธิทุกๆลูกของทุกท่านไว้ที่ศูนย์กลางกาย และนึกอนุโมทนากับผู้สร้างบุญทุกระดับ ไม่ว่าจะบริจาคเท่าใดก็ตาม ก็ขอกราบอนุโมทนาบุญ และแบ่งบุญให้กับทุกท่านมา ณ โอกาสนี้ด้วยนะครับ

[middleway]

สาเหตุหนึ่งน่าจะมาจาก ของที่ระลึกที่ทำแจกด้วยมั้งคะ
เพราะของขวัญของบรมเศรษฐีจะสวยสุดปราณีตสุด รองลงมาก็มหาเศรษฐี และจุลเศรษฐี ตามลำดับ
ต้องยอมรับความจริงอย่างหนึ่งว่า เรายังมีกิเลสอยู่ บางคนมาก บางคนน้อย บางคนก็ไม่สนใจของขวัญที่ให้เท่าไร่ ให้อะไรก็ได้ แต่บางคนชอบสะสม
ถ้าจะให้ของขวัญสวยสุดๆเหมือนกัน วัดจะมีปัจจัยเหลือไปใช้สักเท่าไร...
แต่ถ้าให้ของขวัญธรรมดาเหมือนกัน ก็อาจมีผู้มีบุญมากบางท่าน ถามว่าทำบุญระดับ M ขอของขวัญพิเศษๆได้มั้ย...

อันนี้เป็นความคิดส่วนตัว ซึ่งตรงจุดนี้เราก็เข้าใจทีมงานของวัดนะ เพื่อนๆว่าไงกันบ้างคะ

[wir]

พระของขวัญ ก็คือของที่ระลึกให้นึกถึงบุญค่ะ ไม่ว่าจะเป็นระดับจุลเศรษฐี มหาเศรษฐี หรือ บรมเศรษฐี เมื่อเห็นของที่ระลึกทำให้เรานึกถึงบุญ แล้วเกิดปิติใจในบุญที่ได้กระทำยิ่งปิติมากก็ได้บุญมาก เหมือนตอกย้ำเข้าไปในใจของเราไงค่ะ

คิดว่าที่จัดทำไม่เหมือนกันก็เพราะทำให้ระลึกถึงบุญที่เราได้ทำ ใจเราขยายความปรารถนาอยากจะเป็นผู้ให้มากน้อยเพียงใด ละความตระหนี่กระทำได้มาก หรือทำหน้าที่อย่างเต็มที่ ของที่ระลึกก็เป็นรูปแบบต่างๆกันออกไป

แต่ถ้าแม้ทำมากแต่นึกถึงบุญไม่ออก ก็สู้คนที่ทำน้อยแต่นึกถึงบุญได้ตลอดเวลา ใจมันปิติต่างกันนะค่ะ
ขออนุโมทนาบุญกับทุกท่านที่ได้กระทำความสำเร็จ ละความตระหนี่ออกจากใจสร้างมหาทานบารมีกันอย่างเต็มที่นะค่ะ ให้นึกถึงบุญเยอะๆค่ะ ของที่ระลึกเป็นส่วนประกอบค่ะ

[SmilingCat]

แยกก็ไม่เป็นไรครับ อย่าไปติดที่รูปลักษณ์ภายนอก เอาความปิติใจเป็นหลักดีกว่า

[หัดฝัน]

ที่ต้องแยกเพราะมันจำเป็นนะสิครับ หากมีแต่บรมเศรษฐีอย่างเดียว ผมในตอนนี้ย่อมยังทำไม่ได้ครับ สงสัยตอนลงมาเกิด ลืมนำทรัพย์ลงมาด้วยนะครับ (พูดเล่นนะ)

และหากมีแต่จุลเศรษฐีอย่างเดียว รับรองว่า งานไม่เสร็จแน่ครับ สิ่งก่อสร้างที่รองรับคนเป็นล้านในอนาคตนะครับ เราอย่าไปมองว่า แค่หล่อพระองค์เดียว แต่ให้มองว่า ปัจจัยของการหล่อพระของเรา จะกลายไปเป็น องค์พระ ลานธรรม มหารัตนวิหารคต ที่จอดรถ ยิ่งตอนนี้ยังต้องห้องน้ำ และบันไดอีกด้วยล่ะครับ

ทีนี้ บางท่านอาจจะบอกว่า ไม่เสร็จก็ช่างสิ เอาแค่นี้ก็พอ สมมุติจุคนได้ 2-3 แสนก็พอแล้ว อ้าวแล้วถ้าเราเข้ามาร่วมงานเป็นคนที 3 แสน 1 พอดี เราก็ร่วมไม่ได้สิ เพราะเต็มแล้ว ใช่มั้ยครับ เพราะเราสร้างให้สำหรับคน 1 ล้านคนครับ วันนั้น เคยดูที่ครูไม่ใหญ่นำภาพที่เขาไปแสวงบุญที่เมกกะมาให้ดู เขาไปกันเป็นล้าน แต่สิ่งก่อสร้างในตอนแรกไม่ได้วางแผนให้จุได้ขนาดนั้น แม้จะขยายต่อเติมแล้วก็ยังไม่พอ ผลก็คือ ทุกปีต้องมีข่าวคนเหยียบกันตาย นี่คือ บทเรียนของสถานที่ก่อสร้าง

[บุญรักษา]

ผมมองอย่างสมน้ำสมเนื้อน่ะครับ

อย่างหลายท่าน เริ่มต้นสร้างเนื้อสร้างตัว จู่ ๆ จะทำบุญแบบ บรมเศรษฐีคงไม่ใช่ แต่เป้าหมายน่ะใช่ครับ ทำยังไงดี เราก็เริ่มจากการเป็นจุลเศรษฐีก่อนไง สมฐานะหน่อย เป็นเถ้าแก่น้อย ก่อนไปเป็นเถ้าแก่ใหญ่ ถ้าจู่ ๆ เป็นเถ้าแก่ใหญ่เลยมันก็ไม่สมบุกสมบันเท่าไหร่สิ ก็เล่นหวยหนัก ๆ โน่นล่ะครับ ฐานันดรเราต้องค่อยเป็นไปครับ สักวันหนึ่งคงได้ทำบุญแบบบรมเศรษฐีกับเขา

[CEO]

ทำในสิ่งที่เราต้องการที่จะทำ
และไม่เดือดร้อนเราในภายหลัง

[saowanee15]

ถูกต้องนะค่ะ...ทำแล้วอย่าติดเกินไป..สิ่งที่คุณครูไม่ใหญ่ท่านให้ เป็นเสมือนเครื่องระลึกถึงบุญ
ไว้ตอนยามแก่หรือตอนยามเจ็บไข้...เป็นสิ่งที่คิดว่า ดีที่สุดสำหรับพวกเราแล้ว...พอเห็นก็ปลื้ม ๆๆๆๆกันไป...เรามีบารมีปัญญาทำได้แค่ไหนแค่นั่น...แต่ขอเต็มที่ อย่าเต็มทีแล้วกัน...
บางท่านอยากทำขั้นจุล แต่ยังไม่สามารถทำได้ ก็ไม่เห็นเป็นไร แต่ทรัพย์ที่หามายากมาก ๆ สำหรับหลาย ๆ ท่าน แล้วท่านเหล่านั้น ตัดใจทำเต็มที่เต็มกำลัง แล้วทำเต็มที่ ก็ปลื้มได้เหมือนกัน.....บุญ ที่เรียกว่า "ความปลื้มปีติ" ตัวนี้ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากันหรอกค่ะ....
การอวดกันก็คงอาจมีจะมากจะน้อยมันเกี่ยวกับพื้นฐานใจคนนะค่ะ แล้วคนที่มองด้วยว่า มีพื้นฐานใจเช่นไร เห็นเค้าทำบรมฯ เราก็อนุโมทนาบุญกับเค้าซิค่ะ...อย่าคิดน้อยใจเลยไม่ดี เด๊ยวหลุด เป็นห่วง บางทีก็ต้องเตือนตัวเองเสมอ ๆ ว่า ห้ามน้อยใจเด็ดขาด...ไม่ดีเด๊ยวหลุด หลุดแล้วน่ากลัว...ปีนี้ตั้งผังได้แค่เป็นจุล ก็โอเค สบายใจ..ทำเต็มกำลังที่ทำได้...เอา!น๋า ชาตินี้ตั้งผังไว้แหละ ชาติก็ทำให้ดีที่สุดแล้วกัน แต่บางทีมันไม่ใช่ ก็บอกไม่ใช่...ต้องดีกว่านี้...ทำตรงนี้ยังไม่ดีเท่าที่ต้องการเลยนะ...ฝึกหัดตัวเองเข้า แล้วเมื่อไรจะฝึกล่ะเนี่ยะ...ต้องทำ ต้องทำ...คิดอย่างเดียวไม่ได้...ต้องฝึกต้องหัดตัวเองเยอะ...แล้วก็อธิษฐานไว้เลย ชาติหน้าต้องดีกว่านี้...สิ่งใดที่ไม่ดีในชาติ ชาติหน้าต้องไม่มี หากไม่สามารถกำจัดได้ ต้องให้น้อยที่สุดแล้วต้องดียิ่ง ๆ ขึ้นไป ว่าแต่ว่า พวกเรา ตั้งเป้าว่า ปีหน้าจะทำสักกี่องค์ดีล่ะค่ะ หากทำได้ คนที่ปลื้มไม่ใช่ ตัวคุณเอง..โลกจะสดใสในพริบตาเดียว...จะยิ้มแก้มปริอยู่คนเดียว.....
สิ่งเหล่านี้ ไม่ว่า พระของขวัญ มหาธรรมกายเจดีย์ สิ่งต่าง ๆ ภายในวัด สิ่งเหล่านี้ อย่าติดมากเกินไปเป็นใช่ได้...เพราะติดมากไป ระวังต้องมาเฝ้าวัดนะค่ะ ไปเฝ้าทรัพย์แทนจะไปดุสิตบุรีนะค่ะแงบๆ แต่ไม่ติดเลยนี่ มันยังยากสำหรับเราอยู่เหมือนกัน(ตัวเราเอง) และอาจคนอื่น ๆ ด้วยเหรอเปล่า....

[ปัจเจกชน บนทางสายกลาง]

เพราะพวกเรามีความแตกต่างกันไง ถ้ามีแต่บรมเศรษฐีถามว่างานเสร็จไหม ก็คงเสร็จได้ แต่จะมีคนสักเท่าไหร่ ไม่คึกคักหรอก
แต่ถ้ามีแต่พวกเราจุลเศรษฐี ขอโทษนะครับถ้าผมจะกล่าวรวมบางท่านเป็นจุลเศรษฐีไปด้วย งานหลวงพ่อก็ไม่เสร็จ ถึงเสร็จก็ใช้เวลานาน แต่วัดพอถ่ายภาพทีนึงก็ภาพออกมาสวยงาม เต็มพื้นที่ แต่เงินนี้ดดดดดด เดียว 555 ด้วยเหตุผลนี้เองครับ ที่ต้องจัดหมวดหมู่ความหลากหลายนี้ให้ได้